0113-KDIPT2-3.4011.395.2021.4.IR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka” lub „Ubezpieczający”) prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie m.in. usług budowlanych. Spółka przystąpiła do programu ubezpieczenia na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym (zwanym dalej: „UFK”), którym objęci zostali pracownicy Spółki (pracownik dalej również jako: „Ubezpieczony”). UFK to produkt inwestycyjny polegający na połączeniu ubezpieczenia na życie z inwestycją w fundusze inwestycyjne.

Celem objęcia pracowników ubezpieczeniem na życie z UFK jest:

1. Zmotywowanie pracowników do zwiększonego zaangażowania w wykonywaną pracę.

2. Stworzenie i podtrzymywanie silnej więzi z pracownikami oraz wzbudzenie w nich poczucia lojalności.

3. Wzbudzenie w pracownikach chęci długoterminowej współpracy.

4. Zapewnienie pracownikom bezpieczeństwa i komfortu psychicznego poprzez udzielenie zabezpieczenia finansowego np. członków rodziny (uposażonych) na wypadek jego śmierci.

5. Zapewnienie pracownikom możliwości gromadzenia środków pieniężnych na przyszłość, z uwagi na niepewność systemu ubezpieczeń społecznych.

6. Konkurowanie z innymi pracodawcami w procesie rekrutacji pracowników.

Stronami umowy jest Towarzystwo Ubezpieczeniowe i Spółka będąca Ubezpieczającym. Pracownik z kolei jest Ubezpieczonym, czyli podmiotem uprawnionym z umowy ubezpieczenia. Umowa ubezpieczeniowa jest umową indywidualną, a więc zawieraną w odniesieniu do każdego pracownika oddzielnie.

W pierwszej kolejności umowa ta została zawarta z jedną osobą zatrudnioną na podstawie umowy o pracę (jest nią udziałowiec Spółki). Spółka przewiduje, iż w przyszłości taka umowa zostanie zawarta z innymi pracownikami Spółki (osobami zatrudnionymi na postawie umów o pracę). Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości polisą zostaną objęte również osoby wykonujące pracę na podstawie powołania.

Przedmiotem umowy jest życie ubezpieczonego oraz inwestowanie przez ubezpieczyciela, w sposób wskazany przez ubezpieczającego i na ryzyko ubezpieczającego, środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu umowy w ramach UFK w okresie, na jaki umowa została zawarta.

Składki wpłacane są na rachunek, który składa się z:

1. Części Bazowej, na której zapisywane są środki pochodzące ze składek regularnych oraz
2. Części Wolnej, na której zapisywane są środki pochodzące ze składek dodatkowych.

Składki ubezpieczeniowe są opłacane przez Spółkę z góry, z częstotliwością miesięczną, w wysokości minimum 400 zł miesięcznie. Zarówno składka regularna, jak i składka dodatkowa może być inwestowana.

Spółka nie wyklucza możliwości wpłacania dodatkowych nieobowiązkowych wpłat w przypadku, gdy jej wyniki finansowe będą na to pozwalały. Ma to na celu premiowanie pracowników, których praca wpływa w dużym stopniu na wynik finansowy Spółki.

Składka regularna jest w całości inwestowana w pozycje inwestycyjne. Zarówno środki pochodzące ze składek regularnych, jak i składki dodatkowe mogą być inwestowane w maksymalnie 10 pozycji inwestycyjnych. Umowa ubezpieczenia ulega rozwiązaniu wskutek:

1. braku zapłaty składki regularnej (po uprzednim wezwaniu do jej zapłaty),

2. spadku wartości rachunku poniżej wartości opłat,

3. złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy lub wniosku o całkowitą wypłatę świadczenia wykupu,

4. śmierci ubezpieczonego,

5. dożycia do końca okresu ubezpieczenia.

W czasie trwania umowy wypłata środków zgromadzonych na rachunku możliwa jest w następujących przypadkach:

1. z tytułu śmierci ubezpieczonego,

2. z tytułu dożycia – tzn. dożycia ubezpieczonego do określonego w umowie dnia, w którym kończy się okres ubezpieczenia,

3. z tytułu całkowitej wypłaty (świadczenie wykupu),

4. z tytułu częściowej wypłaty (świadczenie wykupu).

W przypadku śmierci ubezpieczonego środki zgromadzone na rachunku przypadają uposażonemu – osobie uprawnionej przez ubezpieczonego do otrzymania pieniędzy w przypadku jego śmierci (20% wartości części bazowej rachunku i 100% wartości części wolnej rachunku oraz większej z 2 wartości: kwoty równej 10-krotności składki regularnej w roku, należnej w pierwszym roku polisy, albo kwoty równej wartości części bazowej rachunku, przy czym po upływie pierwszych 5 lat polisy Ubezpieczający ma prawo w każdym czasie do złożenia wniosku o zmianę wysokości świadczenia z tytułu śmierci na równą sumie 120% wartości części bazowej rachunku oraz 100% wartości części wolnej rachunku).

W przypadku dożycia środki pieniężne otrzymuje ubezpieczony (100% wartości rachunku).

Złożenie wniosku o całkowitą wypłatę skutkuje rozwiązaniem umowy ubezpieczenia z dniem złożenia wniosku. Z kolei, dokonywanie częściowych wypłat ze środków zgromadzonych na rachunku możliwe jest w każdym czasie, pod warunkiem utrzymania minimalnego salda części bazowej rachunku (24 000 zł), określonego w umowie, przy czym w okresie pierwszych 5 lat polisy częściowa wypłata świadczenia wykupu jest możliwa wyłącznie z części wolnej rachunku. Częściowa wypłata może być dokonywana nie częściej niż jeden raz w miesiącu polisy. Świadczenie wykupu jest wypłacane na wniosek Spółki.

Umowa ubezpieczeniowa na życie z UFK jest wymieniona w załączniku do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 895, z późn. zm.) w Dziale I pt. „Ubezpieczenie na życie” i przyporządkowana jest do grupy pierwszej określonej jako „Ubezpieczenia na życie”.

W piśmie z dnia 30 lipca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że umowa ubezpieczenia została zawarta na okres 26 lat. Uprawnionym do środków w trakcie ich gromadzenia oraz ich wypłaty jest Ubezpieczający. Powyższe uprawnienia obejmują zarówno część bazową, jak i część wolną.

Środki zgromadzone z tytułu wpłacanej składki regularnej mogą być wypłacone przed upływem okresu, na jaki zawarta jest umowa. W przypadku świadczenia wykupu wypłacany jest określony % części bazowej (na której zapisywane są składki regularne) oraz 100% części wolnej (na której zapisywane są składki dodatkowe).

W ramach Części Bazowej, na której zapisywane są środki pochodzące ze składek regularnych umowa przewiduje część ochronną (ubezpieczeniową) oraz część inwestycyjną. Składka regularna w całości inwestowana jest w pozycje inwestycyjne.

Uprawnienie Wnioskodawcy nie jest ograniczone do złożenia wniosku o wypłatę środków. Wnioskodawca będzie również podmiotem uprawnionym – beneficjentem środków.

W dalszej części opisu Wnioskodawca wskazał, że zawarta umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto, nie reguluje kwestii:

- wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

- możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

- wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Ogólne warunki umowy wskazują jedynie, że w okresie pierwszych 5 lat ubezpieczenia częściowa wypłata świadczenia może być dokonywana wyłącznie z części wolnej rachunku. Z kolei, data dożycia jest ustalona na dzień 11 lutego 2047 r., a więc data dożycia nie nastąpi w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto (11 lutego 2021 r.).

Uprawnionym do otrzymania świadczenia wynikającego z zawartej umowy jest pracodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) :

1. Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na opłacanie składek regularnych i dodatkowych z tytułu umowy ubezpieczeniowej, którą objęci są pracownicy, są kosztami uzyskania przychodu Wnioskodawcy?

2. Czy Wnioskodawca jako płatnik, będzie obowiązany do rozpoznania u pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wpłat składek regularnych oraz dodatkowych, w momencie zapłaty składek przez Wnioskodawcę (Ubezpieczającego)?

3. Czy w momencie całkowitej bądź częściowej wypłaty środków pieniężnych na rzecz Ubezpieczonego na Wnioskodawcy jako płatniku, będzie ciążył obowiązek w zakresie wykazania wypłaconej kwoty na druku deklaracji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11 w świetle art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 3 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad 2

Wnioskodawca jako płatnik, nie będzie obowiązany do rozpoznania u pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), z tytułu wpłat składek regularnych oraz dodatkowych w momencie zapłaty składek przez Wnioskodawcę (Ubezpieczającego).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, ustawodawca określił źródła przychodów, do których należy między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).

Przez pracownika z kolei, ustawa o PIT w art. 12 ust. 4 rozumie osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Ustawa o PIT nie definiuje jednak pojęcia stosunku pracy, w związku z tym zasadne jest posłużenie się definicją wskazaną w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn.zm., zwaną dalej: „Kodeksem pracy”).

W Kodeksie pracy w art. 22 § 1 wskazano, że „przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Z kolei, za pracownika Kodeks pracy uważa osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę (art. 2 Kodeksu pracy).

W związku z tym, według Wnioskodawcy, osoba zatrudniona na podstawie powołania traktowana powinna być jako pracownik na potrzeby analizy przepisów ustawy o PIT.

Wpłacane przez Spółkę składki regularne oraz dodatkowe nie stanowią, w ocenie Wnioskodawcy, przychodu dla pracownika ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazuje na interpretację z dnia 2 października 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.182.2017.2.PR, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż „(`(...)`) składka podstawowa w części ochronnej, będzie stanowiła przychód Wnioskodawcy ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez Spółkę, czyli w dacie zapłaty składki Ubezpieczycielowi, ponieważ z tą chwilą Wnioskodawca zostanie objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po Jego stronie. W przypadku zaś składki podstawowej w części funduszowej przychód ze stosunku pracy po stronie Wnioskodawcy powstanie dopiero w momencie cesji, tj. przeniesienia praw i obowiązków wynikających z umowy na rzecz Wnioskodawcy”.

Stan faktyczny przedstawiony w przywołanym wniosku jest nieco inny niż w niniejszej sprawie, jednakże wnioski z niego płynące można na zasadzie analogii zastosować w omawianej sprawie. Dyrektor KIS uznał wówczas, że „jedynie składki w części ochronnej stanowią przychód ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez Spółkę, jednakże w niniejszej sprawie nie mamy podziału składki wpłacanej przez Wnioskodawcę na część ochronną i część inwestycyjną. Całość wpłacanych składek może być inwestowana. Wynika to z różnych zakresów umów ubezpieczeniowych. W związku z tym, po stronie pracownika (Ubezpieczonego) nie powstaje przychód ze stosunku pracy w momencie opłacania przez Wnioskodawcę (Ubezpieczającego) składek regularnych i dodatkowych.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do rozpoznania u pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT z tytułu wpłat składek regularnych oraz dodatkowych, w momencie zapłaty składek przez Wnioskodawcę (Ubezpieczającego).

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie całkowitej bądź częściowej wypłaty środków pieniężnych na rzecz Ubezpieczonego na Wnioskodawcy jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek w zakresie wykazania wypłaconej kwoty na druku PIT-11 w świetle art. 39 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy od dochodu z tytułu umów ubezpieczenia, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o PIT.

Zgodnie z przywołanym artykułem, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo

2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

– jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

W świetle powyższego, w przypadku wypłaty części lub całości środków zgromadzonych na rachunku, Ubezpieczyciel obowiązany jest potrącić zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19%. Na Ubezpieczającym, czyli Wnioskodawcy nie spoczywa w takim przypadku obowiązek wynikający z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT, tj. obowiązek przesłania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu druku deklaracji PIT-11 wykazującego kwoty wypłacane w wyniku wypłaty całkowitej lub częściowej środków zgromadzonych na rachunku. Wypłacane kwoty nie będą bowiem stanowiły przychodu ze stosunku pracy pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a przychód wskazany w art. 39 ust. 1 ustawy o PIT.

Mając powyższe na względzie, w momencie całkowitej bądź częściowej wypłaty środków pieniężnych na rzecz Ubezpieczonego na Wnioskodawcy jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek w zakresie wykazania wypłaconej kwoty na druku deklaracji PIT-11 w świetle art. 39 ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych i odnosi się jedynie do przedmiotu zapytania zawartego w pytaniu nr 2 i nr 3 i nie dotyczy innych zagadnień przedstawionych we wniosku, w tym nie stanowi rozstrzygnięcia w zakresie pojęcia „pracownik” na podstawie przepisów art. 2 Kodeksu pracy, ponieważ zagadnienia tego nie rozstrzygają przepisy prawa podatkowego.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.).

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że interpretacje indywidualne dotyczą indywidualnych spraw i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.