INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2878/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 19 lipca 2021 r.), stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Dotychczasowy przebieg postępowania.
W dniu 11 lipca 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak 0114-KDIP3-1.4011.139.2017.1.ES, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 11 lipca 2017 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.139.2017.1.ES Wnioskodawca złożył pismem z 27 lipca 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 21 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2878/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 11 lipca 2017 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.139.2017.1.ES.
Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r.,sygn. akt III SA/Wa 2878/17, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną w dniu 30 sierpnia 2018 r., do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wyrokiem z dnia 25 marca 2021 r. sygn. akt II FSK 3237 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.
W dniu 19 lipca 2021 r. wpłynął do tut. Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2878/17 oraz akta administracyjne.
Sąd orzekł, że skarga jest zasadna.
Z treści zadanego we wniosku pytania nr 1 wynika, że przedmiotem wątpliwości Skarżącej było to, czy wydatki na cele mieszkaniowe, ponoszone (w sensie ekonomicznym) przed zbyciem mieszkania (zbycie nastąpiło 27 sierpnia 2012 r.) a sfinansowane z zaliczek na poczet ceny tego zbytego mieszkania uzyskiwanych w okresie sierpień 2011 r. - lipiec 2012 r., zostały sfinansowane z dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, a nadto, czy rzeczywiście stanowiły one wydatki na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu tego przepisu. Wątpliwości Skarżącej wiązały się więc z faktem, że uzyskała zaliczki zanim formalnie sprzedała poprzednie mieszkanie („stare mieszkanie"), a także z faktem, że wydatkowała kwoty odpowiadające tym zaliczkom (nie można przyjąć, że wydatkowała zaliczki w sensie ścisłym, dosłownym, gdyż takie stwierdzenie zawierałoby założenie, iż wydane zostały te same pieniądze - banknoty i monety, które osoba kupująca to „stare” mieszkanie przekazała Skarżącej) zanim formalnie nabyła następne („nowe”) mieszkanie od dewelopera.
Sąd zauważa, że w ramach tego pierwszego pytania wniosku można więc wyodrębnić dwie, następujące po sobie kwestie - status zaliczek jako dochodu ze zbycia mieszkania, a następnie status wydatkowanych środków jako przeznaczonych na własne cele mieszkaniowe. Inaczej ten problem ujmując, należy uznać, że istota sprawy wiąże się z ewentualną przedwczesnością uzyskania dochodu ze zbycia starego mieszkania (uzyskano zaliczki zanim formalnie zbyto stare mieszkanie) oraz przedwczesnością przeznaczenia tego dochodu na własne cele mieszkaniowe (przeznaczono środki na takie cele zanim Skarżąca stała się właścicielem nowego mieszkania).
Sąd wskazuje, że rozważanie tej drugiej kwestii zależy więc od pozytywnego rozstrzygnięcia pierwszej, tj. rozstrzygnięcia, że Skarżąca w ogóle uzyskała dochód ze zbycia nieruchomości, gdyż tylko pod tym warunkiem można racjonalnie rozważać, czy tak uzyskany dochód przeznaczyła następnie na własne cele mieszkaniowe. Ulga podatkowa występuje bowiem ewentualnie tylko wtedy, gdy podatnik uzyska dochód ze zbycia mieszkania, a nadto, gdy dochód taki przeznaczy (w stosownym terminie) na preferowane przez ustawę cele. Jeśli zabraknie choćby jednego z tych koniecznych elementów, ulga nie będzie przysługiwać.
Z zaskarżonej interpretacji wynika, że Organ nie zakwestionował charakteru otrzymanych przez Skarżącą zaliczek, w okresie sierpień 2011 r. - lipiec 2012 r., jako przyporządkowanych do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Dyrektor uznał natomiast stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe z powodu wskazanej przedwczesności wydatkowania środków pochodzących z zaliczek, ocenił, że przedwczesność ta wynika z faktu, iż Skarżąca „`(...)`wydatkowała (`(...)`) środki pochodzące z zaliczek na wykończenie lokalu mieszkalnego przed datą odpłatnego zbycia.” (str. 8 interpretacji).
Odnosząc się zatem do tej oceny Sąd stwierdza, że przyjęta przez Organ odpowiedź na pytanie o możliwość skorzystania z ulgi mieszkaniowej w związku z wydatkowaniem kwot pochodzących z zaliczek zanim Skarżąca formalnie sprzedała stare mieszkanie, jest wadliwa.
Jak zauważa Sąd, literalnie interpretowany art. 21 ust. 1 pkt 131 updof stanowi tylko tyle, że wolny od podatku jest dochód ze zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Między zbyciem, a dochodem, musi więc istnieć związek przyczynowo - skutkowy rozumiany w takim sensie, że konkretnie określone przysporzenie w majątku podatnika można powiązać z konkretnym zdarzeniem - zbyciem mieszkania. Przy czym nie ma tu większego znaczenia chronologia poszczególnych zdarzeń prawnych. Nie chodzi więc o związek przyczynowy i chronologiczny, lecz jedynie o związek przyczynowy. Skutek w postaci faktycznego (kasowego) otrzymania dochodu może wystąpić chronologicznie wcześniej, niż samo formalne zbycie mieszkania.
Wbrew stanowisku Organu zaprezentowanemu w przytoczonym cytacie, nie musi wcale wystąpić taka sytuacja, kiedy wydatki mieszkaniowe (np. związane z wykończeniem mieszkania) będą dokonane po formalnym zbyciu mieszkania poprzedniego. O ile bowiem z jakichś względów strony transakcji sprzedaży uzgodniły, że płatność, w formie zaliczki, zostanie przekazana sprzedającemu już przed zawarciem formalnej umowy sprzedaży mieszkania, to nadal zachodzi związek pomiędzy zbyciem, a przychodem, nadal można mówić o dochodzie ze sprzedaży mieszkania. Skoro prawo cywilne przewiduje i akceptuje instytucję zaliczki, to jej zastosowanie w danym przypadku nie może oznaczać tak diametralnych różnic w sytuacji podatkowej sprzedającego, że dochód uzyskany z zastosowaniem tej instytucji a limine nie kwalifikuje się jako dochód podlegający zwolnieniu, choć byłby uznany za taki, gdyby - z powodów drugorzędnych, technicznych - faktyczna płatność za zbyte mieszkanie nastąpiła dopiero po zawarciu formalnej, notarialnej umowy sprzedaży tego mieszkania albo równocześnie z taką umową.
W ocenie Sądu powyższy argument dotyczący zakazu różnicowania sytuacji podatkowej podatników pozostających w analogicznej sytuacji prawnej, czyli argument oparty na prokonstytucyjnej (zgodnej z art. 32 ust. 1 Konsytuacji) wykładni art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, musi być uwzględniony w procesie interpretacji tego przepisu ustawy podatkowej. Pominięcie tego argumentu oznaczałoby bowiem przyzwolenie na nieuzasadnione zróżnicowanie sytuacji prawnej podatników, tj. zróżnicowanie oparte na kryterium nieistotnym, drugorzędnym i raczej technicznym, czyli na tym, czy w danej transakcji będzie zastosowana dopuszczalna w prawie cywilnym instytucja zaliczki, czy też taka instytucja zastosowana nie będzie, i w efekcie na tym, kiedy podatnik faktycznie otrzyma pieniądze w związku ze zbyciem poprzedniego mieszkania i kiedy je wyda.
W konsekwencji Sąd stwierdza za nieracjonalny, pozbawiony jakiegokolwiek uzasadnienia aksjologicznego, uznać należy wniosek, że dysponując już pieniędzmi z tytułu zaliczek uzyskanych w związku ze zbyciem starego mieszkania (w sytuacji, kiedy ostatecznie dojdzie do formalnego zbycia tego mieszkania) podatnik nie mógłby jeszcze przed formalnym zbyciem mieszkania przeznaczyć tych pieniędzy na realizację preferowanego celu ustawy, tj. np. na sfinansowanie nabycia od dewelopera innego mieszkania albo jego rozbudowę lub remont.
Uprzedzając niejako zarzut Organu polegający na naruszeniu zasady ścisłej wykładni przepisów o charakterze wyjątków od powszechności opodatkowania, Sąd wskazuje, że przepisy takie również wymagają odwoływania się do wykładni celowościowej. W orzecznictwie NSA wskazuje się, że omawiany przepis należy do tzw. norm celu społecznego (socjalnego). W przypadku takich norm szczególnego znaczenia nabiera pytanie o cel, jaki Ustawodawca postawił sobie przy ustanawianiu wyjątku od zasady powszechności opodatkowania. Otóż celem tym było osiągnięcie optymalnej sytuacji, w której podatnicy zbywając nieruchomości zaspokajające ich potrzeby mieszkaniowe podejmują jednocześnie różnego rodzaju zabiegi zmierzające do przeznaczenia dochodów ze zbycia takich nieruchomości na dalsze zaspokojenie takich potrzeb, zazwyczaj na wyższym już poziomie (zazwyczaj podatnicy kupują większe mieszkania, niż zajmowane dotychczas, albo grunt pod budowę domu zamiast mieszkania zajmowanego dotychczas, albo większy dom, albo remontują mieszkanie lub dom). Cel fiskalny jest więc drugorzędny, gdyż na plan pierwszy wysuwa się zamiar Prawodawcy ustanowienia przepisu motywującego podatników do zachowywania i rozwijania substancji mieszkaniowej. Różnorodność konfiguracji faktycznych, jakie wiążą się w dzisiejszych realiach życia społecznego z zamiarem poprawy swoich warunków mieszkaniowych, nie może być przy tym przeszkodą w korzystaniu z ulgi ustanowionej w przepisach prawa podatkowego, czyli nie może niweczyć intencji samego Ustawodawcy, który taką poprawę własnych warunków mieszkaniowych uznał za wartą wsparcia w ustawie podatkowej, w wykonaniu normy wynikającej z art. 75 Konstytucji.
Z tego względu zdaniem Sądu nie sposób zaaprobować tak restrykcyjnej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, jaka zaprezentował Organ w zaskarżonej interpretacji, która zupełnie abstrahuje od celu tej regulacji, i która przywiązuje tak zasadnicze znaczenie technicznej kwestii kolejności zdarzeń, jakie występują w ramach popieranego przez Ustawodawcę przedsięwzięcia zastąpienia jednej nieruchomości mieszkaniowej inną taką nieruchomością.
W art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawodawca rzeczywiście wskazuje początkową datę terminu, w jakim nastąpić ma wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe („`(...)`jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia`(...)`”), co sugerować mogłoby, prima facie, iż w okolicznościach takich, jak w niniejszej sprawie, kwoty zaliczek stanowią co prawda dochód z odpłatnego zbycia, ale nigdy, właśnie z powodu przedwczesności uzyskania i wydatkowania, nie mógłby on podlegać zwolnieniu podatkowemu. Taką wykładnię należy jednak odrzucić ze wskazanych wyżej względów. Niezależnie od tych względów z taką wykładnią nie można się zgodzić także dlatego, że wskazanie w ustawie na zdarzenie stanowiące początkową datę terminu dwóch lat, tj. zbycie mieszkania ( jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia`(...)`”), wyniknęło z założenia wystąpienia sytuacji typowych, najczęstszych, kiedy podatnik najpierw formalnie zbywa mieszkanie, a następnie wydatkuje uzyskane stąd środki. Jeśli jednak zachodzi wspomniany związek przyczynowy pomiędzy zbyciem nieruchomości, a uzyskaniem środków przeznaczanych na realizację własnych celów mieszkaniowych, to początek wskazanego terminu dwóch lat staje się okolicznością marginalną.
Jak zauważa Sąd z brzmienia tego przepisu wynika, że dla Ustawodawcy istotne znaczenie ma jedynie końcowa data tego terminu (nie później niż w okresie dwóch lat`(...)`”), co zrozumiałe jest o tyle, że brak wskazania takiej daty końcowej i dowolne przesuwanie w czasie formalnego nabycia nieruchomości prowadziłoby do istotnych nadużyć prawa do zwolnienia(na przede wszystkim końcowy, a nie początkowy termin ponoszenia wydatków, wskazano m in. w uchwale NSA o sygn. FPS 5/96). Podatnicy po prostu odraczaliby takie nabycie twierdząc wobec organów podatkowych, że w nieodległej przyszłości zawrą formalną umowę nabycia kolejnej nieruchomości, przy czym takie odraczanie nabycia mogłoby następować wielokrotnie, w efekcie zaś formalne nabycie mogłoby nie nastąpić nigdy. Jednakże wydatkowanie na cele mieszkaniowe środków uzyskanych ze zbycia jednej nieruchomości jeszcze przed formalnym nabyciem kolejnej nieruchomości nie grozi żadnymi nadużyciami podatkowymi, a wręcz odwrotnie - stanowi natychmiastową realizację celu Ustawodawcy, celu objętego preferencją podatkową. Nie jest zrozumiałe, dlaczego w takim przypadku odpaść miałaby jego intencja zwolnienia podatkowego. Jedynym argumentem przemawiającym za odrzuceniem takiej intencji mogłoby być dogmatyczne przywiązanie do idei pierwszeństwa wykładni stricte językowej i do wspomnianej zasady powszechności opodatkowania oraz ścisłej wykładni wyjątków od tej zasady. Tymczasem, jak Sąd wskazał, w zakresie przepisów ustanawiających zwolnienia i ulgi podatkowe dopuszczalna, a nawet konieczna jest także wykładnia celowościowa Z orzecznictwa NSA wynika, że interpretując przepisy o charakterze wyjątków od powszechności opodatkowania nie można popełniać błędu wskazanego dogmatyzmu co do prymatu wykładni językowej i jej wyższości nad innymi metodami interpretacji tekstu prawnego (wyrok NSA o sygn. II FSK 3389/15, w którym przywołano inny wyrok tego Sądu o sygn. II FSK 445/09).
W opinii Sądu odwołanie się do wykładni celowościowej jest konieczne m.in. wtedy, gdy wymagają tego względy konstytucyjne, w tym zasada równości wobec prawa, a także, gdy wykładnia gramatyczna godzi w ratio legis danego przepisu. Powtórzyć więc należy, że skorzystanie przez strony transakcji z instytucji zaliczek na poczet ceny nie powinno wykluczać zbywcy nieruchomości z kręgu uprawnionych do ulgi podatkowej tylko dlatego, że znajdując właściwą dla siebie ofertę nabycia nowego mieszkania dokonał w tym kierunku pewnych wydatków jeszcze przed formalnym zbyciem mieszkania starego, choć posłużyły mu do tego pieniądze faktycznie, funkcjonalnie powiązane z transakcją zbycia tego starego mieszkania. Stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej interpretacji wymusza na podatnikach podejmowanie jakichś sztucznych i zbędnych czynności powstrzymujących się z dokonywaniem wydatków na własne cele mieszkaniowe do czasu formalnego zbycia nieruchomości starej, a to tylko po to, aby zadośćuczynić wąsko, a nawet zawężająco pojmowanej normie celu społecznego.
Jak wyżej Sąd wyjaśnił, gdyby Organ miał rację negując możliwość skorzystania przez Skarżącą ze zwolnienia podatkowego tylko dlatego, że wydatkowała środki odpowiadające zaliczkom jeszcze przed formalnym zbyciem starego mieszkania, bezprzedmiotowe byłoby rozważanie, czy wydatkowanie tych środków na wykończenie nowego mieszkania zanim formalnie stało się ono własnością Skarżącej stanowiło dokonywanie wydatków na własne cele mieszkaniowe.
Powyższe rozważania Sądu dotyczą jednak tylko tego problemu, czy dla skorzystania ze zwolnienia należy bezwzględnie najpierw formalnie sprzedać jedną nieruchomość, a dopiero potem ponosić wydatki na inną nieruchomość zaspokajającą potrzeby mieszkaniowe.
Sąd udzielił na to pytanie odpowiedzi przeczącej. Poza rozważaniami Sądu pozostaje natomiast inna istotna dla niniejszej sprawy kwestia, tj. to, czy dla skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy konieczne jest ponoszenie wydatków mieszkaniowych na nową nieruchomość mieszkaniową dopiero po jej formalnym nabyciu, zaś wykluczone jest zwolnienie, kiedy te wydatki ponoszone są przed formalnym nabyciem tej nowej nieruchomości. Organ w tej drugiej kwestii się nie wypowiedział, tak samo - konsekwentnie - jak nie wypowiedział się co do pytania wniosku oznaczonego numerem 2, dotyczącego problemu jakości wydatków, a nie ich ponoszenia w czasie.
W dalszym zatem postępowaniu Organ, po przyjęciu za punkt wyjścia powyższego poglądu Sądu co do adekwatności wydatków ponoszonych jeszcze przed formalnym zbyciem starego mieszkania, wypowie się także co do tych kwestii, które dotychczas nie doczekały się koniecznego stanowiska Dyrektora Przy czym Organ z pewnością odniesie się także do najnowszego orzecznictwa NSA, w którym, w kontekście omawianego przepisu, akcentuje się specyfikę rezerwacyjnej umowy deweloperskiej (np. II FSK 3510/17). Skarżąca, jak wynika z wniosku, zawarła taką właśnie umowę.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W dniu 22.04.2010 r. Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie za kwotę 157.826 zł. W roku 2011 Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną sprzedaży zakupionego mieszkania za kwotę 270.000 zł. W umowie wskazano, iż umowa przyrzeczona sprzedaży mieszkania zostanie zawarta w sierpniu 2012 r. Na poczet sprzedaży mieszkania nabywca zgodnie z umową przedwstępną uiszczał na rzecz Wnioskodawczyni (zbywczyni mieszkania) zaliczki.
Zaliczki płacone były przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w dniach: 29.08.2011 r. kwota 50.000 zł, 06.10.2011 r. kwota 40.000 zł. 21.10.2011 r. kwota 10.000 zł, 22.01.2012 r. kwota 70.000 zł, 31.07.2012 r. kwota 100.000 zł.
Akt notarialny sprzedaży mieszkania został podpisany w dniu 27.08.2012 r. a cenę ustalono na kwotę 270.000 zł i na którą to kwotę zaliczono zapłacone zaliczki.
Jednocześnie z uwagi na podpisanie umowy przedwstępnej sprzedaży zajmowanego mieszkania Wnioskodawczyni w dniu 08.09.2011 r. podpisała umowę rezerwacyjną z deweloperem zakupu lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny został przez dewelopera udostępniony wnioskodawczyni z początkiem roku 2012. Od stycznia 2012 r. do lipca 2012 r. Wnioskodawczyni urządzała lokal udostępniony przez dewelopera ponosząc na ten cel wydatki z kwot uzyskanych tytułem zaliczek uzyskanych od nabywczyni lokalu mieszkalnego stosownie do postanowień umowy przedwstępnej. Wydatki dotyczyły zakupu materiałów wykończeniowych, glazury, terakoty, armatury białej, tapet, farb itp. Na wszystkie zakupione materiały Wnioskodawczyni posiada dokumenty. Umowę ostateczną nabycia lokalu mieszkalnego od dewelopera podpisała Wnioskodawczyni w dniu 20.12.2012 r. Łącznie na urządzenie nowego lokalu wydatkowała z uzyskanych zaliczek kwotę 131.488,62 zł.
2. Jednocześnie urządzając zakupione od dewelopera mieszkania Wnioskodawczyni zawarła umowę , której przedmiotem było wykonanie kompleksowej usługi polegającej przygotowaniu projektu zabudowy pomieszczenia kuchennego i szaf wnękowych z uwzględnieniem wymiaru, kształtu z wykorzystaniem elementów stolarki budowlanej, wykonanie tej zabudowy, dostarczenie przez producenta wszystkich elementów niezbędnych do zabudowy pomieszczenia kuchennego (w tym frontów, korpusów, cokołów, okuć , elementów mocujących, zawiasów uchwytów itp.) o w końcowym rezultacie ich montaż. Montaż w/w elementów zabudowy kuchennej i szaf wnękowych dokonany był w sposób stały do podłoża, w taki sposób, iż niemożliwe jest przestawienie, przesunięcie, demontaż całej konstrukcji bez uszkodzenia lub istotnej zmiany pomieszczenia. Celem montażu wskazanej zabudowy Wnioskodawczyni musiała wykonać dodatkowe elementy budowlane w postaci ścian, wykonano specjalną wylewkę pod blat zamontowany (przyklejony do ściany), wykonano specjalne podłączenia hydrauliczne oraz elektryczne specjalnie pod zabudowę kuchenną. Wskazana zabudowa kuchenna tworzy trwałą całość z elementami budowlanymi i nie nadaje się do samodzielnego użytku bez tych trwałych elementów budowlanych, me jest więc typowym elementem wyposażenia, które można zdemontować i przestawić w inne miejsce.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
1. Czy dochody uzyskane z zaliczek tytułem podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży starego lokalu mieszkalnego, a następnie wydatkowane i udokumentowane na urządzenie nowego lokalu mieszkalnego przed podpisaniem umowy ostatecznej jego nabycia ale w sytuacji gdy Wnioskodawczyni staje się właścicielem wskazanego lokalu w okresie 2 lat od uzyskania dochodu (wpłat zaliczek) mogą korzystać jako wydatki na własne cele mieszkaniowe ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych))?
2. Czy wydatki poniesione na zakup i montaż zabudowy kuchennej trwale związanej z częścią budowli, która w tym celu została dostosowana (dobudowa ściany, wylewka betonowa blatu i połączenie go ze ścianą elektryka i podłączenia wodno-kanalizacyjne) mogą zostać zaliczone do wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT.
Zdaniem Wnioskodawcy,
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli zostaną wydatkowane na własne cele mieszkaniowe, to będzie uprawniało ją do skorzystania z ulgi podatkowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości został wydatkowany w okresie dwóch lat na cele związane z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych określonych w ustawie o podatku dochodowym.
Podobne stanowisko zajmują Sądy Administracyjne w najnowszych orzeczeniach - WSA w Łodzi z dnia 25 listopada 2015 r. I SA/Łd 969/15 „Dochód, jaki podatnik osiągnął ze sprzedaży lokalu, mógł przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe nie tracąc prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f, niezależnie od tego, czy środki te wydatkował przed, czy też po zawarciu umowy przyrzeczonej.”
WSA w Gdańsku z dnia 19 stycznia 2016 r. sygn. akt ISA/Gd 1629/15 „Można więc uznać za „dzień zbycia” w rozumieniu art 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f zarówno dzień pierwszy jak i ostatni tego procesu. A więc uwzględniając wykładnię celowościowa niezbędną dla dokonania wykładni przepisu, który nie da się jednoznacznie i bez żadnych wątpliwości zinterpretować na gruncie wykładni językowej, należy przyjąć, że w przypadku realizacji procesu zbycia nieruchomości wieloetapowo (umowa przedwstępna, zaliczka, umowa ostateczna) środki uzyskane przez zbywcę w związku ze zbyciem na jakimkolwiek etapie tego procesu wydatkowane na własne cele mieszkaniowe mogą być uznane za wydatkowane od dnia odpłatnego zbycia w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w stanie faktycznym sprawy.”
Zdaniem Wnioskodawczyni także czynienie wydatków uzyskanych z zaliczek na nowy lokal przed podpisaniem umowy notarialnej nabycia tegoż lokalu, ale przed upływem 2 lat od uzyskania wydatkowanych zaliczek także jest prawidłowe w świetle orzecznictwa Sądów Administracyjnych, Wyrok NSA z dnia 06 sierpnia 2013 r. sygn. akt. II FSK 2418/11 „Zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. podlegają wydatki poniesione przez podatnika na wykończenie lokalu mieszkaniowego oddanego przez dewelopera w stanie niewykończonym, jeżeli były poniesione w okresie dwóch lat od daty odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e u.p.d.o.f. i jeżeli w tymże dwuletnim okresie podatnik nabyłod dewelopera ten konkretny lokal mieszkalny na własność.”
Podobne stanowisko w tej kwestii zajęła także Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 15 września 2016 r. (sygnatura IBPB-2-2/4511-640/16-2/MZM).
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawczyni fakt trwałego związania zabudowy kuchennej z infrastruktura budynku i dostosowanie części budowli celem zamontowania zabudowy kuchennej (dobudowanie ścian, wylewka betonowa) powoduję, iż me można mówić o wydatkowaniu kwot na wyposażenie ale o wydatkowaniu kwot na rozbudowę w rozumieniu art. art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT. Wskazana zabudowa kuchenna winna być traktowana identycznie jak zabudowa wnęki tzw. szafą wnękową co do której organy skarbowe w licznych interpretacjach przyznają przymiot zwolnienia podatkowego np. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 października 2014 r. , IPTPB2/415-425/14-2/AK.
Ponadto w oparciu wprawdzie o inne pytanie i inna kwestię podatkową ale w zakresie charakteru „trwałości zabudowy kuchennej pod wymiar” wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 stycznia 2017 r. sygn. akt VIII SA/Wa 460/16 WSA wskazało na odróżnienie zabudowy kuchennej pod wymiar od mebli wolno stojących dostarczanych w stanie gotowym. W ocenie Wnioskodawczyni pośrednio to wskazuje na fakt, iż zabudowa kuchenna pod wymiar z konkretnymi zmianami elementów budowlanych nie może być traktowana jako zakup wyposażenia lecz jako wydatki związane z rozbudową i modernizacją lokalu mieszkalnego.
Ponadto Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż o walorach użytkowych wykonanej zabudowy meblowej decyduje trwałe połączenie wykonanych na zlecenie części zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (ściany, podłoga sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce, a same te części bez trwałego ich przymocowania do elementów konstrukcyjnych budynku nie spełniają pod względem użytkowym przymiotu mebla, nie ma więc podstaw do twierdzenia że przedmiotem tych czynności była dostawa wyposażenia (meble).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania przez organ podatkowy interpretacji indywidualnej, tj. 11 lipca 2017 r., ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2878/17.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów
d) innych rzeczy,
‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dla określenia skutków podatkowych tego typu transakcji istotne jest zatem ustalenie daty, od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie w dniu 22 kwietnia 2010 r, natomiast umowa sprzedaży mieszkania została zawarta w sierpniu 2012 r.
W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.
W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
‒ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Wskazać w tym miejscu należy, że ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP (Dz. U. z 1997 r., Nr 78 poz. 483 ze zm.) stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne, bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania, skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.
Zatem, aby możliwe było skorzystanie z wyżej wymienionego zwolnienia, to poniesione wydatki na cele określone (m.in.) w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych muszą spełniać warunki z art. 21 ust. 1 pkt 131 tejże ustawy.
Zgodnie z powyższym, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli uzyskane przychody z tego tytułu przeznaczone zostaną na własne cele mieszkaniowe.
Z regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wynika, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł być przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, sprzedaż powinna nastąpić wcześniej lub co najmniej jednocześnie z poniesieniem wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy. Jednakże kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest, czy tzw. ulgą mieszkaniową objęte są również przychody uzyskane na poczet ceny sprzedaży (np. zadatek, zaliczka) i wydatkowane na własne cele mieszkaniowe przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży.
Sprzedaż w rozumieniu cywilnoprawnym ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, ze zm.), zwanej dalej: „Kodeksem cywilnym”, zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia własności nieruchomości i zapłacenia sprzedawcy ceny. Przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma umowa pomiędzy stronami, bowiem w granicach zasady swobody umów ustanowionej w art. 353 (1) Kodeksu cywilnego strony mogą ustalić, że przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży kupujący może zapłacić część lub całość ceny w formie zadatku lub innej wpłaty z tytułu umowy przedwstępnej sprzedaży.
Pojęcie i skutki wręczenia zadatku zostały wprost uregulowane w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 394 § 2 Kodeksu cywilnego, w razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet świadczenia strony, która go dała; jeżeli zaliczenie nie jest możliwe, zadatek ulega zwrotowi.
Podobnie zaliczka, mimo braku wprost uregulowania prawnego, w razie wykonania umowy ulega zaliczeniu na poczet ceny sprzedaży.
Kwestia możliwości uznania za przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości przychodów, jakie uzyskał podatnik przed formalnym przeniesieniem własności nieruchomości i wydatkował na własne cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite w tym zakresie.
Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny podjął w dniu 17 lutego 2020 r. uchwałę w składzie 7 sędziów, sygn. akt II FPS 4/14, w myśl której „kwota zadatku (zaliczki) otrzymana przy zawarciu przedwstępnej umowy odpłatnego zbycia nieruchomości wydatkowana na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (…), korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, jeżeli następnie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej przenoszącej własność nieruchomości, a kwota zadatku (zaliczki) została zaliczona na poczet ceny jej odpłatnego zbycia.”
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni kwotę otrzymaną (zaliczek) na poczet ceny sprzedaży nieruchomości otrzymała oraz wydatkowała na urządzenie nowego mieszkania przed podpisaniem aktu notarialnego przenoszącego własność zbywanej nieruchomości. W związku z tym, wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy środki pochodzące z zaliczek na poczet sprzedaży mieszkania, wydatkowane na cele mieszkaniowe może zaliczyć jako wydatki , o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy?
Mając na względzie opisany we wniosku stan faktyczny oraz tezy zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 2878/17, tut. Organ stwierdza, że kwota otrzymana na poczet ceny sprzedaży, wydatkowana na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 lit. a ustawy, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Decydującym warunkiem dla realizacji prawa do tzw. ulgi mieszkaniowej jest wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie, nie wydatkowanie tego przychodu po uprzednim formalnym zbyciu nieruchomości.
A zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1 uznano za prawidłowe.
W dalszej kolejności należy przejść do pytania Nr 2 tj. zagadnienia dotyczącego możliwości skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup i montaż zabudowy kuchennej trwale związanej z częścią budowli, która w tym celu została dostosowana (dobudowa ściany, wylewka betonowa blatu i połączenie go ze ścianą elektryka i podłączenia wodno-kanalizacyjne).
Zauważyć również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.
Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane jako „wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym”. Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.
Za „remont” lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu lub budynku jako nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od lokalu bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu (budynku) we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo wybudowanego lokalu (budynku). W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego), a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu.
W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Nie mniej, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro Wnioskodawczyni zamierza skorzystać ze zwolnienia powinien liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np. czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego faktycznie przeznaczone zostały przez podatnika na własne cele mieszkaniowe. Takimi dokumentami mogą być m.in. umowy sprzedaży, faktury VAT (podatek od towarów i usług) bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem i montażem zabudowy kuchennej trwale związanej z częścią budowli, która w tym celu została dostosowana (dobudowa ściany, wylewka betonowa blatu i połączenie go ze ścianą elektryka i podłączenia wodno-kanalizacyjne) może zostać zaliczone do wydatków na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.