0112-KDIL2-1.4011.790.2021.2.MKA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym w dniach 27 i 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Irlandii – jest:

- nieprawidłowe - w części dotyczącej obowiązku zwrotu przez bank pobranej zaliczki,

- prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Irlandii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 28 września 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.790.2021.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 28 września 2021 r., skutecznie doręczono 29 września 2021 r. i w tym samym dniu do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Mąż Wnioskodawczyni od 9-10 lat pracował w Irlandii a od jego wynagrodzenia były odprowadzane należne składki i daniny. Mąż Wnioskodawczyni był rezydentem podatkowym Irlandii. W 2018 r. mąż Zainteresowanej przyjechał do Polski na badanie, w którym stwierdzono nowotwór złośliwy z przerzutami i został skierowany na chemioterapię. Leczenie trwało 2 lata i mąż Wnioskodawczyni przebywał na zwolnieniu chorobowym otrzymywanym z irlandzkiej instytucji. W sierpniu 2020 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł i na mocy obowiązującego prawa w Irlandii Zainteresowana zgłosiła się z wnioskiem o przyznanie świadczenia „renta rodzinna – wdowia”. Po roku oczekiwania świadczenie zostało przyznane dożywotnio przez zagraniczny urząd Social Welfare Services. Świadczenie w wysokości około 800 EURO będzie wypłacane co miesiąc od lipca 2021 na rachunek Wnioskodawczyni w Banku (…), który został podany we wniosku do zagranicznego urzędu. Świadczenie -renta wdowia - wypłacane jest na podstawie obowiązujących w Irlandii przepisów o świadczeniach rodzinnych. Świadczenia z zagranicy są w kwotach netto ponieważ w Irlandii renta wdowia jest zwolniona z podatku dochodowego. W lipcu 2021 r. Wnioskodawczyni otrzymała przelew na rachunek EURO prowadzony w Banku (…) od zagranicznego urzędu z rocznym wyrównaniem płatności od chwili śmierci męża. Od tego przelewu Bank (…) pobrał podatek dochodowy. Po złożeniu w banku informacji dotyczącej charakteru przelewów z zagranicznej instytucji Wnioskodawczyni została poproszona o uzyskanie indywidualnej interpretacji podatkowej gdyż według banku: „na podstawie przedłożonych dokumentów zakwalifikowaliśmy świadczenie jako emerytalno-rentowe. Zgodnie z prawem od emerytur i rent z zagranicy mamy obowiązek pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych". Bank pobiera podatek dochodowy od każdego przelewu, który Wnioskodawczyni otrzymuje z zagranicznego urzędu. Wnioskodawczyni jest emerytką, pobiera polską emeryturę i w Polsce znajdują się Jej interesy życiowe, gospodarcze oraz przebywa na terytorium Polski na stałe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionych okoliczności świadczenie socjalne „renta wdowia” wypłacana z Irlandii po zmarłym mężu dla wdowy mieszkającej w Polsce podlega zwolnieniu z podatku dochodowego w Polsce?

2. Czy Bank (…) na podstawie przedstawionych okoliczności powinien zaniechać pobierania zaliczki na podatek dochodowy od przelewów z Irlandzkiego urzędu i zwrócić dotychczas pobrane środki?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (art. 18 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii), świadczenie „renta rodzinna wdowia", które Wnioskodawczyni otrzymuje z Irlandii podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Świadczenie to wypłacane jest na podstawie obowiązujących w Irlandii przepisów o świadczeniach rodzinnych czyli korzysta ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bank na podstawie przedstawionych faktów błędnie sklasyfikował świadczenie gdyż nie jest to emerytura ani renta lecz świadczenie rodzinne korzystające ze zwolnienia. Według Wnioskodawczyni bank powinien zwrócić pobrane opłaty a także zaniechać pobierania podatku dochodowego od przyszłych przelewów z irlandzkiej instytucji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

- nieprawidłowe - w części dotyczącej obowiązku zwrotu przez bank pobranej zaliczki,

- prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawczyni w okresie pobierania renty wdowiej miała i ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymywana renta wdowia pochodzi z Irlandii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 29 poz. 129).

W myśl art. 18 ust. 1 ww. umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszego zatrudnienia oraz każda renta wypłacana takiej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Określenie „renta” oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez konkretny lub dający się wymierzyć okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym (art. 18 ust. 2 ww. umowy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta wdowia z Irlandii podlega opodatkowaniu w miejscu zamieszkania Zainteresowanej, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłami przychodów – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy – są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przytoczon****e wyżej przepis****y prawa należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, renta wdowia otrzymywana przez Wnioskodawczynię z Irlandii podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Jedn****ocześnie, jeżeli, jak wskazała Wnioskodawczyni w treści wniosku, otrzymywana renta wypłacana jest na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Irlandii to jest ona zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych**. W konsekwencji, bank za pośrednictwem którego następuje wypłata ww. świadczenia w Polsce nie powinien pobierać i odprowadzać zaliczek od tego świadczenia.**

Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu nienależnie pobranego podatku od wypłacanego świadczenia przez bank wyjaśnić należy, że stosownie do art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 73 § 2 pkt 1 tej ustawy dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika (art. 75 § 2 ww. ustawy).

W konsekwencji powyższego w sytuacji pobrania przez Bank zaliczek od otrzymywanej przez Zainteresowaną renty wdowiej Wnioskodawczyni przysługuje prawo do wykazania nienależnie pobranych zaliczek w zeznaniu rocznym składanym za 2021 r. i tym samym ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku. Bank nie ma obowiązku zwrotu pobranego podatku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.