0114-KDIP3-2.4011.640.2021.2.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 28 lipca 2021 r.) uzupełnione pismem z 22 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 16 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.640.2021.1.MG (data nadania 16 września 2021 r., data doręczenia 17 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 16 września 2021 r. (data nadania 16 września 2021 r., data doręczenia 17 września 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.640.2021.1.MG, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 22 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy Pana C. D. jest konieczność zapłaty podatku od sprzedaży działek. Ziemię, na której znajdują się działki zostały zakupione wraz z żoną w 1996 r. Wnioskodawca brał na ich zakup kredyt pod hipotekę domu. Ziemia została zakupiona w celach rolnych pod uprawę gospodarstwa rolnego i tak też były użytkowane. Pomimo iż gmina ok. 2015 r. zmieniła plan zagospodarowania na usługowe były uprawiane jako rolne (zboże). W 2018 r. Wnioskodawca przeszedł na emeryturę w KRUSie i od tego momentu ziemie zostały oddane w dzierżawę synowi za 2 000 zł rocznie. Żona Wnioskodawcy od 2005 r. przebywa na stałej rencie KRUS. W wyniku wypadku na gospodarstwie. W 2020 r. Wnioskodawca podzielił działki na 28 działek plus dwie drogi wewnętrzne prowadzące do tych dziełek. W 2021 r. zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego i symbol działek z usługowych na usługowo-mieszkalne. Wnioskodawca dał ogłoszenie w internecie dokładnie w 2020 r. w celu sprzedania. W 2021 r. Wnioskodawca sprzedał 25 działek za kwotę 862 812,00 zł. Wnioskodawcy pozostało jeszcze 5 działek na sprzedaż gdzie chwilowo nie ma zainteresowanych. Wnioskodawca skupił się na pracach remontowych domu gdyż jest stary, wymaga ogromnych napraw typu: zdjęcie azbestu, wymiana elektryczności, hydrauliki, wymiana pieca i założenie centralnego ogrzewania, ocieplenia itp. Wnioskodawca nigdy nie występował do gminy o zmianę planu zagospodarowania, jest to efekt planowy gminy. Wnioskodawca nie uzbrajał również tych działek. Wnioskodawca posiada jeszcze dwie działki, jedna odrębna, przeznaczona na darowiznę córce, druga stanowi część budynków gospodarczych i domu. Wnioskodawca nabył je wraz z żoną w darowiźnie od Jego rodziców w 1988 r. Około dwóch lat temu Wnioskodawca wydzielił działki: jedną dał w darowiźnie synowi, jedną planuje dać córce, jedną o powierzchni 12 arów sprzedał znajomemu w lutym 2019 r. za 30 tys. zł (były to działki: dla syna – budowlana, dla córki i znajomego usługowa). Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca planuje przeznaczyć na prace remontowe domu, gdyż jest on w opłakanym stanie oraz 3/4 przeznaczyć na darowiznę trójce dzieci gdyż również prowadzą prace remontowe mieszkań.

Pismem z 22 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

Wnioskodawca nabył ziemie: działki wraz z domem i budynkami gospodarczymi w darowiźnie od swoich rodziców w 1988 r. oraz w 1996 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną ziemie na podstawie umowy kupna sprzedaży (brał kredyt pod hipotekę).

Wnioskodawca nabył je w celu prowadzenia działalności gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca od momentu nabycia wykorzystywał je w uprawie gospodarstwa rolnego do 2017 r., ponieważ wtedy Wnioskodawca dał w dzierżawę ziemię synowi, gdyż Wnioskodawca przechodził na emeryturę w KRUSie w 2018 r. Syn Wnioskodawcy prowadził na ziemi, którą dzierżawił gospodarstwo rolne. Z ziemi, którą Wnioskodawca nabył z darowizny w 1988 r. Wnioskodawca wydzielił w 2017 r. dwie działki: jedną dał w darowiźnie synowi, drugą planuje dać córce w darowiźnie. W 2020 r. z ziemi, którą Wnioskodawca nabył z darowizny w 1988 r. wydzielił jedną działkę, która sprzedał znajomemu w lutym 2020 r. za 30 tys. zł. Pieniądze przeznaczył na prace związane z domem. W 2020 r. Wnioskodawca postanowił podzielić działkę, którą kupił w 1996 r. na 28 działek, ponieważ potrzebował pieniędzy na prace remontowe starego domu. Wnioskodawca chciał również pomóc dzieciom w budowie domu, pracach remontowych oraz nad chorym wnukiem.

Między styczniem a majem sprzedał 23 działki. Pieniądze przeznaczył na prace remontowe, leczenie wnuka oraz chce dać w darowiźnie dzieciom, 3/4 części na ich prace budowlano-remontowe. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej ani działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca nie udzielił ani nie planuje udzielić innej osobie ani innemu podmiotowi pełnomocnictwa ani umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedażą nieruchomości. Działki, które zostały sprzedane oraz które będą sprzedane nie zostały w żaden sposób uatrakcyjnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym, tj. czy od sprzedaży jednej działki w 2020 r. (nabytej w darowiźnie w 1988 r.) oraz od sprzedaży 23 działek w 2021 r. (zakupionych w 1996 r.) Wnioskodawca będzie płacił podatek dochodowy od osób fizycznych?

2. Czy w zdarzeniu przyszłym, tj. czy od planowanej sprzedaży pozostałych 5 działek Wnioskodawca będzie płacił podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do płacenia podatku dochodowego od sprzedaży dziełek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione powinny zostać dwie podstawowe przesłanki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej - art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy albo z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód ma znaczenie dla ustalenia takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania, itp. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto, nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Ze względu na różnorodność form, rodzajów aktywności podatników, jakie występują w obrocie gospodarczym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy tejże ustawy nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem (rozpoczęciem wykonywania) pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3), od odpłatnego, zbycia osobistego mienia (pkt 8). Zatem o właściwej kwalifikacji przychodu decyduje całokształt okoliczności faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących zbyciu danych składników majątkowych (w tym nieruchomości).

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, przykładowo: polegających na nabywaniu nieruchomości, zbywaniu w celu zarobkowym przygotowanych nieruchomości bądź ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem).

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Jednakże nawet brak dochodu z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona, bowiem prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Na uznanie za podatkowoprawną działalność gospodarczą wpływają również zorganizowanie i ciągłość podejmowanych działań. Jako, że prowadzenie (rozpoczęcie) tej podatkowoprawnej działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak tę działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych, możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej). Taka działalność gospodarcza cechuje się względnie stałym zamiarem jej wykonywania, powtarzania (potencjalną możliwością) określonego zespołu konkretnych działań, co legislator nazywa ciągłością. Przesłanka ciągłości nie wyklucza możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Wystarczające jest przy tym, aby analiza całokształtu okoliczności sprawy prowadziła do wniosków, z których wynika zamiar (możliwość) powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia pożądanego efektu. Natomiast zespół powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu odnosi się do kwestii „powtarzalnością”. Za prowadzenie działalności gospodarczej w wyżej wymienionym podatkowoprawnym rozumieniu należy uznać taki właśnie zestaw powtarzanych czynności w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca sprzedał w 2020 i 2021 r. działki wydzielone z ziemi nabytej w darowiźnie od swoich rodziców w 1988 r. oraz w drodze umowy kupna - sprzedaży wraz z żoną w 1996 r. Wnioskodawca nabył je w celu prowadzenia działalności gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca od momentu nabycia wykorzystywał je w uprawie gospodarstwa rolnego do 2017 r., ponieważ wtedy Wnioskodawca dał w dzierżawę ziemię synowi gdyż Wnioskodawca przechodził na emeryturę w KRUSie w 2018 r. Syn Wnioskodawcy prowadził na ziemi, którą dzierżawił gospodarstwo rolne. Z ziemi, którą Wnioskodawca nabył z darowizny w 1988 r. Wnioskodawca wydzielił w 2017 r. dwie działki jedną dał w darowiźnie synowi, drugą planuje dać córce w darowiźnie. W 2020 r. z ziemi, którą Wnioskodawca nabył z darowizny w 1988 r. wydzielił jedną działkę, którą sprzedał znajomemu w lutym 2020 r. za 30 tys. zł. Pieniądze przeznaczył na prace związane z domem. W 2020 r. Wnioskodawca postanowił podzielić działkę która kupił w 1996 r. na 28 działek ponieważ potrzebował pieniędzy na prace remontowe starego domu. Wnioskodawca chciał również pomóc dzieciom w budowie domu, pracach remontowych oraz nad chorym wnukiem. Między styczniem a majem sprzedał 23 działki. Pieniądze przeznaczył na prace remontowe, leczenie wnuka oraz chce dać w darowiźnie dzieciom, 3/4 części na ich prace budowlano-remontowe. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej ani działów specjalnych produkcji rolnej. Wnioskodawca nie udzielił ani nie planuje udzielić innej osobie ani innemu podmiotowi pełnomocnictwa ani umocowania prawnego do działania w jego imieniu w związku ze sprzedażą nieruchomości. Działki które zostały sprzedane oraz które będą sprzedane nie zostały w żaden sposób uatrakcyjnione.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawiona we wniosku i jego uzupełnieniu aktywność Wnioskodawcy oraz zaprezentowany ciąg zdarzeń, czynności nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanych nieruchomości. W opinii organu z opisanych okoliczności sprawy wynika, że brak jest podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie własnych potrzeb, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 cyt. ustawy. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie treści wniosku nie można stwierdzić, by sprzedaż działek nastąpiła/miała nastąpić w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, bowiem Wnioskodawca przedmiotowe nieruchomości nabył w 1988 r., na podstawie umowy darowizny oraz w 1996 r. na podstawie umowy kupna-sprzedaży, a zatem nabycie nieruchomości, z których zostały wydzielone działki nie nastąpiło w celu ich odsprzedaży. Treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż/planowana sprzedaż opisanych we wniosku działek nie nastąpiła/nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej i nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W okolicznościach przedmiotowej sprawy sam fakt podziału przedmiotowych nieruchomości na mniejsze działki nie może przesądzać, że ich sprzedaż prowadzona będzie w ramach działalności gospodarczej.

Reasumując, kwalifikacja powyższa wskazuje na przypisanie rzeczonych środków ze sprzedaży nieruchomości do źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a którym to źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać natomiast należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje bowiem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Zatem, powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości uzależnione jest od daty ich nabycia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył ziemię w 1988 r., na podstawie umowy darowizny oraz w 1996 r. na podstawie umowy kupna-sprzedaży. W 2017 i 2020 r. dokonano podziału ww. nieruchomości na mniejsze działki.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku Wnioskodawcy niewątpliwie minął, bowiem – jak wynika z treści wniosku – od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości niewątpliwie upłynęło ponad 5 lat.

Zaznaczyć należy, że podział działek na mniejsze działki, nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy nowego nabycia. Na skutek dokonania tej czynności nie nastąpi przeniesienie prawa własności działek, a więc nie dojdzie do ich nabycia. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości w drodze darowizny i w drodze umowy kupna-sprzedaży. Na powyższe nie ma wpływu podział nieruchomości. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie dacie podziału.

Reasumując, zarówno sprzedaż działek, która miała miejsce w 2020 i 2021 r. jak i zamierzona sprzedaż działek wydzielonych z ziemi nabytej w 1988 i 1996 r., nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie będzie skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.