INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 9 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z 7 września 2021 r. (doręczone 22 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
9 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości. Złożony wniosek uzupełniony został na wezwanie tutejszego organu z 7 września 2021 r. (doręczone 22 września 2021 r.) pismem z 27 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie sprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu:
W niniejszym wniosku przez „Wnioskodawczynię” lub „Wnioskodawcę” rozumie się Panią A. P.
Przez „ustawę o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)” rozumie się ustawę z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t.j. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.).
Przez „ustawę o VAT (podatek od towarów i usług)” rozumie się ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.).
Postanowieniem z 9 marca 2006 r., sprostowanym m.in. postanowieniem z 29 maja 2006 r., Sąd Rejonowy w (…) przysądził na rzecz Pana B. P. – męża Wnioskodawczyni - użytkowanie wieczyste nieruchomości działki oznaczonej w tym postanowieniu numerem 2 o powierzchni 7,8716 ha, położonej w miejscowości (…) wraz z własnością położonych na niej budynków. Pan B. P. nabył tę działkę w ramach licytacji komorniczej. Sąd w swoim postanowieniu pomylił się jednak, co zostało następnie sprostowane, gdyż w istocie Pan B. P. nabył użytkowanie wieczyste nieruchomości dwóch działek o numerach 3 oraz 4.
Aktem notarialnym z 28 grudnia 2010 r. Pan B. P. nabył od Skarbu Państwa na własność powyższe nieruchomości (tj. wskazane wyżej działki w miejscowości (…): działkę gruntu 128/3 oraz działkę gruntu 4 – o łącznej powierzchni 78,716 m2). Grunt ten był oddany w użytkowanie wieczyste do 5 grudnia 2089 r., zaś Pan B. P. do chwili zakupu tych działek był ich użytkownikiem wieczystym na podstawie wskazanego wyżej postanowienia sądu z 9 marca 2006 r.
W akcie notarialnym wskazano, że w dziale III księgi wieczystej wpisana jest służebność gruntowa na rzecz każdoczesnych właścicieli budynku mieszkalnego znajdującego się na działce 15, polegająca na prawie korzystania z szamba znajdującego się na działce nr 1 przez okres 10 lat od 30 grudnia 1996 r. Z uwagi na upływ terminu, służebność ta wygasła. Po podziale działek szambo znajdowało się na działce 40 (numer wynika z podziału, o którym mowa niżej), będącej działką drogową, jednakże obecnie ww. szambo już nie istnieje.
W ww. akcie notarialnym wskazano, że omawiany grunt jest ogrodzony i nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w dacie nabycia istniało jedynie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego).
Zgodnie z ww. aktem, na opisanym gruncie znajdowały się dwa budynki: biurowy i stołówka, które z uwagi na ich stan były przeznaczone do rozbiórki.
Do ceny sprzedaży został doliczony podatek VAT, jednak w momencie zakupu Pan B. P. nie prowadził działalności gospodarczej, nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, zaś nabycia dokonał na potrzeby prywatne. Pan B. P. nie odliczył więc podatku VAT od zakupu. W dacie nabycia Pan B. P. pozostawał w związku małżeńskim z Panią A. P. i między małżonkami obowiązywał ustrój rozdzielności majątkowej.
Uchwałą z 14 października 2011 r. Nr (…)Rada Gminy (…)uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący teren działek 3 i 4. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym (…)nr 220, poz. 6691. W szczególności, dla działek oznaczono przeznaczenie pod tereny strefy zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny strefy komunikacji publicznej i wewnętrznej oraz tereny strefy usług.
Na wniosek Pana B. P. z 28 stycznia 2013 r. w sprawie połączenia działek 3 oraz 4, Starosta (…) decyzją z 4 lutego 2013 r. dokonał połączenia tych działek w działkę nr 1. 10 stycznia 2014 r. Pan B. P. wystąpił o zatwierdzenie podziału działki 1. Decyzją z 16 stycznia 2014 r. Wójt Gminy (…) zatwierdził ten podział, polegający na wydzieleniu z działki nr 1 czterdziestu jeden działek o numerach od 1/1 do 1/41. Działki od numeru 1/1 do numeru 1/2, od numeru 1/14 do numeru 1/24 oraz od numeru 1/26 do numeru 1/38 znajdują się na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działki o numerach 1/13 oraz 1/25 przeznaczono w ww. planie pod usługi. Działkę 1/40 przeznaczono w ww. planie pod wewnętrzne drogi dojazdowe, zaś działki 1/39 i 1/41 pod drogi lokalne i poszerzenie istniejących ulic. Działki nr 1/39 i 1/41 przeszły z mocy prawa, na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, na własność Gminy (…)za odszkodowaniem.
Aktem notarialnym z 30 grudnia 2014 r. Pan B. P. zawarł z Wnioskodawczynią umowę darowizny, na mocy której darował swojej żonie ww. działki o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działkę 1/40. Zgodnie z ww. aktem, na opisanym gruncie znajdują się dwa budynki: biurowy i stołówka, które z uwagi na ich stan są przeznaczone do rozbiórki. Uściślając: budynek biurowy stoi na działce nr 1/35, zaś stołówka na działce 1/37.
Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jak wskazano w akcie notarialnym z 28 grudnia 2010 r. (czyli w akcie zakupu działek przez Pana B. P.), cały grunt był ogrodzony. Również w chwili składania niniejszego wniosku, wszystkie działki objęte wnioskiem są ogrodzone po obwodzie (tzn. wszystkie działki, o których mowa, znajdują się wewnątrz jednego ogrodzenia, jednak poszczególne działki nie są od siebie odgrodzone). Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działki otrzymane w darowiźnie od męża.
Działki nie były wykorzystywane. Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnej działalności w podatku VAT, gdyż nie jest podatnikiem VAT. Działki te nie były ani nie są przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie wyklucza w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Wnioskodawczyni nie udzieliła nikomu żadnych pełnomocnictw w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek.
Zabudowane budynkami są działki: 1/35 i 1/37. Jak wskazano we wniosku w opisie stanu faktycznego, budynek biurowy stoi na działce nr 1/35, zaś stołówka stoi na działce 1/37.
Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie, że jej zdaniem wszystkie działki należy uznać za działki zabudowane, gdyż wszystkie działki są ogrodzone, zaś skoro ogrodzenie stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego, to tym samym stanowi również budowlę w rozumieniu ustawy o VAT. W tym miejscu Wnioskodawczyni precyzuje wyjaśnienie w zakresie ogrodzenia. Jak wskazano we wniosku, działki nr 1/39 i 1/41 przeszły z mocy prawa, na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, na własność Gminy (…)za odszkodowaniem. W wyniku tej operacji przejęty został również płot (ogrodzenie). Doprowadziło to do sytuacji, w której co prawda wszystkie działki należy uznać za ogrodzone, ale z uwagi na przejęcie przez Gminę wskazanych działek, w efekcie płot nie znajduje się działkach: 80, 310, 290, 270. Ponadto podczas ostatniej wizji lokalnej okazało się, że płot na odcinku działek 40, 50, 60, 70 został zdemolowany, stąd Wnioskodawczyni precyzuje, że obecnie betonowy płot znajduje się na działkach o numerach: 10, 20, 210, 220, 230, 240, 360, 370, 380, 350, 330, 400, 130, 110, 90, 30.
Wnioskodawczyni uważa więc za działki zabudowane:
a) działki o numerach: 10, 20, 210, 220, 230, 240, 360, 370, 380, 350, 330, 400, 130, 110, 90, 30 - zabudowane ogrodzeniem (które stanowi budowlę),
b) działki nr 1/35 i 1/37 - zabudowane budynkami.
We wniosku wskazano, że budynki te nie będą zburzone przed sprzedażą. Wnioskodawczyni potwierdza, że nie planuje ich zburzenia ani rozbiórki przed sprzedażą. Zdaniem Wnioskodawczyni ogrodzenie stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego. Jest to płot betonowy. Ogrodzenie znajduje się tylko na działkach 10, 20, 210, 220, 230, 240, 360, 370, 380, 350, 330, 400, 130, 110, 90, 30. Ogrodzenie (budowla w rozumieniu Prawa budowlanego) znajduje się tylko na działkach: 10, 20, 210, 220, 230, 240, 360, 370, 380, 350, 330, 400, 130, 110, 90, 30 zaś działki 1/35 i 1/37 są zabudowane budynkami w rozumieniu Prawa budowlanego. Nie jest możliwe ustalenie okoliczności kiedy budynki zostały oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy, gdyż są to budynki sprzed kilkudziesięciu lat (wczesne lata powojenne). Budynki nie były i nie są użytkowane. Wnioskodawczyni nie dokonała żadnych ulepszeń. Jak wskazano wyżej oraz we wniosku, Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT, zaś budynków nie wykorzystywała w ogóle. Nieruchomości zostały Wnioskodawczyni podarowane przez męża w celu wyrównania statusu majątkowego w małżeństwie – mąż Wnioskodawczyni chciał w ten sposób przekazać część swojego majątku. Działki zostały Wnioskodawczyni podarowane jako działki budowlane i Wnioskodawczyni nic na nich nie robiła. Wynika to z celu nabycia. Działki nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej sprzedaży innych nieruchomości:
- Dom w (…):
Data nabycia: 2003 (zakup) oraz 2005 (zniesienie współwłasności)
Sposób nabycia: zakup / zniesienie współwłasności
Cel nabycia: dla rodziny;
Sposób korzystania: założenie wykorzystania w celu mieszkalnym;
Data sprzedaży: 2006;
Powód sprzedaży: sprzedaż w stanie budowy, nie był użytkowany, brak środków na wykończenie (dom był bardzo duży);
Zabudowanie: w stanie budowy
Rodzaj: mieszkalny;
Sposób opodatkowania: przeznaczenie dochodu na cele mieszkaniowe (prywatne zbycie nieruchomości);
Oddanie przez zbyciem na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub podobnej: nie.
- Dom w (…):
Data nabycia: 2006 (zakup);
Sposób nabycia: zakup;
Cel nabycia: dla rodziny;
Sposób korzystania: założenie wykorzystania w celu mieszkalnym;
Data sprzedaży: 2007;
Powód sprzedaży: sprzedaż w trakcie budowy, nie był użytkowany, zmiana planów rodziny co do lokalizacji domu;
Zabudowanie: w trakcie budowy;
Rodzaj: mieszkalny;
Sposób opodatkowania: przeznaczenie dochodu na cele mieszkaniowe (prywatne zbycie nieruchomości);
Oddanie przez zbyciem na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub podobnej: nie.
W odniesieniu do powyższych dwóch nieruchomości z uwagi na fakt, że sytuacje te miały miejsce kilkanaście lat temu, Wnioskodawczyni wskazuje, że rozliczenie zbycia było dokonane prawdopodobnie w ten sposób, że przeznaczyła dochód na cele mieszkaniowe.
- Udział w budynku biurowym (ściślej: współużytkownik wieczysty w udziale nieruchomości gruntowej oraz współwłaściciel budynku posadowionego na działce);
Data nabycia: 2019 (zakup);
Sposób nabycia: zakup;
Cel nabycia: plany rozpoczęcia własnej działalności gospodarczej;
Sposób korzystania: plany rozpoczęcia własnej działalności gospodarczej;
Data sprzedaży: 2020;
Powód sprzedaży: porzucenie tych ze planów na poczet kariery zawodowej;
Zabudowanie: tak;
Rodzaj: użytkowy;
Sposób opodatkowania: zysk ze sprzedaży został opodatkowany, zaś podatek odprowadzony w rozliczeniu 2020;
Oddanie przez zbyciem na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub podobnej: tak (najem).
Wnioskodawczyni nie będzie wnioskować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek. Nie będzie również zabiegać o zmianę przeznaczenia w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego, natomiast nie może przesądzić, że taka zmiana nie nastąpi z innego powodu (np. z inicjatywy właściwego organu, itp.).
Gospodarstwo rolne mogą stanowić grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji:
- działki od numeru 1/1 do numeru 1/12, od numeru 1/14 do numeru 1/24 oraz od numeru 1/26 do numeru 1/38 znajdują się na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną;
- działki o numerach 1/13 oraz 1/25 przeznaczono w ww. planie pod usługi;
- działkę 1/40 przeznaczono w ww. planie pod wewnętrzne drogi dojazdowe, zaś działki 1/39 i 1/41 pod drogi lokalne i poszerzenie istniejących ulic;
- działki nr 1/39 i 1/41 przeszły z mocy prawa, na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, na własność Gminy (`(...)`) za odszkodowaniem.
Powyższe działki nie stanowią zatem gospodarstwa rolnego. Każda z działek będzie miała dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań, ani nie poniesie/nie poniosła dodatkowych nakładów w związku z przygotowaniem do sprzedaży ww. działek, np. drogi dojazdowe, uzbrojenie wodno-kanalizacyjne, przyłącza linii elektrycznej, oferty sprzedaży.
Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać planowanej daty sprzedaży. Nie wyklucza, że wszystkie działki zostaną sprzedane, właśnie z tego powodu został złożony wniosek o wydanie interpretacji. Nieruchomości będą w takim stanie, jak obecnie.
Wnioskodawczyni nie wie, jaką działalność będzie prowadzić nabywca (nabywcy) na działkach oraz w jakim celu zostaną i przez kogo nabyte.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
-
Czy sprzedaż przez Panią A. P. działek o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działki 1/40, otrzymanych od męża na podstawie umowy darowizny, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, tzn. czy Pani A. P. z tytułu sprzedaży tych działek będzie podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?
-
W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie 1 – Czy sprzedaż przez Panią A. P. działek o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działki 1/40, otrzymanych od męża na podstawie umowy darowizny, będzie korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT?
Stanowisko Wnioskodawczyni:
Ad. 1)
Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią działek o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działki 1/40, otrzymanych od męża na podstawie umowy darowizny, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawczyni z tytułu tej sprzedaży nie będzie występować w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednakże fakt bycia podatnikiem z tytułu określonej aktywności gospodarczej nie oznacza, że jest się podatnikiem VAT-u w odniesieniu do wszystkich czynności, jakie dany podmiot podejmuje. Sprzedaż prywatnej nieruchomości przez podatnika VAT czynnego nie rodzi więc obowiązku podatkowego w podatku VAT, jeśli nieruchomości te nie mogą być uznane za związane z tą działalnością.
W powyższym zakresie dochodzi do odróżnienia zarządzania majątkiem prywatnym od aktywności gospodarczej. Kwestia ta była przedmiotem rozważań w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 15 września 2011 r. (w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10). W tej sprawie TSUE uznał, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zdaniem TSUE, osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.
Na kanwie orzecznictwa unijnego i polskiego oraz interpretacji podatkowych, w Polsce wykształciła się praktyka zgodnie z którą o zarządzie majątkiem prywatnym nie można mówić w sytuacji, w której sprzedawca dokonuje między innymi następujących czynności:
a) uzbrojenie trenu,
b) wydzielenie dróg wewnętrznych,
c) podejmuje działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży „wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia”,
d) uzyskuje przed sprzedażą decyzję o warunkach zabudowy,
e) występuje o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
f) dokonuje podziału działek,
g) korzysta wyłącznie z pomocy fachowych pośredników w sprzedaży.
Istotne jest jednak to, że należy dokonać łącznej analizy powyższych i podobnych przesłanek. Nie można więc wyciągać wniosków jedynie z faktu np. podziału działek, jeśli nie była to jedna z czynności, w ramach których dany podmiot działa jak handlowiec.
W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie wykonała żadnej z ww. czynności, na które wskazuje praktyka interpretacyjna. Działki będące przedmiotem niniejszego Wniosku, zostały bowiem otrzymane od męża na podstawie umowy darowizny.
Ad. 2)
W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż przez nią działek o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działki 1/40, otrzymanych od męża na podstawie umowy darowizny, będzie korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT.
Będzie tak w sytuacji, gdyby organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni w zakresie pytania 1. Wstępnie należałoby wówczas rozważyć, czy sprzedaż działek nie powinna podlegać opodatkowaniu według stawki 23% VAT.
Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się z VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o terenach budowlanych, rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Gdyby uznać ww. działki za niezabudowane, wówczas stanowiłyby one tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Jednakże zdaniem Wnioskodawczyni wszystkie z nich należy uznać za działki zabudowane, co wyklucza zastosowanie omawianego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Działka nr 1/35 jest zabudowana budynkiem biurowym, zaś działka 1/37 jest zabudowana budynkiem stołówki. Budynki te nie będą zburzone przed sprzedażą. Z tego względu działki te są zabudowane. Jednak wszystkie działki są również ogrodzone, o czym była mowa w opisie stanu faktycznego. Ogrodzenie stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego, a tym samym w rozumieniu ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że przy sprzedaży budowli, opodatkowanie podatkiem VAT dla budowli rozciąga się również na grunt, na którym ta budowla jest posadowiona.
Należy wówczas zastosować m.in. przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się z podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w przepisach jest mowa o obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
- kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
- posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
- użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
Jak wskazano wyżej, ogrodzenie stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego, a tym samym w rozumieniu ustawy o VAT, co oznacza, że sprzedaż wszystkich działek będzie zwolniona z podatku VAT.
Gdyby niemożliwe okazało się zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas będzie możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku, dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
- stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
- dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie omawianych nieruchomości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.
Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.
Z opisu sprawy wynika, że Pan B. P. (małżonek Wnioskodawczyni) nabył od Skarbu Państwa na własność działkę gruntu 2 oraz działkę gruntu 4. Grunt ten był oddany w użytkowanie wieczyste do 5 grudnia 2089 r., zaś Pan B. P. do chwili zakupu tych działek był ich użytkownikiem wieczystym.
W 2011 r. Rada Gminy uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący teren działek 3 i 4. W szczególności, dla działek oznaczono przeznaczenie pod tereny strefy zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny strefy komunikacji publicznej i wewnętrznej oraz tereny strefy usług.
Na wniosek Pana B. P. z 28 stycznia 2013 r. w sprawie połączenia działek 3 oraz 128/4, Starosta dokonał połączenia tych działek w działkę nr 1. 10 stycznia 2014 r. Pan B. P. wystąpił o zatwierdzenie podziału działki 1. Wójt Gminy zatwierdził ten podział, polegający na wydzieleniu z działki nr 1 czterdziestu jeden działek o numerach od 1/1 do 1/41. Działki od numeru 1/1 do numeru 1/12, od numeru 1/14 do numeru 1/24 oraz od numeru 1/26 do numeru 1/38 znajdują się na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Działki o numerach 1/13 oraz 1/25 przeznaczono w ww. planie pod usługi. Działkę 1/40 przeznaczono w ww. planie pod wewnętrzne drogi dojazdowe, zaś działki 1/39 i 1/41 pod drogi lokalne i poszerzenie istniejących ulic. Działki nr 1/39 i 1/41 przeszły z mocy prawa, na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, na własność Gminy (`(...)`) za odszkodowaniem.
Aktem notarialnym z 30 grudnia 2014 r. Pan B. P. zawarł z Wnioskodawczynią umowę darowizny, na mocy której darował swojej żonie ww. działki o numerach od 1/1 do 1/38 oraz działkę 1/40. Zgodnie z ww. aktem, na opisanym gruncie znajdują się dwa budynki: biurowy i stołówka, które z uwagi na ich stan są przeznaczone do rozbiórki. Budynek biurowy stoi na działce nr 1/35, zaś stołówka na działce 1/37.
Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działki otrzymane w darowiźnie od męża.
Działki nie były wykorzystywane. Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnej działalności w podatku VAT, gdyż nie jest podatnikiem VAT. Działki te nie były ani nie są przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie udzieliła nikomu żadnych pełnomocnictw w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni nie wyklucza w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości.
Zabudowane budynkami są działki: 1/35 (budynek biurowy) i 1/37 (stołówka).
Wnioskodawczyni uważa za działki zabudowane:
-
działki o numerach: 10, 20, 210, 220, 230, 240, 360, 370, 380, 350, 330, 400, 130, 110, 90, 30 - zabudowane ogrodzeniem (które stanowi budowlę),
-
działki nr 1/35 i 1/37 - zabudowane budynkami.
Budynki te nie będą zburzone przed sprzedażą. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem VAT, zaś budynków nie wykorzystywała w ogóle. Nieruchomości zostały Wnioskodawczyni podarowane przez męża w celu wyrównania statusu majątkowego w małżeństwie – mąż Wnioskodawczyni chciał w ten sposób przekazać część swojego majątku. Działki zostały Wnioskodawczyni podarowane jako działki budowlane i Wnioskodawczyni nic na nich nie robiła. Działki nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej sprzedaży innych nieruchomości:
-
dom w (…), przeznaczenie dochodu na cele mieszkaniowe (prywatne zbycie nieruchomości);
-
dom w (…), przeznaczenie dochodu na cele mieszkaniowe (prywatne zbycie nieruchomości);
-
udział w budynku biurowym (współużytkownik wieczysty w udziale nieruchomości gruntowej oraz współwłaściciel budynku posadowionego na działce), zysk ze sprzedaży został opodatkowany, zaś podatek odprowadzony w rozliczeniu 2020.
Wnioskodawczyni nie będzie wnioskować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek. Nie będzie również zabiegać o zmianę przeznaczenia w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Powyższe działki nie stanowią gospodarstwa rolnego. Każda z działek będzie miała dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań, ani nie poniesie/nie poniosła dodatkowych nakładów w związku z przygotowaniem do sprzedaży ww. działek, np. drogi dojazdowe, uzbrojenie wodno-kanalizacyjne, przyłącza linii elektrycznej, oferty sprzedaży. Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać planowanej daty sprzedaży. Nie wyklucza, że wszystkie działki zostaną sprzedane.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym podlegania opodatkowaniu VAT sprzedaży działek.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie sprawy nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług.
Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawczyni podjęła w odniesieniu do działek przez cały okres posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła/nie podejmuje ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie dokonywała/nie dokonuje żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek. Działki nie były ani nie są przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie udzieliła nikomu żadnych pełnomocnictw w związku z planowaną sprzedażą działek. Wnioskodawczynie nie poczyniła jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Działki nie były wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie będzie wnioskować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek. Nie będzie również zabiegać o zmianę przeznaczenia w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Wnioskodawczyni nie poczyniła jakichkolwiek działań, ani nie poniesie/nie poniosła dodatkowych nakładów w związku z przygotowaniem do sprzedaży ww. działek, (np. drogi dojazdowe, uzbrojenie wodno-kanalizacyjne, przyłącza linii elektrycznej, oferty sprzedaży). Poza planowaną sprzedażą przedmiotowych działek Wnioskodawczyni sprzedała jeszcze dwa domy w trakcie budowy – prywatne zbycie nieruchomości, oraz udział w budynku biurowym, który został opodatkowany. Z okoliczności sprawy nie wynika zatem, aby wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami.
Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowych działek stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawczynię nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie dokonywała czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie opisanych działek przez Wnioskodawczynię nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
W konsekwencji zbycie działek od 1/1 do 1/38 oraz działki 1/40 nie będzie skutkować uznaniem Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.
Z uwagi na uznanie stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej, nienależna opłata w kwocie 1560 zł uiszczona 25 września 2021 r., zostanie – zgodnie z wolą Wnioskodawczyni wyrażoną we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. – zwrócona na rachunek wskazany we wniosku. Zwrot nastąpi po zakończeniu postępowania, stosownie do uregulowania zawartego w art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.