0112-KDIL2-2.4011.586.2021.3.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 30 września 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W toku procesu sprzedaży nieruchomości powstała wątpliwość, czy wystąpi konieczność zapłaty podatku VAT (podatek od towarów i usług) oraz podatku dochodowego.

Przedmiotem transakcji jest nieruchomość. Stanowi ona nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem magazynowym z częścią socjalno-biurową.

Nieruchomość gruntowa została zakupiona przez małżeństwo (jako osoby fizyczne). Wówczas stanowiła ona grunt oddany w użytkowanie wieczyste. W 2008 roku uzyskano pozwolenie na budowę budynku magazynowego z częścią socjalno-biurową. Budowa została zakończona w 2011 roku.

Dnia 25.05.2012 roku decyzją Burmistrza Miasta i Gminy prawo wieczystego użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu zostało przekształcone w prawo własności.

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży przez cały czas użytkowana była jako hurtownia, wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Przez kilka lat jej część była wynajmowana osobie trzeciej. Materiały budowlane, których użyto do budowy, były rozliczone w ramach prowadzonej przez właścicielkę działalności gospodarczej.

W obecnym stanie faktycznym nieruchomość stanowi współwłasność byłych małżonków.

Małżeństwo właścicieli zostało rozwiązane … stycznia 2016 roku.

W nieruchomości w dalszym ciągu prowadzona jest działalność gospodarcza przez współwłaścicielkę, która jest płatnikiem podatku VAT.

Drugi właściciel jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

Wolą byłych małżonków jest sprzedać nieruchomość na wolnym rynku, by dokonać w ten sposób pomiędzy sobą rozliczeń związanych z podziałem majątku. Do rozliczenia pozostają bowiem nakłady poczynione z majątku odrębnego Wnioskodawcy na majątek wspólny stron. Strony zgodnie postanowiły, iż rozliczenie majątku wspólnego nastąpi poprzez ustalenie nierównych udziałów w cenie sprzedaży nieruchomości opisanej na wstępie.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy nieruchomość była również wykorzystywana przez Pana do działalności gospodarczej i czy stanowiła ona środek trwały w tej działalności?

Nie.

Jeśli tak, należy podać daty (od kiedy do kiedy) nieruchomość ta była wykorzystywana przez Pana w działalności gospodarczej?

Nie dotyczy.

Przez kogo dokładnie była wynajmowana część nieruchomości osobie trzeciej – przez Pana, Pana byłą małżonkę, czy oboje; należy wskazać kto był stroną umowy najmu zawartą z osobą trzecią; czy był to najem prywatny, czy w ramach Pana działalności gospodarczej?

Małżonka wynajmowała część hali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wynajmował jako osoba prywatna. Nie było zawartej umowy, w której oboje byliby stroną umowy najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie miał obowiązek uiszczenia podatku od osób fizycznych, w związku ze sprzedażą nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na czas nabycia przedmiotowej nieruchomości (2012 r.) oraz fakt, że sprzedaż ma na celu dokonanie rozliczeń związanych z podziałem majątku wspólnego stron (w tym rozliczenia nakładów) podatek dochodowy nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

· pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,

· pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wspólnie z byłą małżonką są współwłaścicielami nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem magazynowym z częścią socjalno-biurową (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość została zakupiona przez małżeństwo jako osoby fizyczne. Wówczas stanowiła ona grunt oddany w użytkowanie wieczyste. W 2008 roku uzyskano pozwolenie na budowę budynku magazynowego z częścią socjalno-biurową. Budowa została zakończona w 2011 r. Natomiast w 2012 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności. Nieruchomość przez cały czas użytkowana była jako hurtownia, wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej małżonki Wnioskodawcy. Przez kilka lat część Nieruchomości była wynajmowana osobie trzeciej. Małżonka Wnioskodawcy wynajmowała część hali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wynajmował jako osoba prywatna. Nie było zawartej umowy, w której oboje byliby stroną umowy najmu. Wnioskodawca jako drugi współwłaściciel nie prowadzi działalności gospodarczej. Małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane w 2016 r. Obecnie byli małżonkowie zamierzają sprzedać Nieruchomość.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca oraz jego małżonka są współwłaścicielami przedmiotowej Nieruchomości, ewentualny przychód z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości, należy ustalić w wysokości odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w Nieruchomości.

Przychodem Wnioskodawcy będzie zatem kwota uzyskana ze sprzedaży Nieruchomości ustalona w wysokości przypadającego na Wnioskodawcę udziału w tej Nieruchomości. Okoliczność, że Wnioskodawca otrzyma z tytułu sprzedaży kwotę wyższą niż należna w związku z dokonaniem rozliczenia nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na ww. Nieruchomość, pozostaje bez znaczenia. Przychodem ze sprzedaży Nieruchomości jest wartość udziału w Nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie, a nie środki rzeczywiście otrzymane.

Biorąc więc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawcę zwrotu nakładów poniesionych przez niego na opisaną Nieruchomość wspólną odpowiadających kwocie uprzednio poniesionych przez niego nakładów nie będzie stanowiło przychodu dla Wnioskodawcy.

Jednocześnie okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej. W konsekwencji sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powstanie ewentualnego źródła przychodu ze sprzedaży Nieruchomości należy zatem rozpatrzyć w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany w zdaniu poprzednim przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość została zakupiona przez niego i małżonkę. Wówczas Nieruchomość stanowiła grunt oddany w użytkowanie wieczyste. W 2008 roku uzyskano pozwolenie na budowę budynku magazynowego z częścią socjalno-biurową. Budowa została zakończona w 2011 r. Natomiast w 2012 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności.

Zatem planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie.

Reasumując – sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić również źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie.

Ponadto otrzymanie przez Wnioskodawcę zwrotu nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na opisaną Nieruchomość wspólną odpowiadających kwocie uprzednio poniesionych przez niego nakładów nie będzie stanowiło przychodu dla Wnioskodawcy.

W konsekwencji sprzedaż Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w niniejszej sprawie wystąpią po jego stronie w związku ze sprzedażą udziału w Nieruchomości, o której mowa we wniosku. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków podatkowych innych podmiotów, w tym żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozpatrzeniu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.