0114-KDIP3-2.4011.713.2021.3.JK2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 18 sierpnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 13 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) na wezwanie z 6 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.713.2021.2.JK2 (data doręczenia 9 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2021 r. r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 6 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.713.2021.2.JK2 (data doręczenia 9 września 2021 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 13 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej rezydencji podatkowej. Obecnie Wnioskodawca zamieszkuje w Austrii. Wnioskodawca oświadczył, że przebywa nieprzerwalnie na terenie Austrii od czerwca 2013 r. a od 1 lipca 2015 r. posiada prawo stałego pobytu co potwierdza certyfikat rejestracji pobytu.

Wnioskodawca początkowo był zatrudniony na podstawie umów o pracę. Zawsze pracował legalnie i rozliczał się z Urzędem Skarbowym w Austrii. W Austrii Wnioskodawca przebywa cały czas powyżej 183 dni w roku. W 2018 r. została u Wnioskodawcy zdiagnozowana choroba genetyczna i podjął leczenie w Austrii. Ze względu na zły stan zdrowia w 2019 r. Wnioskodawca stracił pracę i częściowo przebywał na zasiłku dla bezrobotnych oraz na zasiłku chorobowym. Od 1 stycznia 2020 r. do nadal otrzymuje zasiłek rehabilitacyjny. Wnioskodawca jest leczony w Austrii. Tam przyjmuje leki i pozostaje pod stałą kontrolą lekarską. W tym okresie Wnioskodawca przebywał również w szpitalu na leczeniu oraz w sanatorium w okresie od 3 listopada 2020 r. do 24 listopada 2020 r. W związku ze zmianą przepisów od 2019 r. Wnioskodawca nie zgadza się z tym, aby płacił w Polsce dodatkowo podatki za świadczenia, które otrzymuje w Austrii. Dodatkowo otrzymując te świadczenia (zasiłek chorobowy, zasiłek dla bezrobotnych, świadczenie rehabilitacyjne) Wnioskodawca nie może skorzystać z ulgi abolicyjnej.

Mieszkając w Austrii Wnioskodawca ponosi również koszty utrzymania w tym m.in. koszty związane z wynajęciem mieszkania czy opłatą rachunków oraz bieżące utrzymanie. Kwoty, które otrzymuje w Austrii są przeznaczone na bieżące utrzymanie.

Żona wraz z dziećmi mieszka w Polsce i tutaj pracuje. Dzieci pozostają na żony utrzymaniu. Niestety sytuacja życiowa zmusiła, aby tak żyć. Wnioskodawca jest objęty takim leczeniem jakiego w Polsce nie może uzyskać. Zatem w związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o uznanie rezydencji podatkowej w Austrii od co najmniej 2019 r.

W uzupełnieniu z 13 września 2021 r. ( data wpływu 16 września 2021 r. ) Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

a) jednoznaczne wskazanie jaki okres podatkowy jest przedmiotem zapytania (rok, lata)?

Odpowiedź: Przedmiotem zapytania jest okres - 2019 r., 2020 r. oraz w chwili obecnej;

b) czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Austria traktowała/traktuje Wnioskodawcę jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa austriackiego Wnioskodawca podlegał tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania?

Odpowiedź: Tak - w Austrii Wnioskodawca jest traktowany jak rezydent podatkowy. Tam przez cały czas jego zamieszkania podlega opodatkowaniu i co roku rozlicza się z Urzędem Skarbowym oraz jest tam zameldowany;

c) jakie Wnioskodawca posiada obywatelstwo?

Odpowiedź: Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. W Austrii posiada zezwolenie na pobyt stały;

d) kto wypłacał/wypłaca Wnioskodawcy zasiłek dla bezrobotnych, zasiłek chorobowy i zasiłek rehabilitacyjny (np. urząd pracy, były pracodawca, polski odpowiednik ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych))?

Odpowiedź: Zasiłek chorobowy i rehabilitacyjny w chwili obecnej jest wypłacany przez austriacką kasę chorych, natomiast zasiłek dla bezrobotnych był wypłacany przez urząd pracy;

e) czy między Wnioskodawcą a żoną istnieje wspólność majątkowa małżeńska?

Odpowiedź: Między Wnioskodawcą a żoną istnieje wspólność majątkowa małżeńska, lecz w chwili obecnej żona wraz z dziećmi utrzymuje się ze swojego wynagrodzenia i 500 +, natomiast Wnioskodawca pieniądze, które otrzymuje w Austrii przeznacza na swoje utrzymanie;

f) czy Wnioskodawca jest w Polsce właścicielem/współwłaścicielem nieruchomości? Jeśli tak, czy Wnioskodawca ponosił/ponosi koszty jego utrzymania?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem nieruchomości w Polsce;

g) czy rodzina (żona i dzieci) odwiedza Wnioskodawcę w Austrii?

Odpowiedź: Tak – żona z dziećmi spędza w Austrii każdy urlop. Wyjątkiem był czas pandemii w szczególności rok 2020;

h) czy rodzina Wnioskodawcy ma zamiar zamieszkać z Wnioskodawcą w Austrii?

Odpowiedź: Nie zamierzają mieszkać w Austrii w chwili obecnej. Choroba Wnioskodawcy pokrzyżowała takie plany. Żona w Polsce pracuje a dzieci uczęszczają do szkół. W przyszłości kiedy dzieci będą już dorosłe istnieje taka ewentualność;

i) czy Wnioskodawca przyjeżdżał/przyjeżdża do Polski w okresie będącym przedmiotem zapytania?

Odpowiedź: W 2019 r. sporadycznie na święta. Ze względu na chorobę to żona odwiedzała Wnioskodawcę co drugi weekend. W 2020 r. ze względu na pandemię było to utrudnione. W obecnej sytuacji żona spędza z Nim w Austrii każdy wolny czas np. urlop i weekendy (jeśli jest to możliwe);

j) czy Wnioskodawca zamierza wrócić do Polski, czy też nastąpiło trwałe przesiedlenie na pobyt stały?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie zamierza wrócić do Polski. Jest to spowodowane przede wszystkim jego stanem zdrowia. W Austrii otrzymuje leczenie jakiego w Polsce nie będzie miał. Niestety jest to bardzo trudne, ale nie ma innego wyjścia;

k) czy w okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca uzyskiwał na terytorium Polski dochody? Jeśli tak, to jakie?

Odpowiedź: W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodów na terytorium Polski;

l) czy w Austrii/Polsce umiejscowiona była/jest aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska? Jaka i gdzie?

Odpowiedź: Aktywność społeczna - Austria, polityczna - nie dotyczy, kulturalna - Austria, obywatelska - nie dotyczy;

m) czy w Austrii/Polsce Wnioskodawca posiadał/posiada jakiekolwiek inwestycje? Jeśli tak, to jakie i gdzie?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie posiada inwestycji ani w Polsce ani w Austrii;

n) czy w Austrii/Polsce Wnioskodawca posiadał/posiada kredyty? Jeśli tak, to w którym kraju?

Odpowiedź: W Austrii Wnioskodawca nie posiada kredytu. W Polsce Wnioskodawca posiada wraz z żoną kredyt hipoteczny, który został zawarty w 2008 r. na 30 lat (Wnioskodawca wtedy pracował w Polsce). Obecnie kredyt żona spłaca sama. Został zaciągnięty na rozbudowę domu jednorodzinnego, w którym żona mieszka wraz z dziećmi;

o) czy w Austrii/Polsce Wnioskodawca posiada konta bankowe? Jeśli tak, to w którym kraju?

Odpowiedź: W Austrii Wnioskodawca posiada konto bankowe w Banku. W Polsce jest współwłaścicielem konta w banku. Warunkiem udzielenia kredytu hipotecznego w 2008 r. było m.in. założenie wspólnego konta;

p) czy w Austrii/Polsce Wnioskodawca posiadał/posiada majątek ruchomy, np. samochód. Jeśli tak, to jaki i w którym kraju?

Odpowiedź: Wnioskodawca w Austrii nie posiada majątku ruchomego. Żona jest właścicielką samochodu zarejestrowanego w Polsce, a Wnioskodawca jest jego współwłaścicielem. Samochód był zakupiony w czerwcu 2019 r. W chwili obecnej żona użytkuje go sama. Często żona podróżuje nim do Austrii;

q) czy w Austrii/Polsce Wnioskodawca posiadał polisy ubezpieczeniowe? Jeśli tak, to w którym kraju?

Odpowiedź: Wnioskodawca posiada polisę ubezpieczeniową w banku. Założenie polisy było warunkiem otrzymania kredytu hipotecznego w 2008 r.

Po analizie treści wniosku złożonego 17 sierpnia 2021 r., mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien rozliczać się w Polsce z otrzymywanych świadczeń (zasiłek chorobowy, zasiłek rehabilitacyjny, zasiłek dla bezrobotnych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien rozliczać się w Polsce, ponieważ stałym miejscem zamieszkania jest Austria. Tam znajduje się Jego centrum życiowe - pomimo posiadania rodziny w Polsce. Tam mieszka, opłaca rachunki, leczy się i otrzymuje zasiłek rehabilitacyjny. W Austrii znajduje się pod stałą kontrolą lekarską. Pobyt w Austrii jest nieprzerwany i trwa powyżej 183 dni w roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca od czerwca 2013 r. przebywa w Austrii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921, Dz. U. z 2008 r. Nr 222 poz. 1450).

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Austria notyfikowały ww. umowę polsko – austriacką do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Austrię 22 września 2017 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski i dla Austrii jest 1 lipca 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).

Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:

1. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

• w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz

• w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa, a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-austriackiej.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Austrią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Dokonując zatem analizy powiązań osobistych, uznać należy, że ośrodek interesów osobistych w 2019 r., 2020 r. oraz obecnie znajdował się/znajduje się w Polsce, a nie w Austrii, bowiem na terytorium Polski mieszka i przebywa żona Wnioskodawcy wraz z dziećmi. Jak wynika ze stanu faktycznego Wnioskodawca na terytorium Austrii przebywał początkowo celem świadczenia pracy, jednakże od 2019 r. do chwili obecnej Wnioskodawca przebywa tam w związku z faktem leczenia. Wnioskodawca nie zamierza wrócić do Polski, gdyż spowodowane to jest przede wszystkim jego stanem zdrowia. Tam przyjmuje leki i pozostaje pod stałą kontrolą lekarską. W Austrii otrzymuje leczenie jakiego w Polsce nie będzie miał.

Powyższe okoliczności wskazują, że pobyt Wnioskodawcy na terytorium Austrii sprowadza się jedynie do leczenia. Ponadto ze stanu faktycznego wynika, że żona Wnioskodawcy jest z Nim w stałym kontakcie. W obecnej sytuacji żona spędza z Nim w Austrii każdy wolny czas, np. urlop i weekendy (jeśli jest to możliwe). Ze względu na chorobę to żona odwiedzała Wnioskodawcę co drugi weekend. Żona z dziećmi spędza w Austrii każdy urlop. Rodzina Wnioskodawcy nie zamierza mieszkać w Austrii w chwili obecnej. Fakt, że Wnioskodawca przebywa w Austrii celem leczenia, nie przesądza o tym, że na terytorium Austrii znajduje się ośrodek interesów osobistych.

Natomiast analizując powiązania gospodarcze należy wskazać, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne jest miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Jak wynika ze stanu faktycznego w Polsce Wnioskodawca posiada wraz z żoną kredyt hipoteczny zaciągnięty na rozbudowę domu jednorodzinnego, w którym żona mieszka wraz z dziećmi. W Polsce jest współwłaścicielem konta w banku. Wnioskodawca jest współwłaścicielem samochodu zarejestrowanego w Polsce, którym żona podróżuje do Austrii. Wnioskodawca posiada polisę ubezpieczeniową w banku w Polsce. Natomiast w Austrii Wnioskodawca otrzymuje zasiłek rehabilitacyjny (a wcześniej uzyskiwał wynagrodzenie ze stosunku pracy, zasiłek dla bezrobotnych i zasiłek chorobowy). W Austrii nie posiada majątku ruchomego, kredytu. Mieszkając w Austrii ponosi koszty utrzymania, w tym m.in. koszty związane z wynajęciem mieszkania czy opłatą rachunków.

Powyższe okoliczności wskazują na posiadanie przez Wnioskodawcę ściślejszych powiązań gospodarczych w Polsce.

Mając zatem na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Polską, a zatem posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Tym samym podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce Wnioskodawca podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Odnosząc się do kwestii rozliczenia otrzymywanych przez Wnioskodawcę świadczeń, tj. zasiłku chorobowego, zasiłku rehabilitacyjnego oraz zasiłku dla bezrobotnych wskazać należy, że na gruncie umowy polsko-austriackiej przedmiotowe świadczenia należy zakwalifikować jako inne dochody, o których mowa w art. 22 ust. ww. umowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W świetle powyższego, przedmiotowe świadczenia z Austrii, otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski określone w art. 22 ust. 1 ww. umowy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce bez zastosowania metody podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że ich opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego obowiązujące w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie.

Zatem do przychodów z innych źródeł zalicza się te wszystkie przychody, które nie mieszczą się w kategorii przychodów zaliczonych do enumeratywnie wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, źródeł przychodów.

W rezultacie, opisane we wniosku świadczenia, które Wnioskodawca otrzymał/otrzyma, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w zw. z art. 3 ust. 1, art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia z Austrii, tj. zasiłek chorobowy, zasiłek rehabilitacyjny oraz zasiłek dla bezrobotnych, stanowi przychód z innych źródeł w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawca ma obowiązek rozliczenia całości swoich dochodów uzyskanych w Austrii w 2019 r., w 2020 r. oraz w 2021 r. w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy, że nie powinien rozliczać się w Polsce jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.