INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 października 2021 r. (data wpływu 21 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z 12 października 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.698.2021.1.KF, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłane 12 października 2021 r., skutecznie doręczono 15 października 2021 r., natomiast 21 października 2021 r. uzupełniono wniosek.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności o symbolu 05-R obowiązujące na stałe. Choroba dotyczy (…), z powodu tego Wnioskodawczyni porusza się o kulach.
W związku z chorobą Wnioskodawczyni pragnie przystosować łazienkę poprzez zamontowanie kabiny prysznicowej bezprogowej. Remont łazienki wiązałby się z jej kapitalnym remontem, który polegałby na likwidacji wanny, wymianie muszli WC, przeniesieniu umywalki, co wiązać się będzie z wymianą instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej oraz wymianą płytek i drzwi.
Zainteresowana, w związku z poruszaniem się od 28 lat o kulach chciałaby równocześnie powiększyć pozostałe otwory drzwiowe, wymienić drzwi na szersze oraz zlikwidować progi. Wiązać się to będzie z demontażem drzwi, progów oraz podłóg i w kolejności montażem nowych drzwi i podłóg – paneli podłogowych antypoślizgowych.
Jako osoba niepełnosprawna o stopniu umiarkowanym, Wnioskodawczyni choruje od 28 lat na (…), co objawia się (…). W związku z tym Wnioskodawczyni pragnie dostosować swoje mieszkanie do potrzeb osoby niepełnosprawnej, tym bardziej, że zamieszkuje sama.
Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała opis sprawy udzielając odpowiedzi na następujące pytania:
Rozliczenia, za który rok podatkowy dotyczy wniosek?
Rok 2021 i 2022.
Czy w okresie, którego dotyczy wniosek, uzyskiwała/uzyska Pani dochody podlegające opodatkowaniu? Jeżeli tak, należy wskazać z jakiego tytułu (stosunek pracy, renta, emerytura, itp.).
Z tytułu emerytury ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) oraz PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-28 – najem.
Czy posiadane przez Panią orzeczenie o stopniu niepełnosprawności będzie obowiązywało przez cały rok podatkowy, którego dotyczy wniosek, a jeśli nie to należy doprecyzować, czy orzeczenie to będzie obowiązywało w dacie poniesienia wydatków opisanych przez Panią we wniosku, a będących przedmiotem Pani zapytania?
Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności obowiązuje od 9 marca 2015 r. na stałe.
Czy posiada/będzie posiadać Pani dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków związanych z remontem łazienki oraz wymianą drzwi i podłóg, o których mowa we wniosku, zawierające w szczególności Pani dane identyfikujące jako kupującego (odbiorcę towaru i usługi) i dane sprzedającego (towar i usługę), rodzaj zakupionego towaru i usługi oraz kwotę zapłaty (np. faktury)?
Tak, Wnioskodawczyni posiada i będzie posiadała faktury.
Czy wydatki, o których mowa we wniosku, zostały/zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo zostały/zostaną zwrócone Pani w jakiejkolwiek formie?
Nie.
Czy wydatki, które zamierza Pani odliczyć, zostały/zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub zostały/zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub zostały/zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym?
Wnioskodawca dokona odliczenia od emerytury.
Czy wszystkie wydatki, będące przedmiotem Pani zapytania a związane z remontem łazienki oraz wymianą drzwi i podłóg stanowią wydatki na przystosowanie mieszkania, jak i jego wyposażenia, odpowiadające indywidualnym potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej przez Panią niepełnosprawności?
Tak.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może odliczyć wydatki poniesione na zakup: płytek ściennych i podłogowych, kleju do płytek, fugi, spływu podłogowego, uchwytu do kabiny, zestawu podtynkowego (muszla + uchwyt), drzwi kabinowych, baterii, umywalki, materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, drzwi łazienkowych (obecne drzwi są za wąskie do poruszania się) i robocizny?
Czy Wnioskodawczyni może równocześnie powiększyć pozostałe otwory drzwiowe, wymienić drzwi na szersze oraz zlikwidować progi?
Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba niepełnosprawna może odliczyć wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Tym samym, poniesione wydatki na materiały budowlane oraz robociznę, Wnioskodawczyni mogłaby odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.
Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to „urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.
Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.
Kwestie te były przedmiotem rozstrzygnięć przed sądami administracyjnymi. Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 667/11 Sąd uznał, że: „Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 updof pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej”.
Z kolei, w wyroku WSA w Łodzi z dnia 6 września 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 547/11, Sąd stwierdził, że: „Ocena, czy dany wydatek [mieszkaniowy] jest podyktowany jedynie potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane (tak w wyroku NSA z dnia 10 kwietnia 1997 r. sygn. akt SA/Sz 696/96, ONSA 1997, nr 4, poz. 193, a także w wyroku NSA z dnia 20 czerwca 2000 r. sygn. akt I SA/Łd 465/98 i z dnia 28 stycznia 2003 r. sygn. akt I SA/Łd 661/01)”.
Wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych nie muszą mieć indywidualnego charakteru. Istotne jest jedynie, czy wydatki te są podyktowane potrzebami osoby niepełnosprawnej związanymi z tą niepełnosprawnością.
Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że: „nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 pdf, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg „indywidualnego przeznaczenia” w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 pdf, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 pdf należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom”.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
-
orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
-
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
-
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku oraz jego uzupełnieniu Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, posiadającą od (`(...)`) 2015 r. orzeczenie o stopniu niepełnosprawności o symbolu 05-R obowiązujące na stałe. W związku z chorobą Wnioskodawczyni pragnie dostosować swoje mieszkanie do potrzeb osoby niepełnosprawnej, tym bardziej, że zamieszkuje sama. Wnioskodawczyni zamierza przystosować łazienkę poprzez zamontowanie kabiny prysznicowej bezprogowej. Remont łazienki wiązałby się z jej kapitalnym remontem, który polegałby na likwidacji wanny, wymianie muszli WC, przeniesieniu umywalki, co wiązać się będzie z wymianą instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej oraz wymianą płytek i drzwi. Zainteresowana, w związku z poruszaniem się od 28 lat o kulach chciałaby równocześnie powiększyć pozostałe otwory drzwiowe, wymienić drzwi na szersze oraz zlikwidować progi. Wiązać się to będzie z demontażem drzwi, progów oraz podłóg i w kolejności montażem nowych drzwi i podłóg – paneli podłogowych antypoślizgowych. Zainteresowana posiada i będzie posiadać faktury VAT (podatek od towarów i usług) dokumentujące poniesione wydatki. Wydatki te nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo zostały/zostaną zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie.
Biorąc powyższe pod uwagę, wskazane we wniosku wydatki dotyczące zakupu materiałów budowlanych i wyposażenia związane z remontem łazienki oraz wymianą drzwi i likwidacją progów, jak również koszty robocizny, które planuje ponieść Wnioskodawczyni będą stanowić wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkania, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wszystkie wymienione we wniosku wydatki poniesione w związku z remontem łazienki oraz wymianą drzwi i likwidacją progów stanowią wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenia, odpowiadające indywidualnym potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej przez Wnioskodawczynię niepełnosprawności i będą ułatwiać wykonywanie Jej codziennych czynności życiowych.
W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że wszystkie wymienione we wniosku wydatki na zakup materiałów budowlanych i wyposażenia łazienki (tj.: zakup płytek ściennych i podłogowych, kleju do płytek, fugi, spływu podłogowego, uchwytu do kabiny, zestawu podtynkowego (muszla + uchwyt), drzwi kabinowych, baterii, umywalki, materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnej i elektrycznej, drzwi łazienkowych) oraz wydatki związane z wymianą drzwi i likwidacją progów w mieszkaniu (demontaż drzwi i progów, montaż nowych drzwi i podłóg – paneli antypoślizgowych), jak również koszty robocizny związane z adaptacją i wyposażeniem łazienki i mieszkania do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatki te poniesione w 2021 r. i 2022 r. Wnioskodawczyni będzie miała prawo odliczyć od dochodu w zeznaniach rocznych składanych odpowiednio za 2021 r. i 2022 r., na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.
Końcowo podkreślić należy, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), przyjmując argumenty podnoszone przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
a) z zastosowaniem art. 119a;
b) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
c) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.