0115-KDIT1.4011.611.2021.1.MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 29 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

29 lipca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**.**

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od stycznia 2021 Spółka z o.o. wynajmuje maszynę, tj. półautomat do produkcji kloszy szklanych od niemieckiego kontrahenta X, adres: … . Za wynajem opłaca czynsz w wysokości 1100 euro miesięcznie, co jest udokumentowane fakturami. Miejsce wynajmu znajduje się w Polsce na terenie Spółka z o.o. pod adresem … .

Od wypłacanego czynszu dla niemieckiego kontrahenta potrącany jest podatek u źródła w wysokości 5%. Spółka z o.o. są płatnikiem podatku PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-8AR i przekazują pobrany podatek do urzędu skarbowego.

X prowadzący działalność gospodarczą w Niemczech przedłożył oryginał certyfikatu rezydencji potwierdzający rezydencję podatkową w Niemczech oraz oświadczenie, w którym oświadcza, że przychody z tytułu wynajmu maszyny dla Spółka z o.o. są przez niego ujęte jako przychody z działalności gospodarczej i opodatkowane w Niemczech. Jednocześnie zwrócił się z prośbą o niepotrącanie podatku u źródła w Polsce, gdyż zgodnie z zapisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami podatek może być płacony w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opierając się na oświadczeniu X o zapłacie podatku w Niemczech i mając na uwadze art. 12 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 roku, Spółka z o.o. może nie pobierać podatku u źródła w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka z o.o. nie ma obowiązku pobierać podatku u źródła w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. osoby, które nie posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych ani nie przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym) są objęte tzw. ograniczonym obowiązkiem podatkowym – podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

‒ działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład (art. 3 ust. 2b pkt 3);

‒ tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art. 3 ust. 2b pkt 7). Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d).

Do przychodów wymienionych w art. 29 ust. 1 należą m.in. uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychody z tytułu z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (art. 29 ust. 1 pkt 1).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (czyli osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

W analizowanym zdarzeniu Spółka dokonuje wypłaty należności dla osoby fizycznej, która ma miejsce zamieszkania w Niemczech i która prowadzi działalność gospodarczą. Wypłacane świadczenie to należności z tytułu najmu urządzenia przemysłowego – półautomatu do produkcji kloszy szklanych.

Należności wypłacane Kontrahentowi są jego dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 7 w zw. z art. 3 ust. 2d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ponieważ:

‒ należności te są wypłacane przez Spółkę – osobę prawną, która ma siedzibę (zarząd) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

‒ należności te dotyczą użytkowania urządzenia przemysłowego, a więc są przychodami wymienionymi w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy (jednocześnie należności te nie stanowią dochodów/przychodów, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 1-6 ustawy).

Wobec tego, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, na Spółce ciążą obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

I tak, zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Na mocy art. 29 ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Stosownie do art. 41 ust. 4aa ustawy, przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W analizowanym przypadku właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Zgodnie z art. 7 tej umowy:

‒ Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi (art. 7 ust. 1).

‒ Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu (art. 7 ust. 7)

Jak wynika z art. 7 umowy, zasadą jest, że zyski przedsiębiorstwa osoby mającej miejsce zamieszkania w Niemczech, która nie ma swojego zakładu w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech. Wyjątki od tej zasady dotyczą szczególnych rodzajów dochodów i są uregulowane w innych artykułach umowy.

Przykładem takiego wyjątku są dochody z należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 umowy. Należności licencyjne to m.in. wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego (art. 12 ust. 3).

Na gruncie umowy uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie (art. 12 ust. 5 zdanie pierwsze umowy). A zatem, na gruncie omawianej umowy należności licencyjne wypłacane przez spółkę z siedzibą w Polsce powstają w Polsce.

Zgodnie z art. 12 umowy:

‒ Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. (art. 12 ust. 1)

‒ Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2).

‒ Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. (art. 12 ust. 4)

A zatem, należności licencyjne wypłacane przez polską spółkę osobie mającej miejsce zamieszkania w Niemczech mogą być opodatkowane w Niemczech (czyli Republika Federalna Niemiec ma prawo opodatkować te dochody niemieckiego przedsiębiorcy), ale jednocześnie należności te mogą być także opodatkowane w Polsce – przy czym podatek pobierany w Polsce nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności.

Jeżeli natomiast przedsiębiorca mający miejsce zamieszkania w Niemczech ma stały zakład w Polsce i uzyskuje należności licencyjne, które są faktycznie związane z działalnością tego polskiego zakładu, to do takich należności stosuje się zasady opodatkowania wskazane w art. 7 umowy.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca (Spółka polska) wypłaca należności licencyjne przedsiębiorcy niemieckiemu, który nie ma zakładu w Polsce. Stosownie do art. 12 ust. 2 należności te mogą być opodatkowane w Niemczech i jednocześnie w Polsce, przy czym w Polsce stawka podatku nie może przekroczyć 5%.

Wobec tego, Spółka prawidłowo pobiera podatek u źródła od wypłacanych należności – w wysokości 5%. Fakt opodatkowania tych należności w Niemczech nie jest w tym przypadku podstawą do zwolnienia wypłacanych należności z opodatkowania w Polsce.

Umowa przewiduje przy tym stosowane mechanizmy, które służą uniknięciu podwójnego opodatkowania uzyskiwanych należności – zostały one określone w art. 24 umowy.

Podsumowując:

‒ na Spółce ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatą należności z tytułu najmu urządzenia przemysłowego (półautomatu do produkcji kloszy szklanych) – obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy;

‒ Spółka nie może nie pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności. Postanowienia polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania modyfikują obowiązek poboru podatku u źródła, który wynika z art. 29 ust. 1 pkt 1 (art. 12 ust. 2 umowy zmniejsza stawkę podatku dla wypłacanych należności), ale nie zwalniają tych należności od opodatkowania w Polsce.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.