INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2021 r. (data wpływu 6 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów lub akcji– jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziałów.
Pismem z 21 września 2021 r., nr 0112-KDWL.4011.116.2021.1.JK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 155 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku przez wskazanie prawidłowego adresu elektronicznego do korespondencji w systemie ePUAP.
Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że w sytuacji, gdy nie uzupełni on złożonego wniosku przez wskazanie adresu elektronicznej skrzynki podawczej na platformie ePUAP, zastosowanie znajdzie zacytowany na wstępie art. 144 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, tj. korespondencja będzie wysyłana za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, na adres ePUAP, z którego otrzymano wniosek o wydanie interpretacji, tj. (`(...)`).
Wezwanie wysłane 21 września 2021 r., skutecznie doręczono 22 września 2021 r., natomiast do dnia wydania interpretacji nie wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polski rezydent podatkowy).
Wnioskodawca uzyskuje przychody ze stosunku pracy lub przychody z działalności wykonywanej osobiście od A S.A. (dalej: „A”). Zakres obowiązków Wnioskodawcy obejmuje m.in. identyfikację możliwości inwestycyjnych, a także nadzorowanie inwestycji zarządzanych przez A. Wnioskodawca nie ma możliwości samodzielnie zarządzać A i nie ma wyłącznej lub przeważającej możliwości oddziaływania na decyzje A.
A działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 605; dalej: „ustawa o funduszach inwestycyjnych”) zakłada fundusze inwestycyjne zamknięte, w tym Fundusz 1.0. będący subfunduszem B (dalej: „Fundusz”), którego celem jest lokowanie środków finansowych (otrzymanych od różnych inwestorów i przekazanych w szczególności za pośrednictwem C S.A.) w określone papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego czy prawa majątkowe. Fundusz albo samodzielnie dokonuje zakupu udziałów czy akcji w spółkach zależnych (z zamiarem odsprzedaży po okresie inwestycji) albo też otrzymuje udziały lub akcje jako wpłatę na poczet emitowanych przez fundusz certyfikatów inwestycyjnych.
Fundusz posiada osobowość prawną, jednak nie emituje udziałów lub akcji – emituje wyłącznie certyfikaty inwestycyjne do inwestorów, które stanowią papiery wartościowe. W świetle art. 4 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, organem Funduszu jest A. Rolą A jest zarządzanie Funduszem i reprezentowanie Funduszu w stosunkach z podmiotami trzecimi. Jednocześnie, w świetle art. 4 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych, Fundusz nie jest podmiotem zależnym od towarzystwa, spółki zarządzającej ani od osoby posiadającej bezpośrednio lub pośrednio większość głosów w radzie inwestorów, zgromadzeniu inwestorów lub zgromadzeniu uczestników.
W związku z nabyciem przez Fundusz udziałów lub akcji w spółkach kapitałowych (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne), Wnioskodawca będzie miał możliwość dokonania wspólnej inwestycji (razem z Funduszem) w te spółki kapitałowe. Mianowicie Wnioskodawca będzie miał możliwość zakupu określonego pakietu udziałów lub akcji w tych spółkach po cenie rynkowej. Wnioskodawca będzie musiał samodzielnie zorganizować środki finansowe na zakup tego pakietu a tym samym będzie ponosił ryzyko inwestycyjne.
Jednocześnie, pomiędzy Funduszem i Wnioskodawcą zostanie zawarta umowa inwestycyjna dotycząca wspólnej inwestycji w daną spółkę kapitałową. Zgodnie z tą umową, przy założeniu ziszczenia się określonych parametrów finansowych dotyczących wyceny danej spółki kapitałowej oraz przy założeniu podjęcia decyzji przez A o wyjściu z inwestycji w tę spółkę kapitałową (tj. sprzedaży pakietu udziałów lub akcji tej spółki na rzecz zewnętrznego inwestora), Wnioskodawca będzie miał prawo zakupu dodatkowego pakietu udziałów lub akcji spółki kapitałowej od Funduszu po określonej cenie (zbliżonej do ceny na udział lub akcję, po której Fundusz oryginalnie kupował udziały lub akcje spółki kapitałowej). Zakup udziałów lub akcji od Funduszu będzie wiązał się ze zobowiązaniem finansowym Wnioskodawcy wobec Funduszu (do uregulowania).
Możliwość odkupu części udziałów lub akcji przez Wnioskodawcę od Funduszu zostanie przyznana Wnioskodawcy w umowie inwestycyjnej, która to będzie podpisywana w momencie (na etapie) dokonywania wspólnej inwestycji przez Wnioskodawcę i Fundusz (cena odkupu zostanie określona w momencie dokonywania wspólnej inwestycji).
Zawarcie opisanej powyżej umowy inwestycyjnej przez Fundusz jest motywowane dywersyfikacją ryzyka inwestycyjnego (pozyskanie koinwestora, który będzie zmotywowany do uczestniczenia w inwestycji, a także poprawy jej parametrów finansowych z korzyścią dla obu stron). Zgodnie bowiem z umową inwestycyjną, jeśli nie ziszczą się określone parametry finansowe dotyczące wyceny spółki i jeżeli nie ziści się wyjście z inwestycji po tej wycenie do inwestora zewnętrznego, wówczas Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości powyższego odkupu części udziałów lub akcji spółki kapitałowej od Funduszu. W umowie inwestycyjnej zabezpieczone będą warunki wycofania środków w razie rozwiązania lub wypowiedzenia umowy przed wyjściem z inwestycji, uzależnione od rodzaju przyczyn rozwiązania lub wypowiedzenia umowy. W wybranych sytuacjach Wnioskodawca, w razie wcześniejszego rozwiązania lub wypowiedzenia umowy, będzie uprawniony do zbycia nabytych pakietów udziałów lub akcji, przed wyjściem z inwestycji, po cenie wynikającej z wyceny wartości inwestycji na dany moment.
W umowie inwestycyjnej Fundusz zabezpieczy również „prawo pociągnięcia” (klauzula drag along) zgodnie z którym będzie miał możliwość żądania od Wnioskodawcy przyłączenia się do transakcji sprzedaży udziałów lub akcji spółki kapitałowej na rzecz inwestora zewnętrznego.
Wykonanie powyższej umowy inwestycyjnej przez Fundusz będzie oznaczać, że liczba udziałów, które będą ostatecznie sprzedawane przez Fundusz do inwestora zewnętrznego będzie niższa w porównaniu do stanu z dnia dokonania wspólnej inwestycji.
Tytułem przykładu:
a) Wejście:
Liczba zakupionych udziałów przez Fundusz (na wejściu) - 99
Cena zakupu udziałów przez Fundusz (na udział) - 10
Liczba zakupionych udziałów przez Wnioskodawcę (na wejściu) - 1
Cena zakupu udziałów przez Wnioskodawcę (na udział) – 10
b) Przed wyjściem:
Liczba dodatkowych zakupionych udziałów przez Wnioskodawcę od Funduszu (przed wyjściem) - 4
Cena zakupu udziałów przez Wnioskodawcę (na udział) – 10
c) Wyjście:
Liczba sprzedawanych udziałów przez Fundusz (na wyjściu) - 95
Cena sprzedaży udziałów przez Fundusz (na udział) - 15
Liczba sprzedawanych udziałów przez Wnioskodawcę (na wyjściu) - 5
Cena sprzedaży udziałów przez Wnioskodawcę (na udział) – 15.
Jak wskazano powyżej, zgodnie z umową inwestycyjną, jeśli nie ziszczą się określone parametry finansowe dotyczące wyceny kapitałowej spółki, Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości odkupu części udziałów lub akcji spółki kapitałowej od Funduszu. W takiej sytuacji, Wnioskodawca będzie mieć możliwość sprzedaży wyłącznie pakietu udziałów lub akcji, który nabył w momencie wejścia do spółki. Wnioskodawca ponosi więc ryzyko prawne i gospodarcze dotyczące tego pakietu udziałów lub akcji - jeśli nie uda mu się sprzedać tego pakietu po cenie wyższej niż cena wejścia, to efektywnie poniesie stratę.
Zakup udziałów lub akcji przez Wnioskodawcę od Funduszu oraz odsprzedaż pełnego pakietu tych udziałów lub akcji (przez Wnioskodawcę i Fundusz) na rzecz zewnętrznego inwestora będzie dokonywany w obrębie tego samego roku kalendarzowego. Z tej przyczyny, możliwe jest, że Wnioskodawca nie będzie samodzielnie dokonywał fizycznej zapłaty na rzecz Funduszu ceny z tytułu odkupu części udziałów lub akcji spółki – zobowiązanie Wnioskodawcy może zostać wykonane ze środków finansowych, jakie nowy inwestor będzie zobowiązany do zapłaty do Funduszu i Wnioskodawcy z tytułu nabycia pełnego pakietu udziałów lub akcji przysługującego Funduszowi i Wnioskodawcy (rozliczenie ceny poprzez przekaz i potrącenie).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
-
Czy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF, zawarcie i wykonanie umowy inwestycyjnej przez Wnioskodawcę z Funduszem (tj. posiadanie prawa zakupu dodatkowych udziałów lub akcji, wykonanie zakupu oraz sprzedaż całego pakietu udziałów lub akcji na rzecz zewnętrznego inwestora) może skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów lub akcji?
-
Czy, w świetle art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF, w związku z zawarciem i wykonaniem umowy inwestycyjnej przez Wnioskodawcę z Funduszem (tj. posiadanie prawa zakupu dodatkowych udziałów lub akcji, wykonanie zakupu oraz sprzedaż całego pakietu udziałów lub akcji na rzecz zewnętrznego inwestora), przychód z kapitałów pieniężnych powstanie w momencie sprzedaży udziałów lub akcji przez Wnioskodawcę, które wcześniej nabędzie od Funduszu?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.
W świetle art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF, zawarcie i wykonanie umowy inwestycyjnej przez Wnioskodawcę z Funduszem (tj. posiadanie prawa zakupu dodatkowych udziałów lub akcji, wykonanie zakupu oraz sprzedaż całego pakietu udziałów lub akcji na rzecz zewnętrznego inwestora) będzie skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów lub akcji.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.
W świetle art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF, w związku z zawarciem i wykonaniem umowy inwestycyjnej przez Wnioskodawcę z Funduszem (tj. posiadanie prawa zakupu dodatkowych udziałów lub akcji, wykonanie zakupu oraz sprzedaż całego pakietu udziałów lub akcji na rzecz zewnętrznego inwestora), przychód z kapitałów pieniężnych powstanie w momencie sprzedaży udziałów lub akcji przez Wnioskodawcę, które wcześniej nabędzie od Funduszu.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.
Jak wskazuje art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W świetle art. 9 ust. 2 ustawy o PDOF, jeżeli art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f ustawy o PDOF nie stanowią inaczej, dochodem ze źródła przychodów, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
W przedmiotowej sytuacji zawarcie i wykonanie umowy inwestycyjnej nie powinno być utożsamiane z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę przychodów ze stosunku pracy lub działalności wykonywanej osobiście. Wnioskodawca uzyskuje takie przychody od A, co pozostaje w oderwaniu prawnym i ekonomicznym od umowy inwestycyjnej zawartej z Funduszem.
Po pierwsze Fundusz nie jest uznawany za jednostkę zależną A. A – w którym Wnioskodawca jest zatrudniony albo uzyskuje od A przychody z działalności osobistej – jest wyłącznie podmiotem zarządzającym Funduszem w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych. Działalność Wnioskodawcy wobec A pozostaje więc w oderwaniu od jego samodzielniej działalności inwestycyjnej, polegającej na zakupie i sprzedaży udziałów lub akcji w spółkach kapitałowych.
Po drugie, dokonując inwestycji w spółkę kapitałową, Wnioskodawca ponosi samodzielnie określone ryzyko prawne i ekonomiczne związane z tą inwestycją – Wnioskodawca lokuje środki finansowe w tej inwestycji (nabywając udziały lub akcje tej spółki). Wnioskodawca może ponieść stratę, jeśli okaże się, że nie ma możliwości zbycia udziałów lub akcji spółki po cenie wyższej niż cena wyjścia (albo że spółka nie wypłaca dywidend).
Po trzecie, w przypadku umowy inwestycyjnej zawartej z Funduszem, Wnioskodawca samodzielnie inwestuje środki finansowe nabywając udziały lub akcje spółki zależnej (inwestują jednocześnie z Funduszem) i ponosi pełne ryzyko ekonomiczne dotyczące zainwestowanych środków. Umowa dotyczy więc jego inwestycji kapitałowej (zakupu udziałów lub akcji spółki kapitałowej) i jeśli ma zostać wykonana, to Wnioskodawca musi Funduszowi zapłacić za udziały lub akcje spółki zależnej (aby móc je sprzedać).
Z tej przyczyny więc, nie można przyszłych przychodów uzyskanych z wykonania przedmiotowej umowy inwestycyjnej, utożsamiać ze stosunkiem pracy czy działalnością wykonywaną osobiście na rzecz A (inne byty prawne, które nie są zależne oraz samodzielne ryzyko inwestycyjne podjęte przez Wnioskodawcę). Nie można też tych przychodów utożsamiać z przychodami z innych źródeł – przychody są bowiem uzyskiwane jako efekt inwestycji kapitałowej dokonywanej przez Wnioskodawcę (Wnioskodawca nabywa udziały za własne środki finansowe i na własne ryzyko i ma możliwość zakupu dodatkowego pakietu co skutkuje kolejnym zobowiązaniem finansowym).
Należy natomiast uznać, że wykonanie umowy inwestycyjnej (odkup udziałów lub akcji oraz ich wspólne zbycie) będzie prowadzić do powstania przychodu z kapitałów pieniężnych dla Wnioskodawcy. W tym przypadku bowiem, o ile zostaną spełnione parametry finansowe, dokona on – za własne środki finansowe – zakupu dodatkowego pakietu udziałów i sprzeda go na rzecz zewnętrznego inwestora (wspólnie ze swoim partnerem inwestycyjnym, jakim jest Fundusz).
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PDOF jednym ze źródeł przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PDOF.
W art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PDOF ustawodawca sprecyzował, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.
Skoro więc w wykonaniu umowy inwestycyjnej Wnioskodawca będzie nabywał i sprzedawał udziały lub akcje, to powinno to prowadzić do uzyskania przychodu z kapitałów pieniężnych.
Dlatego też, jeśli Wnioskodawca musi najpierw kupić udziały lub akcje (za własne środki finansowe) żeby móc je później sprzedać, nie powinno być wątpliwości, że zawarcie i wykonanie umowy inwestycyjnej powinno skutkować uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodów z kapitałów pieniężnych. Jednoznacznie bowiem przychód jest rezultatem sprzedaży udziałów lub akcji, które to Wnioskodawca wcześniej nabędzie (w wykonaniu umowy inwestycyjnej i na warunkach określonych w umowie inwestycyjnej w dacie jej zawarcia).
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.
Jak wynika z natury udziałów lub akcji, samo nabycie tego rodzaju praw majątkowych nie generuje powstania definitywnego przysporzenia w majątku Wnioskodawcy. Z uwagi na zmienność wartości udziałów (akcji) w czasie oraz ograniczenie ich zbywalności uwarunkowane zaistnieniem określonych w zasadach Programu zdarzeń, Wnioskodawca w okresie pomiędzy nabyciem udziałów (akcji), a ich zbyciem ponosi ryzyko inwestycyjne. Zatem każde przysporzenie majątkowe następujące przed zbyciem praw majątkowych w przyszłości jest jedynie potencjalne i uzależnione od spełnienia się określonych warunków.
Stanowisko to potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 111/12, w którym wskazano, że: „nabywając akcje podatnik nabywa w związku z tym określone uprawnienia niemajątkowe i majątkowe, których realizacja dopiero w przyszłości może wiązać się z przysporzeniem majątkowym (otrzymaniem dywidendy, sprzedażą akcji za cenę wyższą od ceny nabycia)”.
W wyroku tym sąd potwierdził, iż przy obejmowaniu akcji przychodem będzie dopiero kwota uzyskana z ich zbycia. Samo objęcie zaś akcji stanowi zdarzenie neutralne podatkowo. W wyroku wskazano również, iż takie podejście realizuje również zasadę równego traktowania podatników, ponieważ „uznanie, że w sytuacji nieodpłatnego nabycia akcji (udziałów) dochód powstaje dopiero w momencie ich zbycia powoduje również jednakowe obciążenie podatkowe podatników nabywających akcje nieodpłatnie i podatników nabywających akcje odpłatnie. Każdy z nich zapłaci podatek wyłącznie od faktycznego przyrostu majątku w wyniku zbycia akcji”.
Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, samo zawarcie umowy inwestycyjnej i prawo zakupu pakietu udziałów lub akcji spółki zależnej (od Funduszu) po określonej cenie, nie stanowi przysporzenia w majątku Wnioskodawcy (tym bardziej, że objęcie udziałów lub akcji – w przypadku Wnioskodawcy – nie następuje nieodpłatnie). Zawarcie umowy inwestycyjnej nie skutkuje żadną realną korzyścią dla Wnioskodawcy. W momencie zawarcia umowy inwestycyjnej nie jest jasne, czy Wnioskodawca będzie mieć możliwość takiego odkupu wykonać – taka możliwość będzie podlegać ocenie dopiero w przyszłości. Przysporzenie powstanie więc dopiero w momencie sprzedaży udziałów lub akcji, które wcześniej odkupi (dokonując wydatku) od Funduszu.
Z tej przyczyny, zawarcie umowy inwestycyjnej nie może być traktowane jako uzyskanie przychodu z kapitałów pieniężnych, bo nie generuje dla Wnioskodawcy żadnego przysporzenia. Takie przysporzenie może być potencjalnie wygenerowane dopiero wtedy, kiedy Wnioskodawca kupi i sprzeda udziały lub akcje w spółce kapitałowej.
Dlatego też, Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować sprzedaż udziałów lub akcji samodzielnie (w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-38) w roku podatkowym, w którym zostanie wykonana umowa inwestycyjna, a więc Wnioskodawca sprzeda na rzecz zewnętrznego inwestora udziały lub akcje nabyte wcześniej od Funduszu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Jednocześnie informuje się, że obowiązujący publikator ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych to: Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)
Należy wskazać, że na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy. W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawcę wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.