0112-KDIL2-1.4011.816.2021.1.MKA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2021 r. (data wpływu 1 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawczyni urodził się xx grudnia 2016 r. W chwili składania wniosku nie ma zatem ukończonych 5 lat. Jest osobą nieletnią pozostająca na całkowitym utrzymaniu Wnioskodawczyni i jej męża.

W związku z ciężkim przebiegiem porodu u syna stopniowo zaczęły ujawniać się różnego rodzaju dysfunkcje i zaburzenia, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Po kilku latach odwiedzania różnych specjalistów udało się zidentyfikować główne przyczyny trudności rozwojowych syna i rozpocząć wielowymiarowa terapię. Równolegle Wnioskodawczyni rozpoczęła starania o formalne potwierdzenie rozpoznanych trudności.

Po wnikliwej diagnozie i na podstawie zebranej dokumentacji medycznej xx kwietnia 2020 r. Powiatowa Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna wydała dla syna dwa dokumenty:

1. opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, na okres do podjęcia nauki w szkole podstawowej;

2. orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego na okres wychowania przedszkolnego, z możliwością odroczenia obowiązku szkolnego do roku, w którym dziecko ukończy 9 lat.

Oba dokumenty są komplementarne, a ich bazę stanowi wykryta niepełnosprawność dziecka określona jako (…).

Jednocześnie Wnioskodawczyni informuję, że nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności.

Objawy i trudności z jakimi mierzy się syn Wnioskodawczyni to m.in.:

1. niepełnosprawność ruchowa (inne zespoły porażenne, (`(...)`), (`(...)`)),

2. niezgrabność ruchowa, osłabiona koordynacja ruchowa i równowaga,

3. nasilone zaburzenia integracji sensorycznej,

4. nadwrażliwość na bodźce słuchowe i dotykowe,

5. wybiórczość pokarmowa,

6. trudność autoregulacji i adaptacji do norm społecznych,

7. labilność emocjonalna,

8. osłabienie sprawności aparatu artykulacyjnego,

9. wady wymowy (m.in. rotacyzm właściwy).

Zalecenie wynikające z opinii oraz orzeczenia to m.in.:

1. intensywne zajęcia logopedyczne;

2. intensywne zajęcia z integracji sensorycznej,

3. stymulacja ruchowa w celu usprawnienia motoryki dużej sprawności manualnej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej i równowagi,

4. intensywna stymulacja rozwoju poznawczego, umiejętności komunikacyjnych oraz sfery społeczno-emocjonalnej.

W obliczu trudności rozwojowych dziecka Wnioskodawczyni wraz z mężem starają się zapewnić synowi wszelkie możliwe terapie i właściwe środowisko do rozwoju. W związku z tym syn został zapisany do przedszkola z oddziałami integracyjnymi, gdzie może realizować niezbędne mu terapie i zajęcia rewalidacyjne (do przedszkola chodzi od czasu skończenia 2,5 lat; wcześniej przez 9 miesięcy uczęszczał do klubu (`(...)`) w tej samej placówce). Przedszkole zapewnia m.in. tygodniowo jedną godzinę zajęć z integracji sensorycznej i jedną godzinę zajęć logopedycznych.

W obecnej sytuacji syna Wnioskodawczyni to jednak stanowczo za mało, dlatego jeszcze przed ukończeniem przez syna drugiego roku życia małżonkowie rozpoczęli prywatną terapię integracji sensorycznej, która przynosi rewelacyjne efekty. Dodatkowo w celu stymulowania wzorców ruchowych i ogólnego usprawnienia ciała, syn uczęszcza na zajęcia z karate i piłki nożnej. W związku z trudnościami w komunikacji dziecko uczęszcza również na dodatkową terapię logopedyczną.

Wszystkie te aktywności dają bardzo pozytywne rezultaty, dzięki uczęszczaniu na szereg zajęć syn rozwija możliwości fizyczne i umysłowe, staje się dzieckiem bardziej samodzielnym i zdecydowanie lepiej funkcjonującym. Adekwatne terapie i zajęcia jakie otrzymuje stanowią realne wsparcie jakiego potrzebuje dziecko z takimi zaburzeniami.

Wszystkie te zajęcia realizowane są prywatnie, a ich koszt małżonkowie pokrywają we własnym zakresie. Małżonkowie nie otrzymują żadnego wsparcie finansowego ani świadczeń na pokrycie tych kosztów. Małżonkowie nie mają refundacji z PFRON ani NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia). Mają za to pełne przekonanie i świadomość jak bardzo te zajęcia są potrzebne i jak dobre przynoszą rezultaty. Dlatego będą nadal zapewniać je synowi tak długo jak będzie to potrzebne.

Wyżej wymienione aktywności generują spore koszty dla budżetu domowego. Na wyłącznym utrzymaniu małżonków pozostaje również drugi syn (3 lata). Żaden z synów nie uzyskuje dochodów. Do gospodarstwa domowego małżonków nie należą żadne inne osoby.

Niedawno została rozpoczęta terapia neurologopedyczna w nowym miejscu i małżonkowie usłyszeli o możliwości odliczenia części wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Pytanie Wnioskodawczyni dotyczy włącznie wydatków poniesionych w 2021 r. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, uwzględniając koszty z tytułu prywatnej terapii logopedycznej i prywatnej terapii integracji sensorycznej małoletniego syna, tj. czy Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć je od dochodu w rozliczeniu podatkowym za rok 2021?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Zainteresowana będzie mogła odliczyć wyżej wskazane wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej od podatku dochodowego od osób fizycznych za 2021 r.

Dodatkowe prywatne terapie: logopedyczna i integracji sensorycznej, są zabiegami rehabilitacyjnymi i w znaczący sposób przyczyniają się do przywracania dziecku zdrowia. Wnioskodawczyni posiada dokumenty potwierdzające poniesienie takich wydatków (faktury VAT (podatek od towarów i usług), paragony, potwierdzenia przelewów bankowych) z wyszczególnioną kwotą dotyczącą poniesionych wydatków na zabiegi rehabilitacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 poz. 1128 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1300), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w wyżej cyt. art. 26 ust. 7d, jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 573 ze zm.).

W myśl art. 4a ww. ustawy, osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, powołuje się zespoły orzekające o niepełnosprawności:

1. powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności - jako pierwsza instancja;

2. wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności - jako druga instancja.

Orzeczenia o niepełnosprawności osób, które nie ukończyły 16 roku życia wydają powiatowe zespoły i wojewódzkie zespoły (§ 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 857 ze zm.)

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawczyni nie posiada orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności, zatem nie został spełniony warunek uprawniający do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, o którym mowa w art. 26 ust. 7d pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawczyni nie będzie mogła skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, polegającej na odliczeniu kosztów prywatnej terapii logopedycznej i prywatnej terapii integracji sensorycznej małoletniego syna Wnioskodawczyni w rozliczeniu podatkowym za 2021 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.