INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zleceniobiorcom zwrotnych zaliczek na pokrycie zwiększonych kosztów pobytu poza granicami kraju – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą zleceniobiorcom zwrotnych zaliczek na pokrycie zwiększonych kosztów pobytu poza granicami kraju.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
X sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w A (zwana dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w Polsce (w tym kraju działa aktywnie również organ zarządzający) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.
Spółka zajmuje się świadczeniem usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów (zwani dalej: Podopiecznymi). Wnioskodawca zawiera przeważnie umowy o świadczenie ww. usług z przedstawicielami rodziny Podopiecznego (lub innymi podmiotami, tj. pełnomocnikami, opiekunami prawnymi działającymi w jego imieniu, nie wykluczając możliwości podpisania umowy z samym podopiecznym).
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie posiada na terytorium Niemiec zakładu podatkowego w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (brak w Niemczech również stałej placówki).
Wnioskodawca, w celu realizacji umów zawieranymi z przedstawicielami Podopiecznego, podejmuje współpracę z osobami fizycznymi (zwanymi dalej: Zleceniobiorcami bądź Opiekunami), którzy w jego imieniu świadczą usług opieki domowej, o których mowa na wstępie wniosku.
W związku z powyższym Wnioskodawca zawiera z Opiekunami umowy cywilnoprawne (tj. umowy o świadczenie usług opieki domowej oraz usług informacyjno-rekrutacyjnych, do których na podstawie art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zlecenia), w ramach których przewidziana jest możliwość podróży w celu wykonania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie znajdują się zapisy, w których przewidziana jest możliwość wykonywania usług poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą.
Usługi realizowane są przez Zleceniobiorców naprzemiennie w dwóch państwach – w Polsce i w Niemczech. Naprzemienność polega na tym, że Zleceniobiorca świadczy usługi np. w Polsce przez pewien czas, następnie w Niemczech przez pewien czas, a następnie znowu w Polsce. Konstrukcja ta ma charakter powtarzalny. Okresy przebywania w Polsce i w Niemczech nie są stałe – uzależnione są bowiem od zapotrzebowania Wnioskodawcy i dyspozycyjności Zleceniobiorcy. Ponadto istotne jest to, że w Niemczech Zleceniobiorcy świadczą usługi opieki domowej, natomiast w Polsce zajmują się usługami o charakterze informacyjno-rekrutacyjnym.
W umowie między Wnioskodawcą a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące.
Na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy zlecenia wypłaca się wynagrodzenie nie później niż ostatniego dnia drugiego lub trzeciego miesiąca świadczenia usług (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego). Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczeniem tam usług, co wynika z różnic w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech. Spółka nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia.
Od wynagrodzenia potrącane są zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wypłacane wynagrodzenie uwzględnia zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczenia tam usług, które korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług wypłacane jest nie później niż do ostatniego dnia drugiego bądź trzeciego miesiąca świadczenia usługi (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego).
Zgodnie z zapisami zawartymi w umowie, Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia. Dodatkowo, Zleceniobiorca ma możliwość złożenia wniosku o wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania.
Wszelkie wypłacone zaliczki kosztowe są potrącane z wynagrodzenia, o ile nie zostaną wcześniej zwrócone przez Zleceniobiorcę (w ten sposób następuje ich zwrot).
Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, iż zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą wypłacona zostanie Zleceniobiorcy w dwóch transzach.
Wypłacane zleceniobiorcy wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów osoby odbywającej podróż zagraniczną. Wyżej wskazane wydatki zostały osiągnięte przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów.
Reasumując, w związku ze stosowanym przez Wnioskodawcę okresem rozliczeniowym – dwu lub trzymiesięcznym – praktyką dla Wnioskodawcy jest wypłata w trakcie trwania zlecenia zaliczek kosztowych lub zaliczek na wynagrodzenie na zasadzie, o której mowa poniżej.
Dla zobrazowania Wnioskodawca podaje przykład. Zakładając, że kontrakt trwa w okresie od 15 września do 15 listopada, zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej, Wnioskodawca wypłaca Zleceniobiorcy do 10 października zaliczkę na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, następnie do 10 dnia listopada wypłaca zaliczkę na wynagrodzenie (bezzwrotną), a na koniec listopada pozostałą część wynagrodzenia. Co istotne, zaliczka na wynagrodzenie, jak i pozostała część wynagrodzenia, wypłacana jest w tym samym miesiącu. Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą potrącana jest z wynagrodzenia wypłaconego Zleceniobiorcy pod koniec miesiąca.
Jako przychód Wnioskodawca przyjmuje zarówno zaliczkę na wynagrodzenie (wypłaconą do 10 listopada) jak i wynagrodzenie wypłacone pod koniec listopada.
Wynagrodzenie opiekuna za dany okres rozliczeniowy zostanie zatem pomniejszone o kwoty otrzymanych przez niego zaliczek na poczet należnego wynagrodzenia.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, prawidłowo nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, która jest potrącana z wynagrodzenia opiekunki i w ten sposób następuje jej zwrot?
Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, prawidłowo nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej zaliczki na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości lub warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, która jest potrącana z wynagrodzenia opiekunki i w ten sposób następuje jej zwrot.
Tak jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania.
Zaliczka na poczet wynagrodzenia jest przychodem zleceniodawcy i jest od niej naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast zaliczka kosztowa na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania nie jest opodatkowana.
Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to, że ma zwrotny charakter, a zatem po stronie Zleceniobiorcy nie powstaje przysporzenie.
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (zleceniobiorcy) – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Powołany przepis stosuje się m.in., jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
Dodatkowo należy dodać, iż na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pracownikowi przysługują:
-
diety;
-
zwrot kosztów:
- przejazdów i dojazdów,
- noclegów,
- innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów oraz korzystają ze zwolnienia od podatku uregulowanego w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podatek jest naliczany wyłącznie od zaliczki na poczet wynagrodzenia oraz od wypłaconego wynagrodzenia. Potwierdza to między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1446/16.
Reasumując, przysporzenie, aby mogło być uznane za przychód podatkowy, musi mieć charakter definitywny, a z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika ewidentnie, że zaliczka kosztowa nie ma takiej konstrukcji (każdorazowo następuje jej zwrot lub potrącenie).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Na podstawie art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa majątek podatnika (takie przysporzenie, którym może rozporządzać jak właściciel). Przychód podatkowy musi charakteryzować się definitywnością i nie może mieć charakteru zwrotnego.
Art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.
Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce (w tym kraju działa aktywnie również organ zarządzający) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka zajmuje się świadczeniem usług opieki nad osobami starszymi, osobami niepełnosprawnymi lub wymagającymi pomocy w codziennym życiu z innych powodów. Wnioskodawca zawiera przeważnie umowy o świadczenie ww. usług z przedstawicielami rodziny Podopiecznego (lub innymi podmiotami, tj. pełnomocnikami, opiekunami prawnymi działającymi w jego imieniu, nie wykluczając możliwości podpisania umowy z samym podopiecznym). Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie posiada na terytorium Niemiec zakładu podatkowego w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (brak w Niemczech również stałej placówki). Wnioskodawca, w celu realizacji umów zawieranymi z przedstawicielami Podopiecznego, podejmuje współpracę z osobami fizycznymi, którzy w jego imieniu świadczą usług opieki domowej, o których mowa na wstępie wniosku. W związku z powyższym Wnioskodawca zawiera z Opiekunami umowy cywilnoprawne (tj. umowy o świadczenie usług opieki domowej oraz usług informacyjno-rekrutacyjnych, do których na podstawie art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zlecenia), w ramach których przewidziana jest możliwość podróży w celu wykonania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie znajdują się zapisy, w których przewidziana jest możliwość wykonywania usług poza granicami kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą. Usługi realizowane są przez Zleceniobiorców naprzemiennie w dwóch państwach – w Polsce i w Niemczech. Naprzemienność polega na tym, że Zleceniobiorca świadczy usługi np. w Polsce przez pewien czas, następnie w Niemczech przez pewien czas, a następnie znowu w Polsce. Konstrukcja ta ma charakter powtarzalny. Okresy przebywania w Polsce i w Niemczech nie są stałe – uzależnione są bowiem od zapotrzebowania Wnioskodawcy i dyspozycyjności Zleceniobiorcy. Ponadto istotne jest to, że w Niemczech Zleceniobiorcy świadczą usługi opieki domowej, natomiast w Polsce zajmują się usługami o charakterze informacyjno-rekrutacyjnym. W umowie między Wnioskodawcą a Zleceniobiorcą wskazuje się każdorazowo okres rozliczeniowy, który wynosi zazwyczaj dwa lub trzy miesiące. Na podstawie zawartej ze Zleceniobiorcą umowy zlecenia wypłaca się wynagrodzenie nie później niż ostatniego dnia drugiego lub trzeciego miesiąca świadczenia usług (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego). Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług opiekuńczych za granicą uwzględnia ryczałt na zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczeniem tam usług, co wynika z różnic w poziomie kosztów życia ponoszonych w Polsce i w Niemczech. Spółka nie zapewnia Zleceniobiorcy nieodpłatnie wyżywienia. Od wynagrodzenia potrącane są zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wypłacane wynagrodzenie uwzględnia zwiększone koszty Zleceniobiorcy związane z pobytem za granicą i świadczenia tam usług, które korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług wypłacane jest nie później niż do ostatniego dnia drugiego bądź trzeciego miesiąca świadczenia usługi (w zależności od przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego). Zgodnie z zapisami zawartymi w umowie, Zleceniobiorca może wystąpić z wnioskiem o wypłatę zaliczki na poczet wynagrodzenia. Dodatkowo, Zleceniobiorca ma możliwość złożenia wniosku o wypłatę zaliczki kosztowej na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą i świadczonych tam usług w okresie ich wykonywania. Wszelkie wypłacone zaliczki kosztowe są potrącane z wynagrodzenia, o ile nie zostaną wcześniej zwrócone przez Zleceniobiorcę (w ten sposób następuje ich zwrot). Wyjątkowo może zdarzyć się sytuacja, iż zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą wypłacona zostanie Zleceniobiorcy w dwóch transzach. Wypłacane zleceniobiorcy wydatki związane z wykonywaniem usług poza granicami kraju nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów osoby odbywającej podróż zagraniczną. Wyżej wskazane wydatki zostały osiągnięte przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów. Reasumując, w związku ze stosowanym przez Wnioskodawcę okresem rozliczeniowym – dwu lub trzymiesięcznym – praktyką dla Wnioskodawcy jest wypłata w trakcie trwania zlecenia zaliczek kosztowych lub zaliczek na wynagrodzenie na zasadzie, o której mowa poniżej. Dla zobrazowania Wnioskodawca podaje przykład. Zakładając, że kontrakt trwa w okresie od 15 września do 15 listopada, zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym powyżej, Wnioskodawca wypłaca Zleceniobiorcy do 10 października zaliczkę na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą, następnie do 10 dnia listopada wypłaca zaliczkę na wynagrodzenie (bezzwrotną), a na koniec listopada pozostałą część wynagrodzenia. Co istotne, zaliczka na wynagrodzenie, jak i pozostała część wynagrodzenia, wypłacana jest w tym samym miesiącu. Zaliczka na poczet zwiększonych kosztów związanych z pobytem za granicą potrącana jest z wynagrodzenia wypłaconego Zleceniobiorcy pod koniec miesiąca. Jako przychód Wnioskodawca przyjmuje zarówno zaliczkę na wynagrodzenie (wypłaconą do 10 listopada) jak i wynagrodzenie wypłacone pod koniec listopada. Wynagrodzenie opiekuna za dany okres rozliczeniowy zostanie zatem pomniejszone o kwoty otrzymanych przez niego zaliczek na poczet należnego wynagrodzenia.
Mając zatem na uwadze powyższy stan faktyczny i prawny należy uznać, że zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą, której zwrot następuje przez potrącenie lub na skutek jej wcześniejszego zwrotu przez Zleceniobiorcę w ogóle nie stanowi przychodu w rozumieniu w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym z uwagi na to, że ma charakter zwrotny, a zatem po stronie Zleceniobiorcy – w związku z jej wypłatą – nie powstaje przysporzenie majątkowe. Jak słusznie wskazał Wnioskodawca przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy zaliczka na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą – w opisanym stanie faktycznym – nie ma takiego charakteru ze względu na to, że zawsze podlegać będzie zwrotowi.
Wobec powyższego, w związku z wypłatą zleceniobiorcom zaliczek na poczet zwiększonych kosztów utrzymania za granicą na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wynikający z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
W odniesieniu zaś do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku wskazać należy, że dotyczy on tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.