0113-KDIPT2-3.4011.502.2021.4.ID

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą na rzecz Seniorów wynagrodzenia z tytułu odstępnego (ograniczenia przysługujących im praw służebności osobistej mieszkania) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Fundusz (…) z siedzibą w (…) (dalej: Spółka lub Fundusz) zawiera z Seniorami umowy o dożywocie/renty odpłatnej. W ramach tych umów Seniorzy przenoszą na Fundusz prawo własności nieruchomości/spółdzielcze własnościowe prawa do lokali (dalej: lokal). W zamian za to Seniorzy otrzymują comiesięczne świadczenia w pieniądzu oraz mają prawo dożywotniego zamieszkiwania w zbywanej nieruchomości (na zasadzie służebności osobistej mieszkania lub prawa dożywotniego korzystania) (dalej: służebność osobista mieszkania). Obecnie Fundusz zamierza zawierać (na prośbę Seniorów) trójstronne umowy najmu instytucjonalnego (dalej: Umowa). W ramach tej Umowy Spółka odda Najemcy do używania Lokal na czas oznaczony. Najemca w zamian za to zobowiąże się płacić Spółce czynsz na rachunek bankowy Funduszu. Seniorzy wyrażą zgodę na ograniczenie przysługującego im prawa, tj. służebności osobistej mieszkania w zakresie niezbędnym do wykonywania Umowy. W zamian za ograniczenie prawa j.w. Seniorom przysługuje wynagrodzenie równe kwocie czynszu najmu (tzw. odstępne). Wynagrodzenie to Fundusz zobowiąże się uiszczać Seniorom na wskazany przez nich rachunek bankowy, pod warunkiem otrzymania czynszu najmu od Najemcy za dany miesiąc. Ponadto Najemca przed zawarciem ww. Umowy wpłaci Spółce kaucję na rachunek bankowy, tytułem zabezpieczenia pokrycia należności z tytułu tej Umowy oraz kosztów egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu, przysługujących Funduszowi w dniu opróżnienia lokalu. Kaucja jest waloryzowana i podlega zwrotowi, po potrąceniu z niej ww. należności w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu przez Najemcę i wszystkie osoby z nim zamieszkujące. Jeżeli w okresie trwania Umowy Najemca nie dokona w terminie należnej płatności z tytułu najmu lub jej części, Spółka będzie mogła zaspokoić należną wierzytelność z kaucji. W przypadku zaspokojenia należnej wierzytelności przez Fundusz z całości lub części kwoty kaucji Najemca zobowiązany będzie do uzupełnienia kaucji do pełnej wysokości, w terminie wskazanym na piśmie i przesłanym Najemcy przez Fundusz.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Fundusz zawiera z Klientami umowy o dożywocie/renty odpłatnej.

Na mocy ww. umów Klienci przenoszą na Spółkę prawo własności lokali/domów lub spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. W zamian za powyższe otrzymują comiesięczne, dożywotnie świadczenia pieniężne oraz możliwość dożywotniego zamieszkiwania/korzystania z lokali/domów.

Zarówno umowa o dożywocie, jak i umowa renty odpłatnej są zawierane na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Umowa o dożywocie uregulowana jest w art. 908-916 tej ustawy, a umowa renty odpłatnej `(...)`.

Wnioskodawca staje się właścicielem nieruchomości z chwilą podpisania aktu notarialnego obejmującego umowę o dożywocie/renty odpłatnej. Niemniej jednak w przedmiotowych lokalach/domach Seniorzy mogą dożywotnio zamieszkiwać oraz korzystać z nich. Spółka obejmuje lokale/domy w posiadanie dopiero po ich śmierci.

Tak jak zostało wskazane powyżej, w umowach o dożywocie/renty odpłatnej Fundusz ustanawia na rzecz Klientów służebność osobistą mieszkania albo wyraża zgodę na korzystanie z lokalu/domu. Oba prawa są ustanawiane dożywotnio, tj. wygasają z datą śmierci Klientów.

Każdy z lokali/domów jest wykorzystywany wyłącznie w celach mieszkaniowych i tylko i wyłącznie przez osoby fizyczne.

Klientami Spółki są osoby starsze, często schorowane i wymagające opieki lub potrzebujące dodatkowych pieniędzy, aby taką opiekę móc sobie zapewnić. Stąd też, wychodząc naprzeciw potrzebom Klientów, Spółka (jako właściciel lokalu lub domu) zamierza (na wyraźną prośbę Klientów) przedmiotowe lokale lub ich części wynajmować.

Aby w pełni wykonywać zawarte umowy o dożywocie/renty odpłatnej Fundusz będzie zawierał trójstronne umowy najmu. W ramach trójstronnej umowy najmu Fundusz będzie oddawał Najemcy lokal do używania w zamian za wynagrodzenie. Klienci w zamian za ograniczenie swych praw (służebności osobistej mieszkania lub dożywotniego prawa do korzystania) będą otrzymywali wynagrodzenie odpowiadające kwocie czynszu najmu, które otrzyma Spółka.

Wynajmowany lokal/jego część lub dom będzie wykorzystywany wyłącznie w celach mieszkaniowych, nie będzie w nim prowadzona działalność gospodarcza. Przedmiotowe lokale/domy będą wynajmowane osobom fizycznym, które będą w nich mieszkać i z nich korzystać (z poszanowaniem praw przysługujących Klientom).

Umowa najmu, którą będą zawierali Klienci, Spółka i Wynajmujący jest uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – art. 659 i nast.

Przedmiotowe lokale/domy będą wynajmowane za wynagrodzeniem w postaci czynszu najmu. Może się zdarzyć, że Najemca nie uiści któregoś z czynszów najmu (np. zapomni bądź nie zrobi tego celowo). W sytuacji, w której Fundusz nie otrzyma czynszu najmu od Wynajmującego – nie przekaże wynagrodzenia z tytułu ograniczenia służebności osobistej/dożywotniego prawa do korzystania Seniorowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odstępne wypłacane Seniorom w zamian za ograniczenie przysługujących im praw – Służebności Osobistej Mieszkania – w wysokości odpowiadającej kwocie czynszu najmu stanowi po stronie Funduszu koszt uzyskania przychodu? A jeżeli tak, to czy jest to koszt związany bezpośrednio z przychodem uzyskiwanym w postaci czynszu najmu czy też dodatkowy koszt związany z nabyciem nieruchomości przez Spółkę?

2. Czy w związku z wypłatą na rzecz Seniorów wynagrodzenia z tytułu ograniczenia przysługujących im praw (Służebności Osobistej Mieszkania) na Funduszu ciążą obowiązki płatnicze lub sprawozdawcze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności czy Fundusz powinien od wypłacanego wynagrodzenia (odstępnego) pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych lub sporządzać i przekazywać informacje o wysokości wypłaconych kwot?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu zapłaty na rzecz Seniora Odstępnego, nie ciążą na Nim żadne obowiązki płatnicze i sprawozdawcze. Przychody Dożywotników uzyskiwane na podstawie ww. umowy (Odstępne) stanowić będą przychody z innych źródeł (o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten będzie podlegał opodatkowaniu wg skali podatkowej wskazanej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego jest zatem uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ww. ustawy podatkowej. W szczególnych przypadkach wymienionych w ustawie dochód ten jest równy przychodowi. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia, czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Fundusz zawiera z Seniorami umowy o dożywocie/renty odpłatnej. W ramach tych umów Seniorzy przenoszą na Fundusz prawo własności nieruchomości/spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. W zamian za to Seniorzy otrzymują comiesięczne świadczenia w pieniądzu oraz mają prawo dożywotniego zamieszkiwania w zbywanej nieruchomości. Obecnie Fundusz zamierza zawierać trójstronne umowy najmu instytucjonalnego. W ramach tej Umowy Spółka odda Najemcy do używania lokal na czas oznaczony. Najemca w zamian za to zobowiąże się płacić Spółce czynsz na rachunek bankowy Funduszu. Seniorzy wyrażą zgodę na ograniczenie przysługującego im prawa, tj. służebności osobistej mieszkania w zakresie niezbędnym do wykonywania Umowy. W zamian za ograniczenie prawa j.w. Seniorom przysługuje wynagrodzenie równe kwocie czynszu najmu (tzw. odstępne). Wynagrodzenie to Fundusz zobowiąże się uiszczać Seniorom na wskazany przez nich rachunek bankowy, pod warunkiem otrzymania czynszu najmu od Najemcy za dany miesiąc. Ponadto Najemca przed zawarciem ww. Umowy wpłaci Spółce kaucję na rachunek bankowy, tytułem zabezpieczenia pokrycia należności z tytułu tej Umowy oraz kosztów egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu, przysługujących Funduszowi w dniu opróżnienia lokalu. Wnioskodawca staje się właścicielem nieruchomości z chwilą podpisania aktu notarialnego obejmującego umowę o dożywocie/renty odpłatnej. Niemniej jednak w przedmiotowych lokalach/domach Seniorzy mogą dożywotnio zamieszkiwać oraz korzystać z nich. Spółka obejmuje lokale/domy w posiadanie dopiero po ich śmierci. Aby w pełni wykonywać zawarte umowy o dożywocie/renty odpłatnej Fundusz będzie zawierał trójstronne umowy najmu. W ramach trójstronnej umowy najmu Fundusz będzie oddawał Najemcy lokal do używania w zamian za wynagrodzenie. Klienci w zamian za ograniczenie swych praw (służebności osobistej mieszkania lub dożywotniego prawa do korzystania) będą otrzymywali wynagrodzenie odpowiadające kwocie czynszu najmu, które otrzyma Spółka.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 ww. ustawy).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że umowa najmu zawierana jest co do zasady w celu zarobkowym we własnym imieniu i na własny rachunek. Konstytutywnym elementem najmu jest także jego ciągłość, powtarzalność wzajemnych świadczeń tak wynajmującego, jak i najemcy. Zakup i posiadanie nieruchomości może być wynikiem lokowania kapitału przez osoby, które nie trudnią się działalnością gospodarczą. Czynsz najmu w takim przypadku jako pożytek cywilny związany jest przede wszystkim z posiadaniem określonego majątku. Z natury rzeczy podpisanie umowy najmu wymaga pewnego profesjonalizmu, a realizacja przez wynajmującego praw i obowiązków z niej wynikających wiąże się z określonym stopniem zorganizowania.

W myśl art. 668 § 1 ww. ustawy, najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu.

Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o bezpłatne używanie lub podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia stosunku najmu (art. 668 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 903 Kodeksu cywilnego, przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 908 § 1 ww. ustawy, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Jeżeli w umowie o dożywocie nabywca nieruchomości zobowiązał się obciążyć ją na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku, użytkowanie, służebność osobista oraz uprawnienie do powtarzających się świadczeń należą do treści prawa dożywocia (art. 908 § 2 ww. ustawy).

Wątpliwości Funduszu budzi kwestia dotycząca ewentualnych obowiązków Funduszu, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz obowiązków informacyjnych w związku z wypłatą Seniorom wynagrodzenia równego kwocie czynszu najmu – odstępnego.

Zgodnie z art. 19f ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 611, z późn. zm.), umową najmu instytucjonalnego lokalu jest umową najmu lokalu mieszkalnego zawierana przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,

• inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania „w szczególności”, co wskazuje na to, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty. Nie ma więc przeszkód, aby do tej kategorii zaliczać również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy – o ile nie są przychodami ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na podstawie zawartych pomiędzy płatnikiem a osobą fizyczną umów cywilnoprawnych wymienionych w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opisany we wniosku oraz jego uzupełnieniu sposób zawarcia umowy oraz mechanizm płatności świadczy o tym, iż to Fundusz, a nie Seniorzy występują w umowie najmu jako wynajmujący. Jak wskazał Wnioskodawca, będą to umowy najmu instytucjonalnego. Natomiast tego rodzaju umowy najmu mogą być zawarte tylko przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali. Seniorzy natomiast otrzymują wynagrodzenie za ograniczenie swoich praw, tj. służebności osobistej mieszkania. Wynagrodzenie ma być równe kwocie czynszu najmu (tzw. odstępne). Tak więc czynsz najmu jest tylko miernikiem wysokości wynagrodzenia należnego Seniorom. Wynagrodzenie to Fundusz zobowiąże się uiszczać Seniorom na wskazany przez nich rachunek bankowy, pod warunkiem otrzymania czynszu najmu od Najemcy za dany miesiąc.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wypłacone Seniorom kwoty w zamian za ograniczenie swych praw (służebności osobistej mieszkania lub dożywotniego prawa do korzystania) stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z tym, na Wnioskodawcy jako płatniku, ciążyć będą obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.