0113-KDIPT2-3.4011.798.2021.1.KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2021 r. (data wpływu1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego i podziału majątku w wyniku rozwiązania spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

1 września 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego i podziału majątku w wyniku rozwiązania spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 20`(...)` r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług weterynaryjnych, jako lekarz weterynarii. Z tytułu prowadzonej działalności jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług).

Jednocześnie Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki X Spółka jawna z siedzibą w`(...)`.. Przedmiotowa spółka została zawiązana `(...)` r., a jej wspólnikami zostali pani T, pan A i Wnioskodawca. Przy zawiązaniu Spółki, wspólnicy wnieśli wkłady pieniężne (pan A i Wnioskodawca po `(...)`. zł każdy) oraz wkład niepieniężny w postaci nieruchomości o wartości `(...)`. zł, położonej w `(...)`, stanowiącej działkę ewidencyjną nr `(...)` w obrębie `(...)` o powierzchni `(...)` m2, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr `(...)` (pani T).

Na skutek zbycia ogółu praw i obowiązków jednego ze wspólników Spółki (A) na rzecz jego żony L, obecna struktura własnościowa przedstawia się w sposób następujący: pani T, pani L i Wnioskodawca.

Należy zauważyć, że wspólnicy są osobami spokrewnionymi w ten sposób, że pani T jest matką pani L i Wnioskodawcy, a pani L i Wnioskodawca są rodzeństwem.

Zgodnie z § 3 umowy Spółki, głównym przedmiotem jej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami na własny rachunek. Spółka figuruje w rejestrze VAT, jako podatnik „zwolniony”.

`(...)` r. Wnioskodawca i Spółka podpisali umowę dzierżawy części nieruchomości należącej do Spółki z przeznaczeniem pod zabudowę budynkiem usługowym, w którym Wnioskodawca miał prowadzić działalność gospodarczą (lecznicę weterynaryjną). Umowa jest realizowana do dnia dzisiejszego. Obecnie trwają rozmowy na temat rozwiązania umowy dzierżawy – w związku z planowaną likwidacją Wydzierżawiającej Spółki – oraz sposobu postępowania z poczynionymi przez Wnioskodawcę (jednocześnie będącego Dzierżawcą i wspólnikiem Spółki) nakładami na gruncie Spółki, wobec braku zapisów umownych w tym zakresie.

Z uwagi na brak planów co do kontynuowania działalności Spółki, intencją wspólników jest rozwiązanie Spółki i podział jej majątku, w którego skład wchodzi nieruchomość gruntowa składająca się z działek ewidencyjnych nr `(...)` i nr `(...)`, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr `(...)`, samochód osobowy oraz drobny sprzęt gospodarczy.

Zgodnie z aktualną treścią działu`(...)`.. księgi wieczystej o nr `(...)`, własność Spółki stanowią dwie działki ewidencyjne o nr `(...)` i nr `(...)` i łącznej powierzchni `(...)`ha. Wyżej opisana nieruchomość jest zabudowana dwoma budynkami:

1. Budynek A – posadowiony od strony drogi (ul. `(...)`) stanowi środek trwały Spółki ujęty w ewidencji środków trwałych pod pozycją nr `(...)` pod nawą „Budynek – kiosk o kubaturze poniżej 500m” z datą przyjęcia na dzień `(...)` r. i wartości początkowej `(...)` zł `(...)` gr (w całości zamortyzowany);

2. Budynek B – posadowiony w głębi działki nr `(...)`. został wzniesiony nakładem Wnioskodawcy (będącego jednocześnie Dzierżawcą i wspólnikiem Spółki) w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na gruncie Spółki; wszelkie koszty, nakłady i odpisy związane z budową i eksploatacją, ujęte zostały i są ujmowane w ewidencji podatkowej przedsiębiorstwa Wnioskodawcę; budynek jest ujawniony w ewidencji środków trwałych Dzierżawcy z datą przyjęcia na dzień `(...)` r. i wartości zaktualizowanej na dzień `(...)` r. równej `(...)` zł `(...)` gr (odpisy na dzień `(...)` r. zamykają się kwotą `(...)` zł `(...)` gr).

Rozwiązanie spółki nastąpi – na zasadzie art. 58 § 1 KSH (Krajowa Administracja Skarbowa) – jednomyślną uchwałą wszystkich wspólników. Wspólnicy wstępnie uzgodnili, że rozwiązanie spółki nastąpi bez przeprowadzania likwidacji, kierując się dyspozycją art. 67 KSH. Naturalną konsekwencją podjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki jest zakończenie działalności Spółki poprzez spłatę ewentualnych zobowiązań i podział jej majątku. Uzgodnienie w tym zakresie powinno mieć formę umowy/porozumienia.

Z punktu widzenia wspólników – przy braku na dzień rozwiązania Spółki zobowiązań i należności zidentyfikowanych – szczególne znaczenia mają zasady podziału majątku Spółki. Zgodnie z § 6 umowy Spółki, każdy ze wspólników jest uprawniony do równego udziału w zyskach spółki, a także uczestniczy w jej stratach w takim samym stosunku, tj. w jednej trzeciej. Wobec powyższego należy przyjąć, że w tej samej części wspólnicy Spółki partycypowaliby w jej majątku pozostałym po rozwiązaniu Spółki.

Przed podjęciem uchwały o rozwiązaniu spółki, Spółka i jej Wspólnicy mają zamiar:

1. rozwiązać umowę dzierżawy pomiędzy Spółką, a jej wspólnikiem Wnioskodawcą, a w związku z brakiem zapisów umownych w zakresie sposobu postępowania z nakładami poczynionymi przez Dzierżawcę (budowa budynku usługowego), a także biorąc pod uwagę, że Wydzierżawiający nie jest zainteresowany i nie dysponuje środkami na odpłatne nabycie nakładów, a doprowadzenie nieruchomości do stanu pierwotnego (z uwagi na związane z tym procedury, koszty i problemy logistyczne związane z usytuowanie nieruchomości w ścisłym centrum Z) nie jest brane pod uwagę, rozważane są dwa alternatywne warianty polegające na:

a) zawarciu w tym zakresie porozumienia zakładającego nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę przedmiotowych nakładów na rzecz Wydzierżawiającej Spółki;

b) wniesieniu przez Wnioskodawcę (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) poczynionych przez niego nakładów na budowę budynku posadowionego na gruncie Spółki, tytułem jego wkładu do Spółki;

2. dokonać zmiany umowy Spółki, polegającej na:

a) wprowadzeniu zapisu dopuszczającego rozwiązanie spółki bez przeprowadzania likwidacji;

b) zmianie § 6 umowy Spółki poprzez nadanie mu następującego brzmienia: „Każdy ze Wspólników jest uprawniony do udziału w zyskach i stratach Spółki proporcjonalnie do wniesionych wkładów”;

c) urealnieniu wartości wkładów Wspólników do aktualnej wartości rynkowej nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami, a w przypadku wniesienia nakładów poczynionych przez Dzierżawcę tytułem jego wkładu do Spółki dokonaniu zmiany również w tym zakresie.

Skutkiem przeprowadzonych zmian umowy Spółki zaktualizowana zostanie struktura własnościowa, która przełoży się na zasady podziału majątku Spółki pozostałego po jej rozwiązaniu (proporcjonalny do wniesionych wkładów udział w majątku polikwidacyjnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym wniesienie przez Wnioskodawcę (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki i Dzierżawcą części należącej do Spółki nieruchomości gruntowej) poczynionych przez Niego nakładów na budowę budynku posadowionego na gruncie Spółki, tytułem Jego wkładu do Spółki, będzie generowało przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym podział majątku Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, w następstwie jej rozwiązania będzie stanowił dla Wspólników źródło przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W przypadku wniesienia do spółki niebędącej osobą prawną wkładu niepieniężnego (aportu) przez wspólnika tej spółki będącego osobą fizyczną, po stronie tego wspólnika powstanie przychód, który na mocy w art. 21 ust. 1 pkt 50b UPDOF, jest zwolniony z opodatkowania w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).

Tym samym wniesienie aportu do spółki niebędącej osobą prawną jest neutralne podatkowo dla wspólnika tej spółki, który jest osobą fizyczną, jak również dla spółki jawnej.

Ad 2

Na zasadzie art. 14 ust. 1 UPDOF, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 UPDOF, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W świetle art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) UPDOF, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Stanowisko w tej sprawie wydaje się ugruntowane w interpretacjach podatkowych, w tym m.in.:

1. interpretacji z 31 lipca 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.384.2020.2.MM: „(`(...)`) Powyższe przepisy wskazują, że samo wydanie majątku polikwidacyjnego wspólnikom nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu. Przychód ten powstaje bowiem zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ustawy o PIT dopiero z momentem zbycia otrzymanych składników (`(...)`) W konsekwencji powyższego, otrzymanie przez wspólników będącymi osobami fizycznymi zarówno rzeczy ruchomych, jak i nieruchomości nie spowoduje samo przez się powstania po ich stronie przychodu. Przychód powstałby dopiero w momencie sprzedaży otrzymanych składników majątkowych. Również otrzymanie środków pieniężnych w wyniku rozwiązania Spółki przez wspólnika będącego osobą fizyczną nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu. Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że brak zwrotu aportu Y sp. z o.o. nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wspólnika, który otrzymał te ruchomości i nieruchomości w wyniku rozwiązania Spółki. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe (`(...)`)”;

2. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 sierpnia 2016 r., nr ILPB4/4511-1-25/16-2/TW: (`(...)`) Zatem w przypadku, gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej Wnioskodawca otrzyma pozostałe składniki majątkowe (inne niż wierzytelność pożyczkowa spółki osobowej oraz środki pieniężne), na moment likwidacji/rozwiązania spółki osobowej nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej składników majątku, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (`(...)`).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i prawny w ocenie Wnioskodawcy:

1. wniesienie aportu do spółki niebędącej osobą prawną jest neutralne podatkowo dla wspólnika tej spółki, który jest osobą fizyczną, jak również dla spółki jawnej;

2. wydanie majątku polikwidacyjnego wspólnikom nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy – rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;

2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;

3. ogłoszenie upadłości spółki;

4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;

5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;

6. prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy ponadto podkreślić, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki osobowej, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej – zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy stwierdzić, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 5a pkt 26 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

a) spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),

b) spółkę kapitałową w organizacji,

c) spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

d) spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

e) spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (art. 5a pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

Należy wskazać, że wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą prawną, powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa, będącego przedmiotem wkładu na spółkę, a tym samym niewątpliwie stanowi ich odpłatne zbycie. W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego wspólnik przystępujący do spółki uzyskuje udział w spółce, stosownie do wartości wniesionego aportu. Zatem, wspólnik wnoszący wkład niepieniężny do spółki niebędącej osobą prawną osiąga przychód, gdyż wniesienie wkładu niepieniężnego wiąże się z odpłatnym zbyciem składnika majątku w zamian za udziały w tej spółce.

Przychód będący konsekwencją ww. czynności prawnej jest jednak zwolniony z opodatkowania tym podatkiem, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powołane uprzednio przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w świetle cytowanego uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uzyskany z tytułu wniesienia przez Wnioskodawcę poczynionych przez Niego nakładów na budowę budynku posadowionego na gruncie Spółki, jako wkładu niepieniężnego do Spółki, jest wolny od podatku. Oznacza to, że dla Wnioskodawcy, jako wnoszącego aport, czynność ta nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie spowoduje także obowiązku zapłaty tego podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że wyjątki od zasady, zgodnie z którą do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością, wprowadza również art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 8 tej ustawy, przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Przyjęcie powyższej zasady jest podyktowane faktem, że podatnikiem podatku dochodowego z udziału w spółkach niebędących osobami prawnymi jest wspólnik tej spółki. Zyski osiągane przez tę spółkę, w czasie jej trwania, są na bieżąco uwzględniane u wspólników, jako przychody i koszty z udziału w tej spółce.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b cytowanej ustawy stanowi, że: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki – jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku gdy w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną podatnik otrzyma określone składniki majątku, na moment likwidacji/rozwiązania tej spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie odpłatnego zbycia tych składników, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawca otrzyma w wyniku podziału majątku Spółki, po jej likwidacji/rozwiązaniu, udział w nieruchomości/ruchomościach, proporcjonalne do Jego udziału w zysku Spółki, to nie osiągnie z tego tytułu przychodu. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki udziałów w nieruchomości/ruchomościach, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – podział majątku Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, w następstwie jej rozwiązania nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy źródła przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), ta interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych wobec innych wspólników Spółki.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno**-**skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k**-**14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.