INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
W dniu 6 lutego 2012 r. aktem notarialnym, ES (wtedy EB) oraz DS (Wnioskodawca), nabyli dwa położone obok siebie lokale mieszkalne w poniżej wymieniony sposób:
a) ES oraz Wnioskodawca nabyli lokal mieszkalny przy ul. `(...)`. nr A, `(...)`, o pow. 30,1 m2 wraz z przynależną komórką lokatorską o pow. 2,8 m2,
b) ES nabyła lokal mieszkalny przy ul. `(...)`.. nr B, `(...)`, o pow. 47,5 m2.
Powyższe lokale od samego początku były fizycznie połączone ze sobą (jedno wejście z klatki schodowej, jedna wspólna kuchnia, jedna wspólna łazienka) i stanowiły jedno gospodarstwo domowe zamieszkałe przez właścicieli oraz ich dzieci.
W dniu 5 sierpnia 2017 r. ES i Wnioskodawca zawarli związek małżeński.
W dniu 18 sierpnia 2017 r. aktem notarialnym, małżonkowie E i D S - rozszerzyli majątkową wspólność ustawową na mienie nabyte przed zawarciem małżeństwa, w tym m.in. na wymienione wyżej lokale mieszkalne nr A oraz nr B.
W dniu 2 listopada 2017 r. małżonkowie E i D S uzyskali zgodę Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. D, `(...)`, na formalne połączenie lokali nr A i nr B, w jeden lokal o nr C, co też uczynili. W wyniku tego powstał jeden lokal mieszkalny o pow. 77,6 m2 wraz z przynależną komórką lokatorską o pow. 2,8 m2.
W dniu 25 czerwca 2019 r. aktem notarialnym, małżonkowie E i D S sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny przy ul. D nr C, `(...)`
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
1. Czy rozszerzenie wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami E i D S, które nastąpiło w dniu 18 września 2017 r. lub formalne połączenie lokali mieszkalnych nr A oraz nr B w jeden lokal mieszkalny o nr C, stanowią nabycie w myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy za datę nabycia sprzedanego w dniu 25 czerwca 2019 r. lokalu mieszkalnego, ul. D nr C, należy uznać faktyczną datę zakupu lokali mieszkalnych: ul. D nr A oraz ul. D nr B, od dewelopera, w wyniku połączenia których powstał sprzedany lokal, tj. dzień 6 lutego 2012 r.
3. Czy należy uznać, że sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat podatkowych i nie podlega opodatkowaniu?
Zdaniem Wnioskodawcy,
Ad 1
Zgodnie z linią orzeczniczą rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przykładami takich orzeczeń są m.in. wyroki NSA: z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14. Z linią tą ostatecznie zgodziły się również organy podatkowe, jednym z najnowszych przykładów jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.99.2018.1.MK.
Rozszerzenie wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami E i D S, które nastąpiło w dniu 18 września 2017 r. oraz formalne połączenie lokali mieszkalnych nr A oraz nr B, w jeden lokal mieszkalny o nr C, nie stanowią nabycia w myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ad 2
Za datę nabycia sprzedanego w dniu 25 czerwca 2019 r. lokalu mieszkalnego, ul. D nr C, należy uznać faktyczną datę zakupu lokali mieszkalnych: ul. D nr A oraz ul. D nr B, od dewelopera, w wyniku połączenia których powstał sprzedany lokal, tj. dzień 6 lutego 2012 r.
Ad 3
Sprzedaż nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat podatkowych od daty nabycia i nie podlega opodatkowaniu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 lutego 2012 r. EB oraz Wnioskodawca nabyli dwa położone obok siebie lokale mieszkalne w następujący sposób: E B oraz Wnioskodawca nabyli lokal mieszkalny przy ul. `(...)`. nr A, o pow. 30,1 m2 wraz z przynależną komórką lokatorską o pow. 2,8 m2 oraz EB nabyła lokal mieszkalny przy ul. `(...)`. nr B, o pow. 47,5 m2. Powyższe lokale od samego początku były fizycznie połączone ze sobą (jedno wejście z klatki schodowej, jedna wspólna kuchnia, jedna wspólna łazienka) i stanowiły jedno gospodarstwo domowe zamieszkałe przez właścicieli oraz ich dzieci. W dniu 5 sierpnia 2017 r. EB i Wnioskodawca zawarli związek małżeński. W dniu 18 sierpnia 2017 r. aktem notarialnym, małżonkowie E i D S rozszerzyli majątkową wspólność ustawową na mienie nabyte przed zawarciem małżeństwa, w tym m.in. na wymienione lokale mieszkalne nr A oraz nr B. W dniu 2 listopada 2017 r. małżonkowie E i D S uzyskali zgodę Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. `(...)`., na formalne połączenie lokali: nr A i nr B, w jeden lokal o nr C, co też uczynili. W wyniku tego powstał jeden lokal mieszkalny o pow. 77,6 m2 wraz z przynależną komórką lokatorską o pow. 2,8 m2. W dniu 25 czerwca 2019 r. aktem notarialnym, małżonkowie `(...)`sprzedali przedmiotowy lokal mieszkalny przy ul. D nr C.
Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości, która została nabyta przez żonę Wnioskodawcy przed zawarciem związku małżeńskiego i stanowiącej majątek osobisty żony Wnioskodawcy do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowi jej nabycie przez Wnioskodawcę w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).
Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 k.r.o.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).
Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.
W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko wskazujące, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).
Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (żona Wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.
Tym samym, włączenie do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej uprzednio majątek odrębny jednego małżonka, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.
Podkreślić również należy, że połączenie za zgodą Wspólnoty Mieszkaniowej dwóch lokali mieszkalnych (tj. lokalu nr A i nr B), w jeden lokal mieszkalny (tj. nr C), nie ma wpływu na formę prawną władania oraz nie wpływa na ustalenie daty nabycia lokalu mieszkalnego na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że dokonana w dniu 25 czerwca 2019 r. sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego) – nabytej przez Wnioskodawcę w 2012 r. (udział) w drodze umowy sprzedaży oraz w wyniku zawartej z żoną umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność ustawową, którą to nieruchomość nabyła ona w 2012 r., w drodze umowy sprzedaży – nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ okresu, o którym mowa w tym przepisie. Połączenie (w 2017 r.) dwóch lokali mieszkalnych w jeden lokal mieszkalny, który był przedmiotem odpłatnego zbycia w dniu 25 czerwca 2019 r., nie wpływa na ustalenie daty nabycia lokalu mieszkalnego na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu ww. sprzedaży w 2019 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego), ponieważ sprzedaż została dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (2012 r.) nieruchomości (lokalu mieszkalnego).
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Należy dodatkowo wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.