0112-KDIL2-1.4011.667.2021.1.TR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanym konkursem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizowanym konkursem.

We wniosku przedstawiono następujące: stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Zainteresowany (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą – głównym przedmiotem działalności jest produkcja.

Wnioskodawca chcąc zwiększyć wolumen sprzedaży swoich produktów, organizuje różnego rodzaju akcje mające na celu rozpowszechnienie, zwiększenie atrakcyjności produktów marek należących do jego portfolio. Między innymi Spółka samodzielnie lub we współpracy z agencjami reklamowymi organizuje akcje o charakterze konkursów (dalej: Konkursy).

O charakterze podejmowanych akcji świadczą m.in. zasady każdorazowo formułowane w regulaminie danego Konkursu. Regulaminy określają m.in. organizatora Konkursu, czas trwania Konkursu, zasady rywalizacji, przedmiot rywalizacji, kryteria wyłaniania zwycięzców oraz przewidziane nagrody wraz ze sposobem ich wydawania. Konkursy polegają na rywalizacji między uczestnikami, w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników.

Nagrody w organizowanych Konkursach stanowią:

1. nagrody rzeczowe;

2. nagrody pieniężne lub w postaci bonów/voucherów.

W każdym przypadku wartość nagrody nie przekracza jednorazowo 200 zł.

Uczestnikami Konkursów są osoby fizyczne: konsumenci, podwykonawcy Spółki, kontrahenci i pracownicy kontrahentów. Osoby fizyczne biorące udział w Konkursach:

a) nie prowadzą działalności gospodarczej lub prowadzą działalność gospodarczą, lecz biorą udział w Konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz

b) nie są pracownikami Spółki, a także

c) nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym.

Należy zaznaczyć, że Konkursy organizowane przez Wnioskodawcę nie należą do grupy konkursów z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wydania w ramach Konkursu nagród rzeczowych o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy w przypadku wydania w ramach Konkursu nagród pieniężnych lub w postaci bonów/voucherów o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W przypadku wydania w ramach Konkursu nagród rzeczowych o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. W przypadku wydania w ramach Konkursu nagród pieniężnych lub w postaci bonów/voucherów o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 tj. z późn. zm. ; dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei źródła przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Jednym ze źródeł przychodów, wymienionym w pkt 9 powołanego przepisu są tzw. „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności m.in. inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17, tj.:

• przychodów ze stosunku pracy i zrównanych z nimi,
• przychodów z wykonywania wolnego zawodu i zrównanych z nimi,
• przychodów z działalności gospodarczej,
• przychodów z kapitałów pieniężnych.

Natomiast według art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym, aby podmiot mógł skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT, konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

a) świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny / nieekwiwalentny;

b) świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy;

c) świadczenie musi zaliczać się do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

d) jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekroczyć kwoty 200 zł;

e) świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika lub osoby związanej ze świadczeniodawcą stosunkiem cywilnoprawnym.

Ad. a) Nieodpłatny charakter świadczenia

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji nieodpłatnego świadczenia. W szczególności za taką definicję nie można uznać treści art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem przychodami, z zastrzeżeniem art. 14¬15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Cytowana powyżej treść art. 11 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) zawiera ogólną definicję przychodów – nie nieodpłatnych świadczeń. Wymienione w niej kategorie przychodów mają w opinii Wnioskodawcy wskazywać na powszechność opodatkowania oraz wolę ustawodawcy, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegają co do zasady nie tylko pieniądze lub wartości stricte pieniężne, ale również inne zdarzenia powodujące powstanie przysporzenia majątkowego lub korzyści po stronie uzyskującego przychody.

W związku z brakiem ustawowej definicji nieodpłatnego świadczenia należy się odwołać do językowej wykładni tego pojęcia. Nieodpłatne świadczenie wiąże się z powstaniem przysporzenia majątkowego dla jednej strony, kosztem majątku drugiej strony. Istotą nieodpłatnego świadczenia jest nie tylko jego bezpłatność, rozumiana jako brak wynagrodzenia, ale także brak jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego – teraz lub w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie powinno być ograniczone wyłącznie do świadczeń niepieniężnych np. rzeczowych lub świadczeń w naturze. Skoro istotą nieodpłatnego świadczenia jest m.in. brak świadczenia wzajemnego oraz powstanie przysporzenia majątkowego dla jednej strony, kosztem majątku drugiej strony to również świadczenie pieniężne przy braku świadczenia ekwiwalentnego spełnia przesłanki uznania za nieodpłatne świadczenie.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia w podatkach dochodowych ma w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowane znaczenie. Sądy jednolicie prezentują pogląd, że ma ono szersze znaczenie niż w prawie cywilnym i obejmuje ono wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podatnika, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (NSA z dnia 6 listopada 2019 r., sygn.: II FSK 3692/17).

Udział uczestników w Konkursach nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów związanych udziałem w Konkursach. Uczestnicy nie dokonują także żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymanie nagrody na rzecz Spółki. Wykonanie zadania konkursowego nie kreuje po stronie Wnioskodawcy żadnego bezpośredniego przysporzenia i nie ma dla niego jakiejkolwiek wartości ekonomicznej, a tym bardziej takiej wartości, którą można byłoby traktować jako mający wymiar finansowy ekwiwalent wydawanego świadczenia. Sam fakt wzięcia udziału w danym Konkursie nie powoduje powstania ekwiwalentnego wobec Spółki świadczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny w powoływanym powyżej wyroku z dnia 6 listopada 2019 r. (sygn.: II FSK 3692/17) stwierdził:

„Ogłaszając konkurs mający promować jej działalność i produkty, Spółka określiła organizatora konkursu, czas jego trwania, zasady rywalizacji, przedmiot rywalizacji, kryteria wyłaniania zwycięzców oraz przewidziane nagrody wraz ze sposobem ich wydawania. Działanie Spółki należy zatem uznać za przyrzeczenie publiczne w rozumieniu art. 919 Kodeksu cywilnego. Przyrzeczenie publiczne może być bowiem złożone w formie nawet wielopunktowego regulaminu określającego zasady udziału w konkursie czy promocji. Dopuszczalne jest także kierowanie przyrzeczenia nagrody do określonej kategorii osób posiadających określone właściwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2015 r. sygn. akt I CSK 40/14, opubl. w OSNC z 2016 r. Nr 2, poz. 20). Istotą przyrzeczenia publicznego jest jednostronne oświadczenie dłużnika, mocą którego podejmuje on zobowiązanie dotrzymania przyrzeczenia w przypadku spełnienia określonych warunków. Do niego należy, zgodnie z ustalonymi wcześniej zasadami, wybór osoby lub osób, które otrzymają nagrodę. Czynnością, której dokonanie warunkuje otrzymanie nagrody, może być każde działanie lub zaniechanie, które nie jest zabronione przez prawo lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Składający przyrzeczenie publiczne nie staje się jednak wierzycielem osoby stającej do konkursu, nie może się on od niej skutecznie domagać działania lub zaniechania, które jest przedmiotem konkursu. Świadczenie uczestnika konkursu nie stanowi zatem świadczenia wzajemnego, będącego ekwiwalentem świadczenia podmiotu składającego przyrzecznie publiczne. Jeśli chciałby on uzyskać własność dzieła, które było przedmiotem konkursu, musi to wyraźnie zastrzec w jego warunkach i wcześniej wypłacić nagrodę (art. 921 § 3 KC). Do spełnienia świadczenia zobowiązuje się wyłącznie jedna strona - składający przyrzeczenie. Uzyskanie nagrody nie jest bowiem związane z żadnym ekwiwalentem ze strony uczestnika konkursu, również w znaczeniu subiektywnym uczestnika i organizatora konkursu”.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2019 r. (sygn. II FSK 3900/17).

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy:

1. nagrody rzeczowe;

2. nagrody pieniężne lub w postaci bonów/voucherów

- wydawane w Konkursach uczestnikom stanowią nieodpłatne świadczenie.

Ad. b) Świadczenie pozostające w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji promocji oraz reklamy. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (źródło: http://sjp.pwn.pl):

• promocja - „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; promowanie, upowszechnianie”;
• reklama - „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów”.

Działania związane z promocją i reklamą rozumiane są w orzecznictwie TSUE szeroko, jako wszelkie czynności powodujące rozprzestrzenianie się informacji o produkcie i jego jakości w celu zwiększenia wysokości sprzedaży, bez względu na status podmiotu je podejmującego (m.in. w wyroku z dnia 17 listopada 1993 r. sprawie C-69/92 Komisja przeciwko Luxemburgowi).

Organizacja Konkursów przez Wnioskodawcę ma na celu przede wszystkim promować działalność Wnioskodawcy oraz zwiększyć wolumen sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. Jako że rywalizacja utrwala konkretny towar w pamięci danej grupy podmiotów oraz sprawia, że uczestnicy w pozytywny sposób kojarzą dany produkt z nagrodą, działania podejmowane przez Wnioskodawcę mają zachęcać uczestników Konkursów do nabywania produktów oraz powielania dobrej opinii o nich wśród innych potencjalnych nabywców.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy organizacja Konkursów pozostaje w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy.

Ad. c) Świadczenie należące do „przychodów z innych źródeł”

Nagrody wydawane w Konkursach należy bez wątpienia zaliczyć do „przychodów z innych źródeł” w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Ad. d) Wartość świadczenia

W Konkursach organizowanych przez Wnioskodawcę uczestnicy mogą wygrać:

1. nagrody rzeczowe;

2. nagrody pieniężne lub w postaci bonów/voucherów;

- o niskiej wartości. Ich wartość nie przekracza jednorazowo 200 zł. Wnioskodawca spełnia więc warunek dotyczący limitu kwotowego świadczenia.

Ad. e) Świadczenie na rzecz określonych podmiotów

Uczestnikami Konkursów organizowanych przez Wnioskodawcę są osoby fizyczne: konsumenci, podwykonawcy Spółki, kontrahenci i pracownicy kontrahentów.

Osoby fizyczne biorące udział w Konkursach:

a) nie prowadzą działalności gospodarczej lub prowadzą działalność gospodarczą, lecz biorą udział w Konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą oraz

b) nie są pracownikami Spółki, a także

c) nie są osobami pozostającymi ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym.

Podsumowując, w przypadku wydania w ramach Konkursu nagród o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy wniosek dotyczy:

1. nagród rzeczowych;

2. nagród pieniężnych lub w postaci bonów/voucherów.

Podobne stanowisko jest prezentowane w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2020 r., sygn.: 0461- ITPB2.4511.1087.2016.9.20-S.ENB, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn.: 0461-ITPB2.4511.1054.2016.8.S.ŁS, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn.: 2461-IBPB-2-2.4511.1081.2016.11.MZ

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych: stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. przychody z innych źródeł.

Z przedstawionych sytuacji wynika, że Wnioskodawca chcąc zwiększyć wolumen sprzedaży swoich produktów, organizuje różnego rodzaju akcje mające na celu rozpowszechnienie, zwiększenie atrakcyjności produktów marek należących do jego portfolio. Między innymi Spółka samodzielnie lub we współpracy z agencjami reklamowymi organizuje akcje o charakterze konkursów (dalej: Konkursy). O charakterze podejmowanych akcji świadczą m.in. zasady każdorazowo formułowane w regulaminie danego Konkursu. Regulaminy określają m.in. organizatora Konkursu, czas trwania Konkursu, zasady rywalizacji, przedmiot rywalizacji, kryteria wyłaniania zwycięzców oraz przewidziane nagrody wraz ze sposobem ich wydawania. Konkursy polegają na rywalizacji między uczestnikami, w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że Konkursy organizowane przez niego nie należą do grupy konkursów z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu.

Odnosząc się do przedstawionych sytuacji w pierwszej kolejności należy ustalić, czy przedsięwzięcie organizowane przez Wnioskodawcę stanowi konkurs w rozumieniu ustawy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że wobec braku w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych legalnej definicji określenia „konkurs”, dokonując wykładni tego pojęcia, należy posłużyć się potocznym (językowym) znaczeniem tego określenia (np. wyrok z 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 911/12). Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że „(…) zasadniczo definicja pojęcia „konkurs” zawiera kilka elementów. W pierwszej kolejności powinno nastąpić ogłoszenie konkursu wraz ze stosownym regulaminem, po czym uczestnicy konkursu powinni podjąć stosowne działania, które z samej natury konkursu, winny zawierać w sobie element rywalizacji. Zakończeniem konkursu, który jest wynikiem współzawodnictwa uczestników konkursu, jest ogłoszenie wyników i nierzadko rozdanie nagród. Nie ulega też wątpliwości w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, że wynik konkursu ma ścisły związek z efektem bezpośredniego współzawodnictwa uczestników konkursu i ich rywalizacji.

W wersji internetowej Wielkiego Słownika Języka Polskiego (projekt pod red. P. Żmigrodzkiego) pod hasłem „konkurs” czytamy, że jest to – „przedsięwzięcie artystyczne, rozrywkowe, sportowe, edukacyjne lub biznesowe, którego uczestnicy rywalizują o pierwszeństwo wyróżniane nagrodami”. W definicji tej jako kluczowy, statuujący definicję „konkursu” pojawia się element „rywalizacji”. Bez „rywalizacji” bowiem nie możemy dookreślić pojęcia „konkurs”. W Słowniku Języka Polskiego pod zwrotem „rywalizować” wskazuje się, że oznacza to: „ubiegać się o pierwszeństwo, o wygraną, o zdobycie czegoś; współzawodniczyć; konkurować z kimś” (zob. Słownik Języka Polskiego, M. Szymczak (red.), Warszawa 1989 r., tom III, s. 155.)”.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sytuacji stwierdzić należy, że w przedsięwzięciach organizowanych przez Wnioskodawcę występują wystąpią elementy niezbędne do uznania ich za konkursy. Uczestnicy konkursu pomiędzy sobą rywalizują, a konkurs prowadził do wyłonienia zwycięzców, na podstawie określonych wcześniej kryteriów w regulaminie konkursu.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego, należy wskazać że, w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się m.in. do wygranych w konkursach oraz szczególnego rodzaju sprzedaży, jaką jest sprzedaż premiowa.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wartości nagród otrzymywanych w związku z przeprowadzonymi konkursami podlegają opodatkowaniu 10% podatkiem dochodowym – zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obowiązek pobrania podatku od wygranych wynika z art. 41 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych m.in. z tytułu określonego w art. 30 ust. 1 pkt 2, ustawy.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 7 pkt 1 cytowanej ustawy, jeżeli przedmiotem wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji przychód z tytułu nagród uzyskanych przez zwycięzców konkursów, tj. przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub prowadzące działalność gospodarczą, lecz biorących udział w konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą - podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w oparciu o przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie tych nagród, musi odbyć się zgodnie z zasadami, jakie ustawodawca zawarł w treści przywołanego powyżej art. 41 cytowanej ustawy, a mianowicie ust. 4 i ust. 7 pkt 1 tego artykułu.

Zatem, Wnioskodawca – jako płatnik – zobowiązany jest pobierać i odprowadzać do właściwego urzędu skarbowego 10% zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu nagród związanych z uczestnictwem osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących działalność gospodarczą, lecz biorących udział w konkursie bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą w organizowanym konkursie oraz do sporządzenia deklaracji PIT-8AR, w której należy ująć kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego.

W dalszej kolejności odnosząc się do kwestii zastosowania w przedmiotowych sytuacjach zwolnienia od podatku otrzymanych od uczestników konkursu nagród na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, Organ podatkowy stwierdza co następuje.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zatem, dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest spełnienie łącznie następujących warunków, tj.:

• świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,
• świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
• jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,
• świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjnych lub reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003). Zatem, należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

W prawie podatkowym brak jest również definicji promocji i reklamy. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Natomiast reklamę, w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

W niniejszej sprawie nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wartość danej nagrody wydanej w organizowanym przez Wnioskodawcę konkursie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W analizowanych sytuacjach wydanie nagrody następuje bowiem w związku z uczestnictwem podmiotów wskazanych we wniosku w konkursie, w którym wyłaniani są zwycięzcy.

Powyższe wskazuje zatem, że nagrody otrzymują zwycięzcy konkursu, a nie wszyscy jego uczestnicy.

W konsekwencji, nie można uznać za nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy opisanych we wniosku nagród uzyskiwanych przez zwycięzców konkursu w ramach organizowanego przez Wnioskodawcę konkursu, pomimo że wartość nagrody nie przekracza kwoty 200 zł. Przesądza o tym fakt, że nagroda nie jest wydawana wszystkim uczestnikom przedsięwzięcia organizowanego przez Wnioskodawcę, a jej uzyskanie uzależnione jest od wzięcia udziału w konkursie i osiągnięcia najlepszych rezultatów.

Podkreślenia wymaga, że skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia jest uwarunkowane tym, że wręczenie wybranych np. gadżetów firmowych, typu kubek, smycz, długopis, notes, brelok itp. nie może wiązać się z żadną inną czynnością wzajemną, jak też nie może być nagrodą za określone zachowanie/wykonanie danej czynności.

W świetle powyższego uznać zatem należy, że nagrody o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wydawane w ramach wskazanych we wniosku konkursów nie mogą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że uznanie organizowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć za konkursy, skutkuje tym, że przyznanych nagród dla zwycięzców nie można traktować jako nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy.

Zatem, zwolnienie przedmiotowe przewidziane w tym przepisie również nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż wartość nagród dla zwycięzców konkursu stanowi przychód z tytułu uczestnictwa w konkursie, a nie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie przedmiotowych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych:

1) w przypadku wydania w ramach Konkursu nagród rzeczowych o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2) w przypadku wydania w ramach Konkursu nagród pieniężnych lub w postaci bonów/voucherów o wartości nieprzekraczającej jednorazowo kwoty 200 zł wspomnianym osobom fizycznym, nagrody te nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wygrane w ww. Konkursach, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym – niezależnie od tego czy wartość danej nagrody przekracza 200 zł, czy nie.

Końcowo, odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądu wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i są wiążące tylko w tych sprawach; nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń oraz
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.