0113-KDIPT2-1.4011.620.2021.2.ISL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 11 września 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wsparcia finansowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wsparcia finansowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 września 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 września 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będąc osobą fizyczną prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W Polsce posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. W 2020 r. i 2021 r. rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych stosując opodatkowanie w sposób liniowy, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W grudniu 2020 r. otrzymał On wsparcie udzielone na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca (Dz. U. z 2020 r., poz. 1729), jako jednostka wymieniona w § 2 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia. Udzielone wsparcie poprzedzone było podpisaniem umowy. Kwota udzielonego wsparcia wynosiła (`(...)`) zł. Z informacji zamieszczanych na stronie Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu wynikało, że otrzymane wsparcie nie będzie objęte podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z początkiem 2021 r. Wnioskodawca był zobowiązany precyzyjnie rozliczyć otrzymane wsparcie, co też uczynił. Rozliczenie polegało na wskazaniu kosztów poniesionych w 2020 r., w okresie od dnia 12 marca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r., które zostały sfinansowane z tego wsparcia. Otrzymał On potwierdzenie prawidłowego rozliczenia wyżej wspomnianego refinansowania. W zeznaniu PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-36L złożonym za 2020 r. otrzymanej kwoty (`(...)`) zł Wnioskodawca nie wykazał jako przychód podatkowy, kwoty rozliczone tym wsparciem nie zostały wykazane jako koszty podatkowe. Konsekwencją takiego działania był fakt, że przychód podatkowy za 2020 r. wynosił 1 798 551,84 zł, a koszty podatkowe wyniosły 1 023 209,02 zł. Gdyby nie dokonał On korekty kosztów podatkowych, to wynosiłyby one 1 560 455,02 zł. Taki stan spowodował, że dochód z działalności gospodarczej zamiast 238 096,82 zł, poprzez korektę kosztów wyniósł 775 342,82 zł. Odpowiednio do tego dochodu Wnioskodawca obliczył podatek dochodowy od osób fizycznych, który wyniósł (bez pomniejszania o składkę zdrowotną) 147 315,00 zł, zamiast kwoty 45 238,00 zł, gdyby nie skorygował On kosztów uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 11 września 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od dnia 1 maja 1992 r. Podstawowym zakresem Jego działalności zgodnie z wpisem do Ewidencji Działalności Gospodarczej jest PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 77.39.Z - wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane. Praktycznie działalnością tą jest nagłośnienie koncertów muzycznych, telewizyjnych programów rozrywkowych z udziałem publiczności, dużych koncertów plenerowych, widowisk sportowych oraz wynajmem sprzętu nagłośnieniowego innym podatnikom.

Przykładowe realizacje 2020: …

Przykładowe realizacje 2021: …

W 2020 r. Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. W 2021 r. również prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. W 2020 r. był On opodatkowany w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Identyczna forma opodatkowania zachowana jest w 2021 r. Instytucją, która bezpośrednio dokonała wsparcia, był Instytut `(...)` z siedzibą w …. Instytut ten został wskazany przez ministra właściwego do spraw kultury i dziedzictwa narodowego do realizacji zadań związanych z udzielaniem wsparcia. Umowa z instytucją dokonującą wsparcia została podpisania 1 grudnia 2020 r. Wsparcie zostało udzielone na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19. Zgodnie z regulaminem wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, jednostką, która mogła otrzymać wsparcie byli przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2018 - Prawo przedsiębiorców, prowadzący działalność gospodarczą w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usługi wspomagające tę działalność, poprzez organizację zaplecza technicznego. Zgodnie z tym regulaminem, Wnioskodawca kwalifikował się do takiego wsparcia. Maksymalna wysokość tego wsparcia wynosiła do 50% przychodów netto ze sprzedaży usług związanych z działalnością kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usług wspomagających tę działalność poprzez organizację zaplecza technicznego, obliczonych na podstawie danych z okresu od dnia 12 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r., jako rekompensata z tytułu utraconych przychodów w okresie od dnia 12 marca do 31 grudnia 2020 r.

1. Wsparcie finansowe mogło być przeznaczone na działalność wyłącznie operacyjną i mogło być wydatkowane na pokrycie kosztów kwalifikowanych. Poprzez koszty kwalifikowane należy rozumieć koszty, o których mowa w art. 53 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE). W przypadku Wnioskodawcy były to:

a. koszty operacyjne bezpośrednio związane z projektem lub działaniem kulturalnym, np. wynajem lub dzierżawa nieruchomości lub obiektów kulturalnych, koszty podróży i materiałów bezpośrednio związanych z projektem lub działaniem kulturalnym, koszty struktur architektonicznych na potrzeby wystaw i dekoracji scenicznych, wypożyczenie, dzierżawa i amortyzacja narzędzi, oprogramowania i sprzętu, koszty praw dostępu do utworów chronionych prawem autorskim oraz innych powiązanych treści chronionych prawem własności intelektualnej, koszty promocji oraz koszty ponoszone bezpośrednio w wyniku projektu lub działalności; koszty amortyzacji i koszty finansowania są kwalifikowalne tylko wówczas, gdy nie zostały objęte pomocą inwestycyjną;

b. koszty personelu pracującego na rzecz instytucji kulturalnej lub obiektu dziedzictwa kulturowego lub projektu;

c. koszty usług doradczych i wspierających świadczonych przez konsultantów zewnętrznych i usługodawców, ponoszone bezpośrednio w wyniku projektu lub działalności.

Aby otrzymać wsparcie należało złożyć wniosek do instytucji dokonującej wsparcia i podpisać umowę. Zgodnie z regulaminem wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, jak też umową zawartą w dniu 1 grudnia 2020 r., Wnioskodawca był zobowiązany w terminie do dnia 15 stycznia 2021 r., złożyć informację o wykorzystaniu udzielonego wsparcia. Termin ten został przedłużony, a informację złożył w dniu 4 lutego 2021 r. W tym też dniu otrzymał On zatwierdzenie informacji przez instytucję dokonującą wsparcia.

Zgodnie z informacją złożoną w dniu 4 lutego 2021 r. otrzymane środki Wnioskodawca wydatkował na :

a. wynajem magazynu dla sprzętu nagłośnieniowego, zgodnie z umową i fakturami VAT (podatek od towarów i usług),

b. wynajem 2 pomieszczeń biurowych, zgodnie z umową i fakturami VAT,

c. koszty wynajmu od zewnętrznych firm sprzętu technicznego niezbędnego do wykonania całości usługi, zgodnie z riderami zespołów muzycznych oraz zapotrzebowaniem przedstawianym przez producenta imprezy muzycznej,

d. koszty transportu ciężarowego wynajmowanego w celu przewozu aparatury nagłośnieniowej w związku z obsługą koncertów muzycznych, zgodnie z konkretnymi zleceniami - udokumentowane fakturami VAT,

e. odsetki od kredytów zapłacone w okresie 12 marca – 31 grudnia 2020 r.,

f. leasingi aparatury nagłośnieniowej, w tym 1 bus używany dla dowożenia ekipy nagłośnieniowej do miejsca zakontraktowanego koncertu muzycznego, zgodnie z udokumentowanymi zleceniami oraz 1 samochód dostawczy używany w tym samym celu,

g. koszty ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) (po odliczeniu kwot zwolnionych) zgodnie z dokumentacją księgową,

h. udokumentowane koszty obsługi prawnej (kancelaria prawnicza).

Brak złożenia tej informacji skutkowało zwrotem wsparcia, a opóźnienie w jej złożeniu mogło skutkować karami pieniężnymi. W czerwcu 2021 r. rozliczenie Wnioskodawcy zostało poddane audytowi, który przeprowadzała instytucja dokonująca wsparcia. Otrzymane wsparcie nie zostało zaewidencjonowane jako przychód z działalności gospodarczej. Wszystkie wydatki sfinansowane wsparciem miały bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki opisane we wniosku Wnioskodawca wymienił, jako element informacji złożonej w dniu 4 lutego 2021 r. Ponoszenie tych wydatków wpływało na otrzymywane w Jego działalności przychody lub na ich zabezpieczenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r., Wnioskodawca był zobowiązany skorygować koszty podatkowe pokryte uzyskanym wsparciem z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskując wsparcie z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu nie był On zobowiązany do korekty kosztów uzyskania za 2020 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne choćby nie zostały otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Szczególnym rodzajem przychodów z działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Uwzględniając jednak art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Reasumując, tę część uzasadnienia, otrzymana kwota była wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 tej ustawy.

Powyższy przepis odnosi się do „bezpośredniego” sfinansowania. Mając na względzie, że finansowanie to zostało otrzymane przez Wnioskodawcę po dacie poniesienia kosztów, gdyż koszty te poniósł On w czasie, gdy nie miał wiedzy o ich refinansowaniu, jak też, że prawidłowość rozliczenia wsparcia została potwierdzona w 2021 r., uważa On, że nie był zobligowany do korekty kosztów za 2020 r., i nie będzie zobowiązany do takiej korekty w 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 3 tego przepisu, do źródeł przychodów zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również: dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W grudniu 2020 r. otrzymał On wsparcie udzielone na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca (Dz. U. z 2020 r., poz. 1729), jako jednostka wymieniona w § 2 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia. Udzielone wsparcie poprzedzone było podpisaniem umowy. Instytucją, która bezpośrednio dokonała wsparcia, był Instytut `(...)`. Instytut ten został wskazany przez Ministra właściwego do spraw kultury i dziedzictwa narodowego do realizacji zadań związanych z udzielaniem wsparcia. Umowa została podpisania 1 grudnia 2020 r. Wsparcie zostało udzielone na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19. Z początkiem 2021 r. Wnioskodawca był zobowiązany precyzyjnie rozliczyć otrzymane wsparcie. Rozliczenie polegało na wskazaniu kosztów poniesionych w 2020 r., w okresie od dnia 12 marca 2020 r. do 31 grudnia 2020 r., które zostały sfinansowane z tego wsparcia. Otrzymał On potwierdzenie prawidłowego rozliczenia wyżej wspomnianego refinansowania.

Zgodnie z informacją złożoną przez Wnioskodawcę w dniu 4 lutego 2021 r. otrzymane środki wydatkował na :

a) wynajem magazynu dla sprzętu nagłośnieniowego, zgodnie z umową i fakturami VAT,

b) wynajem 2 pomieszczeń biurowych, zgodnie z umową i fakturami VAT,

c) koszty wynajmu od zewnętrznych firm sprzętu technicznego niezbędnego do wykonania całości usługi, zgodnie z riderami zespołów muzycznych oraz zapotrzebowaniem przedstawianym przez producenta imprezy muzycznej,

d) koszty transportu ciężarowego wynajmowanego w celu przewozu aparatury nagłośnieniowej w związku z obsługą koncertów muzycznych zgodnie z konkretnymi zleceniami - udokumentowane fakturami VAT,

e) odsetki od kredytów zapłacone w okresie 12 marca – 31 grudnia 2020 r.,

f) leasingi aparatury nagłośnieniowej, w tym 1 bus używany dla dowożenia ekipy nagłośnieniowej do miejsca zakontraktowanego koncertu muzycznego, zgodnie z udokumentowanymi zleceniami oraz 1 samochód dostawczy używany w tym samym celu,

a. koszty ZUS (po odliczeniu kwot zwolnionych), zgodnie z dokumentacją księgową,

b. udokumentowane koszty obsługi prawnej (kancelaria prawnicza).

Zgodnie z regulaminem wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, jednostką, która mogła otrzymać wsparcie byli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców prowadzący działalność gospodarczą w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usługi wspomagającą tę działalność, poprzez organizację zaplecza technicznego. Maksymalna wysokość tego wsparcia wynosiła do 50% przychodów netto ze sprzedaży usług związanych z działalnością kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, w tym usług wspomagających tę działalność poprzez organizację zaplecza technicznego, obliczonych na podstawie danych z okresu od dnia 12 marca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r., jako rekompensata z tytułu utraconych przychodów w okresie od dnia 12 marca do 31 grudnia 2020 r.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36. Zgodnie z art. 21 ust. 36 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednakże, na mocy art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W tym miejscu wskazać należy, że wyłączenie o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że środki wypłacane z Funduszu Wsparcia Kultury nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja sformułowana w powołanym przez ustawodawcę wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podkreślić w tym miejscu należy zatem, że wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zatem, po spełnieniu przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione na finansowanie kosztów kwalifikowanych ze środków pochodzących ze wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, co do zasady mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na wstępie zaznaczyć należy, że Fundusz Wsparcia Kultury powołany został rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 września 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca (Dz. U. z 2020 r., poz. 1729) na podstawie art. 65 ust. 29 ustawy z 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 568, 695, 1086, 1262 i 1478).

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ww. ustawy, w Banku Gospodarstwa Krajowego tworzy się Fundusz Przeciwdziałania COVID-19, zwany dalej „Funduszem”, w celu finansowania lub dofinansowania realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U., poz. 374, 567 i 568).

Przepis art. 65 ust. 4 nowelizacji ustawy COVID-19 określa źródła finansowania Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, stanowiąc, że obok wpłat z budżetu państwa, środki Funduszu pochodzą również m.in.

1. wpłat środków pieniężnych jednostek sektora finansów publicznych, o których mowa w art. 9 pkt 5-8 i 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, z pózn. zm.), z wyłączeniem samorządowych osób prawnych, z wyjątkiem środków pochodzących z dotacji z budżetu i środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;

2. środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, które za zgodą Komisji Europejskiej mogą zostać przeznaczone na wsparcie realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19;

3. wpłat z budżetu państwa, w tym budżetu środków europejskich;

4. wpływów ze skarbowych papierów wartościowych, o których mowa w art. 66;

5. środków z wyemitowanych obligacji, o których mowa w art. 67 ust. 3;

6. innych przychodów.

Mając zatem na uwadze źródła finansowania Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 brak jest podstaw do uznania, że wsparcie finansowe pochodzi wyłącznie z budżetu państwa.

W świetle art. 65 ust. 29 cyt. ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zasady rozdziału i przekazywania wsparcia pochodzącego ze środków Funduszu dla samorządowych instytucji artystycznych w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194), organizacji pozarządowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r., poz. 1057) prowadzących działalność w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca oraz przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r., poz. 424 i 1086) prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie teatru, muzyki lub tańca, zakres, sposób i termin przedstawiania informacji o wykorzystaniu wsparcia oraz sposób udzielania wsparcia przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub przez wskazane państwowe instytucje kultury podległe ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Pierwotna wersja nowelizacji ustawy COVID-19 zakładała, że Fundusz Przeciwdziałania COVID-19 jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest Prezes Rady Ministrów, oraz że wsparcie ze środków Funduszu nie stanowi dotacji w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych. Na podstawie art. 75 pkt 1 ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 dokonano zmiany przepisu art. 65 nowelizacji ustawy COVID-19, skreślając ww. zapisy o państwowym funduszu celowym i o charakterze udzielonego wsparcia, wskazując, że Fundusz Przeciwdziałania COVID-19 zostanie utworzony w Banku Gospodarstwa Krajowego.

Z uzasadnienia do ustawy budżetowej na 2021 r. wynika, że Fundusz Przeciwdziałania COVID-19 oraz Tarcza Finansowa realizowana przez Polski Fundusz Rozwoju zostały zaliczone do sektora instytucji rządowych i samorządowych, nie są zaliczane natomiast do sektora finansów publicznych określonego w UFP. Fundusz Przeciwdziałania COVID-19 nie został również wymieniony wśród państwowych funduszy celowych.

Mając na uwadze powyższe oraz aktualną treść przepisu art. 65 nowelizacji ustawy COVID-19, wsparcie finansowe realizowane na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną obowiązującego do 31 grudnia 2020 r. (wydanego na podstawie art. 65 ust. 29 nowelizacji ustawy COVID-19) można traktować jako de facto wsparcie z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, stworzonego w celu wsparcia realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.

Przepis art. 65 ust. 4 nowelizacji ustawy COVID-19 określa źródła finansowania Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, stanowiąc, że obok wpłat z budżetu państwa, środki Funduszu pochodzą również m.in. z wpływów ze skarbowych papierów wartościowych, środków z wyemitowanych obligacji, wpłat środków pieniężnych jednostek sektora finansów publicznych. Z kolei, zarówno z przepisu art. 65 nowelizacji ustawy COVID-19, jak i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wsparcia finansowego jednostek prowadzących działalność kulturalną nie wynika, aby wsparcie finansowe pochodzące z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, zostało zawężone wyłącznie do wpłat z budżetu państwa.

Odnosząc się z kolei do charakteru udzielonego wsparcia, również biorąc pod uwagę źródło finansowania, wątpliwym jest także przyjęcie, że udzielone wsparcie finansowe stanowi dotację w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Dodatkowo, skoro zgodnie z pierwotnym brzmieniem nowelizacji ustawy COVID-19, uznającej Fundusz Przeciwdziałania COVID-19 za państwowy fundusz celowy, wsparcie finansowe nie stanowiło dotacji w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych, to tym bardziej wątpliwości budzi możliwość uznania takiego wsparcia finansowego za dotację po zmianach art. 65 nowelizacji ustawy COVID-19 dokonanych z dniem 18 kwietnia 2020 r.

Wsparcie udzielane ze środków tego Funduszu nie jest tym samym, ani wsparciem z budżetu państwa, ani też wsparciem z państwowego funduszu celowego, co implikuje brak przymiotów dotacji w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych. Źródło wsparcia ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 zostało usytuowane zatem przez ustawodawcę poza sektorem finansów publicznych.

Zatem środki wypłacane z Funduszu Wsparcia Kultury, zgodnie z art. 65 ust. 4 nowelizacji ustawy COVID-19, nie stanowią dotacji otrzymanej z budżetu państwa lub z budżetu jednostki samorządu terytorialnego i tym samym nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na prowadzenie działalności gospodarczej refinansowanych ze środków pochodzących z wsparcia uzyskanego z Funduszu Wsparcia Kultury wskazać należy, że aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania
• albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• być właściwie udokumentowany;
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe wydatki poniesione na refinansowanie kosztów kwalifikowanych firmy Wnioskodawcy ze środków pochodzących z tego wsparcia, co do zasady, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przy spełnieniu przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że wyłączenie o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 56 nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że środki wypłacane z Funduszu Wsparcia Kultury nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy.

Reasumując, dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r., Wnioskodawca nie był zobowiązany korygować kosztów podatkowych pokrytych uzyskanym wsparciem z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

W myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, wskazać należy, że Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że nie był On zobowiązany do korekty kosztów uzyskania za 2020 r., jednak z uwagi na błędne uzasadnienie tego stanowiska należy uznać je za nieprawidłowe, bowiem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że zgodnie ze sformułowanym pytaniem Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja odnosi się wyłącznie do korekty kosztów pokrytych uzyskanym wsparciem finansowym za 2020 r., nie odnosi się natomiast do korekty tych kosztów za 2021 r., czy też do kwestii ustalenia, czy udzielone wsparcie stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż kwestie te nie były objęte przedmiotem zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno**-**skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k**-**14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.