INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 24 maja 2021 r. (data wpływu 1 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 13 sierpnia 2021 r. (data nadania 16 sierpnia 2021 r., data doręczenia 20 sierpnia 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.484.2021.1.JK2 o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych tytułem pracy na terytorium Polski przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Niemczech oraz obowiązków płatnika tego tytułu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 czerwca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych tytułem pracy na terytorium Polski przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Niemczech oraz obowiązków płatnika tego tytułu.
Z uwagi na braki formalne pismem z 13 sierpnia 2021 r. (data nadania 16 sierpnia 2021 r., data doręczenia 20 sierpnia 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.484.2021.1.JK2 Organ wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia braków wniosku.
Pismem z 24 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) uzupełniono braki wniosku.
We wniosku złożonym przez:
- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Pana (…)
- Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
(`(...)`) Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością
przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca Pan (…) jest niemiecką osobą fizyczną - nierezydentem podlegającym w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Wnioskodawca nie posiada w Polsce miejsca zamieszkania ani centrum interesów osobistych ani gospodarczych. Na stałe i na co dzień Wnioskodawca zamieszkuje na terenie Niemiec, gdzie prowadzi swoje gospodarstwo domowe. W roku 2013 Wnioskodawca został powołany na stanowisko prezesa zarządu polskiej spółki (Zainteresowany niebędący stroną postępowania).
Spółka polska jest spółką-córką niemieckiej spółki prawa handlowego (GmbH), która to spółka na dzień dzisiejszy posiada 68% zaangażowania w kapitale polskiej spółki.
Spółka niemiecka posiada siedzibę w niemieckim L. i nie ma w Polsce żadnego miejsca prowadzenia działalności, takiego jak zakład, oddział, przedstawicielstwo lub filia.
W uchwale o powołaniu na stanowisko Prezesa Zarządu polskiej spółki dla Wnioskodawcy nie zostało ustalone żadne wynagrodzenie z tytułu wykonywania tej funkcji. Wnioskodawcę nie łączy też z polską spółką żadna umowa w zakresie wykonywania funkcji Prezesa zarządu, tj. nie zawarto pomiędzy stronami umowy o pracę, umowy cywilno-prawnej ani kontraktu managerskiego. Wnioskodawca nie prowadzi także w Polsce działalności gospodarczej jako osoba fizyczna.
Wnioskodawca piastuje również równocześnie stanowisko Prezesa zarządu w niemieckiej spółce-matce, z którą to spółką Wnioskodawcę łączy stosunek pracy (umowa o pracę). Od wynagrodzenia z tytułu niemieckiej umowy o pracę Wnioskodawca płaci składki na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy na terenie Niemiec.
Wnioskodawca posiada ważny dokument A1 poświadczający, iż jego rezydencja ubezpieczeniowa (ubezpieczenia społeczne) ma miejsce na terenie Niemiec.
W celu wykonywania zadań Prezesa Zarządu w polskiej spółce Wnioskodawca został w 2015 roku oddelegowany z Niemiec do Polski, a zatem jako osoba delegowana wykonuje działalność jako pracownik najemny w Niemczech w imieniu pracodawcy, który normalnie prowadzi tam swą działalność, a jest delegowany przez tego pracodawcę do Polski do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy.
Wnioskodawca przebywa w Polsce jedynie czasowo, pełniąc funkcję członka Zarządu. W czasie pobytu w Polsce jego pracodawcą pozostaje podmiot zagraniczny, z którym wiąże go umowa o pracę i który wypłaca mu comiesięczne wynagrodzenie.
Niemiecka umowa o pracę Wnioskodawcy przewiduje, że minimum 25% czasu pracy przeznaczonego na pełnienie obowiązków Prezesa Zarządu polskiej spółki. Wnioskodawca musi wykonywać na terenie Niemiec.
Wynagrodzenia z tytułu pełnienia swoich funkcji przez Wnioskodawcę wypłacane są w całości przez spółkę niemiecką. Spółka niemiecka obciąża na podstawie comiesięcznych ryczałtowych faktur (oraz końcowego rozliczenia rocznego) polską spółkę wynagrodzeniem za usługę polegającą na wykonywaniu czynności Zarządczych przez Wnioskodawcę.
Faktury te płacone są przez polską spółkę bezpośrednio do spółki-matki.
Polska spółka nie dokonuje bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy ani na terenie Polski ani na terenie Niemiec żadnych wypłat z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu polskiej spółki.
Płacąc wynagrodzenie dla spółki-matki polska spółka nie ma dostępu do informacji, jaka część z kwoty płaconej dla spółki matki stanowi koszt samej niemieckiej spółki (np. koszty ponoszone w związku z użytkowaniem przez Wnioskodawcę niemieckiego samochodu służbowego, koszty wynajmu mieszkania służbowego dla Wnioskodawcy), a jaka część przypada na faktyczne wynagrodzenie stawiane do dyspozycji Wnioskodawcy.
Wnioskodawca pełniący funkcję Prezesa Zarządu polskiej spółki przedłożył certyfikat rezydencji.
Wnioskodawca nigdy nie przebywa w Polsce przez okres lub okresy, które przekraczałyby łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu. Okres przekraczający 183 dni Wnioskodawca przebywa w Niemczech.
Wnioskodawca w okresach, kiedy przebywa w Polsce, po wykonaniu swoich obowiązków z tytułu oddelegowania, codziennie powraca na teren Niemiec (pracownik transgraniczny).
Spółka niemiecka oraz spółka polska są podmiotami należącymi do jednej grupy kapitałowej.
Fakt przynależności do jednej grupy kapitałowej ma bezpośredni wpływ na zakres obowiązków pełnionych przez Wnioskodawcę. Do obowiązków Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu w Polsce należy bieżące zarządzenie przedsiębiorstwem, kontakt z zagranicznymi zleceniodawcami spółki polskiej, współuczestniczenie w wytyczaniu strategii dla polskiego przedsiębiorstwa, wdrażanie technologii i procedur w polskiej spółce, nawiązywanie bezpośrednich relacji handlowych z nowymi odbiorcami produktów spółki oraz i rozwijanie już istniejących relacji ze strategicznymi odbiorcami produktów polskiej spółki.
Ci sami odbiorcy są jednocześnie strategicznymi odbiorcami produktów niemieckiej spółki-matki oraz całej grupy kapitałowej.
Polska spółka nie realizowała i nie realizuje na rzecz Wnioskodawcy (delegowanego nierezydenta) jakichkolwiek wypłat (świadczeń), a także nigdy nie stawiała do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych).
Wszelkie decyzje dotyczące rozwoju zawodowego Wnioskodawcy, jego wynagrodzenia, zakresu obowiązków do pełnienia w obu spółkach (polskiej i niemieckiej) oraz pozostałych warunków zatrudnienia pozostają w wyłącznej gestii niemieckiej spółki-matki, która kontroluje jako pracodawca sposób i zakres wykonania czynności przez Wnioskodawcę w Polsce i Niemczech. To niemiecka spółka ma prawo do zwiększenia/zmniejszenia zakresu zleconych Wnioskodawcy do wykonania czynności, to spółka niemiecka dokonała rekrutacji Wnioskodawcy i jest jedynym podmiotem mogącym stosować wobec Wnioskodawcy jakiekolwiek środki dyscyplinarne w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków pracowniczych oraz dokonać ewentualnego rozwiązania umowy z Wnioskodawcą. To niemiecka spółka jest zobowiązana do wynagradzania Wnioskodawcy tytułem łączącego spółkę i Wnioskodawcę stosunku pracy.
Polska spółka nie jest formalnym pracodawcą Wnioskodawcy i z tego tytułu nie ponosi ani ryzyka ani odpowiedzialności za skutki pracy wykonanej przez Wnioskodawcę.
Z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu w polskiej spółce Wnioskodawcy nigdy nie przysługiwało żadne wynagrodzenie, czy inne świadczenia, które byłyby wypłacane (stawiane do dyspozycji Wnioskodawcy na terenie Polski lub Niemiec) bezpośrednio przez polską spółkę.
W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że bezpośrednio cały ekonomiczny ciężar zatrudnienia Wnioskodawcy rozumiany jako: ryzyko pracodawcy oraz bezpośrednie koszty wynagrodzenia, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne, zapłatą podatku dochodowego oraz kosztami pobocznymi takimi jak koszt korzystania z samochodu służbowego oraz mieszkania służbowego ponosi spółka niemiecka.
Polska spółka jest natomiast pośrednio obciążana przez spółkę niemiecką na podstawie comiesięcznych ryczałtowych faktur oraz końcowego rozliczenia rocznego wynagrodzeniem za świadczoną usługę polegającą na wykonywaniu czynności zarządczych przez Wnioskodawcę.
Polska spółka nie jest jednocześnie pracodawcą Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytani****a.
1. Czy w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę funkcji Prezesa Zarządu w polskiej spółce Wnioskodawca powinien odnośnie wypłacanego mu przez niemieckiego pracodawcę wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę w Niemczech dokonać opodatkowania tych dochodów w Polsce zgodnie z Art. 16 (1) Ustawy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to jak należy wówczas zakwalifikować wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności w polskiej spółce: jako wykonywanie pracy i wówczas opodatkować przychód Wnioskodawcy według polskiej skali podatkowej (17 i 32%), czy też uznać należy, iż wykonywane czynności to „świadczenie osobiste” opisane w art. 29 ust. 1 punkt 5 ustawy o PIT, które powinno być opodatkowane ryczałtową stawka 20% podatku?
3. Jeżeli odpowiedź na pytanie numer 1 jest twierdząca, to jaka kwota powinna stanowić ewentualną podstawę opodatkowania czynności Wnioskodawcy w Polsce: cała kwota brutto stanowiąca przychód z niemieckiego stosunku pracy, kwota brutto pomniejszona o niemieckie koszty uzyskania przychodu, w tym niemieckie składki na ubezpieczenia społeczne, czy też powinna to być jakaś inna kwota?
4. Czy na polskiej spółce z tytułu wykonywania na jej rzecz czynności przez Wnioskodawcę zatrudnionego w Niemczech przez nierezydenta (firmę-matkę) ciążą jakieś obowiązki, w tym obowiązki płatnika, wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (m.in. z art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2; art. 42 ust. 2 pkt 2; art. 42a ustawy o PIT)?
Zdaniem Zainteresowanych, w tym przypadku do wynagrodzenia z tytułu niemieckiej umowy o pracę otrzymywanego od niemieckiego pracodawcy m.in. za czynności wykonywane podczas oddelegowania do Polski nie znajduje zastosowania Art. 16 (1) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowiący, że „wynagrodzenia (`(...)`) członków zarządu i inne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Niemcy) otrzymuje z tytułu członkostwa w (`(...)`) zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Polska), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (Polska)”, gdyż wynagrodzenie otrzymywane w Niemczech jest wynagrodzeniem z tytułu umowy o pracę z niemieckim pracodawcą w związku z łączącym obie te strony niemieckim stosunkiem pracy, a nie wynagrodzeniem otrzymywanym w Niemczech z tytułu członkostwa w zarządzie polskiej spółki.
W przypadku rozwiązania stosunku pracy z Wnioskodawcą przez niemieckiego pracodawcę odpadłaby przyczyna konstytuująca obowiązek zapłaty należności przez polską spółkę na rzecz firmy matki za świadczone przez nią na rzecz polskiej spółki usługi zarządcze i Wnioskodawca nie otrzymywałby wówczas w Niemczech żadnego wynagrodzenia, mogąc jednocześnie pozostawać członkiem zarządu polskiej spółki.
Ponadto w przytoczonym stanie faktycznym nie można uznać, że regulacje art. 16 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Niemcami znajdują zastosowanie jako lex specialis w stosunku do regulacji Art. 15 (1) tejże umowy, ponieważ brak jest tożsamości stosunku prawnego; Wnioskodawca otrzymuje od swojego pracodawcy w Niemczech wynagrodzenie z umowy o pracę i wynagrodzenie to nie jest „wynagrodzeniem” albo „podobną płatnością” z tytułu członkostwa w zarządzie polskiej spółki, tylko wynagrodzeniem z niemieckiego stosunku pracy. Do Wnioskodawcy znajduje zastosowanie regulacja (wyjątek) opisany w art. 15 (2) Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Niemcami dodatkowo wykluczający ewentualne stosowanie art. 16 (1).
Ad.2
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonywane przez niego czynności w takim przypadku należy uznać za „świadczenie osobiste” opisane w art. 29 ust. 1 punkt 5 ustawy o PIT i opodatkować je ryczałtową 20% stawką podatku.
Ad. 3
W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ewentualną podstawę opodatkowania powinna stanowić kwota brutto przychodu uzyskiwanego z niemieckiego stosunku pracy pomniejszona o niemieckie koszty uzyskania przychodu.
Ad. 4
Zainteresowany stoi na stanowisku, że w istniejącym stanie faktycznym na polskiej spółce z tytułu wykonywania na jej rzecz czynności przez Wnioskodawcę zatrudnionego w Niemczech nie ciążą żadne obowiązku podatkowe (w tym obowiązki płatnika).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z art. 3 ust. 2b ww. ustawy wynika, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a. z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7. z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:
1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobyty m doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie zaś do art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).
Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.
Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
W myśl art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Jednocześnie, na mocy art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Ze stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania (Wnioskodawca – osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Niemczech) pełni funkcję prezesa zarządu w polskiej spółce. Ww. osoba fizyczna przedłożyła certyfikat rezydencji. Wnioskodawca jest zatrudniony na postawie umowy o pracę w niemieckiej spółce. Niemiecka spółka jest spółką-matką w stosunku do ww. spółki polskiej. Za ww. funkcje Wnioskodawca otrzymuje od spółki niemieckiej wynagrodzenie w zawiązku z zawartą umowa o pracę.
Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Natomiast w świetle art. 15 ust. 1 ww. umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 niniejszej Umowy, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Jak wynika z treści art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Jak wynika ze stanu faktycznego:
- w uchwale o powołaniu Wnioskodawcy na stanowisko prezesa spółki polskiej nie zostało ustalone żadne wynagrodzenie,
- Wnioskodawcę ze spółka niemiecką wiąże umowa o pracę, na podstawie której został oddelegowany do Polski celem pełnienia funkcji prezesa polskiej spółki,
- wynagrodzenie za pełnienie funkcji prezesa wypłaca spółka niemiecka,
- Spółka niemiecka obciąża na podstawie comiesięcznych ryczałtowych faktur (oraz końcowego rozliczenia rocznego) polską spółkę wynagrodzeniem za usługę polegającą na wykonywaniu czynności Zarządczych przez Wnioskodawcę,
- cały ekonomiczny ciężar zatrudnienia Wnioskodawcy ponosi spółka niemiecka,
- polska spółka nie dokonuje bezpośrednio żadnych wypłat na rzecz Wnioskodawcy,
- polska spółka nie wie jaka część z kwoty płaconej dla spółki matki stanowi koszt samej niemieckiej spółki (np. koszty ponoszone w związku z użytkowaniem przez Wnioskodawcę niemieckiego samochodu służbowego, koszty wynajmu mieszkania służbowego dla Wnioskodawcy), a jaka część przypada na faktyczne wynagrodzenie stawiane do dyspozycji Wnioskodawcy.
Powyższe okoliczności świadczą o tym, że wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu umowy o pracę w Niemczech, w tym również z tytułu oddelegowania do Polski, należy zakwalifikować do pracy najemnej, o której mowa w art. 15 umowy polsko-niemieckiej.
W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko – niemieckiej, wynagrodzenie osoby zamieszkałej w Niemczech podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Polski. Natomiast ust. 2 tego przepisu, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Niemczech, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce) oraz w państwie miejsca zamieszkania pracownika (w Niemczech).
Należy zauważyć, że stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na „dniach fizycznej obecności”. W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Zainteresowany nigdy nie przebywa w Polsce przez okres lub okresy, które przekraczałyby łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu. Okres przekraczający 183 dni Zainteresowany przebywa w Niemczech.
Wyjaśnić należy, że w przypadku, gdy okres pobytu Zainteresowanego będącego stroną postępowania na terytorium Polski nie przekroczy łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, wówczas zostanie spełniony pierwszy warunek określony w treści przepisu art. 15 ust. 2 umowy polsko – niemieckiej.
Oceniając drugi i trzeci warunek określony w ww. przepisie, należy ustalić podmiot, który wypłaca wynagrodzenie Wnioskodawcy oddelegowanego do pracy w Polsce. W treści stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, że wynagrodzenia z tytułu pełnienia swoich funkcji przez Zainteresowanego wypłacane są w całości przez spółkę niemiecką. Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie dokonuje bezpośrednio na rzecz Zainteresowanego będącego stroną postępowania ani na terenie Polski ani na terenie Niemiec żadnych wypłat z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu polskiej spółki.
W związku z powyższym należy uznać, że zostanie spełniony drugi warunek wynikający z treści art. 15 ust. 2 umowy.
Jak wskazano we wniosku, bezpośrednio cały ekonomiczny ciężar zatrudnienia Zainteresowanego rozumiany jako: ryzyko pracodawcy oraz bezpośrednie koszty wynagrodzenia, łącznie ze składkami na ubezpieczenie społeczne, zapłatą podatku dochodowego oraz kosztami pobocznymi takimi jak koszt korzystania z samochodu służbowego oraz mieszkania służbowego ponosi spółka niemiecka. Spółka niemiecka posiada siedzibę w niemieckim Leverkusen i nie ma w Polsce żadnego miejsca prowadzenia działalności, takiego jak zakład, oddział, przedstawicielstwo lub filia.
W związku z czym, należy uznać, że trzeci warunek określony odpowiednio w art. 15 ust. 2 umowy polsko – niemieckiej zostanie spełniony.
Zatem, należy wskazać, że do wynagrodzenia Wnioskodawcy (Zainteresowanego będącego stroną postępowania) zastosowanie ma art. 15 ust. 2 umowy, więc wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania.
Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że wynagrodzenie Wnioskodawcy – osoby mającej miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu umowy o pracę zawartej z niemieckim pracodawcą, nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż zostały spełnione łącznie trzy warunki wynikające z treści art. 15 ust. 2 umowy polsko – niemieckiej.
Na Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (polskiej spółce) nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 42 ust. 1, ust. 1a, ust. 2, art. 42 ust. 2 pkt 2, art. 42a oraz obowiązki informacyjne.
Jak wskazano w treści interpretacji wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę niemiecką w związku z pozostawaniem Wnioskodawcy w stosunku pracy z niemiecką spółką, ponadto wynagrodzenie to wynika z umowy o pracę.
Stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe**.**
W związku z tym, że do wynagrodzenia Zainteresowanego będącego stroną postępowania nie będzie miał zastosowania art. 16 umowy polsko-niemieckiej, nie udziela się odpowiedzi na pytanie Nr 2 i 3, bowiem Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania twierdzącej odpowiedzi na pytanie Nr 1, tj. uznania, że do wynagrodzenia z tytułu niemieckiej umowy o pracę otrzymywanego od niemieckiego pracodawcy m.in. za czynności wykonywane podczas oddelegowania do Polski znajdzie zastosowanie art. 16 umowy polsko-niemieckiej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.