0112-KDIL2-2.4011.635.2021.2.AG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2021 r. (data wpływu 26 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego:

– jest nieprawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1;

– jest prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 2.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 października 2021 r. (data wpływu 14 października 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z zawartą umową leasingu operacyjnego samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…) (dalej: „Wnioskodawca”), (…).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od czasu jej wznowienia 2 października 2017 r.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r.).

W dniu 9 listopada 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy o wartości 266 900,00 zł brutto (dalej: Umowa). Umowa została zawarta na okres 48 miesięcy z możliwością wykupu pojazdu po tym okresie.

Samochód spełnia definicję samochodu osobowego w myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy (wyłącznie do czynności opodatkowanych) oraz do celów prywatnych.

Jednocześnie opłaty leasingowe (bez świadczeń dodatkowych w zakresie eksploatacji jak np. ubezpieczenie assistance) dla Wnioskodawcy zostały ustalone w następującej wysokości:

- opłata wstępna 32 548,78 zł netto + 7 486,22 zł podatek VAT (podatek od towarów i usług);

- okresowe opłaty leasingowe (44 raty) 2 615,69 zł netto + 601,61 zł podatek VAT;

- opłata końcowa 94 066,46 zł netto + 21 635,29 zł podatek VAT.

Opłatami obowiązkowymi Wnioskodawcy z tytułu Umowy (poza opłatami dodatkowymi związanymi z eksploatacją), są przy tym jedynie:

- opłata wstępna w łącznej wysokości 32 548,78 zł netto + 7 486,22 zł podatek VAT;

- raty leasingowe w łącznej wysokości 115 090,36 zł netto + 26 470,84 zł podatek VAT.

Natomiast opłata końcowa jest opłatą hipotetyczną, która byłaby należna jedynie w sytuacji, kiedy po zakończeniu Umowy Wnioskodawca zdecydowałby się odkupić samochód na własność od leasingodawcy.

Opłata ta jest wyodrębniona z opłat leasingowych określonych w Umowie.

Suma ustalonych opłat w umowie – włącznie z opłatą wykupową – pomniejszona o należny podatek od towarów i usług jest wyższa od wartości początkowej samochodu.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, w związku z czym tytułu użytkowania samochodu osobowego przysługuje mu prawo do odliczenia 50% podatku VAT z faktur dotyczących wydatków na użytkowanie samochodu osobowego. Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki do odliczenia podatku naliczonego we wskazanej wysokości określone w ustawie o podatku od towarów i usług.

Finansujący w dniu zawarcia Umowy nie korzystał z żadnych zwolnień w podatku dochodowym.

Opłata końcowa jest dodatkowym świadczeniem na rzecz finansującego wyodrębnionym z opłat leasingowych, za którą po wykonaniu umowy leasingu leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że mowa leasingu zawarta przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do uznania jej za umowę leasingu operacyjnego. Wartość samochodu z umowy odzwierciedla jego wartość rynkową oraz wynika z umowy zawartego leasingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien obliczyć wartość samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu operacyjnego dla celów ustalenia limitu kosztów uzyskania przychodów w wysokości 150 000 zł, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. – o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, dalej: Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych))?

2. Czy limit 150 000 zł Wnioskodawca może naliczyć osobno dla umowy leasingu w wysokości opłaty wstępnej i rat miesięcznych oraz osobno dla transakcji wykupu w wysokości opłaty wykupu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a Ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W przypadku nabycia samochodu osobowego używanego w firmie w sposób mieszany (zarówno do celów firmowych, jak i do celów prywatnych), podatnikowi nie przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z umowy leasingu. Odliczeniu podlega jedynie 50% kwoty podatku VAT, co wynika z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 , dalej: Ustawa o VAT).

Oznacza to, że kwota VAT związanego z zakupem samochodu osobowego w części, która nie podlega odliczeniu na gruncie Ustawy o VAT, zwiększy wartość samochodu, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 Ustawy o PIT, który stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów jest podatek VAT w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Mając powyższe na uwadze, w zakresie pytania pierwszego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość samochodu dla celów stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a Ustawy o PIT w niniejszej sprawie powinna być obliczona następująco:

• opłata wstępna w łącznej wysokości 32 548,78 zł netto + 50 % z łącznej kwoty podatku VAT, tj. kwoty 3 743,11 zł;
• raty leasingowe w łącznej wysokości 115 090,36 zł netto + 50% kwoty podatku VAT, tj. kwoty 13 235,42 zł.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dla celów stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a Ustawy o PIT, tj. w celu określenia tej części raty leasingowej, która będzie stanowiła koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, powinien przyjąć wartość samochodu osobowego w wysokości 164 617,67 zł.

Natomiast wykup samochodu przez Wnioskodawcę jest podatkowo transakcją odrębną od samego leasingu. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, limit 150 000 zł, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a Ustawy o PIT, odnosi się osobno dla leasingu (tj. opłata wstępna + raty leasingowe) oraz osobno dla transakcji wykupu (obliczając limit dla odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do wartości wykupu samochodu).

Cena z faktury wykupowej będzie niższa niż 150 000 zł, więc odpisy amortyzacyjne będą mogły być zaliczone w koszty w całości, niezależnie od tego, ile zaliczono w koszty w trakcie trwania Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego:

- w odniesieniu do pytania nr 1 jest nieprawidłowe;

- w odniesieniu do pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 tej ustawy: ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie – art. 23a pkt 2 ww. ustawy.

W myśl art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazano w art. 23b ust. 2 tej ustawy: jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

W przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek (art. 23b ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 tej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a) 225.000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110),

b) 150.000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – art. 23 ust. 5a tej ustawy.

W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – art. 23c ust. 5c ww. ustawy.

Zatem powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

W analizowanej regulacji pojawia się pojęcie „wartość samochodu osobowego”. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane. Natomiast zasadą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, że kosztem uzyskania przychodów są wydatki rzeczywiście poniesione. Wskazana regulacja odnosi się do samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy, np. leasingu, stąd też zasadnym jest odniesienie się przy stosowaniu proporcji wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wartości samochodu osobowego wynikającej z umowy leasingu.

Innymi słowy, w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową.

Zatem, wartość samochodu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy o wartości 266 900,00 zł brutto (dalej: Umowa). Umowa została zawarta na okres 48 miesięcy z możliwością wykupu pojazdu po tym okresie. Samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz do celów prywatnych. Opłata końcowa jest dodatkowym świadczeniem na rzecz finansującego wyodrębnionym z opłat leasingowych, za którą po wykonaniu umowy leasingu leasingobiorca ma prawo wykupić przedmiot leasingu na własność. Opisana umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie wyżej wskazane uregulowania, należy więc stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć wartość samochodu osobowego wynikającą z umowy leasingu tego samochodu – wartość samochodu odzwierciedlającą jego wartość rynkową – i zastosować uregulowania, które limitują możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z tytułu umowy najmu samochodu, w przypadku gdy wartość opisanego samochodu (stanowiącego przedmiot umowy leasingu) przekracza 150.000 zł (cena netto).

Reasumując – wartość samochodu, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Odnosząc się do kwestii wykupu przedmiotu leasingu, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wykup przedmiotu leasingu jest podatkowo transakcją odrębną od samego leasingu, a w związku z tym limit 150.000 zł Wnioskodawca powinien naliczyć osobno dla leasingu (czynsz inicjalny i raty miesięczne) oraz osobno dla wykupu. Z tym jednak wskazaniem, że Wnioskodawcy nie przysługuje „podwójny” limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć na uwadze, że kwota opłaty końcowej, dotycząca ewentualnego wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 tej ustawy będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast wynikające z umowy leasingu opłaty będą limitowane odrębnym limitem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – Wnioskodawcy będą przysługiwać dwa limity odnoszące się do kwoty 150.000 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 23 ust. 1 pkt 4 tej ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie przedmiotu leasingu operacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.