0115-KDIT1.4011.530.2021.2.MST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 lipca 2021 r., uzupełnionym 4 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

5 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową, który został uzupełniony 4 października 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 1 kwietnia 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest wytwarzanie oprogramowania. Wnioskodawczyni posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów z zastosowaniem podatku liniowego.

Stan faktyczny 1.

Wnioskodawczyni na podstawie umowy współpracy z dnia 21 marca 2019 r. świadczyła usługi programistyczne dla jednego z klientów zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii spółki N. Ltd (dalej „N.”). Wnioskodawczyni tworzyła, ulepszała i rozwijała kod źródłowy nowatorskiej aplikacji mobilnej dla systemu Android w języku programowania Kotlin. Aplikacja służąca do sprzedaży ubrań nie była wcześniej dostępna na rynku. Wnioskodawczyni świadczyła usługi na rzecz klienta N. i była jedyną osobą odpowiedzialną za stworzenie aplikacji. Aplikacja umożliwia użytkownikom sprawdzenie, czy firma odkupi od nich ubranie, wycenę, finalizację, sprzedaż, stworzenie konta i dostęp do historii sprzedaży. Aplikacja jest innowacyjna zarówno z perspektywy klienta, ponieważ dotychczas nie oferował użytkownikom rozwiązania zw. ze sprzedażą odzieży, jak i z perspektywy użytkowników, ponieważ takie rozwiązanie nie było dotychczas dostępne na rynku, na którym działa klient.

Dodatkowo – na rzecz jednego z klientów N. – od dnia 11 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni tworzyła, ulepszała i rozwijała kod źródłowy aplikacji Android w języku programowania Kotlin. Aplikacja służąca do zakupu ubrań nie występowała dotychczas w ofercie klienta N. Aplikacja umożliwia użytkownikowi wyszukanie produktów, oglądanie ubrań, możliwość zakupu i przesyłki, stworzenie konta i wgląd w historię zakupów. Wnioskodawczyni tworzyła Aplikację przy współpracy z innymi programistami, a kod źródłowy tworzony, ulepszany i rozwijany przez Wnioskodawczynię był odpowiedzialny za dodawanie nowych funkcjonalności, takich jak np.: filtry do wyszukiwania, wyświetlanie ofert, mapa przejść w aplikacji etc. Aplikacja jest innowacyjna z perspektywy klienta N., ponieważ dotychczas nie oferował on swoim użytkownikom takiego rozwiązania.

Stan faktyczny 2.

Ponadto, na podstawie umowy współpracy z dnia 1 czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni świadczy usługi programistyczne na rzecz spółki U. (Dalej „Spółka”) zarejestrowanej w Stanach Zjednoczonych. Spółka jest właścicielem platformy U. skierowanej do twórców, influencerów, agencji reklamowych i przedsiębiorstw budujących swoją markę w mediach społecznościowych. Platforma U. służy do planowania zawartości umieszczanej na koncie w serwisach społecznościowych, takich jak np. … czy …. Korzystanie z U. pozwala na planowanie zawartości udostępnianej przez użytkownika na jego profilu.

Wnioskodawczyni, współpracując z zespołem programistów tworzy, ulepsza i rozwija kod źródłowy aplikacji klienckiej dla użytkowników systemu Android w języku programowania Kotlin. Aplikacja pomaga w wybraniu zdjęcia o najwłaściwszej kolorystyce lub w ułożeniu kafelków zdjęć tak, by prezentowały się jak najlepiej. Ponadto U. udostępnia dodatkowe narzędzia służące m.in. do obróbki zdjęć i filmów, nakładania filtrów, czy używania szablonów z tekstami i grafikami. Funkcjonalności dostępne w aplikacji mają na celu sprawienie, że profil użytkownika w serwisie społecznościowym będzie przykuwał uwagę odbiorców, dając tym samym możliwości zarobkowe. Platforma jest dostępna dla urządzeń z systemem operacyjnym iOS, Android oraz na przeglądarki internetowe. Kod źródłowy tworzony, ulepszany i rozwijany przez Wnioskodawczynię jest odpowiedzialny za dodawanie nowych funkcjonalności, takich jak np.: tworzenie kolaży (mozaiki) ze zdjęć w celu utworzenia nowego zdjęcia z już istniejących oraz używanie filtrów do zdjęcia w celu poprawy wartości wizualnej. Platforma jest innowacyjna z perspektywy Spółki, ponieważ dotychczas nie oferowała ona swoim użytkownikom takich rozwiązań.

Stan faktyczny 3.

Wnioskodawczyni na podstawie umowy współpracy z dnia 14 września 2020 r. świadczy usługi programistyczne na rzecz zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii spółki M. Limited (dalej „M.”). Wnioskodawczyni przy użyciu języków programowania Java oraz Kotlin tworzy, ulepsza i rozwija kod źródłowy Aplikacji do zbierania kuponów. Kod źródłowy jest odpowiedzialny m.in. za jej wygląd, ekran do zbierania punktów, ikony, rozmieszczenie, szybkość działania aplikacji. Platforma jest innowacyjna z perspektywy M., ponieważ dotychczas nie dysponowała ona takimi rozwiązaniami.

W okresie obowiązywania umów Wnioskodawczyni świadczyła usługi głównie w Polsce. Sporadycznie podróżowała do biur Kontrahentów w celu prezentacji postępów prac nad Aplikacjami, jednak liczba dni spędzonych poza granicami Polski nie przekracza 183, zatem Wnioskodawczyni podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Autorskie oprogramowanie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. W konsekwencji stanowi utwór, tj. kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sytuacji, gdy Wnioskodawczyni rozwija lub ulepsza oprogramowanie komputerowe lub jego część, dokonuje jego modyfikacji zawsze powstaje odrębne oprogramowanie lub jego część składowa, czyli powstaje nowy utwór. Nowy utwór to nowe, kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni nie jest użytkownikiem oprogramowania na podstawie licencji wyłącznej, gdyż w wyniku tworzenia/rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania tworzony jest nowy kod źródłowy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawczyni przysługują prawa autorskie do oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni rozwijając oprogramowanie tworzy nowy kod źródłowy (tj. kwalifikowane prawo własności intelektualnej), którego jest właścicielem. Kod źródłowy jest jej własnością aż do momentu przekazania Spółce całości autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania. Wobec powyższego, niezależnie od tego czy Wnioskodawczyni tworzy program lub aplikację sama czy we współpracy z innymi programistami, za każdym razem wytwarza ona w ramach prowadzonej bezpośrednio przez siebie działalności gospodarczej nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej. Wytwarzane przez Wnioskodawczynię oprogramowanie stanowi za każdym razem nowy, autorski twór wyróżniający się jakościowo i funkcjonalnie pośród istniejących na rynku narzędzi.

Wykonując usługi na rzecz N., U., jak i M. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko gospodarcze związane ze swoją działalnością, jest odpowiedzialna za terminowe i prawidłowe wykonanie usług. Wnioskodawczyni ma swobodę w wykonywaniu usług, kieruje się przy tym swoją unikalną wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami, nie pozostając pod kierownictwem żadnego ze Zleceniodawców.

Tworzone oprogramowanie, o którym mowa we wniosku powstaje w ramach działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Działalność Wnioskodawczyni polegająca na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania jest działalnością twórczą, prowadzoną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań. Wytwarzanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej. Ponadto, działania Wnioskodawczyni nie mają charakteru działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do oprogramowania, lecz są wyrazem jej twórczej działalności intelektualnej o indywidualnym charakterze. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawczynię polegające na tworzeniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po jej stronie. Oprogramowanie projektowane i wytwarzane przez Wnioskodawczynię stanowi oryginalny wytwór jej twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawczynię obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do tworzenia i rozwijania nowych innowacyjnych procesów lub usług. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na jego rozwój i ulepszanie poprzez dodawanie i dopasowywanie nowych funkcjonalności zgodnie z pojawiającymi się wymaganiami.

Wnioskodawczyni prowadzi zarówno badania naukowe, jak i prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność obejmuje działalność polegającą na badaniach naukowych. Wnioskodawca prowadzi badania aplikacyjne mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, są one nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Działalność podejmowana przez Wnioskodawczynię polega na tworzeniu nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Zleceniodawców. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Wnioskodawczyni – zgodnie z umowami zawartymi ze Zleceniodawcami – sprzedaje oprogramowanie i przenosi na każdego z nich całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w wyżej omówiony sposób oprogramowania. Sytuacja ta ma miejsce zarówno w stanie faktycznym 1, 2, jak i w stanie faktycznym 3. Autorskie prawa do programu komputerowego są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), a uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem oprogramowania są przychodami ze zbycia tych praw. Wnioskodawczyni osiąga dochód ze sprzedaży ww. kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Wnioskodawczyni oświadcza, iż wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustala zgodnie z art. 30ca ust 4 ustawy o PIT, tj. jako iloczyn dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i wskaźnika Nexus obliczonego zgodnie ze wzorem.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że posiada i prowadzi ewidencję zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Pozwala ona na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. W ewidencji Wnioskodawczyni wyodrębnia także koszty niezbędne do wyliczenia wskaźnika Nexus, tj. koszty wyszczególnione w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Ewidencja jest prowadzona na bieżąco od 1 kwietnia 2019 r.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z przepisów art. 30ca ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT) za rok 2019 oraz 2020. Całość dochodów osiąganych przez Wnioskodawczynię pochodzi z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wobec tego Wnioskodawczyni chciałaby zastosować 5% stawkę podatku do całości dochodów osiąganych z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawczyni doprecyzowała, że przeniesienie przez nią na Zleceniodawców majątkowych praw autorskich do wytworzonego programowania w latach 2019 oraz 2020 odbywało się z zachowaniem warunków przewidzianych w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Jak wynika przy tym z uzupełnienia, poprzez zaznaczenie we wniosku, że całość dochodów osiąganych przez Wnioskodawczynię pochodzi z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej miała ona na myśli fakt, iż nie osiąga dochodów z tytułu innego niż ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz klientów prowadzą do wytworzenia oprogramowania, tj. kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zatem całość wynagrodzenia za świadczone usługi jest wynagrodzeniem z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym 1, 2 oraz 3 Wnioskodawczyni może użyć stawki 5% od kwalifikowanego dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania przez nią tworzonego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia ona wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku PIT w stanie faktycznym 1, 2 oraz 3.

Autorskie oprogramowanie tworzone i rozwijane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej. W konsekwencji stanowi utwór w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawo do programu komputerowego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. W stanie faktycznym 1, 2 oraz 3 Wnioskodawczyni osiąga dochód ze sprzedaży ww. kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy, ponieważ przenosi ona na Spółki całość majątkowych praw autorskich do oprogramowania wytwarzanego w ramach prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prowadzi ona badania naukowe (badania aplikacyjne) i prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT w związku z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tych przepisów: Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich. Nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia ona wszystkie wymogi określone w art. 30ca oraz 30cb ustawy o PIT, tj.:

1. prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w wyniku której wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej,

2. osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

3. wylicza kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej zgodnie z wymogami art. 30ca ust 4 ustawy o PIT, tj. z uwzględnieniem wskaźnika Nexus wyliczonego wg wzoru uwzględniającego kwalifikowane koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

4. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję umożliwiającą wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a także przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde z tych praw. Ewidencja ta umożliwia również wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powołanej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP Box stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawczynię w latach 2019-2020 dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahentów praw autorskich do wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania mieszczącego się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowiącego utwór prawnie chroniony wytworzony, rozwinięty lub ulepszony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikuje się do kategorii dochodu z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7. Wnioskodawczyni jest zatem uprawniona do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok 2019 oraz 2020. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Jednakże – jak wynika z dokonanego w uzupełnieniu wyjaśnienia – poprzez zaznaczenie we wniosku, że całość dochodów osiąganych przez Wnioskodawczynię pochodzi z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej miała ona na myśli fakt, iż nie osiąga dochodów z tytułu innego niż ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach świadczenia usług programistycznych na rzecz klientów prowadzą do wytworzenia oprogramowania, tj. kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zatem całość wynagrodzenia za świadczone usługi jest wynagrodzeniem z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wobec jednak tego, że Wnioskodawczyni w latach, których dotyczy wniosek, tj. w roku 2019 oraz 2020 świadczyła usługi programistyczne w ramach zawartych z Kontrahentami umów, dochód z przeniesienia autorskich praw majątkowych do danego kwalifikowanego IP jest jedynie częścią dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię z tytułu świadczenia przez nią tychże usług. Podstawą uznania stanowiska Wnioskodawczyni za nieprawidłowe jest więc błędne utożsamianie dochodu z odpłatnego przeniesienia na Kontrahentów praw autorskich do wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania z dochodem osiąganym przez Wnioskodawczynię ze świadczenia na rzecz tych Kontrahentów usług w zakresie wytwarzania oprogramowania. Tym samym, w analizowanej sytuacji opodatkowaniu preferencyjną stawką, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega wyłącznie kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP, tj. dochód z odpłatnego przeniesienia na Kontrahentów praw autorskich do oprogramowania, nie zaś dochód uzyskiwany ze świadczenia przez Wnioskodawczynię wszystkich usług programistycznych w ramach zawartych z Kontrahentami umów czy też cały dochód z prowadzenia przez nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.