Spółka X Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polską spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Spółka Y, będąca częścią tej samej grupy kapitałowej, wprowadziła program motywacyjny dla pracowników oraz osób współpracujących z jej spółkami, w tym z Wnioskodawcą. W ramach programu uczestnicy, czyli pracownicy i współpracownicy Wnioskodawcy, otrzymują opcje na akcje spółki Y, które mogą nabyć na określonych warunkach. W niektórych przypadkach spółka Y postanowiła umorzyć część opcji i wypłacić uczestnikom rekompensatę w formie świadczenia pieniężnego. W związku z przejęciem grupy przez inny podmiot, uczestnikom zostaną wypłacone świadczenia pieniężne, które mają zrekompensować im brak możliwości nabycia akcji po przejęciu. Wnioskodawca jest zobowiązany do wypłaty tych świadczeń pieniężnych uczestnikom będącym jego pracownikami lub współpracownikami, jednak koszty te będą refakturowane na spółkę Y. Wnioskodawca nie ma wpływu na wybór uczestników programu ani na warunki ich uczestnictwa. Organ podatkowy uznał, że w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, w tym nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-11 dla uczestników programu motywacyjnego. Wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenia pieniężne nie są przychodami ze stosunku pracy ani działalności gospodarczej, a przychody z uczestnictwa w programie motywacyjnym należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł od spółki Y.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika/obowiązku wystawienia informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 w odniesieniu do świadczeń pieniężnych wypłacanych na rzecz pracowników/osób współpracujących w związku z ich uczestnictwem w programie o charakterze motywacyjnym – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika/ obowiązku wystawienia informacji PIT-11 w odniesieniu do świadczeń pieniężnych wypłacanych na rzecz pracowników/osób współpracujących w związku z ich uczestnictwem w programie o charakterze motywacyjnym.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, głównie w zakresie tworzenia oprogramowania.
Spółka Y (dalej: Y) należąca do tej samej grupy kapitałowej co Spółka (dalej: Grupa), stworzyła program motywacyjny dla pracowników i osób współpracujących ze spółkami należącymi do Grupy (dalej: Program motywacyjny).
Program motywacyjny jest skierowany do kluczowych osób zaangażowanych przez Y oraz spółki zależne, w tym do pracowników Wnioskodawcy i osób współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej przez te osoby działalności gospodarczej, na podstawie umów o świadczenie usług (dalej: Uczestnik lub łącznie Uczestnicy). Uczestnicy zawarli z Y osobne porozumienie, na podstawie którego mają prawo do uczestnictwa w Programie motywacyjnym.
Zgodnie z zasadami Programu motywacyjnego Uczestnicy otrzymują opcje na akcje (dalej: Opcje), w ramach których są uprawnieni do nabycia określonej liczby akcji Y na określonych warunkach (szczegóły są ustalane każdorazowo w momencie przystąpienia Uczestnika do Programu motywacyjnego w ramach porozumienia między Y i Uczestnikiem). Cena akcji, do nabycia których uprawniają Opcje jest z góry określona na moment przyznania Opcji, natomiast w momencie otrzymania Opcji nie jest znana przyszła wartość rynkowa akcji (tj. na moment realizacji Opcji). W praktyce więc nabycie akcji odbywa się odpłatnie, przy czym co do zasady po cenie niższej niż wartość rynkowa akcji na moment ich objęcia. Program motywacyjny został uruchomiony w 2018 r. i zamknięty w 2019 r. Obecnie planowane jest dokonanie jego rozliczenia. Zasady Programu motywacyjnego zakładają, iż jedynie Uczestnik może nabyć akcje, o ile w szczególnych przypadkach Y nie postanowi inaczej. Natomiast po śmierci Uczestnika, akcje może nabyć jedynie jego prawny przedstawiciel, osoba do tego upoważniona na mocy woli zmarłego Uczestnika lub zgodnie z obowiązującymi przepisami osoby dziedziczące majątek zmarłego Uczestnika.
Dotychczas zdarzyło się, że w Grupie zadecydowano o umorzeniu części Opcji i wypłacie Uczestnikom rekompensaty w postaci świadczenia pieniężnego. W takim wypadku to Spółka w oparciu o ustalenia z Y wypłacała świadczenie pieniężne Uczestnikom będącym pracownikami Spółki lub osobami z nią współpracującymi. Spółka traktowała te wypłaty jako przychód ze źródła, który łączył danego Uczestnika ze Spółką (np. przychód ze stosunku pracy w przypadku pracowników).
Obecnie, w związku z przejęciem Grupy przez inny podmiot, w Grupie podjęto decyzję o przyspieszeniu zapadalności nabytych przez Uczestników Opcji w ten sposób, że Uczestnikom zostaną wypłacone przed przejęciem Grupy świadczenia pieniężne mające zrekompensować Uczestnikom posiadającym Opcje fakt, iż po przejęciu Grupy i spełnieniu wymagań do wykonania Opcji, Uczestnicy nie będą mieli możliwości nabycia akcji Y i późniejszej sprzedaży tych akcji z zyskiem. Wypłaty świadczeń pieniężnych, w porozumieniu z Y, będą realizowane za pośrednictwem Spółki.
Na mocy porozumień wewnątrz Grupy, Spółka jest zobowiązana do wypłaty rozliczenia pieniężnego w związku z uczestnictwem w programie pracownikom Spółki oraz współpracownikom Spółki partycypującym w Programie motywacyjnym. Niemniej jednak, w dalszej kolejności Spółka będzie refakturować poniesione koszty na podmiot organizujący Program motywacyjny. Tym samym, Spółka nie poniesie efektywnie kosztu partycypacji jej pracowników i współpracowników w Programie motywacyjnym.
Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż ani umowy o pracę zawarte między Spółką a jej pracownikami, ani umowy o współpracy zawarte między Spółką a osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, nie wskazują, aby Program motywacyjny był częścią wynagrodzenia pracowników/współpracowników. Uczestnik przystępujący do Programu motywacyjnego potwierdza m.in. iż otrzymanie Opcji od Y nie stanowi elementu wynagrodzenia za pracę/usługi na rzecz Spółki a przyznanie Opcji nie wchodzi w zakres umowy o pracę/o świadczenie usług jeśli taka obowiązuje między Spółką a Uczestnikiem, Opcje nie zostają przyznane w zamian za wynagrodzenie, prawo do wynagrodzenia, nagród, odpraw itp. Regulacje wewnętrzne Spółki dotyczące wynagradzania pracowników również nie odnoszą się do Programu Motywacyjnego, Wnioskodawca nie ma też wpływu na wybór Uczestników, którzy mogą dołączyć do Programu motywacyjnego ani w żaden sposób nie zarządza Programem motywacyjnym. Wszystkie decyzje dotyczące Programu motywacyjnego podejmuje Y, a Spółka jest zobowiązana jedynie dokonać technicznej wypłaty rozliczeń pieniężnych wynikających z uczestnictwa w Programie motywacyjnym pracownikom i osobom współpracującym ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Niewykluczone, iż również po przejęciu Grupy Opcje przyznawane Uczestnikom będą realizowane w podobny sposób, tj. Uczestnikom będą wypłacane świadczenia pieniężne.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w związku z wypłatą na rzecz Uczestników świadczeń pieniężnych, o których mowa w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (zarówno wypłata już zrealizowana, jak i wypłata planowana) na Spółce ciążyły/ będą ciążyć obowiązki płatnika zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności obowiązek sporządzenia informacji PIT-11?
Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w związku z uczestnictwem pracowników i osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług w Programie motywacyjnym na Spółce nie ciążyły i nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika, w tym obowiązek sporządzenia informacji PIT-11.
Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o PIT „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.”
Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Tak więc przychodem jest co do zasady każda forma przysporzenia majątkowego.
Jednocześnie, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, źródłem przychodu są inne źródła, natomiast w myśl pkt 1 tego samego artykułu, źródłem przychodu jest m.in. stosunek pracy.
Zgodnie z otwartym katalogiem przychodów klasyfikowanych jako przychody z innych źródeł określonych przez art. 20 ust. 1 ustawy o PIT w szczególności są to kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" pozwala stwierdzić, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii zalicza się również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Tym samym, dany przychód należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, gdy nie jest możliwe jego przyporządkowanie do żadnego innego źródła przychodów określonych w art. 10 ustawy o PIT.
Tymczasem, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W ocenie Spółki, aby można było mówić o przychodzie ze stosunku pracy określonym w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, dany przychód musi pozostawać w ścisłym związku z wypełnianiem przez pracownika obowiązków w ramach stosunku pracy. Musi to być więc wynagrodzenie za pracę. W ocenie Spółki więc, nie wszystkie wypłaty realizowane przez pracodawcę na rzecz pracownika spełniają ten warunek tylko dlatego, że pracodawcę z pracownikiem łączy stosunek pracy.
W okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wypłata świadczenia pieniężnego na rzecz pracowników (oraz osób fizycznych współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) Spółki następuje w związku z uczestnictwem pracowników (i współpracujących osób fizycznych) w Programie motywacyjnym organizowanym przez zagraniczną spółkę Y. Spółka jest jedynie podmiotem wypłacającym świadczenie pracownikom w imieniu Y. Pełni więc rolę wyłącznie pośrednika w płatności. Uczestnicy zawarli z Y osobne porozumienie na podstawie, którego uczestniczą w Programie motywacyjnym, uzyskując tym samym prawo do wypłat. Co więcej, zasady Programu motywacyjnego definiują dodatkowo, że Uczestnik przystępujący do Programu motywacyjnego potwierdza m.in. iż otrzymanie Opcji na akcje od Y nie stanowi dodatkowego elementu wynagrodzenia za pracę na rzecz Spółki, przyznanie Opcji nie wchodzi w zakres umowy o pracę/o świadczenie usług obowiązującej między Spółką a Uczestnikiem, a Opcje nie zostają przyznane w zamian za wynagrodzenie, prawo do wynagrodzenia, nagród, odpraw itp. Wypłaty te nie stanowią zatem wypłaty wynagrodzenia za wykonaną na rzecz Spółki pracę czy za świadczone usługi i nie są uregulowane w jakichkolwiek umowach zawartych przez Uczestników ze Spółką. Należy więc uznać, że wypłaty z Programu motywacyjnego powinny być oceniane przez pryzmat relacji jaka łączy Uczestników z Y, a nie ze Spółką.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, nie można uznać, iż Uczestnik, będący pracownikiem Spółki, któremu Spółka wypłaca świadczenie wynikające z uczestnictwa w Programie motywacyjnym, otrzymuje przychód ze stosunku pracy jedynie na podstawie faktu, iż wypłata ta jest dokonywana przez Spółkę (analogiczna argumentacja ma zastosowanie do osób świadczących usługi na rzecz Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej).
Wypłata następuje bowiem w związku z uczestnictwem Uczestników w Programie motywacyjnym zorganizowanym przez inny niż Spółka podmiot. Decyzja dotycząca przekazania akcji Y, umorzenia części Opcji i wypłaty świadczenia pieniężnego czy też wypłaty pieniężnej w związku z przejęciem Grupy przez podmiot zewnętrzny jest podejmowana przez Y, a nie przez Wnioskodawcę i Wnioskodawca nie ma na nią wpływu. Jest jedynie zobowiązany, na podstawie odrębnych porozumień zawartych wewnątrz Grupy, do wypłaty świadczenia w imieniu Y na rzecz Uczestników będących pracownikami lub osobami fizycznymi współpracującymi ze Spółką. Również umowy o pracę z Uczestnikami, umowy o świadczenie usług oraz regulaminy wewnętrzne obowiązujące w Spółce nie przewidują wypłaty części wynagrodzenia w formie Opcji lub świadczeń pieniężnych na podstawie Programu motywacyjnego. Kwota wypłaty świadczenia lub otrzymanie Opcji nie wpływają również na wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez pracowników za pracę na rzecz Spółki czy na wysokość wynagrodzenia należnego osobom fizycznym współpracującym ze Spółką. Spółka jedynie wypłaca świadczenie pieniężne, natomiast stronami umowy są Uczestnik i Y, będący organizatorem Programu motywacyjnego. Ponadto, Spółka nie ma wpływu na wybór pracowników/osób fizycznych współpracujących ze Spółką, którzy otrzymują możliwość przystąpienia do Programu motywacyjnego. Wnioskodawca pełni w Programie motywacyjnym jedynie rolę podmiotu fizycznie wypłacającego świadczenie, zgodnie z instrukcją otrzymaną od Y co do kwot i adresatów tych wypłat. Jednocześnie, Spółka nie ponosi ekonomicznego kosztu partycypacji jej pracowników i osób współpracujących w Programie motywacyjnym, gdyż koszty te są refakturowane przez Spółkę na inny podmiot z Grupy. Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, wypłaty dokonywane przez Spółkę nie stanowią przychodu ze stosunku pracy czy też ewentualnie przychodu z innego tytułu w zależności od łączącej Spółkę i Uczestnika relacji, gdyż jak uzasadniono powyżej, przychody te nie są powiązane ze stosunkiem pracy łączącym Spółkę i pracowników, ani żadnym innym w przypadku osób współpracujących, które przystąpiły do Programu motywacyjnego zorganizowanego przez jedną ze spółek Grupy, do której Wnioskodawca należy.
Na temat tego, co może, a co nie powinno być uznane za przychód ze stosunku pracy wypowiadał się niejednokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny. Przykładowo, w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1410/10, NSA stwierdził, że w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. prawodawca nie użył sformułowań w rodzaju: "przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy".
Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale nie stanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f."
Ponadto, w wyroku z 20 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 114/12, NSA podkreślił także, że „same związki gospodarcze i kapitałowe łączące spółkę krajową z zagraniczną nie są wystarczającą podstawą do uznania, że wartości lub prawa uzyskiwane od spółki zagranicznej są świadczeniami ze stosunku pracy zawartego i realizowanego ze spółką krajową”.
Podobnie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 21 maja 2014 r., sygn. II FSK 1428/12, z 5 października 2011 r., sygn. akt II FSK 517/10, z 13 marca 2013 r., II FSK 1433/11, z 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2232/11, z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2888/11.
W związku z powyższym, w niniejszym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, z uwagi na fakt, iż Uczestnik otrzymuje wypłatę w związku z uczestnictwem w Programie motywacyjnym organizowanym przez Y, w opinii Wnioskodawcy, przychód ten powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł otrzymany z zagranicy.
Przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT jest bowiem zasadniczo każdy przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT niemieszczący się w katalogu źródeł zdefiniowanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PIT. Tym samym, ponieważ wypłaty świadczenia pieniężnego na rzecz Uczestników będących pracownikami Spółki czy osób współpracujących ze Spółką, jak wykazano wyżej, nie mieszczą się w definicji przychodów ze stosunku pracy czy też innej relacji łączącej daną osobę ze Spółką, a jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy nie można ich przyporządkować do żadnego ze źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 2-8 ustawy o PIT, wypłaty te powinny zostać zakwalifikowane do przychodów z innych źródeł, w tym przypadku jako przychód z innych źródeł otrzymany przez pracowników od zagranicznego podmiotu Y.
W odniesieniu do pracowników prawidłowość prezentowanej przez Wnioskodawcę interpretacji potwierdzana jest w zbliżonych stanach faktycznych w wydawanych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.587.2018.3.MG, w której organ uznał, że: „Przychody pracowników Spółki, Uczestników Programu z tytułu wypłaty gotówkowej wypłacanej im przez Wnioskodawcę nie wynikają z umów o pracę zawartych z pracownikami, a tym samym nie stanowią przychodu ze stosunku. W niniejszej sprawie nie nastąpi bezpośrednie refundowanie kosztów wypłaty gotówkowej przez Spółkę niemiecką na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca dokonując przedmiotowej wypłaty gotówkowej nie będzie podmiotem pośredniczącym w przekazywaniu świadczeń, dokona tej wypłaty z własnych środków i we własnym imieniu. Uzyskany przez uczestników Programu przychód z tytułu z wypłaty gotówkowej należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, który powstaje w dniu otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym przedmiotowych wypłat.” W cytowanej interpretacji indywidualnej polski podmiot (pracodawca) co prawda nie wypłacał świadczeń pieniężnych swoim pracownikom, ale pokrywał całkowity koszt uczestnictwa w programie swoich pracowników.
Z powyższym zgodził się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.308.2020.1.SJ potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, iż: „W istocie, rola Spółki w Planie ma charakter czysto techniczny i wyraża się wyłącznie przelewem świadczenia pieniężnego (Wypłaty) na rachunki bankowe Pracowników, zgodnie z instrukcją otrzymaną od Spółki-matki co do kwot i adresatów tych przelewów. Okoliczność, że Spółka ponosi ekonomiczny koszt Wypłat, nie powinna zatem przesądzać o klasyfikacji źródła przychodów, gdyż wskazane wyżej przesłanki potwierdzają, że przychody Pracowników z tytułu uczestnictwa w Planie nie pochodzą ze stosunku pracy. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro uznanie Wypłat za przychody ze stosunku pracy nie znajduje uzasadnienia, należy odwołać się do kategorii przychodów z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.”.
Z kolei w odniesieniu do osób współpracujących ze Spółką, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż również w tym przypadku wypłaty z Programu motywacyjnego powinny być oceniane przez pryzmat relacji, jaka łączy tych Uczestników z Y, a nie ze Spółką. W opinii Wnioskodawcy, także u tych Uczestników powstanie przychód z innych źródeł od zagranicznej spółki Y a nie przychód z działalności gospodarczej tych osób. Spółka dokonuje bowiem jedynie fizycznej wypłaty świadczenia na polecenie Y, natomiast stronami umowy są Y oraz osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług. Spółka nie ma ponadto wpływu na wybór osób współpracujących ze Spółką, które mogą przystąpić do Programu motywacyjnego ani nie podejmuje decyzji dotyczących warunków przystąpienia przez nie do Programu motywacyjnego. Jednocześnie, umowy o świadczenie usług nie przewidują dodatkowego wynagrodzenia w postaci możliwości przystąpienia do Programu motywacyjnego ani nie wpływają w żadnym stopniu na zobowiązania między Spółką a tymi osobami, a Spółka jest jedynie zobowiązana dokonać technicznej wypłaty środków pieniężnych Uczestnikom Programu motywacyjnego zgodnie z zasadami obowiązującymi w Grupie. Ewentualne przystąpienie osób współpracujących ze Spółką do Programu motywacyjnego nie wpływa również w żadnym stopniu na decyzje Spółki odnośnie zakończenia, zmiany zasad czy warunków współpracy z takimi osobami.
Prezentowane stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w zbliżonych stanach faktycznych w wydawanych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.7.2019.3.AC, która dotyczyła wypłat na rzecz osoby, która zawarła z polską spółką kontrakt menedżerski: „W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca zawarł porozumienie opcyjne, stosownie do którego nabył uprawnienie do nabycia określonej ilości akcji ze Spółką dominującą, a nie ze spółką, z którą zawarł umowę kontraktu menadżerskiego, można przyjąć, że w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę wynagrodzenia wyliczonego w związku z rezygnacją przez Niego z "Prawa Opcji", powstaje przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który powinien być opodatkowany zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej”.
Tym samym, w ocenie Spółki, przychód z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego w związku z udziałem Uczestników w Programie motywacyjnym, stanowi przychód z innych źródeł z zagranicy dla wszystkich Uczestników – tych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług, które prowadzą własną działalność gospodarczą. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą i nie będą ciążyć w tym zakresie jakiekolwiek obowiązki płatnika, ani obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 dla Uczestników.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika/obowiązku wystawienia informacji PIT-11 w odniesieniu do świadczeń pieniężnych wypłacanych na rzecz pracowników/osób współpracujących w związku z ich uczestnictwem w programie o charakterze motywacyjnym jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021, poz. 1540 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021, poz. 1128 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.
Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:
Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:
Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:
Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).
W szczególności, w odniesieniu do powołanego we wniosku art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:
Na podstawie art. 31 ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się – stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy – wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).
Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).
Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Zgodnie natomiast z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.
Zaznaczyć zatem należy, że w przypadku gdy podmiot występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jako potencjalny płatnik lub podmiot na którym mogą ciążyć obowiązki informacyjne, to z tej perspektywy (indywidualnej sprawy wnioskodawcy jako potencjalnego płatnika bądź podmiotu na którym będą ciążyły obowiązki informacyjne) ocena sytuacji faktycznych w pierwszej kolejności wymaga ustalenia, czy dany wnioskodawca jest świadczeniodawcą świadczeń, w odniesieniu do których rozważa swoje obowiązki,
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących obowiązków płatnika/obowiązku wystawienia informacji PIT-11 w odniesieniu do świadczeń pieniężnych wypłacanych na rzecz pracowników oraz współpracowników w związku z ich uczestnictwem w programie o charakterze motywacyjnym należy zatem rozważyć czy podmiotem dokonującym świadczenia na ich rzecz jest w istocie Wnioskodawca, czy inny podmiot, tj. spółka Y należąca do tej samej grupy kapitałowej która stworzyła program motywacyjny dla pracowników i osób współpracujących ze spółkami należącymi do Grupy.
Z treści wniosku wynika, m. in. że:
W konsekwencji – wobec przedstawionych we wniosku okoliczności – należy uznać, że świadczenia pieniężne otrzymywane przez pracowników i współpracowników nie są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy. Z treści wniosku wynika bowiem, że ciężar ekonomiczny wypłat ponosi spółka Y, która jest twórcą programu i która podejmuje wszystkie decyzje dotyczące programu. Ponadto spółka Y nie realizuje na rzecz pracowników i współpracowników Wnioskodawcy świadczeń „zleconych”, „zorganizowanych” przez Wnioskodawcę.
Skoro zatem Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników nie powstały/nie powstaną po jego stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności, świadczenia opisane we wniosku nie są objęte zakresem wskazanego we wniosku art. 31 omawianej ustawy. Dlatego też zgodzić należy się również z Wnioskodawcą, że w przedstawionej sytuacji na Wnioskodawcy nie ciążył/nie będzie ciążył obowiązek wystawienia pracownikom informacji PIT-11.
W przedstawionej we wniosku sytuacji, również w odniesieniu do świadczeń otrzymywanych przez osoby współpracujące w ramach prowadzonej działalności gospodarczej niezależnie od kwalifikacji tych świadczeń do właściwego źródła przychodów na Wnioskodawcy nie ciążyły/nie będą ciążyły obowiązki płatnika, bądź obowiązek wystawienia informacji PIT-11. Analogicznie bowiem jak w przypadku pracowników świadczenia pieniężne otrzymywane przez te osoby nie są uzyskiwane od Wnioskodawcy, bowiem to nie Wnioskodawca ponosi ich ciężar ekonomiczny i Wnioskodawca nie jest organizatorem programu.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, wedle którego w opisanym zdarzeniu nie powstają po Jego stronie obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Należy tym samym podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika, w tym określonych w art. 31 oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-11. Interpretacja nie zawiera oceny stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie osób będących pracownikami oraz osób współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako podatników.
Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga zatem, czy uzyskiwane przez osoby uprawnione świadczenia pieniężne powodują po ich stronie obowiązki podatkowe, w szczególności nie rozstrzyga o kwalifikacji tych świadczeń do właściwego źródła przychodu. Kwestie te nie są decydujące dla wyjaśnienia spoczywających na Spółce obowiązków, zatem organ podatkowy nie był uprawniony do dokonania rozstrzygnięcia w tym zakresie.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili