0113-KDIPT2-2.4011.669.2021.3.MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) i pismem z dnia 19 października 2021 r. (data wpływu 22 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. W odpowiedzi na wezwania Organu uzupełniono ww. wniosek pismem z dnia 28 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) i pismem z dnia 19 października 2021 r. (data wpływu 22 października 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych jest:`(...)`, `(...)` U.K.

Spółka polska `(...)`, złożyła Wnioskodawczyni ofertę według, której chce powołać Wnioskodawczynię na prokurenta spółki. Powołanie ma być w drodze uchwały bez nawiązywania stosunku pracy. Jednocześnie Wnioskodawczyni informuje, że posiada w tej spółce 50% udziałów.

Wnioskodawczyni ma obywatelstwo polskie i brytyjskie. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 września 2021 r. Wnioskodawczyni wskazuje, że od 2007 r. zamieszkała w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni podjęła tam pracę, rozliczając dochody z tego tytułu i nadal rozlicza w brytyjskim Urzędzie Skarbowym. W chwili wyjazdu Wnioskodawczyni miała obywatelstwo polskie. Od 2019 r. Wnioskodawczyni posiada też obywatelstwo brytyjskie. Na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada wraz z mężem rzeczy ruchome. W brytyjskim banku Wnioskodawczyni posiada swój rachunek bankowy, a także zgromadzone środki. Od momentu zamieszkania w Wielkiej Brytanii wizyty Wnioskodawczyni w Polsce są okazjonalne, krótkotrwałe, głównie związane z odwiedzinami rodziny. Wnioskodawczyni jest też zameldowana w rodzinnym domu, w Polsce. Na terytorium Polski Wnioskodawczyni posiada 50% udziałów w rodzinnej firmie, mającej status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od `(...)` (przez ten czas spółka nie wypłacała dywidendy więc nie było obowiązku podatkowego).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 października 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rezygnuje z interpretacji w zakresie art. 13 pkt 7 ww. ustawy.

Wnioskodawczyni podaje, że na terenie Polski nie będzie przebywała dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni w Polsce jest na stałe zameldowana w rodzinnym domu.

Wnioskodawczyni w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zgodnie z prawami tego Państwa. Ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawczyni jest Wielka Brytania ze względu na pracę Wnioskodawczyni, pracę męża oraz szkołę córki (`(...)`).

Powiązania Wnioskodawczyni z Polską są czysto okazjonalne, rodzinne. Może się okazać, że w Polsce Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek opiekowania się rodzicami.

Cała Wnioskodawczyni aktywność zawodowa, społeczna, kulturalna oraz obywatelska będzie i jest umiejscowiona w Wielkiej Brytanii.

W Polsce Wnioskodawczyni posiada 50% udziałów w spółce z o.o. (`(...)`). W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada razem z mężem nieruchomość, w `(...)`, tj. dom `(...)` oraz apartament `(...)`.

W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego, natomiast posiada takie ubezpieczenie w Wielkiej Brytanii. Jeśli będzie potrzeba, to Wnioskodawczyni otworzy konto indywidualne w banku, w Polsce. Wnioskodawczyni nie posiada aktualnie żadnych obciążeń kredytowych w Polsce. Wnioskodawczyni posiada natomiast kredyt hipoteczny w Wielkiej Brytanii, z tytułu zakupu nieruchomości, tj. dom z `(...)` oraz apartament `(...)`.

Przychody w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni uzyskuje aktualnie z wynajmu `(...)` oraz dywidendy z udziału w firmach `(...)`, w których pracowała. W Polsce Wnioskodawczyni dostała propozycję pełnienia funkcji prokurenta w spółce, w której posiada 50 % udziałów, aktualnie propozycji jeszcze nie przyjęła. W roku podatkowym objętym wnioskiem Wnioskodawczyni, będzie uzyskiwała przychody w Polsce z pełnienia funkcji prokurenta. W roku podatkowym objętym wnioskiem Wnioskodawczyni będzie przebywała zwykle w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni podlega ograniczonemu obowiązku podatkowemu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma Ona na terytorium RP miejsca zamieszkania, więc podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy lub innych dochodów osiąganych na terytorium RP, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawczyni uważa, że od momentu wyjazdu nigdy nie przebywała 183 dni w ciągu roku podatkowego, dlatego Jej centrum interesów gospodarczych znajduje się w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii znajduje się Jej centrum interesów osobistych - wspólne gospodarstwo domowe z mężem oraz córka uczęszczająca do szkoły w `(...)`.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinna opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł przychodów położonych na jej terytorium.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm. ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b cytowanej ustawy, stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni od 2007 r. mieszka w Wielkiej Brytanii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Zatem, w pierwszej kolejności należy brać pod uwagę stałe miejsce zamieszkania, czyli państwo, z którym dana osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Dopiero jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w 2007 r. zamieszkała w Wielkiej Brytanii. Podjęła tam pracę, rozliczając dochody z tego tytułu i nadal rozlicza w brytyjskim Urzędzie Skarbowym. Wnioskodawczyni w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zgodnie z prawami tego Państwa. W chwili wyjazdu Wnioskodawczyni miała obywatelstwo polskie. Od 2019 r. Wnioskodawczyni posiada też obywatelstwo brytyjskie. Ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawczyni jest Wielka Brytania ze względu na pracę Wnioskodawczyni, pracę męża oraz szkołę córki (`(...)`). Cała Wnioskodawczyni aktywność zawodowa, społeczna, kulturalna oraz obywatelska będzie i jest umiejscowiona w Wielkiej Brytanii. Na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada wraz z mężem rzeczy ruchome. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada razem z mężem nieruchomość w`(...)`, tj. dom `(...)`oraz apartament `(...)` W brytyjskim banku Wnioskodawczyni posiada swój rachunek bankowy, a także zgromadzone środki. Przychody w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni uzyskuje aktualnie z wynajmu apartamentu oraz dywidendy z udziału w firmach `(...)`, w których pracowała.

Wnioskodawczyni na terenie Polski nie będzie przebywała dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Powiązania Wnioskodawczyni z Polską są czysto okazjonalne, rodzinne. Od momentu zamieszkania w Wielkiej Brytanii wizyty Wnioskodawczyni w Polsce są okazjonalne, krótkotrwałe, głównie związane z odwiedzinami rodziny. Wnioskodawczyni jest zameldowana w rodzinnym domu, w Polsce. Może się okazać, że w Polsce Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek opiekowania się rodzicami. Jeśli będzie potrzeba, to Wnioskodawczyni otworzy konto indywidualne w banku, w Polsce. Wnioskodawczyni nie posiada aktualnie żadnych obciążeń kredytowych w Polsce. Na terytorium Polski Wnioskodawczyni posiada 50% udziałów w rodzinnej firmie mającej status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W roku podatkowym objętym wnioskiem Wnioskodawczyni, będzie uzyskiwała przychody w Polsce z pełnienia funkcji prokurenta (powołanie ma być w drodze uchwały bez nawiązywania stosunku pracy). Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w Polsce.

W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego, natomiast posiada takie ubezpieczenie w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni posiada kredyt hipoteczny w Wielkiej Brytanii, z tytułu zakupu nieruchomości (tj. dom `(...)` oraz apartament `(...)`). W roku podatkowym objętym wnioskiem Wnioskodawczyni będzie przebywała zwykle w Wielkiej Brytanii.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Jednocześnie podkreślić należy, że dla ustalenia rezydencji podatkowej nie ma znaczenia miejsce zameldowania, ale miejsce zamieszkania - istotne jest miejsce zamieszkania, a nie kwestie rejestracji administracyjnej.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że Wnioskodawczyni nie ma miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem polsko-brytyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Fakt zameldowania w domu położonym w Polsce oraz posiadanie udziałów w spółce z o.o., z siedzibą na terytorium Polski, w przypadku Wnioskodawczyni nie wpłynie na posiadanie ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce, bowiem z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawczyni ma w Wielkiej Brytanii stałe miejsce zamieszkania.

Reasumując, Wnioskodawczyni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z uwzględnieniem ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Podkreślić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena opisanego zdarzenia przyszłego zgodnie ze sformułowanym pytaniem (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku). Organ podatkowy, nie odniósł się do kwestii opodatkowania wynagrodzenia z tytułu prokury, z uwagi na nieobjęcie tego zagadnienia sformułowanym pytaniem i stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w`(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.