0114-KDIP3-1.4011.612.2021.2.EC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2021 r. (data wpływu 16 lipca 2021 r.), uzupełnione pismem z dnia 15 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 6 września 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.612.2021.1.EC (data nadania 6 września 2021 r., data doręczenia 10 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania korepetycji w ramach działalności nierejestrowej, określenia źródła przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania korepetycji w ramach działalności nierejestrowej, określenia źródła przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 września 2021 r. (data nadania 6 września 2021 r., data doręczenia 10 września 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.612.2021.1.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 15 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą obecnie działalności gospodarczej. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawcy jest umowa o pracę w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019r. poz. 1387 ze zm. dalej zwana „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”).

W przyszłości Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie dodatkowej działalności nieewidencjonowanej w myśl art. 5 ust. 1 Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 162, dalej „Prawo przedsiębiorców” ), z której przychód należny nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564).

Planowana działalność ma opierać się na udzielaniu przez Wnioskodawcę korepetycji z matematyki oraz języka angielskiego. W tym celu Wnioskodawca chciałby ukończyć kursy w tej materii oraz zdobyć odpowiednie certyfikaty potwierdzające umiejętności językowe Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy skupiają się na fakcie rozliczenia kosztów wydatków związanych z kursami językowymi oraz procesem zdobycia certyfikatu językowego. Wnioskodawca chciałby dowiedzieć się, czy może takie wydatki uznać za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT oraz obniżyć swój przychód o poniesione koszty w rozliczeniu rocznym.

Ponadto Wnioskodawca planuje w przyszłości rozszerzyć zakres korepetycji o rachunkowość. W tym celu Wnioskodawca chciałby ukończyć kursy rachunkowości organizowane przez Stowarzyszenie (…). Wątpliwości Wnioskodawcy skupiają się na fakcie rozliczenia kosztów wydatków związanych z kursami rachunkowości organizowanymi przez (…). Wnioskodawca chciałby dowiedzieć się, czy może takie wydatki uznać za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o PIT oraz obniżyć swój przychód o poniesione koszty w rozliczeniu rocznym.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b §3 Ordynacji podatkowej, poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz pytania interpretacyjne wraz ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej.

Pismem z dnia 15 września 2021 r. w odpowiedzi na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.612.2021.1.EC Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

I. Odpowiedź na zadane pytania:

a) Wnioskodawca zamierza udzielać korepetycji w ramach działalności nierejestrowej.

b) Wnioskodawca nie wykonywał w okresie 60 ostatnich miesięcy żadnej działalności gospodarczej.

c) Wnioskodawca będzie prowadził działalność samodzielnie bez wspólników.

d) Przedstawiona działalność, którą będzie wykonywał Wnioskodawca, nie będzie wiązała się z koniecznością uzyskania odpowiedniej koncesji, licencji czy też pozwolenia.

e) Pod pojęciem „koszty związane z procesem zdobycia certyfikatu językowego” Wnioskodawca rozumie otwarty katalog wydatków, które będą niezbędne do uzyskania certyfikatu językowego. W szczególności będą to wydatki takie jak:

- na kursy przygotowawcze do uzyskania certyfikatu językowego np. (…)

- związane z zakupem tzw. literatury fachowej np. ćwiczenia gramatyczne, książki przygotowujące do egzaminu itp.;

- za uczestnictwo w kursach i zajęciach z tzw. tutorami obcojęzycznymi lub polskimi tutorami znający biegle język obcy np. (…)

- opłata za możliwość przystąpienia do egzaminu (wpisowe).

f) Wydatki dotyczące kursu językowego i rachunkowości oraz zdobycia certyfikatu pozwolą Wnioskodawcy podnieść swoje umiejętności oraz kwalifikacje, tym samym będzie miał on szersze możliwości zarobkowania. Ponadto, w polskich realiach gospodarczych uzyskanie potwierdzenia pewnych umiejętności poprzez dyplom/certyfikat jest bardzo dobrze widziane w oczach potencjalnych klientów'. Jest to dla nich potwierdzenie jakości wykonywanych usług. Powyższe ma zatem bezpośredni wpływ na potencjalne przychody uzyskiwane z działalności, co również powinno wpłynąć na możliwości zarobkowania Wnioskodawcy. W związku z tym, wydatki na kursy i certyfikaty powinny pozwolić uzyskać Wnioskodawcy większe przychody, ale również zabezpieczyć przyszłość swojej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana w zdarzeniu przyszłym działalność gospodarcza może być uznana za działalność nieewidencjonowaną, a przychody z niej osiągnięte mogą zostać zaliczone do innych źródeł w rozumieniu ustawy o PIT?

2. Czy opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki są kosztami uzyskania przychodu dla opisanej w zdarzeniu przyszłym działalności gospodarczej?

3. Czy Wnioskodawca powinien prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy**,** brak jest wyłączeń uniemożliwiających prowadzenie działalności polegającej na udzielaniu korepetycji z zakresu matematyki oraz języka angielskiego w formie działalności nieewidencjonowanej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 prawa przedsiębiorców, a przychody z tej działalności powinny zostać zaklasyfikowane do innych źródeł przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 prawa przedsiębiorców nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W wyłączeniach dotyczących prowadzenia działalności nieewidencjonowanej brak jest wyłączenia dla działalności dotyczącej prowadzenia korepetycji.

Zgodnie z art. 6 prawa przedsiębiorców przepisów ustawy nie stosuje się do: działalności - wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;

- wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów;

- wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2020 r. poz. 1891);

- działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy Z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.);

- działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. z 2020 r. poz. 553 i 932), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym uznać należy, iż Wnioskodawca może w przyszłości prowadzić działalność nieewidencjonowaną w zakresie udzielania korepetycji i zaklasyfikować przychody z niej uzyskane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, czyli do innych źródeł.

Zgodnie z art. 20 ust. 1ba ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca może rozpocząć prowadzenie działalności nieewidencjonowanej w zakresie udzielenia korepetycji, przychody z niej zaliczy do innych źródeł oraz opodatkuje je zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 27 ustawy o PIT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy opisane w zdarzeniu przyszłym wydatki może ująć jako koszty uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, być właściwie udokumentowany.

Definicja kosztów uzyskania przychodów, sformułowana przez ustawodawcę w cytowanym powyżej art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Jak wskazano powyżej, kosztem uzyskania przychodów są również wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą pośrednio powiązane z uzyskiwanymi przychodami.

Wobec powyższego skoro opisane okoliczności zdarzenia przyszłego wskazują że poniesione wydatki na kursy językowe oraz certyfikaty językowe, a także kursy rachunkowości organizowanymi przez (…) są związane z całokształtem planowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i spełniają wskazane wyżej przesłanki, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto należy zaznaczyć, że wskazane wydatki na kursy językowe, certyfikaty językowe oraz kursy rachunkowości organizowanymi przez (…) nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3.

Wnioskodawca uważa, iż nie ma on obowiązku prowadzenia podatkowej księgo przychodów i rozchodów.

W kwestii prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (księgi podatkowej), zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT, obowiązek prowadzenia księgi podatkowej (lub ksiąg rachunkowych) dotyczy m.in. osób fizycznych, ale tylko tych, które prowadzą działalność gospodarczą.

A zatem, w przypadku prowadzenia działalności nieewidencjonowanej, zdaniem Wnioskodawcy nie prowadzi się księgi podatkowej, ponieważ nie jest to działalność gospodarcza. Obowiązek prowadzenia księgi podatkowej wystąpi w razie przekroczenia limitu przychodu należnego (1400 zł). Należy wówczas uznać, iż, poczynając od dnia złożenia wniosku o wpis do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), a jeżeli wniosek nie został złożony w 7-dniowym terminie, poczynając od dnia następującego po dniu, w którym nastąpił bezskuteczny upływ tego terminu, uzyskuje przychody z działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie mógł prowadzić wyłącznie ewidencję sprzedaży dla swojej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – są „inne źródła”.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak wynika z przytoczonych przepisów podatkowych, przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, stosownie do art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kwalifikowane do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1bb o podatku dochodowym od osób fizycznych, dopiero w razie przekroczenia limitu przychodu należnego określonego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców uznaje się, że podatnik, poczynając od dnia złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a jeżeli wniosek nie został złożony w terminie określonym w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - poczynając od dnia następującego po dniu, w którym nastąpił bezskuteczny upływ tego terminu, uzyskuje przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Z uwagi na posłużenie się w art. 20 ust. 1bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęciem przychodu należnego do ustalenia momentu przekroczenia 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia nie sposób przyjąć odmienne postanowienia, co do zasad jego ustalania do celów podatku dochodowego, jak wskazane w art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

W dniu 30 kwietnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646, ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy: nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie tego przepisu to prawo, a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy – osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEiDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2).

Działalność określona w art. 5 ust. 1 stanowi tzw. działalność nierejestrową.

Należy zauważyć, że przepis art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do zapisu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń, czy wyłączeń. Tak więc w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy osoba fizyczna wykonuje w ramach działalności nierejestrowej różne czynności, do ustalenia, czy przychód należny nie przekroczył w poszczególnych miesiącach 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, należy wziąć pod uwagę łączne przychody należne uzyskane z tej działalności w danym miesiącu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca zamierza udzielać korepetycji w ramach działalności nierejestrowej na podstawie ustawy Prawo przedsiębiorców (miesięczny przychód nie będzie przekraczał 50% minimalnego wynagrodzenia). Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ostatnich 60 miesięcy.

Z opisanych we wniosku okolicznościach stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki do prowadzenia działalności nierejestrowej zawarte w ustawie prawo przedsiębiorców oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, w przypadku, gdy – jak wskazał Wnioskodawca – prowadzone przez niego czynności będą wykonywane na zasadach tzw. „działalności nierejestrowej”, osiągnięte z tych czynności przychody należne Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu natomiast do kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, co następuje.

Wnioskodawca ma zamiar udzielać korepetycji z matematyki, języka angielskiego oraz rachunkowości. W związku z tym Wnioskodawca w celu podniesienia swoich kwalifikacji będzie ponosił koszty kursu języka angielskiego, rachunkowości oraz koszty kursu przygotowującego do uzyskania certyfikatu językowego, zakup literatury fachowej, uczestnictwo w kursach i zajęciach z tzw. tutorami obcojęzycznymi lub polskimi, wpisowe za przystąpienie do egzaminu.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie rzeczywiście poniesione przez podatnika, racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu – w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu.

Podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, pod warunkiem że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Aby dany koszt mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi ponadto zostać prawidłowo udokumentowany.

Jak już wskazano powyżej, przesłanką konieczną do zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku przyczynowego między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Każdorazowa ocena wydatków poniesionych przez podatnika wymaga zatem dokonania indywidualnej analizy.

Powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że dowód księgowy jest dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie danej operacji gospodarczej. Podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentną korzyść podatkową, ponieważ ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Ma on obowiązek nie tylko udokumentować, że wydatek został poniesiony (prawidłowo zarachowany), ale wykazać także, że poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji gdy wydatki z tytułu kursu językowego, rachunkowości oraz koszty związane z procesem zdobycia certyfikatu pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem i faktycznie zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu mogą zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również to czy powinien on prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zgodnie z przepisem art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów rozchodów dotyczy osób fizycznych oraz spółek osobowych, prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast przychody osób wykonujących działalność nierejestrową zaliczone zostały do przychodów z innych źródeł. Zatem, w przypadku prowadzenia działalności nieewidencjonowanej, nie ma obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy wskazać należy, że:

- Wnioskodawca spełnia warunki prowadzenia działalności nierejestrowej. Osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody z udzielania korepetycji na zasadach tzw. „działalności nierejestrowej” Wnioskodawca powinien zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- w związku z prowadzoną działalnością nierejestrową Wnioskodawca będzie mógł przy obliczaniu dochodu odliczyć koszty, które poniósł ściśle w związku z wykonywaną działalnością nierejestrową (np. opłaty za kurs językowy, kurs rachunkowości, zakup literatury fachowej, wpisowe za egzamin);

- Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie postawionych pytań i nie odnosi się do oceny innych kwestii poruszonych w stanowisku Wnioskodawcy, przede wszystkim ocenie Organu nie podlegało ustalenie czy korepetycje są wykluczone z ustawy prawo przedsiębiorców (gdyż nie było to przedmiotem zapytania oraz przepisy tej ustawy nie są przepisami podatkowymi).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) ul. (…), (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.