0112-KDWL.4011.109.2021.3.DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2021 r. (data wpływu 9 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poprawności złożenia zeznania rocznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poprawności złożenia zeznania rocznego.

Pismem z 10 września 2021 r., nr 0112-KDWL.4011.109.2021.2.DK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 155 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez podanie numeru rachunku bankowego, na który ma zostać dokonany ewentualny zwrot nienależnej opłaty i wskazanie prawidłowego adresu elektronicznego do korespondencji w systemie ePUAP.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że w sytuacji niewskazania numeru rachunku bankowego i jednoczesnego zaistnienia przesłanek uzasadniających zwrot opłaty, kwota ta zostanie zwrócona na rachunek bankowy, z którego wpłynęła.

Z kolei w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni nie uzupełni złożonego wniosku przez wskazanie adresu elektronicznej skrzynki podawczej na platformie ePUAP, zastosowanie znajdzie art. 144 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, tj. korespondencja będzie wysyłana za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, na adres ePUAP, z którego otrzymano wniosek o wydanie interpretacji, tj. „(…)”.

Wezwanie wysłano 10 września 2021 r. Stosownie do art. 152a Ordynacji podatkowej wezwanie uznano za skutecznie doręczone 24 września 2021 r. Do dnia wydania niniejszej interpretacji do tut. organu nie wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 7.07.2021 r. Wnioskodawczyni została wezwana przez Naczelnika US w (…) do korekt:

- zeznania podatkowego PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 za rok 2019 i 2020

oraz złożenia

- zeznania podatkowego PIT-36L za rok 2020.

W 2019 roku Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, którą w lipcu 2019 r. zawiesiła. Jak poinstruował Wnioskodawczynię Naczelnik US w (…) – zawieszenie działalności gospodarczej nie zwalnia z obowiązku składania zeznań podatkowych oraz będąc na podatku liniowym Wnioskodawczyni nie może rozliczać się z dzieckiem, co Wnioskodawczyni uczyniła jako matka samotnie wychowująca dziecko.

Korektę PIT-37 za 2019 r. Wnioskodawczyni zrobiła i wysłała bez zbędnej zwłoki oraz dokonała zwrotu podatku wraz z należnymi odsetkami.

Natomiast jeśli chodzi o rok 2020 to Wnioskodawczyni tego nie uczyniła ponieważ z dniem 31.12.2019 zakończyła działalność gospodarczą (wpisu Wnioskodawczyni dokonała w dniu 9.07.2021 r.).

Zgodnie z ewidencją działalności gospodarczej działalność Wnioskodawczyni zakończyła 31.12.2019 r., więc za 2020 r. jej zeznanie podatkowe jest poprawnie sporządzone.

Wnioskodawczyni prosi o interpretację czy rzeczywiście skoro formalnie jej działalność gospodarcza została zakończona 31.12.2019 r. (chociaż wpisu Wnioskodawczyni dokonała w Urzędzie Miasta w (…) 9.07.2021 r.) to powinna dokonać korekty zeznania tylko za 2019 r. a 2020 pozostawić bez zmian. Wnioskodawczyni rozliczyła się na formularzu PIT-37 jako matka samotnie wychowująca dziecko.

Wnioskodawczyni z dniem 31.12.2019 r. rozwiązała działalność gospodarczą (w dniu 9.07.2021), prosi więc o interpretację czy w związku z tym za rok 2020 musi rozliczyć się na formularzu PIT-36L.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za rok 2020 Wnioskodawczyni musi rozliczyć się na formularzu PIT-36L, a nie jak to zrobiła – na PIT-37?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro system UM umożliwia wpisanie daty wstecznej w formularzu wyrejestrowującym działalność gospodarcza w ewidencji, to działalność gospodarczą zakończyła 31.12.2019, więc za rok 2020 nie musi składać korekty zeznania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,

2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Z kolei zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie wszystkich warunków określonych w stosownych przepisach:

- posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci);

- wychowywania w roku podatkowym dziecka (dzieci);

- braku zastosowania w stosunku do podatnika i jego dziecka przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, lub ustawy o podatku tonażowym;

- wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Natomiast na podstawie art. 9a ust. 2 omawianej ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Z kolei w myśl art. 9 ust 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może zawiadomić w formie pisemnej o rezygnacji z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, albo pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej w terminie, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na mocy ust. 2b tego przepisu, dokonany wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że w kolejnych latach podatnik w terminie określonym w ust. 2 zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania albo złoży w terminie i na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym pisemny wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej albo oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z powyższych przepisów wynika, że wybór przez podatnika liniowego sposobu opodatkowania wymaga z jego strony określonego działania w postaci złożenia w odpowiednim organie i we właściwym czasie pisemnego oświadczenia w tej kwestii, przy czym prawidłowo złożone oświadczenie o wyborze tego sposobu opodatkowania rodzi skutki materialnoprawne przewidziane powyższą ustawą, jest nieodwołalne w trakcie roku podatkowego i jednocześnie rozciąga się na kolejne lata podatkowe, aż do jego rezygnacji z dokonanego wyboru, co może nastąpić wyłącznie w sposób przewidziany prawem podatkowym.

Zatem, wybór dopuszczalnego prawem sposobu opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej niesie za sobą określone skutki prawnopodatkowe (zarówno korzystne jak i niekorzystne dla podatnika), znane podatnikowi w chwili złożenia (działania) lub nie (zaniechania) stosownego oświadczenia. Istotne przy tym jest to, że wyboru danego systemu opodatkowania dokonuje się na przyszłość (na bieżący rok podatkowy i lata następne), w tym przed osiągnięciem, z podanej działalności, jakichkolwiek przychodów w danym roku podatkowym (najpóźniej w dniu uzyskania pierwszego przychodu).

Jednocześnie przepis art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada obowiązek składania rocznych zeznań podatkowych i nie zawiera zwolnienia z tego obowiązku podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej.

Zgodnie z ww. przepisem, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W myśl art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (PIT-36L).

Mając powyższe na uwadze tut. Organ podkreśla, że pomimo zawieszenia przez Wnioskodawczynię prowadzenia działalności gospodarczej w okresie od lipca 2019 r. i nieuzyskiwania dochodów z tej działalności gospodarczej, wobec Wnioskodawczyni miał zastosowanie (choćby potencjalnie) przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić bowiem należy, że wobec podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą złożył oświadczenie o wyborze formy opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej i nie uzyskał z tego tytułu przychodów, istnieje potencjalna możliwość zastosowania art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, nie został nałożony przepisami ustawy, dodatkowy wymóg w postaci osiągnięcia przez osobę fizyczną przychodu/dochodu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zawieszenia działalności nie można uznać za jej likwidację. Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że „bieżące” przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Podkreślenia wymaga, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z przytoczonego wcześniej art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bezspornie wynika, że prawa do preferencyjnego rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, pozbawione zostały osoby, do których mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Zatem sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych w 2020 r. przez samotnego rodzica w sposób przewidziany w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Odnosząc się zatem do rozliczenia za 2020 r., stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni w 2020 r. nie zgłosiła likwidacji działalności gospodarczej, ani nie dokonała wyboru innej formy opodatkowania, to uważa się, że w 2020 r. nadal prowadziła działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Zatem Wnioskodawczyni powinna dokonać rozliczenia za 2020 r. na formularzu PIT-36L.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że na ocenę niniejszej sprawy w aspekcie prawidłowego rozliczenia rocznego nie wpływa możliwości zgłoszenia z datą wsteczną likwidacji działalności gospodarczej, na mocy odrębnych przepisów (wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), niebędących przepisami prawa podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawczyni została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Organ nie odniósł się do oceny terminu wykreślenia Wnioskodawczyni z CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), gdyż kwestia ta nie podlega ocenie w procesie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.