0114-KDIP3-2.4011.608.2021.3.AC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 września 2021 r. (data wpływu 5 września 2021 r.) na wezwanie z 3 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.608.2021.1.AC (data doręczenia 4 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne pismem z 3 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.608.2021.1.AC (data doręczenia 4 września 2021 r.) Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku. Pismem z 5 września 2021 r. (data wpływu 5 września 2021 r.) uzupełniono braki wniosku.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli w roku 2015 budowę domu na działce, której byli właścicielami na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej od 2014 r. Pozwolenie na budowę domu dotyczyło budynku jednorodzinnego z garażem w bryle budynku. Budynek został wybudowany i odebrany. Niestety z powodów rodzinnych i lokalizacyjnych Wnioskodawczyni wraz z mężem musieli sprzedać nieruchomość. W dniu 9 marca 2017 r. aktem Rep.(…)/2017 Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała nieruchomość. Ponieważ sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat i dotyczyła osób fizycznych należało odprowadzić podatek od dochodu. Ponieważ część przychodu Wnioskodawczyni wraz z mężem przeznaczyli na własne cele mieszkaniowe, złożyli stosowany PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 zaliczając do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione w trakcie budowy i do jej zakończenia udokumentowane FVAT, tj. fakturami na: materiały budowlane, elewację, instalacje, podłogi, stolarkę dachu, bramę garażową, furtkę, kostkę brukową itp.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu doprecyzowała stan faktyczny o poniższe informacje:

Faktury dokumentujące poniesione wydatki na kostkę brukową ułożoną na podjeździe garażu, montaż bramy garażowej, furtkę i ogrodzenie zostały wystawione na Wnioskodawczynię i jej męża pozostających we wspólnocie małżeńskiej, tj. na A i B C. Wnioskodawczyni w momencie budowy, a później sprzedaży domu, nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem w Spółce komandytowej, która została zarejestrowana w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) z dniem (…), czyli po dacie sprzedaży nieruchomości. Spółka ta ma wpisaną w PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) działalność m.in. w zakresie obsługi rynku nieruchomości. Natomiast przedmiotem interpretacji podatkowej jest prywatna nieruchomość wybudowana i sprzedana przed datą powstania Spółki. Opisane zdarzenie będące przedmiotem zapytania o interpretację indywidualną nie ma żadnego związku z działalnością gospodarczą spółki. Wnioskodawczyni wraz z mężem, na nieruchomości posiadanej w ramach prywatnego majątku, uzyskali w czerwcu 2015 roku pozwolenie na budowę i od razu rozpoczęli budowę domu, gdzie planowali się przeprowadzić z dwójką nastoletnich dzieci. W międzyczasie Wnioskodawczyni pod koniec 2015 roku zaszła w ciążę z trzecim dzieckiem. Po urodzeniu dziecka w sierpniu 2016 roku przeprowadzka do wybudowanego domu okazała się niezasadna, zdecydowano o pozostaniu w dotychczasowej lokalizacji w A w bliskim sąsiedztwie rodziców i teściów, których wsparcie było istotne przy wychowaniu dzieci, a w szczególności najmłodszego dziecka, które wymagało po urodzeniu długotrwałej rehabilitacji i związanych z tym częstych wyjazdów do kliniki rehabilitacyjnej. Zdecydowano o sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła w marcu 2017 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy do kosztów uzyskania przychodu prawidłowym jest uwzględnienie udokumentowanych faktur VAT (podatek od towarów i usług) poniesionych w okresie budowy, tj. od momentu jej rozpoczęcia do zakończenia na: kostkę brukowa ułożoną na podjeździe do garażu, faktur za montaż bramy garażowej, faktur za bramę furtkę i ogrodzenie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przepisie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu, oprócz udokumentowanych kosztów nabycia uznaje się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy, a nadto poczynione zostały w czasie posiadania nieruchomości. Zatem poniesione koszty na wykonanie ogrodzenia, utwardzenie, tj. położenie kostki, zamontowanie bramy garażowej, bramy i furtki wydają się być prawidłowo zakwalifikowanymi do kosztów uzyskania przychodu i poniesionymi na nieruchomość nakładów. Spełnione są przesłanki: nakłady zwiększyły wartość nieruchomości, zostały poniesione w czasie posiadania nieruchomości, zostały udokumentowane fakturą VAT. Wydatki te były konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku.

Własne stanowisko przedstawione we wniosku Wnioskodawczyni pragnie poprzeć orzecznictwem, np. wydaną interpretacją indywidualną nr 0113-KDIPT2-2.4011.171.2017. 2.MK, gdzie do kosztów uzyskania przychodów zaliczono koszty wykonania ogrodzenia, a Krajowa Izba Skarbowa uzasadnia to następująco: „Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczenia całości kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, do których można zaliczyć koszty zakupu działki obejmujące cenę nabycia i poniesione koszty aktu notarialnego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, tj. poczynione nakłady na remont domu jednorodzinnego i wykonanie ogrodzenia działki, udokumentowane fakturami VAT”.

Analizując wydane przez Krajową Izbę Skarbową interpretacje oraz ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowisko wnioskodawczyni jest następujące: Odpłatne zbycie nie nastąpiło w ramach wykonania działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Kosztami uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) nabytych odpłatnie są udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Zatem poniesione koszty na wykonanie ogrodzenia, utwardzenia tj. położenia kostki, zamontowanie bramy garażowej, bramy i furtki powinny być zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęli w 2015 r. budowę domu jednorodzinnego z garażem w bryle budynku na działce, której byli właścicielami na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej od 2014 r. Z powodów rodzinnych i lokalizacyjnych Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedali odebrany do użytku dom 9 marca 2017 r. przeznaczając część środków na własne cele mieszkaniowe. W zgłoszeniu podatkowym zaliczyli wydatki poniesione w trakcie budowy i do jej zakończenia udokumentowane fakturami VAT, na materiały budowlane, elewację, instalacje, podłogi, stolarkę dachu, bramę garażową, furtkę, kostkę brukową, które zostały wystawione na Wnioskodawczynię i jej męża. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki udokumentowane fakturami VAT poniesionymi w okresie budowy domu, tj. od momentu jej rozpoczęcia do zakończenia na: kostkę brukowa ułożoną na podjeździe do garażu, faktur za montaż bramy garażowej, faktur za bramę furtkę i ogrodzenie.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, należy zatem odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. w szczególności do art. 46 i art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa możemy wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

• grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),

• budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),

• części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).

Z treści art. 48 Kodeksu cywilnego wynika, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane.

W myśl art. 47 ww. Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Wyżej wymienione przepisy wyrażają generalną zasadę, że budynek jako część składowa nieruchomości z wyjątkami przewidzianymi w ustawie – nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Dlatego też, sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu bez względu na to, czy na gruncie tym wybudowano budynek, czy też nie i kiedy to nastąpiło. Odmienna sytuacja prawna występuje tylko w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania - art. 235 Kodeksu cywilnego.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym i w takim przypadku istotne znaczenie będzie miała data jego wybudowania.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

W świetle powyższego, nabycie przez Wnioskodawczynię działki, na której wybudowany został budynek jednorodzinny z garażem w bryle budynku nastąpiło w 2014 r. W konsekwencji, termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2019 r.

Sprzedaż nieruchomości dokonana w 2017 r. nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, zatem stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

a) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

b) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego przychodem ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Analiza treści art. 22 ust. 6c i 6e ww. ustawy prowadzi do wniosku, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu poniesionych na nieruchomość nakładów uwarunkowane zostało koniecznością:

a) zwiększenia jej wartości,

b) poniesienia w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości,

c) oraz udokumentowania fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych za nakłady należy zatem rozumieć wszelkie inwestycje, które zmieniają/przeobrażają daną rzecz, nadając jej nową jakość. Zatem nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, poniesione w trakcie posiadania nieruchomości, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jej odpłatnego zbycia, jeżeli odznaczają się remontowym, modernizacyjnym lub ulepszającym charakterem i zwiększyły wartość nieruchomości, niezależnie od tego, czy zostały one sfinansowane kredytem bankowym, czy też środki na ten cel pochodziły z oszczędności nabywcy.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia „remont”. Wymienione pojęcie rozumieć należy zatem w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji.

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96, stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

Za „remont” należy więc uznać prace dotyczące nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od nieruchomości bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu nieruchomości we właściwym stanie, doprowadzeniu jej do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jej elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie nieruchomości, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” nieruchomości, a więc jej ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi nieruchomości.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Rozpatrując powyższe należy mieć na względzie fakt, że aby dany wydatek zaliczyć jako nakład zwiększający wartość nieruchomości w czasie jej posiadania musi zostać udokumentowany w sposób, o którym mowa w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym przepisem, warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości, jest m.in. posiadanie faktury VAT lub dokumentu stwierdzającego poniesienie opłaty administracyjnej.

Podsumowując, art. 22 ust. 6e ww. ustawy wyraźne wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem kosztów uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą nieruchomości. I tak do owych kosztów Wnioskodawczyni może zaliczyć nakłady udokumentowane fakturami VAT, które zwiększyły wartość domu, ponieważ poniesione wydatki remontowe i budowlane dotyczące nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowią nakłady zwiększające wartość nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży 9 marca 2017 r. nieruchomości nabytej w 2014 r. do majątku objętego małżeńską wspólnością majątkową zabudowanej budynkiem mieszkalnym od 2015 r., z uwagi na fakt, że sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość została nabyta, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, tj. wydatki poniesione w trakcie budowy na remont domu jednorodzinnego, materiały budowlane, elewację, instalacje, podłogi, stolarkę dachu, bramę garażową, furtkę i kostkę brukową.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pani męża. W celu uzyskania interpretacji Pani mąż powinien złożyć odrębny wniosek i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.