Wnioskodawczyni planuje sprzedaż lokalu mieszkalnego, który jest jej własnością od ponad 5 lat. Część udziału w lokalu zostanie sprzedana na podstawie umowy sprzedaży, natomiast pozostała część zostanie przekazana w zamian za dożywotnią rentę. Organ podatkowy uznał, że kwota uzyskiwana z tytułu dożywotniej renty nie będzie traktowana jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od jej nabycia.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 20 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 26 maja 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 sierpnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.592.2021.1.AKR, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie wysłano w dniu 12 sierpnia 2021 r. i doręczono w dniu 16 sierpnia 2021 r. W dniu 20 sierpnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe**:**
Wnioskodawczyni ma zamiar zbycia nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego wnukowi swojej siostry. W ramach ww. transakcji Wnioskodawczyni dokona zbycia udziału 1/10 w mieszkaniu w drodze umowy sprzedaży za cenę 30 000 zł, a pozostałe 9/10 udziału w nieruchomości zbyte zostanie w zamian za dożywotnią rentę w rozumieniu art. 903 Kodeksu cywilnego w wysokości 1 500 zł, wypłacaną Wnioskodawczyni każdego miesiąca na Jej rachunek bankowy. Intencją stron jest więc, aby umowa renty dożywotniej stanowiła formę zapłaty za zbycie nieruchomości. Należy podkreślić, iż dotychczasowy właściciel lokalu mającego być przedmiotem zbycia, jest właścicielem tej nieruchomości mieszkalnej od ponad 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie, co poświadcza termin wpisu do ksiąg wieczystych tej osoby jako właściciela. Numer księgi wieczystej lokalu: …. Przyszłe zbycie nieruchomości nie nastąpi w przedmiocie wykonywania działalności gospodarczej, a służy celom prywatnym.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 sierpnia 2021 r. wskazano, że lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku to lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, nr … obj. KW nr …, o pow. 89,79 m2 wraz z przynależną piwnicą, położony w …, przy ul. … i udziałem w nieruchomości wspólnej obj. KW nr … w cz. …. W dniu 8 czerwca 2010 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności w formie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni i Jej mąż … nabyli prawo własności lokalu od Spółdzielni Mieszkaniowej … w …. W dniu 6 listopada 2013 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni …, natomiast Wnioskodawczyni nabyła 1/2 udziału, wskazanego w wniosku lokalu mieszkalnego, na podstawie testamentu własnoręcznego z dnia 15 maja 2011 r. Zatem, całość udziałów wskazanego w wniosku lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni nabyła dnia 6 listopada 2013 r. Natomiast wcześniej, Wnioskodawczyni wraz z mężem korzystała z przedmiotowego lokalu mieszkalnego na podstawie przysługującemu im własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, czego wyrazem był wpis dokonany w księdze wieczystej na podstawie zaświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej … z dnia 7 października 2002 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy kwota uzyskiwana w ramach comiesięcznej renty dożywotniej przez Wnioskodawczynię z tytułu przeniesienia własności udziału 9/10 w nieruchomości mieszkalnej, będącej Jej własnością przez okres ponad 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie, nie będzie stanowiła źródła przychodów, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota uzyskiwana w ramach comiesięcznej renty dożywotniej przez Wnioskodawczynię z tytułu przeniesienia własności udziału 9/10 w nieruchomości mieszkalnej, będącej Jej własnością przez okres ponad 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie nie będzie stanowiła źródła przychodów, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przedmiotowej sprawie renta, w rozumieniu art. 903 Kodeksu cywilnego, która ma być wypłacana Wnioskodawczyni na zasadzie renty dożywotniej jest formą zapłaty za zbycie nieruchomości i należy traktować ją jako zapłatę, a do opodatkowania przyjąć przepisy mówiące, że jeśli sprzedaż nieruchomości odbyła się po okresie 5 lat to będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania. Zatem, skutki podatkowe otrzymywania dożywotniej renty w zamian za zbycie nieruchomości w drodze zawarcia umowy odpłatnej renty należy rozpatrywać w oparciu o przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania. Ponadto omawiana umowa jest umową konsensualną o charakterze losowym, a więc korzyści stron nie są ani równe ani pewne. Czas trwania renty może być ukształtowany jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.
Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego, do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie. Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.
Niewątpliwą cechą umów odpłatnych jest występowanie świadczeń po obu stronach umowy, w której każda ze stron otrzymuje od drugiej ekwiwalent swojego świadczenia. Nie dochodzi więc do uszczuplenia po żadnej ze stron. Należy podkreślić, iż ekwiwalentność świadczeń nie musi następować w formie pieniężnej.
W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty).
Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego - umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną. Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia.
Zdaniem Wnioskodawcy, w interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT2-2.4011.261.2018.2.RS z dnia 17 sierpnia 2018 r. słusznie wskazano, że „nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna. Sam termin „wynagrodzenie” nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej. Ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużył się pojęciem „odpłatne zbycie”, nie zawężając katalogu odpłatnych czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) bądź prawa jedynie do umowy sprzedaży czy zamiany. Pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie się każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot i przeniesienie tego prawa ma charakter odpłatny. Oznacza to, że na podstawie umowy o rentę w zamian za przeniesienie własności udziału w nieruchomości również dochodzi do odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości".
W ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że kwota z tytułu co miesięcznej, dożywotniej renty uzyskiwanej w ramach zawartej umowy jako wynagrodzenie za przeniesienie własności nieruchomości może stanowić źródło przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub jej wybudowanie. A contrario, jeżeli odpłatne zbycie zostanie dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, wynagrodzenie to nie będzie uznane za źródło przychodu, w związku z czym nie będzie podlegać opodatkowaniu. W związku z powyższym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, kwota uzyskiwana z tytułu dożywotniej renty jako zapłata za zbycie nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu i podlegać opodatkowaniu. Co więcej zgodnie ze stanowiskiem licznych interpretacji indywidualnych, nawet jeżeli odpłatne zbycie nastąpiłoby przed upływem 5 lat licząc od roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie zbywanej nieruchomości, kwota uzyskiwana przez zbywcę jako zapłata za przeniesienie własności nieruchomości w formie comiesięcznej, dożywotniej renty nie podlegałaby opodatkowaniu ze względu to, że w tym przypadku nie jest możliwe określenie podstawy opodatkowania na podstawie obowiązujących przepisów. Z tego względu nie można również określić podatku należnego z tego tytułu. W rezultacie należy uznać, że dochód uzyskany z tego rodzaju odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Takie też stanowisko zostało wyrażone w licznych interpretacjach:
Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do złożenia zeznania podatkowego, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.
Na mocy art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano w artykule 10 między innymi ustęp 5 i 6.
Powyższe przepisy, stosownie do art. 16 ww. ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.
Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza dokonać zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z przynależną piwnicą i udziałem w nieruchomości wspólnej na rzecz wnuka swojej siostry. W ramach ww. transakcji Wnioskodawczyni dokona zbycia udziału 1/10 w ww. lokalu mieszkalnym w drodze umowy sprzedaży za cenę 30 000 zł, a pozostałe 9/10 udziału zbyte zostanie w zamian za dożywotnią rentę w wysokości 1 500 zł, wypłacaną Wnioskodawczyni każdego miesiąca na Jej rachunek bankowy. Ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności w formie aktu notarialnego na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża nastąpiło w dniu 8 czerwca 2010 r. Natomiast wcześniej, Wnioskodawczyni wraz z mężem korzystali z przedmiotowego lokalu mieszkalnego na podstawie przysługującemu im własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu. W dniu 6 listopada 2013 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Przyszłe zbycie ww. lokalu mieszkalnego nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.
Stosownie do treści art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Umowa renty została zdefiniowana natomiast w art. 903 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego treścią, przez umowę renty jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.
W umowie renty nie można skutecznie zamieścić ani skutecznego zobowiązania się do innych (tj. innych niż pieniężne lub oznaczone co do gatunku) świadczeń, nawet o charakterze okresowym, ani też zobowiązania się do nieczynienia. Jednak osoba zobowiązująca się do świadczenia renty może zobowiązać się, w sposób wskazany powyżej, w zamian za nabycie prawa niemogącego być przedmiotem świadczenia renty, np. w zamian za przeniesienie własności nieruchomości. Renta może być ustanowiona w umowie zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, w tym na czas życia osoby uprawnionej.
Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania (tytuł prawny do spełniania świadczeń). Ponadto omawiana umowa jest umową konsensualną, o charakterze losowym (korzyści stron nie są równe ani pewne), która może być ukształtowana jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.
Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego, do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie.
Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.
Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku; każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).
Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego, umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej.
W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty). Ponadto należy mieć na uwadze, że umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną.
Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia. Nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna.
Sam termin „wynagrodzenie” nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej.
Ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużył się pojęciem „odpłatne zbycie”, nie zawężając katalogu odpłatnych czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości lub praw w nim wymienionych jedynie do umowy sprzedaży, czy zamiany. Pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie się każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia własności lub praw z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot i przeniesienie to ma charakter odpłatny. Oznacza to, że na podstawie umowy zbycia 9/10 udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość wraz z przynależną piwnicą i udziałem w nieruchomości wspólnej w zamian za dożywotnią rentę w wysokości 1 500 zł, wypłacaną Wnioskodawczyni każdego miesiąca na Jej rachunek bankowy również dochodzi do odpłatnego zbycia ww. prawa do lokalu. Zatem, skutki podatkowe otrzymywania dożywotniej renty w zamian za zbycie zbycia 9/10 udziału w ww. lokalu mieszkalnym należy rozpatrywać na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazano wyżej, w sytuacji odpłatnego zbycia nieruchomości przychód powstaje wówczas, gdy odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto lub wybudowano. W związku z powyższym istotna dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest data jej nabycia lub wybudowania.
Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.
Jak wskazała Wnioskodawczyni, zanim nastąpiło ustanowienie odrębnej własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża, Wnioskodawczyni wraz z mężem korzystali z przedmiotowego lokalu mieszkalnego na podstawie przysługującemu im własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu.
Wskazać należy, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy Kodeks cywilny „Własność i inne prawa rzeczowe”. Natomiast, ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej. Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności, oznacza tylko zmianę formy prawnej prawa do tego lokalu i nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że była właścicielem lokalu mieszkalnego mającego być przedmiotem zbycia ponad 5 lat. Przedstawione zaś w uzupełnieniu wniosku informacje potwierdzają ten fakt. Zatem, 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do ww. lokalu mieszkalnego już upłynął.
W konsekwencji przyszłe odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z przynależną piwnicą i udziałem w nieruchomości wspólnej nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jego nabycia. Zatem, uzyskana z ww. odpłatnego zbycia kwota (w tym uzyskiwana w ramach comiesięcznej renty dożywotniej) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, jak i obowiązek złożenia zeznania PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 z tytułu tego zbycia.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie dokonanego przez Organ rozstrzygnięcia uznane zostało za prawidłowe.
Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili