0114-KDIP1-3.4012.533.2021.2.AMA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2021 r. (data wpływu 10 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 4 października 2021 r. (data wpływu 4 października2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 27 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.533.2021.1.AMA (doręczone Stronie 27 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży dwóch działek gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

10 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 4 października 2021 r. (data wpływu 4 października 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 27 września 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.533.2021.1.AMA (doręczone Stronie 27 września 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT z tytułu sprzedaży dwóch działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni planuje sprzedaż Jej prywatnych działek.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 2002 roku działkę rolną o powierzchni 1,28 ha od wujka, w miejscowości (…). Nabycie nastąpiło ze środków własnych, jako lokata kapitału w majątku wspólnym. Wnioskodawczyni wraz z mężem planowała za kilkanaście lat wybudować na tej ziemi ich dom rodzinny.

Po zakupie działka cały czas nie zmieniła i nie zmienia swojego stanu, czyli:

- nie była i nie jest dzierżawiona,

- Wnioskodawczyni nie czerpała i nie czerpie żadnej korzyści finansowej z jej posiadania,

- Wnioskodawczyni nie pobierała i nie pobiera żadnych dopłat finansowych.

Z tytułu posiadania nieruchomości Wnioskodawczyni ponosi tylko koszty w postaci koszenia trawy, utrzymywania przepustowości rowu, dojazdu.

W 2007 roku gmina (…) rozpoczęła proces ustalania planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości (…), w tym dla działki Wnioskodawczyni, jako terenów budowlanych pod budowę domów jednorodzinnych. Około 2012 roku gmina uchwaliła plan zagospodarowania przestrzennego dla wsi (…) i dla działki Wnioskodawczyni. Od tej pory stan prawny ziemi zmienił się z działki rolnej o powierzchni 1,28 ha na 9 działek budowlanych.

Wnioskodawczyni dokonała podziału działki w celu podniesienia jej wartości i uzyskania środków finansowych ze sprzedaży na budowę domu rodzinnego.

Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem są na etapie budowy Ich domu rodzinnego w miejscowości (…). Dom ten jest budowany częściowo ze środków własnych, kredytu oraz niezbędna jest sprzedaż części Ich majątku, w tym dwóch działek w miejscowości (…). Jest to warunek niezbędny, w celu dokończeniu budowy domu.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek w całości (100%) zostaną przeznaczone na budowę domu.

Do tej pory spośród 9-ciu działek, jakie powstały po przekształceniu, jedna działka została sprzedana w ramach rodziny. Te środki w 100% Wnioskodawczyni wraz z mężem przeznaczyli na kupno nieruchomości gruntowej w ramach Ich majątku prywatnego w miejscowości (…). Działki nigdy nie były wystawiane na sprzedaż, Wnioskodawczyni nie korzystała z ogłoszeń portali i współpracy z pośrednikami nieruchomości. Nie ma żadnej umowy przedwstępnej na sprzedaż działek. Wnioskodawczyni będzie sprzedawała działki samodzielnie. Sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni nie występowała o żadne pozwolenie na budowę. Wszystkie działki powstałe w wyniku podziału, Wnioskodawczyni traktuje jako narzędzie zasilania, pomnażania i wykorzystywania tylko i wyłącznie w majątku prywatnym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że była zarejestrowana jako podatnik podatku VAT w przeszłości, ponieważ jako studentka założyła jednoosobową działalność gospodarczą zajmującą się handlem sezonowym towarami spożywczymi. Działalność tą Wnioskodawczyni zawiesiła po kilku latach i ostatecznie zamknęła działalność w 2013 roku. Od tamtej pory nie jest podatnikiem podatku VAT. Od 1998 roku Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności, której przedmiotem był obrót nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie posiada statusu rolnika ryczałtowego i nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tego tytułu.

Wnioskodawczyni chce sprzedać dwie działki spośród czterech o nr (…).

Wnioskodawczyni nie wnioskowała o zmiany zapisów zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek. Wnioskodawczyni składała wniosek o zmianę przeznaczenia działek z gruntów rolnych na budowlane w nowo tworzonym planie. Plan zagospodarowania przestrzennego został utworzony i zatwierdzony już z uwzględnieniem tej zmiany. Od momentu utworzenia miejscowego planu zagospodarowania Wnioskodawczyni nie składała wniosku o zmianę zapisów w tym planie.

Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zamierzających do podniesienia wartości ww. działek. Nie będzie również podejmowała jakichkolwiek aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży ww. działek.

W 2013 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała dom rodzinny w (…) i za te środki kupili Oni mieszkanie w (…), ponieważ wraz z całą rodziną przeprowadzili się do (…). Dom był wybudowany w 2002 roku ze środków własnych i z kredytu bankowego. W 2018 roku sprzedali również jedną z działek o nr (…), zlokalizowaną w (…), a środki w całości przeznaczyli na zakup działki sąsiadującej do działki, gdzie obecnie budują dom rodzinny w (…). 22 września 2021 sprzedali także mieszkanie w (…), które zakupili w 2019 roku. Mieszkanie użytkowane było w celach mieszkaniowych przez Ich syna, studenta. Mieszkanie sprzedali w celach pozyskania środków finansowych na budowę domu rodzinnego w (…).

Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem są w trakcie budowy domu. Wszelkie środki, jakie posiadają przeznaczają na jego wybudowanie. Niestety, obecna sytuacja na rynku budowlanym powoduje, że zarówno własne zasoby pieniężne jak i sprzedaż działek i mieszkania nie wystarczą na ukończenie budowy, więc zmuszeni są Oni do zaciągnięcia kredytu hipotecznego celem dokończenia inwestycji.

Z tytułu sprzedaży nieruchomości wymienionych powyżej Wnioskodawczyni nie była zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając dwie działki z majątku prywatnego i przeznaczając te środki w 100% na budowę domu rodzinnego Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić VAT od wartości sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że sprzedaż dwóch działek nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, co wyklucza nazwanie tej czynności działalnością gospodarczą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni dokona sprzedaży wraz z mężem, w ramach wspólności majątkowej, jako osoby prywatne nie prowadzące działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary (w tym działki) w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygnatura akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tych sprawach, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni planuje sprzedaż dwóch spośród czterech działek o nr (…), położonych w (…), w celu dokończeniu budowy domu dla Jej rodziny w pobliskiej miejscowości (…). Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła ze środków własnych od wujka w 2002 roku działkę rolną o powierzchni 1,28 ha w miejscowości (…), jako lokata kapitału w majątku wspólnym.

Po zakupie działka ta nie była i nadal nie jest dzierżawiona, a Wnioskodawczyni nie czerpała i nie czerpie żadnej korzyści finansowej z jej posiadania. Wnioskodawczyni ponosi koszty w postaci koszenia trawy, utrzymywania przepustowości rowu, dojazdu.

Około 2012 roku gmina (…) uchwaliła plan zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości (…), w tym dla działki Wnioskodawczyni, jako terenów budowlanych pod budowę domów jednorodzinnych i stan prawny ziemi posiadanej przez Zainteresowaną zmienił się z działki rolnej o powierzchni 1,28 ha na 9 działek budowlanych. Podczas przygotowywania tego planu Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zmianę przeznaczenia działek z gruntów rolnych na budowlane. Wnioskodawczyni dokonała podziału działki w celu podniesienia jej wartości i uzyskania środków finansowych ze sprzedaży na budowę domu.

Działki nigdy nie były wystawiane na sprzedaż, Wnioskodawczyni nie korzystała z ogłoszeń portali i współpracy z pośrednikami nieruchomości. Nie będzie również podejmowała jakichkolwiek aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży ww. działek. Nie ma żadnej umowy przedwstępnej na sprzedaż ww. działek. Wnioskodawczyni będzie sprzedawała działki samodzielnie. Sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni nie występowała o żadne pozwolenie na budowę. Wszystkie działki powstałe w wyniku podziału, Wnioskodawczyni traktuje jako narzędzie zasilania, pomnażania i wykorzystywania tylko i wyłącznie w majątku prywatnym. Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zamierzających do podniesienia wartości ww. działek.

Wnioskodawczyni wskazała, że była zarejestrowana jako podatnik podatku VAT w przeszłości, ponieważ jako studentka założyła jednoosobową działalność gospodarczą zajmującą się handlem sezonowym towarami spożywczymi. Działalność tą Wnioskodawczyni zawiesiła po kilku latach i ostatecznie zamknęła działalność w 2013 roku. Od tamtej pory nie jest podatnikiem podatku VAT. Od 1998 roku Wnioskodawczyni jestem zatrudniona na umowę o pracę.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności, której przedmiotem był obrót nieruchomościami.

Wnioskodawczyni nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tego tytułu.

Spośród 9-ciu działek, jakie powstały po przekształceniu, jedna działka o numerze (…), została sprzedana w ramach rodziny. Środki ze sprzedaży Wnioskodawczyni wraz z mężem w całości przeznaczyli na kupno działki gruntu w (…), sąsiadującej z działką, gdzie obecnie budują dom rodzinny. W 2013 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała dom rodzinny w (…) i za te środki kupili Oni mieszkanie w (…). 22 września 2021 Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała także mieszkanie w (…), zakupione w 2019 roku, w celu pozyskania środków finansowych na budowę domu rodzinnego w (…).

Z tytułu sprzedaży nieruchomości wymienionych powyżej Wnioskodawczyni nie była zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy sprzedaż ww. działek gruntu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. działek gruntu wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dokonała jedynie podziału geodezyjnego nabytej do majątku prywatnego działki rolnej. Zatem, nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowana sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży dwóch spośród czterech działek o nr (…) Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie, brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną sprzedażą dwóch spośród czterech działek gruntu o nr (…) – za podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

10 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT z tytułu sprzedaży dwóch działek gruntu. Wnioskodawczyni do przedmiotowego wniosku uiściła opłatę w wysokości 120 zł. Należna opłata wynosi 40 zł tym samym nadpłata w wysokości 80 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Ponadto Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawczyni. Przedmiotowa interpretacja indywidualna nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.