0113-KDIPT2-1.4011.684.2021.2.RK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 lipca 2021 r.), uzupełniony pismem z dnia 14 października 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 15 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodów.

Ww. wniosek, na wezwanie Organu, uzupełniono pismem z dnia 14 października 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi w Polsce pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania i opodatkowuje przychody z tej działalności na zasadach podatku liniowego. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na doradztwie w obszarze sprzedaży i marketingu - m.in.: tworzeniu strategii sprzedażowych, wsparciu klienta w ich wdrażaniu oraz pozyskiwaniu nowych klientów, czy też tworzeniu strategii marketingowych. W ramach działalności Wnioskodawca zajmuje się także wynajmem nieruchomości. Wnioskodawca posiada trzy mieszkania będące przedmiotem najmu:

- Mieszkanie 1 - nabyte przez Wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca mieszkał w nim od momentu nabycia w 2008 r. do momentu zmiany miejsca zamieszkania w 2020 r. Mieszkanie to nie jest amortyzowane w ramach działalności gospodarczej;

- Mieszkanie 2 - nabyte pierwotnie w celu późniejszej odsprzedaży z zyskiem (jako towar), z uwagi na zmianę planów zostało przyjęte do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w działalności gospodarczej i jest amortyzowane;

- Mieszkanie 3 - nabyte w celu wynajmu, stanowiące środek trwały w działalności gospodarczej i jest amortyzowane.

Wszystkie mieszkania są wynajęte na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Mieszkanie 1 jest wynajmowane na rzecz jednego najemcy, natomiast Mieszkania 2 i 3 są wynajmowane na pokoje. Umowy najmu zawierane są obecnie najwyżej na rok. Wnioskodawca korzysta przy tym z usług firm zarządzających najmem: jedna firma obsługuje wynajem Mieszkań 2 i 3 (pokojów), druga natomiast wynajem Mieszkania 1. Wynajem Wnioskodawca dokumentuje fakturami VAT (podatek od towarów i usług). Od 2020 r. Wnioskodawca jest rezydentem Wielkiej Brytanii - przeprowadził się tam wraz z żoną i córką. Jest tam zatrudniony przez brytyjską firmę na umowę o pracę. Jako, że Wnioskodawca zaprzestał świadczenia usług doradczych, planuje dokonanie likwidacji prowadzonej w Polsce pozarolniczej działalności gospodarczej i równolegle wycofanie nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa (z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) i przekazanie ich do majątku prywatnego. Jednocześnie jednak zamierza nadal wynajmować ww. Mieszkania, korzystając przy tym nadal z usług firm zarządzających najmem (konieczne przy tym będzie wypowiedzenie aktualnych umów z obecnymi najemcami i podpisanie nowych, w których Wnioskodawca wystąpi już jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorstwo). W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, co do właściwego sposobu opodatkowania uzyskiwanych z najmu przychodów.

W piśmie z dnia 14 października 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od dnia 1 listopada 2015 r. Dokumentacja podatkowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Likwidacja pozarolniczej działalności gospodarczej ma nastąpić od 1 stycznia 2022 r. Wnioskodawca ma zamiar wycofać z działalności gospodarczej nieruchomości opisane we wniosku jako Mieszkanie 2 i Mieszkanie 3 (Mieszkanie 1 nigdy nie zostało wprowadzone do działalności gospodarczej i nie było amortyzowane, od momentu nabycia w 2008 r. do momentu zmiany miejsca zamieszkania w 2020 r., służyło do własnych celów mieszkaniowych). Wycofanie z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przekazanie tych dwóch nieruchomości do majątku prywatnego nastąpi przed likwidacją działalności gospodarczej, czyli w grudniu 2021 r. Miejscem położenia wszystkich nieruchomości jest Polska. Mieszkanie 1 znajduje się .., Mieszkanie 2 znajduje się …, Mieszkanie 3 znajduje się …. W ocenie Wnioskodawcy, najem nie będzie spełniał przesłanek, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisywanym zdarzeniu przyszłym, po likwidacji działalności gospodarczej podejmowane przez Niego działania polegające na wynajmowaniu Mieszkań będących już wówczas składnikami Jego majątku prywatnego, nie będą wykraczać poza zwykły zakres zarządzania własnym majątkiem, w celu zaspokajania potrzeb osobistych. Jego zdaniem fakt, że Mieszkania te były wcześniej związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie będzie miał znaczenia dla zakwalifikowania przychodów z najmu do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej jako: UPDOF. Zdaniem Wnioskodawcy podejmowane czynności polegające na wynajmie mieszkań nie będą miały profesjonalnego charakteru, Jego głównym źródłem dochodu jest praca na umowę o pracę w Wielkiej Brytanii, a dodatkowo korzystać będzie z usług firm zarządzających najmem (co również ma związek z okolicznością, że na stałe pozostaje poza granicami Polski). W Jego ocenie to, czy najem będzie, czy nie będzie spełniał przesłanek, o których mowa w art. 5a pkt 6 UPDOF, powinno być przedmiotem oceny Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, na podstawie opisanych we wniosku okoliczności dotyczących zdarzenia przyszłego, a nie elementem opisanego zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieruchomości opisanych we wniosku. Mieszkanie 1 nabył na podstawie aktu notarialnego z …2008 r., … (umowa sprzedaży). Mieszkanie 2 - spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nabył na podstawie aktu notarialnego z …2018 r., (umowa sprzedaży), a następnie na podstawie aktu notarialnego z …2018 r., nabył prawo własności do tego lokalu (umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności). Mieszkanie 3 nabył na podstawie aktu notarialnego z … 2018 r., (umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności). Po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej zamierza zaliczyć przychody uzyskiwane z najmu do przychodów z najmu prywatnego (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF). W zależności od przepisów, jakie będą obowiązywać od 1 stycznia 2022 r., zamierza opodatkować osiągane przychody (dochody) na zasadach ogólnych (według skali podatkowej - preferowana przez Niego forma opodatkowania) lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawca zamierza prowadzić dokumentację podatkową właściwą dla wskazanego wyżej źródła przychodów i formy opodatkowania - zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi, które nie wymagają prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dla przychodów z tytułu najmu prywatnego, więc nie zamierza prowadzić dokumentacji podatkowej w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskiwane po likwidacji działalności gospodarczej przychody z najmu Mieszkań, Wnioskodawca ma prawo zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest jako przychody uzyskiwane z najmu prywatnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, zyski wynajmu nieruchomości znajdujących się w Polsce przez Wnioskodawcę będą opodatkowane w Polsce.

W ocenie Wnioskodawcy, uzyskiwane po likwidacji działalności gospodarczej przychody z najmu Mieszkań powinien zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest jako przychody uzyskiwane z najmu prywatnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF), źródłami przychodów są m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza; najem, podnajem. dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Oznacza to, że co do zasady przychody najmu mogą zostać zakwalifikowane do jednego ze źródeł przychodów: przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 UPDOF) lub przychodów z najmu prywatnego (art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF).

Najem prywatny należy zatem odróżnić od najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej.

Przychody z najmu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w dwóch przypadkach:

1. Jeżeli wynajmowane są składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Za składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nie uważa się przy tym składników majątku wycofanych z tej działalności. W praktyce dopuszcza się w konsekwencji wycofywanie wynajmowanych składników majątku z działalności gospodarczej i kontynuowanie ich wynajmu prywatnie (tj. poza prowadzoną działalnością gospodarczą).

2. Jeżeli sam najem stanowi przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej. Istotne jest przy tym jednak to, że decyzja o tym, że najem stanowi przedmiot działalności gospodarczej zależy przede wszystkim od wynajmującego, tj. od tego, czy zdecyduje się on zgłosić prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu. Nie ma przy tym znaczenia ilość wynajmowanych mieszkań - ustawodawca w przepisach ustaw podatkowych nigdzie nie wprowadził kryteriów, które pozwalałyby przyjąć, że przy pewnej skali najem należy traktować jako najem prowadzony w ramach działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisywanym zdarzeniu przyszłym, po likwidacji działalności gospodarczej podejmowane przez Niego działania polegające na wynajmowaniu Mieszkań będących już wówczas składnikami majątku prywatnego, nie będą wykraczać poza zwykły zakres zarządzania własnym majątkiem, w celu zaspokajania potrzeb osobistych. Fakt, że Mieszkania te były wcześniej związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą nie będzie miał znaczenia dla zakwalifikowania przychodów z najmu do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez Niego czynności polegające na wynajmie Mieszkań nie będą miały profesjonalnego charakteru. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest praca na umowę o pracę w Wielkiej Brytanii, a dodatkowo będzie korzystać On z usług firm zarządzających najmem (co również ma związek z okolicznością, że na stałe pozostaje On poza granicami Polski).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b wskazanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

- pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,

- pkt 6 – najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tzn., że działalność winna być prowadzona:

- w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

- w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu;

- w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną – uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Wobec tego w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie składników majątku traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl bowiem tego przepisu, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem nieruchomości, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić zatem należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przypadku, kiedy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej (stanowiła składnik majątku z nią związany), aby przychód z najmu mógł być zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nieruchomość ta musi być uprzednio skutecznie wycofana z tej działalności.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w związku z planowanym zakończeniem działalności gospodarczej wycofa z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środki trwałe w postaci Mieszkania 2 i Mieszkania 3 i nie będą one składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, a późniejszy najem przedmiotowych lokali tj. Mieszkania 1 i Mieszkania 2 oraz Mieszkania 3, nie będzie wykonywany w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – to przychody uzyskiwane z tego tytułu będą mogły być zakwalifikowane do źródła przychodów, jakim jest najem, określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy Organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, w szczególności jeżeli najem opisany we wniosku nieruchomości wyczerpywać będzie znamiona działalności gospodarczej, wówczas wydana interpretacja, nie chronić będzie Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii ustalenia obowiązku podatkowego oraz formy opodatkowania przychodów uzyskiwanych z przedmiotowego najmu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k**-**14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.