0113-KDIPT2-1.4011.837.2021.1.KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uzyskaniem uprawnień pilota poniesionych przed rozszerzeniem profilu działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uzyskaniem uprawnień pilota poniesionych przed rozszerzeniem profilu działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…) w zakresie określonym jako PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 70.22.Z - „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Współpracuje z innymi podmiotami (głównie spółkami) i zapewnia im usługi audytorskie w obszarze (…), spełniające wymagania rozporządzenia (…). W ramach swojej pracy ma do czynienia ze wszystkimi obszarami powiązanymi z działalnością (…).

W przyszłości zamierza rozszerzyć swoją działalność o usługi pilotażowe - po uzyskaniu odpowiednich uprawnień zamierza wykonywać zawód pilota. Aby móc oferować takie usługi konieczne jest posiadanie licencji zawodowych ATPL(A) oraz CPL(A), których uzyskanie możliwe jest po przejściu złożonego procesu szkoleniowego i zdaniu egzaminów.

Cały proces szkolenia podzielony jest na etapy i aby przejść do kolejnego poziomu, trzeba uzyskać licencję wcześniejszego etapu. Pierwszym etapem szkolenia jest uzyskanie licencji PPL(A), który co do zasady jest licencją prywatną, nieuprawniającą do zarobkowego przewozu osób. Niemniej jednak jest to pierwszy, niezbędny krok do uzyskania dalszych zawodowych licencji.

Docelowo Wnioskodawca zamierza uzyskać następujące licencje:

1. PPL(A) - uprawniającą do samodzielnego sterowania samolotem w lotach niekomercyjnych,

2. CPL(A) czyli Licencja Pilota Samolotowego Zawodowego - uprawniającą jej posiadacza do wykonywania lotów komercyjnych, w tym podjęcie pracy w liniach lotniczych na stanowisku pierwszego oficera,

3. ATPL(A) - szkolenie to ma na celu rozszerzenie kluczowych kompetencji pilota i podejmowania przez niego świadomych decyzji już na etapie szkolenia teoretycznego, a następnie podczas praktyki; umiejętności te koncentrują się na zastosowaniu pozyskanej wiedzy na wielu poziomach jednocześnie.

4. szkolenia IR/ME, MEP(L), MCC, budowanie nalotu niezbędnego do uzyskania licencji zawodowej, itp. - czyli kolejne szkolenia, w wyniku których uzyskuje się licencję na loty nocą, samolotami wielosilnikowymi, loty samolotem wg wskazań przyrządów.

Ukończenie wskazanych przez Wnioskodawcę szkoleń do licencji zawodowych i uzyskanie tychże licencji nie tylko pozwoli Mu na rozszerzenie działalności, ale również posłuży jako poszerzanie kompetencji i kwalifikacji w kontekście obecnych usług, które są bezpośrednio połączone z operacjami lotniczymi i zarobkowym przewozem lotniczym. Każde szkolenie to zdobycie nowych umiejętności, zwrócenie uwagi na inne zagadnienia, kształcenie umiejętności podejmowania decyzji w sytuacjach stresowych, czyli w codziennym środowisku Jego pracy.

Koszty powyższych szkoleń oraz opłaty za przystąpienie do egzaminów pokryje On z własnych środków i prawdopodobnie nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone przez linie lotnicze (taka jest obecnie praktyka na rynku, że linie lotnicze zatrudniają pilotów z konkretnymi uprawnieniami na konkretne samoloty a piloci, jeśli chcą rozszerzyć posiadane kompetencje, finansują szkolenia we własnym zakresie). Na potrzeby wniosku, Wnioskodawca przyjmuje założenie, że nie otrzyma zwrotu poniesionych nakładów finansowych.

Usługi pilota zamierza wykonywać nadal w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest rezydentem polskim i w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Wnioskodawcę w przyszłości koszty związane z kursami i egzaminami pozwalającymi uzyskać licencje i tym samym uprawnienia do wykonywania zawodu pilota będą stanowiły koszt podatkowy w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów i w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu,

- być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Tym samym możliwość obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie szkoleń oraz opłat za egzaminy potwierdzające nabyte kompetencje pilota nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o PIT, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie pozostaje w wątpliwości, że poniesienie tych wydatków jest warunkiem koniecznym do wykonywania zawodu pilota i uzyskiwaniu przychodów z tego tytułu. Ponieważ usługi pilota Wnioskodawca zamierza wykonywać w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, planowane wydatki pozostają w bezpośrednim związku z tą planowaną formą działalnością. Należy tu wyraźnie zaznaczyć, że prawo wykonywania zawodu pilota nie zależy od przedmiotu działalności wpisanej do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) a od realnie posiadanych uprawnień.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można znaleźć w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej z dnia 16 marca 2021 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.50.2021.2.AC, dotyczącej zdobywania uprawnień pilota lotów niekomercyjnych - licencja PPL(A).

Ponoszenie wydatków wskazanych przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację można porównać do wydatków ponoszonych, np. przez adwokatów lub radców prawnych w związku z odbywaną aplikacją. W tym przypadku Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej wydaje interpretacje indywidualne potwierdzające, że tego typu wydatki służą uzyskaniu uprawnień zawodowych, co z kolei przełoży się w przyszłości na uzyskiwane przychody. Dla przykładu interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2021 r., Nr 0115-KDIT3.4011.424.2021.1.AD. Podobnie zostały zakwalifikowane wydatki w związku z uzyskaniem kwalifikacji i uprawnień budowlanych - interpretacja indywidualna z dnia 30 kwietnia 2021 r., Nr 0115-KDIT3.4011.807.2020.2.MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem wykazania, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:

- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,

- być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- być właściwie udokumentowany.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, ale także pośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić również to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powołany przepis nie przewiduje jednak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie jest to jednak jak wcześniej wskazano, wystarczająca przesłanka do zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Koniecznie jest tutaj ustalenie istnienia związku między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Do stwierdzenia, czy ww. opłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

- czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,

- czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie określonym jako PKD 70.22.Z - „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”. Współpracuje z innymi podmiotami (głównie spółkami) i zapewnia im usługi audytorskie w obszarze (…). W ramach swojej pracy ma do czynienia ze wszystkimi obszarami powiązanymi z działalnością (…).

W przyszłości zamierza rozszerzyć swoją działalność o usługi pilotażowe - po uzyskaniu odpowiednich uprawnień zamierza wykonywać zawód pilota. Aby móc oferować takie usługi konieczne jest posiadanie licencji zawodowych ATPL(A) oraz CPL(A), których uzyskanie możliwe jest po przejściu złożonego procesu szkoleniowego i zdaniu egzaminów.

Cały proces szkolenia podzielony jest na etapy i aby przejść do kolejnego poziomu, trzeba uzyskać licencję wcześniejszego etapu. Pierwszym etapem szkolenia jest uzyskanie licencji PPL(A), który co do zasady jest licencją prywatną, nieuprawniającą do zarobkowego przewozu osób. Niemniej jednak jest to pierwszy, niezbędny krok do uzyskania dalszych zawodowych licencji.

Docelowo Wnioskodawca zamierza uzyskać następujące licencje:

1. PPL(A) - uprawniającą do samodzielnego sterowania samolotem w lotach niekomercyjnych,

2. CPL(A) czyli Licencja Pilota Samolotowego Zawodowego - uprawniającą jej posiadacza do wykonywania lotów komercyjnych, w tym podjęcie pracy w liniach lotniczych na stanowisku pierwszego oficera,

3. ATPL(A) - szkolenie to ma na celu rozszerzenie kluczowych kompetencji pilota i podejmowania przez niego świadomych decyzji już na etapie szkolenia teoretycznego, a następnie podczas praktyki; umiejętności te koncentrują się na zastosowaniu pozyskanej wiedzy na wielu poziomach jednocześnie.

4. szkolenia IR/ME, MEP(L), MCC, budowanie nalotu niezbędnego do uzyskania licencji zawodowej itp. - czyli kolejna szkolenia, w wyniku których uzyskuje się licencję na loty nocą, samolotami wielosilnikowymi, loty samolotem wg wskazań przyrządów.

Ukończenie wskazanych szkoleń do licencji zawodowych i uzyskanie tychże licencji nie tylko pozwoli Wnioskodawcy na rozszerzenie działalności, ale również posłuży jako poszerzanie kompetencji i kwalifikacji w kontekście obecnych usług, które są bezpośrednio połączone z operacjami lotniczymi i zarobkowym przewozem lotniczym. Każde szkolenie to zdobycie nowych umiejętności, zwrócenie uwagi na inne zagadnienia, kształcenie umiejętności podejmowania decyzji w sytuacjach stresowych, czyli w codziennym środowisku Jego pracy. Koszty powyższych szkoleń oraz opłaty za przystąpienie do egzaminów pokryje z własnych środków i prawdopodobnie nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone przez linie lotnicze (taka jest obecnie praktyka na rynku, że linie lotnicze zatrudniają pilotów z konkretnymi uprawnieniami na konkretne samoloty a piloci, jeśli chcą rozszerzyć posiadane kompetencje, finansują szkolenia we własnym zakresie). Na potrzeby wniosku Wnioskodawca przyjmuje założenie, że nie otrzyma zwrotu poniesionych nakładów finansowych. Usługi pilota zamierza wykonywać nadal w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest rezydentem polskim i w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatków związanych z kursami i egzaminami pozwalającymi uzyskać licencje i tym samym uprawnienia do wykonywania zawodu pilota, poniesione przed rozszerzeniem profilu działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie może uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro wydatki zostały poniesione przed rozszerzeniem profilu już prowadzonej dotychczas działalności, tj. przed dniem zgłoszeniem tych zmian w Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG), to brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem, a uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w późniejszym okresie.

Nie sposób twierdzić, że ponosząc przedmiotowe wydatki Wnioskodawca ma pewność, że uzyska przedmiotową licencję, czy też, że po ich uzyskaniu rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie w jakim zostanie rozszerzona działalność gospodarcza, a tym samym, że wydatki te zmierzały do uzyskania przychodów ze źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przedmiotowe wydatki na tle zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, nie spełniają zatem przesłanek o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie mogą (i nie będą mogły) obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ponieważ nie sposób również stwierdzić, że przedmiotowy wydatek w jakikolwiek sposób warunkuje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W złożonym wniosku Wnioskodawca nie wykazał bowiem, że brak licencji pilota spowoduje utratę źródła przychodów (np. zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej), a zatem, że jej działania pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Jak wynika, ze złożonego wniosku Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, świadcząc usługi audytorskie w obszarze (…), to w przedmiotowej sprawie nie sposób stwierdzić, że brak licencji pilota samolotu wiązałby się z utratą przez Wnioskodawcę przedmiotowego źródła przychodów.

Zatem wydatek, związany ze sfinansowaniem kursów i egzaminów pozwalających uzyskać licencje i tym samym uprawnienia do wykonywania zawodu pilota, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu, czy też zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest ta działalność gospodarcza.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w ww. kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i są wiążące tylko w tych sprawach, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1540, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.