0114-KDIP3-1.4011.549.2021.2.AC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) uzupełnione pismem z 3 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 26 sierpnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.549.2021.1.C (data nadania 26 sierpnia 2021 r., data doręczenia 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacji dla przyzakładowej oczyszczalni ścieków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stawki amortyzacji dla przyzakładowej oczyszczalni ścieków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem Firmy Usługowo- Handlowo- Produkcyjnej (`(...)`) spółka cywilna, która prowadzi działalność oznaczoną symbolem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności)- 27112 stosuje podatek liniowy oraz prowadzi książkę przychodów i rozchodów, zatrudnia 35 osób. W maju br. wymieniając stare szambo, Firma zainwestowała w oczyszczalnię ścieków (`(...)`), w skład której m.in. wchodzi studnia chłonna, która objęta została 20-letnią gwarancją. Koszt całości inwestycji wynosi (`(...)`) zł netto.

Pismem z 26 sierpnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.549.2021.1.AC wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wnioskodawca w terminie i w pełnym zakresie uzupełnił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, odpowiadając na zadane pytania w sposób następujący:

1. Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie produkcji elektrycznych silników, prądnic i transformatorów.

2. Przedmiotem złożenia wniosku ORD-IN jest inwestycja w oczyszczalnię ścieków.

3. Studnia chłonna jest elementem składowym oczyszczalni ścieków.

4. Wnioskodawca zakwalifikował oczyszczalnie ścieków do Grupy 2, Podgrupy 21, Rodzaj 211 -i zastosował roczną stawkę amortyzacyjną 10%.

5. Oczyszczalnia ścieków spełnia definicje środka trwałego w rozumieniu z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

6. Oczyszczalnia jest wykorzystywana w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

7. Oczyszczalnia ścieków do używania została przekazana w czerwcu 2021 r.

8. Przed inwestycją w oczyszczalnię ścieków Firma miała szambo, które nie stanowiło środka trwałego i nie było amortyzowane.

9. Inwestycja związana z zakupem oczyszczalni ścieków została sfinansowana ze środków Firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zastosowana stawka amortyzacyjna jest prawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na Klasyfikację Środków Trwałych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. przyzakładową oczyszczalnie ścieków Wnioskodawca zakwalifikował do grupy 2 "Obiekt inżynierii lądowej i wodnej", podgrupy 21 "Rurociągi, linie telekomunikacyjne elektroenergetyczne", rodzaj 211- "rurociągi sieci kanalizacyjnej rozdzielczej i kolektory oraz oczyszczalnie wód i ścieków", który rodzaj w rocznych stawkach amortyzacyjnych wynosi 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania 10% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla przyzakładowej oczyszczalni ścieków, o której mowa we wniosku.

Natomiast przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez podatnika klasyfikacji środka trwałego na gruncie Klasyfikacji Środków Trwałych do odpowiedniej grupy. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Skoro zatem, jak wskazano w uzupełnieniu wniosku przyzakładowa oczyszczalnia ścieków została przez Wnioskodawcę zaklasyfikowana do grupy 2, podgrupy 21, rodzaju 211 przedmiotowej Klasyfikacji, to wskazanie w tym zakresie zostało przyjęte jako element opisu stanu faktycznego.

Przechodząc zatem do kwestii dotyczącej możliwości zastosowania 10% stawki amortyzacyjnej przy ustalaniu odpisów amortyzacyjnych dla przyzakładowej oczyszczalni ścieków, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

§ wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane będą przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

§ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 22h ust. 2 ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego, wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jak stanowi przepis art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

Klasyfikacja Środków Trwałych zawarta jest w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2016 r., poz. 1864).

Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi zawartymi w części I Klasyfikacji Środków Trwałych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych - Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż będącą przedmiotem wniosku przyzakładową oczyszczalnię ścieków zakwalifikował do grupy 2, podgrupy 21, rodzaj 211 Klasyfikacji Środków Trwałych. Z uwag szczegółowych do grupy 2 powołanej Klasyfikacji wynika, iż do grupy 2, podgrupy 21, rodzaj 211, zaliczane są przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w spółce cywilnej, która prowadzi działalność w zakresie produkcji elektrycznych silników, prądnic i transformatorów. W maju br. wymieniając stare szambo, firma zainwestowała w oczyszczalnię ścieków (`(...)`), w skład której m.in. wchodzi studnia chłonna, która objęta została 20-letnią gwarancją. Koszt całości inwestycji wyniósł (`(...)`) zł netto. Studnia chłonna jest elementem składowym oczyszczalni ścieków. Wnioskodawca zakwalifikował oczyszczalnie ścieków do Grupy 2, Podgrupy 21, Rodzaj 211- i zastosował roczną stawkę amortyzacyjną 10%. Oczyszczalnia ścieków spełnia definicje środka trwałego w rozumieniu z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oczyszczalnia jest wykorzystywana w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Oczyszczalnia ścieków do używania została przekazana w czerwcu 2021 r. Przed inwestycją w oczyszczalnię ścieków firma miała szambo, które nie stanowiło środka trwałego i nie było amortyzowane. Inwestycja związana z zakupem oczyszczalni ścieków została sfinansowana ze środków Firmy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że jeżeli przyzakładowa oczyszczalnia ścieków, stanowi odrębny środek trwały i prawidłowo została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę do grupy 2, podgrupy 21, rodzaj 211 Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Prawidłowo zatem przyporządkowano stawkę amortyzacji do tego grupowania.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej informacji skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.