0113-KDIPT2-2.4011.619.2021.3.DA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 24 sierpnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.619.2021.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 sierpnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 1 września 2021 r.). W dniu 7 września 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe**:**

I.

Wnioskodawczyni - … do pierwszej połowy czerwca 2018 r. mieszkała na stałe w Polsce. Wówczas opuściła terytorium Polski celem stałego zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Zmiana miejsca zamieszkania spowodowana była zmianą pracy na świadczoną na terytorium Wielkiej Brytanii. Decyzja o przeprowadzce była motywowana także tym, że Wnioskodawczyni nie posiadała wówczas (oraz nie posiada nadal) bliskiej rodziny na terytorium Polski (tj. męża, partnera, dzieci) - z wyłączeniem ojca mieszkającego w Polsce, a większość przyjaciół Wnioskodawczyni mieszkała (oraz nadal mieszka) w Wielkiej Brytanii. Rozpoczęta wówczas praca w Wielkiej Brytanii nie polegała na świadczeniu jej zdalnie (tak jest również obecnie).

Następnie, Wnioskodawczyni przedstawiła wybrane fakty dotyczące okresu od czerwca 2018 r. do chwili obecnej.

Nieruchomości

Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu mieszkalnego położonego w Polsce; nie wynajmuje tego lokalu; ponosi niektóre opłaty związane z tym lokalem. Wskazany lokal jest czasem użyczany ojcu Wnioskodawczyni. W lokalu tym Wnioskodawczyni jest zameldowana i przebywa w nim podczas krótkotrwałych pobytów w Polsce. Wnioskodawczyni nie jest właścicielką żadnej innej nieruchomości (uwzględniając terytorium Wielkiej Brytanii), jednak od października 2020 r. najmuje lokal położony w Wielkiej Brytanii, w którym mieszka. Wcześniej Wnioskodawczyni dysponowała lokalem udostępnionym przez pracodawcę, za który płaciła, a także - przez okres nieprzekraczający dwóch miesięcy (tj. przejściowo) - mieszkała u znajomych w Wielkiej Brytanii.

Ruchomości

Zdecydowana większość swych ruchomości Wnioskodawczyni przechowuje na terytorium Wielkiej Brytanii. Ich pewna część znajduje się w Polsce (np. nieużywane ubrania). Wnioskodawczyni nie jest właścicielką pojazdów.

Rachunki bankowe

Wnioskodawczyni posiada rachunki bankowe otwarte w banku posiadającym siedzibę w Wielkiej Brytanii, jak i rachunki bankowe otwarte w banku posiadającym siedzibę w Polsce. Rachunek „brytyjski” służy do wykonywania operacji bieżących (w tym do odbierania wynagrodzenia za pracę), podczas gdy rachunek „polski” służy przede wszystkim do opłacania pobytów w Polsce.

Zarobkowanie

Jedynym źródłem utrzymania Wnioskodawczyni były i są należności otrzymywane za pracę w Wielkiej Brytanii. We wskazanym okresie Wnioskodawczyni nie uzyskiwała żadnych przysporzeń, mających źródło na terytorium Polski.

Inne okoliczności

Wnioskodawczyni:

- nie zaciągała kredytów ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii,

- nie jest członkinią stowarzyszeń, klubów, organizacji ani w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii;

- planowo leczy się w Wielkiej Brytanii (posiada tam lekarza pierwszego kontaktu oraz stałego dentystę),

- posiada ubezpieczenie emerytalne w Wielkiej Brytanii, współfinansowane przez pracodawcę,

- nie zamierza wrócić do Polski na stałe, planuje jedynie pobyty w ramach urlopu (kilkutygodniowe okresy w roku kalendarzowym, nieprzekraczające 183 dni w roku kalendarzowym),

- jest uznawana za rezydentkę podatkową Wielkiej Brytanii w świetle przepisów wewnętrznych obowiązujących w tym państwie.

II.

Od czerwca 2018 r. (przeprowadzka do Wielkiej Brytanii) Wnioskodawczyni wróciła do Polski celem spędzenia urlopu:

- w 2018 r. (ok. 4-5 tygodni pobytu w Polsce),

- w 2019 r. (ok. 4-5 tygodni pobytu w Polsce).

Wnioskodawczyni przyjechała do Polski także w styczniu 2020 r. z zamiarem spędzenia 2-miesięcznej przerwy w pracy (w dniu 2 stycznia 2020 r. kontrakt z brytyjskim pracodawcą został rozwiązany, ponieważ Wnioskodawczyni nie mogła uzyskać 2-miesięcznego urlopu; obiecano Jej jednak zawrzeć nowy kontrakt po powrocie do Wielkiej Brytanii). W lutym 2020 r. uczestniczyła w krótkim wyjeździć do Włoch, z którego wróciła w tym samym miesiącu. Po powrocie z Włoch Wnioskodawczyni została potrącona przez samochód, co spowodowało konieczność wydłużenia pobytu w Polsce. Ponadto - z uwagi na panującą epidemię COVID-19 - Wnioskodawczyni nie mogła opuścić Polski od marca 2020 r.

W okresie pobytu w Polsce:

- stan zdrowia Wnioskodawczyni uległ pogorszeniu, wskutek czego skorzystała z pomocy medycznej (operacja) w Polsce,

- Wnioskodawczyni uzyskała status bezrobotnego w Polsce (bez prawa do zasiłku),

- Wnioskodawczyni utrzymywała się korzystając ze zgromadzonych oszczędności na „polskim” rachunku bankowym; nie podejmowała pracy ani innych zajęć zarobkowych na terytorium Polski.

W sierpniu 2020 r. ustały przyczyny uniemożliwiające wyjazd Wnioskodawczyni z Polski do Wielkiej Brytanii. Od dnia 13 sierpnia 2020 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni przebywa poza Polską, na terytorium Wielkiej Brytanii.

W 2020 r. z powodu pandemii COVID-19 Wnioskodawczyni przebywała na terytorium Polski ponad 183 dni.

W piśmie z dnia 7 września 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że:

- Wnioskodawczyni posiada tylko obywatelstwo polskie;

- w okresie objętym wnioskiem, tj. w 2019 r., 2020 r., 2021 r. i latach następnych Wnioskodawczyni miała/będzie miała w Wielkiej Brytanii nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), tj. posiadała i będzie posiadać (we wskazanym okresie) miejsce zamieszkania do celów podatkowych w tym państwie;

- Wnioskodawczyni nie występowała nigdy o certyfikat rezydencji podatkowej, potwierdzający Jej miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, gdyż nie miała takiej potrzeby. Zatem, Wnioskodawczyni nie posiada takiego certyfikatu;

- dokładna data przyjazdu z Wielkiej Brytanii do Polski w styczniu 2020 r. to dzień 2 stycznia 2020 r.;

- w okresie objętym wnioskiem, tj. w 2019 r., 2020 r., 2021 r. i latach następnych Wnioskodawczyni mieszkała na stałe oraz będzie mieszkać na stałe w Wielkiej Brytanii, a pobyty w Polsce miały/będą mieć charakter tymczasowy. Wnioskodawczyni uważa, że w okresie od stycznia 2020 r. do dnia 13 sierpnia 2020 r., stałe miejsce zamieszkania posiadała w Wielkiej Brytanii, gdyż przyjechała do Polski z zamiarem pobytu tymczasowego, a nie stałego. Pobyt był dłuższy niż zamierzony z uwagi na pandemię i związane z nią zamknięcie granic obu państw. Wskazane tu kwestie podlegają ocenie przez Organ w kontekście interpretacji art. 4 ust. 2 ww. Konwencji między Polską a Wielką Brytanią.

W lokalu mieszkalnym położonym w Polsce, którego Wnioskodawczyni jest właścicielem, była/jest zameldowana na stałe;

- w 2019 r., 2020 r., 2021 r. i w latach następnych, Wielka Brytania traktowała/będzie traktowała Wnioskodawczynię jak rezydenta podatkowego, tzn. według prawa brytyjskiego Wnioskodawczyni podlegała/będzie podlegała tam opodatkowaniu z uwagi na swoje miejsce zamieszkania. Ta sytuacja ma miejsce od 2019 r.;

- w związku z przebywaniem Wnioskodawczyni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2020 (tj. od dnia 2 stycznia 2020 r. do dnia 13 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawczyni uważa, ze nie posiadała centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) - o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) - w Polsce w roku podatkowym 2020. Wnioskodawczyni uzupełnia, że pobyt w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2020 był niezamierzony i wynikał z pandemii COVID-19 (obostrzeń, zamknięcia granic);

- Wnioskodawczyni nie poinformowała brytyjskich organów podatkowych o zamieszkiwaniu i przebywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w 2020 r. Rok podatkowy w Wielkiej Brytanii trwa od dnia 6 kwietnia do dnia 5 kwietnia roku następnego, w związku z czym Wnioskodawczyni nie opuściła Wielkiej Brytanii w tym czasie na okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym (w rozumieniu przepisów brytyjskich);

- Wnioskodawczyni uzyskiwała przychód w Wielkiej Brytanii do dnia 2 stycznia 2020 r. ze stosunku odpowiadającemu stosunkowi pracy. Podmiot, z którym Wnioskodawczyni zawarła kontrakt, nie posiadał siedziby ani zakładu w Polsce;

- po powrocie do Wielkiej Brytanii w dniu 13 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni uzyskuje przychód w tym państwie od dnia 24 sierpnia 2020 r. (dzień podjęcia pracy) ze stosunku odpowiadającemu stosunkowi pracy;

- od uzyskiwanego przez Wnioskodawczynię wynagrodzenia był/będzie odprowadzany podatek w Wielkiej Brytanii;

- w 2019 r. Wnioskodawczyni posiadała ubezpieczenie zdrowotne w Wielkiej Brytanii. W 2020 r. Wnioskodawczyni posiadała ubezpieczenie zdrowotne w Wielkiej Brytanii co najmniej przez część tego roku. W 2021 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni posiadała i będzie posiadać ubezpieczenie zdrowotne w Wielkiej Brytanii;

- w 2019 r. Wnioskodawczyni nie posiadała ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce. W 2020 r. Wnioskodawczyni posiadała ubezpieczenie zdrowotne w Polsce przez część tego roku (w związku z posiadaniem statusu osoby bezrobotnej). W 2021 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni nie posiadała i nie będzie posiadać ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy od 2019 r. do chwili obecnej - w świetle art. 3 ust 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, uwzględniając postanowienia Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku z dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369) - Wnioskodawczyni podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów? Jeśli tak, to w jakim okresie?
2. Czy w świetle art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 ww. Konwencji, uwzględniając postanowienia Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku z dnia 24 listopada 2016 r. - Wnioskodawczyni podlegać będzie w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów w 2021 r. oraz w kolejnych latach podatkowych, zakładając brak zmiany okoliczności wskazanych w części I opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego)?

Zdaniem Wnioskodawczyni (w odniesieniu do pytania nr 1) od 2019 r. do chwili obecnej nie podlegała Ona w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. W związku z tym w celu oceny stanu faktycznego w zakresie polskiej rezydencji podatkowej należy odwołać się do przepisów prawa polskiego.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Ustęp 1a tego przepisu precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zatem dla uznania, że dana osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania w Polsce i - w rezultacie - objęcie jej nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, konieczne jest spełnienie jednego z dwóch wymienionych powyżej warunków.

Rok 2019

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, warunek opisany w pkt 2 nie został spełniony w 2019 r., gdyż Wnioskodawczyni w tym roku nie przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ponadto, Wnioskodawczyni nie posiadała w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). W praktyce przyjmuje się, że przez pojęcie „ośrodka interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (który stanowi cenne wskazówki przy interpretacji omawianego pojęcia) posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Należy zaznaczyć, że zgodnie z Komentarzem każda forma domu może być brana pod uwagę (dom lub mieszkanie należące do osoby fizycznej lub przez nią wynajmowane, wynajmowany umeblowany pokój). To nie rodzaj miejsca zamieszkania i tytuł do lokalu są decydujące, ale stałość miejsca zamieszkania. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 29 kwietnia 2021 r. dotyczącymi rezydencji podatkowej, centrum interesów osobistych należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Wskazuje się, że w przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym. Z kolei jako kryterium centrum interesów gospodarczych objaśnienia wymieniają związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem.

Odnosząc się do powyższych kryteriów Wnioskodawczyni zauważa, że nie posiadała i nie posiada bliskiej rodziny na terytorium Polski (męża, partnera, ani dzieci). Jedyną rodziną, która posiada w Polsce jest Jej ojciec. Większość przyjaciół Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii. Dlatego też, to w Wielkiej Brytanii wraz z przyjaciółmi Wnioskodawczyni spędza czas wolny i rozwija swoje zainteresowania. Wnioskodawczyni nie jest członkinią stowarzyszeń, klubów, organizacji ani w Wielkiej Brytanii ani tym bardziej w Polsce.

Wnioskodawczyni nie traci kontaktu z ojcem zamieszkującym w Polsce, jednakże kontakt ten jest z natury swej jedynie incydentalny (sporadyczne wizyty w Polsce). Wnioskodawczyni nie zamierza wrócić do Polski na stałe, pobyty w Polsce odbywa jedynie w ramach urlopu. Od czerwca 2018 r. (przeprowadzka do Wielkiej Brytanii) Wnioskodawczyni wróciła do Polski celem spędzenia urlopu w 2018 r. na ok. 4-5 tygodni i w 2019 r. również na ok. 4-5 tygodni. Co więcej Wnioskodawczyni planowo leczy się w Wielkiej Brytanii (posiada tam lekarza pierwszego kontaktu oraz stałego dentystę). Fakt posiadania przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego (użyczanego okresowo ojcu) na terenie Polski nie ma w tym przypadku znaczenia, ponieważ Wnioskodawczyni na stałe zamieszkuje i prowadzi swoje gospodarstwo domowe w Wielkiej Brytanii. Do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni przeniosła zdecydowaną większość swoich ruchomości, co świadczy o stałości Jej przeprowadzki do Wielkiej Brytanii, a nie jedynie o tymczasowym pobycie. Przesądza to o przeniesieniu ośrodka interesów osobistych Wnioskodawczyni do Wielkiej Brytanii.

Przechodząc do pojęcia centrum interesów gospodarczych Wnioskodawczyni podkreśla, że Jej praca zarobkowa jest wykonywana na terenie Wielkiej Brytanii, a dochody z tej pracy wpływają na rachunek Wnioskodawczyni w tamtejszym banku. Wnioskodawczyni nie uzyskuje żadnych przysporzeń, mających źródło na terytorium Polski. To rachunek „brytyjski” służy Jej do wykonywania operacji bieżących życia codziennego. Ponadto, Wnioskodawczyni posiada ubezpieczenie emerytalne w Wielkiej Brytanii, które jest współfinansowane przez pracodawcę. W świetle przepisów wewnętrznych Wielka Brytania uznaje Wnioskodawczynię za swoją rezydentkę podatkową.

W niniejszej sprawie znaczenia nie ma fakt zameldowania Wnioskodawczyni w Polsce. Potwierdza to przykład nr 4 z powołanych wyżej objaśnień podatkowych, który wykazuje istotne podobieństwo z sytuacją Wnioskodawczyni: „Pani `(...)`..od urodzenia jest zameldowana w domu rodziców w `(...)`.. Trzy lata temu wyjechała do Wielkiej Brytanii. Nie wymeldowała się z mieszkania rodziców. W Wielkiej Brytanii pani `(...)`.pracuje i mieszka wraz z partnerem w wynajętym mieszkaniu. W tym państwie toczy się jej codzienne życie, uczęszcza do klubu fitness, do kina, teatru, spotyka się z przyjaciółmi i jest objęta opieką medyczną. Do Polski wraca jedynie aby odwiedzić rodziców podczas świąt lub urlopu. Czy pani `(...)`.przeniosła centrum interesów osobistych do Wielkiej Brytanii? Tak. Pani `(...)`.nie zachowała ścisłych powiązań osobistych z Polską.

Nie ma znaczenia fakt, iż jest wciąż zameldowana w mieszkaniu rodziców. Pani `(...)`.utworzyła swoje nowe ognisko domowe w mieszkaniu, w którym w sposób stały mieszka z partnerem w Wielkiej Brytanii. W związku z tym, jej centrum interesów osobistych znajduje się w Wielkiej Brytanii”.

Uwzględniając okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zaprezentowane argumenty, uznać trzeba, że wraz z wyjazdem do Wielkiej Brytanii zmianie uległa rezydencja podatkowa Wnioskodawczyni. Niewątpliwie bowiem w Wielkiej Brytanii znajduje się Jej ośrodek interesów życiowych.

Nieliczne aspekty osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni pozostałe w Polsce nie tworzą z tego kraju centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni.

W konsekwencji od 2019 r. Wnioskodawczyni nie podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Rok 2020

Odmiennie - choć z tym samym skutkiem - należy rozpatrywać kwestię rezydencji podatkowej Wnioskodawczyni w 2020 r. W tym roku Wnioskodawczyni przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni przyjechała do Polski w styczniu 2020 r. z zamiarem spędzenia 2-miesięcznej przerwy w pracy. W trakcie pobytu w Polsce Wnioskodawczyni została potrącona przez samochód, co spowodowało konieczność wydłużenia pobytu. Ponadto Wnioskodawczyni zaznacza, że ze względu na panującą epidemię COVID-19 nie mogła Ona opuścić Polski od marca 2020 r. Z uwagi na pogorszenie stanu zdrowia Wnioskodawczyni korzystała w Polsce z opieki medycznej. W Polsce uzyskała status bezrobotnego bez prawa do zasiłku. Wnioskodawczyni podkreśla, że w tym okresie nie podejmowała pracy ani innych zajęć zarobkowych w Polsce, a utrzymywała się ze zgromadzonych oszczędności.

Wnioskodawczyni powróciła do Wielkiej Brytanii od razu po ustaniu przyczyn uniemożliwiających wyjazd (tj. w dniu 13 sierpnia 2020 r.).

W związku z pozostawaniem w Polsce ponad 183 dni Wnioskodawczyni powinna być uznana za rezydenta podatkowego Polski w 2020 r. w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni jest jednak równocześnie uznawana za rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii w świetle brytyjskich przepisów podatkowych.

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, w tym przypadku Konwencji między Polską a Wielką Brytanią.

Zastosowanie w takim przypadku powinny mieć zatem reguły kolizyjne przewidziane w art. 4 ust. 2 ww. Konwencji. Zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami: osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni posiada swoje stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Również w 2020 r., mimo przedłużonego pobytu w Polsce, to w Wielkiej Brytanii znajdowało się Jej stałe miejsce zamieszkania. Powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawczyni wskazują na Jej ściślejszy związek z Wielką Brytanią. Wszelkie powiązania Wnioskodawczyni w tym okresie (leczenie, status bezrobotnej) spowodowane były negatywnymi okolicznościami epidemii i zdarzeniem losowym. Dłuższy pobyt Wnioskodawczyni w Polsce miał charakter nadzwyczajny, spowodowany najpierw nieszczęśliwym wypadkiem, a potem niespotykanymi okolicznościami pandemii. W żadnym wypadku nie był on zaplanowany przez Wnioskodawczynię ani nie stanowił części zaplanowanego elementu Jej życia. Gdyby nie restrykcje związane z COVID-19 i nieszczęśliwy wypadek, Wnioskodawczyni powróciłaby bowiem do Wielkiej Brytanii wcześniej (bez przekraczania progu 183 dni pobytu w Polsce) i tam poddała się dalszemu leczeniu.

Taki pogląd potwierdzają również objaśnienia OECD dotyczące umów podatkowych i wpływu pandemii COVID z dnia 21 stycznia 2021 r. Objaśnienia te odwołują się do sytuacji, gdy z uwagi na ograniczenia związane z pandemią osoba musiała przebywać w innym kraju, niż ten, w którym przebywałaby w normalnych okolicznościach. Objaśnienia wymieniają m.in. przykład, w którym osoba przebywająca tymczasowo poza swoim miejscem zamieszkania (na wakacjach bądź w pracy przez kilka tygodni) zostaje uwięziona w kraju pobytu z powodu pandemii COVID-19 i staje się rezydentem tego kraju zgodnie z jego przepisami podatkowymi. Objaśnienia wskazują, że jest mało prawdopodobne, aby taka osoba była rezydentem tej jurysdykcji zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Takie tymczasowe przemieszczenie nie powinno zatem w przeważającej większości przypadków mieć żadnych skutków podatkowych. Zastosowanie powinien znaleźć test stałego miejsca zamieszkania oraz centrum interesów życiowych. Ponadto, jak zaznaczono w objaśnieniach, dni spędzone w poprzedniej jurysdykcji macierzystej danej osoby z powodu ograniczeń w podróżowaniu nałożonych jako środek ochrony zdrowia publicznego nie powinny powodować zmiany miejsca zwykłego pobytu tej osoby.

Badanie miejsca zwykłego pobytu musi obejmować wystarczająco długi okres czasu, aby można było ustalić częstotliwość, czas trwania i regularność pobytów, które stanowią część rutyny życia danej osoby.

Zatem, z uwagi na posiadanie przez Wnioskodawczynię stałego miejsca zamieszkania w Wielkiej Brytanii również w roku 2020, zgodnie z regułami kolizyjnymi przewidzianymi w Konwencji między Polską a Wielką Brytanią, należy uznać, że Wnioskodawczyni także w 2020 r. nie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Podsumowując, od 2019 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Od 2019 r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni podlegała w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w odniesieniu do pytania nr 2), nie będzie Ona podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów w 2021 r. oraz w kolejnych latach podatkowych przy założeniu braku zmiany okoliczności wskazanych w części I opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawczyni będzie podlegała w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. będzie posiadała status nierezydenta podatkowego w Polsce.

Jak wskazano w odpowiedzi do pytania 1, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych objęcie Wnioskodawczyni nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce może być oparte na dwóch przesłankach:

1. posiadaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. pobycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni w latach kolejnych nie będzie przebywała na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Planuje ona tylko incydentalne kilkutygodniowe wizyty w Polsce. Tym samym decydujące staje się ustalenie, czy Wnioskodawczyni będzie posiadała w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Zakładając, że sytuacja życiowa i gospodarcza Wnioskodawczyni nie ulegnie zmianie w stosunku do tej zaprezentowanej w części I opisu stanu faktycznego należy przyjąć, że Wnioskodawczyni nie będzie posiadała na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Wnioskodawczyni nie posiada bliskiej rodziny na terytorium Polski (męża, partnera ani dzieci). Jedyną rodziną, którą posiada w Polsce jest Jej ojciec. Większość przyjaciół Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii. Dlatego też, to w Wielkiej Brytanii wraz z przyjaciółmi Wnioskodawczyni spędza czas wolny i rozwija swoje zainteresowania.

Wnioskodawczyni nie utraci kontaktu z ojcem zamieszkującym w Polsce, jednakże kontakt ten będzie nadal jedynie incydentalny (telefoniczny, internetowy, sporadyczne wizyty w Polsce). Wnioskodawczyni nie zamierza wrócić do Polski na stałe, planuje jak dotychczas jedynie pobyty w Polsce w ramach urlopu (kilkutygodniowe okresy w roku kalendarzowym). Co więcej, Wnioskodawczyni nadal planowo będzie leczyć się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni będzie zamieszkiwać i prowadzić swoje gospodarstwo domowe w lokalu najmowanym w Wielkiej Brytanii i tam będą znajdować się Jej ruchomości. Nieruchomość Wnioskodawczyni w Polsce tak jak do tej pory będzie okresowo użyczana ojcu.

Przechodząc do pojęcia centrum interesów gospodarczych Wnioskodawczyni zakłada, że Jej praca zarobkowa będzie dalej wykonywana na terenie Wielkiej Brytanii, a dochody z tej pracy wpływać będą na rachunek Wnioskodawczyni w tamtejszym banku.

Wnioskodawczyni nie będzie uzyskiwać żadnych przysporzeń, mających źródło na terytorium Polski. To rachunek „brytyjski” Wnioskodawczyni będzie nadal służył do wykonywania operacji bieżących życia codziennego. Ponadto, Wnioskodawczyni nadal posiadać będzie ubezpieczenie emerytalne w Wielkiej Brytanii.

Uwzględniając okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz zaprezentowane argumenty, uznać trzeba, że również w przyszłości ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni będzie znajdował się w Wielkiej Brytanii. Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów w 2021 r. oraz w kolejnych latach podatkowych przy założeniu braku zmiany okoliczności wskazanych w części I opisu stanu faktycznego. W Polsce Wnioskodawczyni podlegać będzie jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W ocenie Wnioskodawczyni, na stanowisko sformułowane w pkt 1 i 2 nie ma wpływu Konwencja wielostronna implementująca środki traktatowego prawa podatkowego, mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku z dnia 24 listopada 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Dodatkowo należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji indywidualnej obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.).

Jednocześnie wskazać należy, ze Rekomendacja Sekretariatu Grupy roboczej do spraw umów podatkowych przy Komitecie Podatkowym OECD (dalej: OECD) w sprawie COVID-19 i dokonana w niej interpretacja pewnych stanów faktycznych nie jest wiążąca dla państw OECD. Stanowisko Sekretariatu OECD nie może być zatem przyjęte bezpośrednio jako stanowisko Polski w tym zakresie.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.