0114-KDIP2-2.4011.101.2021.1.KW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2021 r. (data wpływu 19 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Na podstawie zawartej umowy trwającej w 2020 roku od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2020 r. ze spółką A. zlokalizowanej(…) (dalej: „A.”) oraz w 2020 roku od 1 czerwca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. ze spółką B. sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „B.”), Wnioskodawca świadczył usługi w zakresie rozwoju oprogramowania jako niezależny kontraktor - Wnioskodawca nie jest pracownikiem, przedstawicielem, współtwórcą ani reprezentantem A. ani B. W ramach tych umów Wnioskodawca przenosił na spółki A. oraz B. wszelkie prawa autorskie do wytworzonych przez Niego programów komputerowych, za co otrzymywał wynagrodzenie. Zawarte umowy nie narzucały w żadnym stopniu miejsca i czasu podejmowanych przez Wnioskodawcę działań. Rozliczenie odbywało się na zasadzie sumowania przepracowanych przez Wnioskodawcę godzin w danym miesiącu z zastosowaniem ustalonej stawki. Jako wykonujący postanowienia umowy z A. oraz B. Wnioskodawca ponosił pełną odpowiedzialność za wykonywane czynności oraz ponosił pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca korzystał z oprogramowania udostępnianego powszechnie na zasadzie darmowych, niewyłącznych licencji (open source). W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwijał lub ulepszał oprogramowanie już istniejące, którego nie był właścicielem, czynił to na podstawie odpowiedniej nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia mu rozwijanie i ulepszanie owego oprogramowania.

Oprogramowanie wytwarzane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi twór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach omawianej działalności gospodarczej i współpracy z A. oraz B. Wnioskodawca był członkiem zespołu programistów (współpracujących z tymi spółkami na podstawie odrębnych umów) wykonującym zadania związane z tworzeniem i rozwijaniem produktów należących do Spółek poprzez projektowanie, programowanie i wdrażanie oprogramowania wbudowanego.

W szczególności Wnioskodawca tworzył oprogramowanie wbudowane, w tym nowe funkcjonalności i moduły dla innowacyjnych urządzeń służących:

· dla A. - do pomiaru zanieczyszczenia powietrza (dalej: „Narzędzie 1”) oraz

· dla B. - do pomiaru stanu otoczenia (dalej: „Narzędzie 2”).

Każdorazowo wynikiem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy programu komputerowego. Efekty działalności Wnioskodawcy są według Jego wiedzy rozwiązaniami nie występującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Wytwarzanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu algorytmiki, narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia oprogramowania lub nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), w postaci innowacyjnych urządzeń umożliwiających pomiar i badanie niebezpiecznych gazów i zanieczyszczeń znajdujących się w powietrzu - dla Narzędzia 1 lub pomiar i badanie stanu otoczenia - dla Narzędzia 2.

Wnioskodawca jest twórcą nowego oprogramowania komputerowego (dla Narzędzia 2) lub oprogramowania komputerowego stanowiącego kolejne części oraz moduły istniejącego oprogramowania kontrahenta pozwalające na uzyskanie nowych funkcjonalności, czy nowych niebędących środkami trwałymi zastosowań istniejącego oprogramowania (dla Narzędzia 1). W odniesieniu do wytwarzanego przez Wnioskodawcę oprogramowania nowego lub „dodawanego” do istniejącego oprogramowania kontrahenta Wnioskodawca jest uznawany za twórcę tego oprogramowania w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie dochodu (straty) przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Ewidencja w formie arkusza kalkulacyjnego, zawiera:

1. nazwę odrębnego kwalifikowanego prawa IP;

2. opis odrębnego kwalifikowanego prawa IP,

3. daty rozpoczęcia i zakończenia prac nad odrębnym kwalifikowanym prawem IP,

4. czas poświęcony na pracę nad odrębnym kwalifikowanym prawem IP (w ujęciu godzinowym),

5. wynagrodzenie otrzymane za odrębne kwalifikowane prawo IP (iloczyn liczby godzin z punktu 4 oraz stawki godzinowej);

6. miesięczną część kosztów działalności na dane kwalifikowane prawo IP obliczoną jako iloczyn kosztów podstawowej działalności i udziału czasu poświęconego na dane odrębne kwalifikowane prawo IP w czasie przeznaczonym na usługi w danym miesiącu;

7. dochód (stratę) z danego odrębnego kwalifikowanego prawa IP obliczonego jako różnicę pomiędzy wynagrodzeniem z punktu 5 i kosztami z punktu 6.

Nie jest możliwe proste przyporządkowanie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę do danego kwalifikowanego prawa IP, dlatego koszty uzyskania przychodów dotyczące danego odrębnego kwalifikowanego prawa IP stanowią proporcję ogólnych kosztów prowadzonej działalności ustaloną na podstawie czasochłonności wykonania danego kwalifikowanego prawa IP.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa we wniosku jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa IP. Ewidencja prowadzona jest na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala wyodrębnić każde kwalifikowane prawo IP z których uzyskuje przychody, wykazać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo IP, pozwala wyodrębnić koszty, o których mowa w 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Dochodem z wytworzonych przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej są dochody osiągnięte z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu.

Usługi programistyczne świadczone na rzecz spółek Wnioskodawca wykonuje tylko w Polsce. Zmiany wprowadzane do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie są rutynowe lub okresowe. Za każdym razem zmiana powoduje powstanie nowej, odrębnej części programu komputerowego podlegającego ochronie prawem autorskim.

W efekcie rozwijania/ulepszania przez Wnioskodawcę programu komputerowego stanowiącego utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstaje odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie ww. przepisu. Wszystkie opisane we wniosku efekty działalności Wnioskodawcy stanowią odrębne programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy według przedstawionego stanu faktycznego spełnione są przesłanki z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniające do opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uzyskanego w ramach opisanej sytuacji gospodarczej dotyczącej stawką 5% odnośnie każdego z przedstawionych Narzędzi, tj. Narzędzia 1 i Narzędzia 2?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi badawczo-rozwojowe w zakresie wytwarzania oprogramowania (Narzędzia1 oraz Narzędzia 2) spełniają wymóg art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa”).

Zgodnie z art. 30cb Ustawy Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję dotyczącą prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. Na podstawie powyższych stoi na stanowisku, iż może zastosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, do przychodów z opisanych wyżej prac badawczo-rozwojowych (wytwarzania Narzędzia).

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020 rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w świetle obowiązującego stanu prawnego, z przyczyn wskazanych poniżej. Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w Ustawie dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box). W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji tzw. zasady nexus, zgodnie z którą przychody związane z własnością intelektualną mogą być korzystnie opodatkowane w takim zakresie, w jakim konkretna własność intelektualna generująca przychód jest efektem prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego podatnika.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast, zgodnie z art, 30ca ust. 2 lit. 8 Ustawy, jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej uznaje się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz swojego kontrahenta, w zakresie oprogramowania wbudowanego służącego do badania stanu powietrza (Narzędzie 1) lub badanie stanu otoczenia (Narzędzie 2).

Na podstawie zawartych umów Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania z chwilą ustalenia utworu w ramach wynagrodzenia na rzecz kontrahenta. Wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przedmiotem umowy jest w rzeczywistości sprzedaż usług badawczo-rozwojowych, których efektem jest program komputerowy (umową objęte jest wytwarzanie, wdrażanie testowanie i dokumentowanie oprogramowania), w których cenie uwzględniona jest opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku (Narzędzie 1 i 2), jest wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 Ustawy.

Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a w związku z tym wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej ewidencji. Odnosząc powyżej przedstawiony opis do zanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu naliczonej w cenie usługi opłaty za prawo do korzystania z programu komputerowego - autorskiego oprogramowania składającego się na Narzędzie 1 oraz Narzędzie 2, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 Ustawy.

To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%. Ponieważ na podstawie umowy zawartej ze spółkami Wnioskodawca przenosi na spółki całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (oprogramowania) opisanego we wniosku, w roku 2020 Wnioskodawca osiągał i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochody te Wnioskodawca chciałby rozliczyć korzystając z IP Box.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby korzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb Ustawy oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Podkreślenia wymaga, iż Narzędzie 1 i Narzędzie 2, w zakresie opisanym w stanie faktycznym Wniosku, stanowi niewątpliwie utwór w rozumieniu art. 1 ust 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wytwarzane utwory przechowywane są w infrastrukturze informatycznej kontrahenta Wnioskodawcy. Wnioskodawca zatem nie wykonuje nawet usługi zarządzania wytwarzanymiprzez niego dziełami, a całość wynagrodzenia otrzymywanego od kontrahenta w zakresie zadeklarowanym w prowadzonej ewidencji stanowi wynagrodzenie za sprzedaż praw autorskich.

Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą, zaś oprogramowanie zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 Ustawy. Jest to działalność podejmowana w sposób systematyczny obejmująca prace rozwojowe w celu tworzenia nowych zastosowań, przy czym prace te są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. Programy, które wytwarza Wnioskodawca (Narzędzia) są same w sobie nowym oprogramowaniem narzędziowym, które umożliwia wykonywanie konkretnych analiz lub czynności w procesie rozwoju urządzenia, które będzie ulepszone w stosunku do innych podobnych oferując więcej funkcjonalności i wyższy poziom bezpieczeństwa, przez co będzie miało ono więcej funkcjonalności i zastosowań niż inne podobne. Odnośnie wartości kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie umowy zawartej z kontrahentem, na podstawie której Wnioskodawca wytwarza Narzędzia, wykonuje on usługę informatyczną w ramach której wytwarzane są utwory, do których wszelkie prawa własności intelektualnej są przekazywane na rzecz kontrahenta za ustaloną opłatą.

Wg. Ustawy przez sprzedaż rozumie się „odpłatną dostawę towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”. Tak więc w tym przypadku następuje faktyczna sprzedaż wytworzonych przez wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej do Narzędzi.

Jedyną usługą jaką wykonuje on na rzecz kontrahenta jest udział w opisanych projektach, którego efektem jest tylko i wyłącznie kod źródłowy programu komputerowego - Narzędzia oraz dokumentacja bezpośrednio i immanentnie związana z tworzonymi Narzędziami, a powstająca w trakcie procesu tworzenia i rozwijania Narzędzi. Narzędzia stanowią oprogramowanie pisane na zamówienie spełniające specyficzne wymagania klienta i nie istnieje inne podobne tak aby można było na jego podstawie wycenić wartość praw własności intelektualnej związanej z tym oprogramowaniem. Tak więc dokumentem określającym wartość sprzedawanych praw jest faktura wystawiana przez Wnioskodawcę.

Rekapitulując powyższe należy stwierdzić, że po spełnieniu warunków formalnych dot. prowadzenia księgowości opisanych w art. 30cb Ustawy Wnioskodawca ma prawo rozliczać się na podstawie art. 30ca Ustawy, a jego stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego- jest prawidłowe;

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej, przez którą należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Rozpatrując możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),

8. autorskie prawo do programu komputerowego,

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania komputerowego lub jego części, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte bądź ulepszone w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać w zeznaniu rocznym z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że wydając interpretacje indywidualne Organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis sprawy i przyjmuje argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.