0113-KDIPT2-1.4011.622.2021.2.KO
📋 Podsumowanie interpretacji
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych związanych z nieodpłatnym przekazaniem nieruchomości z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólnika. Organ uznał, że jeśli planowane wycofanie nieruchomości z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólnika nie będzie miało cech odpłatnego zbycia, a wartość przekazywanych nieruchomości nie przekroczy wartości odpowiadającej udziałowi wspólnika w spółce, to czynność ta będzie neutralna podatkowo dla wspólnika. W takiej sytuacji nie powstanie po stronie wspólnika obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2021 r.(data wpływu 24 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.)o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnego przekazania nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego wspólnika – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnego przekazania nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego wspólnika.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.), na wezwanie Organu.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest wspólnikiem (…) Spółka jawna z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka”), która powstała w wyniku przekształcenia powstałej w dniu 5 maja 1992 r. Spółki cywilnej działającej pod firmą (…), zawiązanej przez (…i…). Byli to jedyni wspólnicy Spółki cywilnej oraz są to jedyni wspólnicy Spółki jawnej, przez cały okres jej trwania i w chwili obecnej. Przekształcenie nastąpiło na mocy uchwały wspólników z dnia 30 listopada 2001 r. w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych. W związku z powyższym, Spółka wpisana została dniu (…) do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (…).
Do majątku Spółki należy nieruchomość: działka o powierzchni 1262 m2, zabudowana, położona w (…), która posiada Księgę Wieczystą KW nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.
Nieruchomość ta została nabyta przez Wnioskodawcę w dwóch etapach:
-
w dniu 5 września 1995 r. nabyto 6/78 części nieruchomości;
-
w dniu 17 czerwca 1997 r. nabyto pozostałą 72/78 części nieruchomości.
W momencie nabycia, nieruchomość zabudowana była dwupiętrowym budynkiem (dalej: „Budynek 1”) oraz budynkami gospodarczymi.
Bezpośrednio po nabyciu poszczególnych części nieruchomości, Spółka wprowadziła je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczęła ich wykorzystywanie w celach prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży części i akcesoriów samochodowych oraz konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych. W trakcie prowadzenia działalności na tej nieruchomości, w latach od 1995-2001 Spółka poczyniła szereg wydatków na ulepszenie nieruchomości oraz przeprowadziła szereg prac modernizacyjnych: wyburzono cześć budynków gospodarczych, przeprowadzono remont Budynku 1, zaadoptowano pozostawiony budynek gospodarczy na garaż.
W wyniku przeprowadzonych prac, zwiększona wartość budynków została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych: w 2001 r. - w przypadku Budynku 1 oraz w 2000 r. - w przypadku garażu.
W latach 2000-2002 Spółka wybudowała na opisywanej nieruchomości przy ul. (…) dodatkowy budynek, usługowo-magazynowy (dalej: „Budynek 2”). Prace budowlane prowadzone były częściowo przez Spółkę funkcjonującą jako Spółka cywilna, a częściowo jako Spółka jawna (przekształcenie nastąpiło dnia 30 stycznia 2002 r.). W dniu 4 kwietnia 2002 r., Spółka, funkcjonując już jako Spółka jawna, uzyskała pozwolenie na użytkowanie wzniesionego budynku, któremu nadano administracyjnie adres (…).
Budynek 2 został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki jako: budynek usługowo-magazynowy z wartością początkową jaka wynikała z kosztów jego budowy, z datą przyjęcia 31 maja 2002 r.
Wspólnicy Spółki, tj. Wnioskodawca (…) i wspólnik (…) zamierzają na mocy uchwały wspólników powyższą nieruchomość w całości wycofać ze Spółki, przenosząc w formie aktu notarialnego jej własność na rzecz obu wspólników, na cele osobiste tychże wspólników. (…) Spółka jawna jest spółką dwuosobową i w czasie jej trwania nie było innych wspólników. Każdy ze wspólników jest uprawniony z osobna do reprezentowania i składania oświadczeń woli w imieniu Spółki. Wspólnicy uczestniczą w zyskach i stratach Spółki w proporcjach: po 50% każdy. Obaj wspólnicy Spółki jawnej staną się współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości w częściach równych.
Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki jawnej do majątku osobistego wspólników, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy to w formie spółki, czy to w formie działalności jednoosobowej. Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w Spółce.
Przeniesienie nieruchomości na rzecz wspólników zostanie przeprowadzone w następujący sposób:
-
przeniesienie nieruchomości nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego) o przekazaniu wskazanych składników majątku Spółki do majątku osobistego wspólników,
-
w wykonaniu tej uchwały zawarta zostanie umowa w formie aktu notarialnego o nieodpłatne przekazanie wspólnikom opisanych wyżej nieruchomości,
-
umowa przenosząca własność nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, będzie natomiast umową nienazwaną o treści i skutkach określonych w tej umowie,
-
przekazanie nieruchomości nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, wskutek tej czynności nie ulegnie zmniejszeniu udział kapitałowy któregokolwiek ze wspólników w Spółce.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 września 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że wspólnicy na chwilę obecną nie planują likwidacji Spółki ani nie zamierzają wystąpić ze Spółki po nieodpłatnym wycofaniu z majątku Spółki jawnej nieruchomości, o których mowa we wniosku.
Przedmiotem wniosku są skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania udziałów w nieruchomościach po stronie Wnioskodawcy w obu wskazanych przypadkach, tj. zarówno jako wspólnika Spółki, która przekazuje nieruchomości (skutki podatkowe po stronie podmiotu `(...)`. "1-5" \h \z przekazującego aktywa), jak i po stronie Wnioskodawcy, jako otrzymującego udziały w nieruchomościach (skutki podatkowe po stronie podmiotu otrzymującego te aktywa).
Przedmiotowe nieruchomości - budynki ujęte są w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako środki trwałe zaliczone do pierwszej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: „1 Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”. Wszystkie nieruchomości - budynki amortyzowane są metodą liniową, zgodnie ze stawkami amortyzacyjnymi ustalonymi w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych.
Nieruchomość gruntowa jest natomiast ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako środek trwały zaliczony do zerowej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: „0 Grunty”. Nieruchomość gruntowa nie podlega amortyzacji i nie jest amortyzowana.
Żadna z przedmiotowych nieruchomości - budynków nie została w całości zamortyzowana i obecnie trwa kontynuacja ich amortyzacji.
Po otrzymaniu udziałów w nieruchomościach, Wnioskodawca rozważa wynajęcie nieruchomości, poza działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę jawną. Wnioskodawca nie będzie jednak profesjonalnie zarządzać nieruchomościami.
Nieodpłatne przekazanie nieruchomości do majątku osobistego wspólników nastąpi w ramach relacji prawnej pomiędzy Spółką a jej wspólnikami w tym znaczeniu, że kryterium decydującym o przekazaniu nieruchomości jest przymiot wspólników Spółki jawnej posiadany przez Wnioskodawcę oraz drugiego wspólnika. Nieodpłatne przekazanie nieruchomości nie nastąpiłoby natomiast na rzecz osoby niebędącej wspólnikiem Spółki jawnej. Wobec powyższego należy uznać, że przekazanie to będzie wynikało z posiadania przez nich ogółu praw i obowiązków w Spółce.
Nieodpłatne przekazanie nieruchomości na rzecz wspólników nie będzie realizacją uprawnień wspólników, które wynikają z posiadania przez nich ogółu praw i obowiązków w tym znaczeniu, że:
- opisane nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w nieruchomościach nie jest świadczeniem dokonywanym w żadnym z trybów przewidzianych w Kodeksie spółek handlowych,
- opisane nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w nieruchomościach nie jest świadczeniem dokonywanym na podstawie postanowień umowy spółki regulujących tego rodzaju świadczenia (postanowienia umowy Sp. j. nie zawierają tego rodzaju zapisów).
- nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w nieruchomościach nie będzie miało wpływu na rozliczenia pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą jako wspólnikiem z tytułu udziału w zyskach, udziału w stratach, udziału w majątku likwidacyjnym. Nie będzie ono miało również wpływu na wartość należności, które będą przysługiwały Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki z ww. tytułów.
Nieodpłatne przekazanie nieruchomości stanowi realizację uprawnień wspólników, które wynikają z posiadania przez nich ogółu praw i obowiązków w tym znaczeniu, że podjęcie uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości, w następstwie której nastąpi nieodpłatne przekazanie nieruchomości wiąże się z realizacją uprawnień wspólników wynikających z członkostwa w spółce.
Nieodpłatne przekazanie udziałów w nieruchomościach na rzecz Wnioskodawcy jest wypełnieniem woli wspólników co do przeniesienia własności w następstwie uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości w postaci nieprzyjmującej formy umowy darowizny, ani umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Będzie umową nienazwaną sporządzoną notarialnie na podstawie art. 3531 Kodeksu cywilnego, statuującego zasadę swobody umów.
Wykreślenie przedmiotowych nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nastąpi po przekazaniu udziałów w nieruchomości, w dniu podpisania aktu notarialnego dokumentującego przeniesienie nieruchomości z majątku (…) Sp. j. do majątku osobistego wspólników.
W wyniku wycofania ww. nieruchomości z majątku Spółki jawnej wkład Wnioskodawcy w Spółce nie ulegnie obniżeniu.
Przeniesienie własności nieruchomości do majątku Wnioskodawcy będzie w wysokości 50%, czyli takiej samej jak Jego 50% udział w zyskach i stratach Spółki. Przeniesienie własności nieruchomości pozostanie jednocześnie bez wpływu na udział Wnioskodawcy w zyskach i stratach Spółki.
Przedmiotowe nieruchomości po wycofaniu z majątku Spółki jawnej nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki jawnej i nie będą jej wynajmowane.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanym we wniosku stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie Wnioskodawcy oraz drugiemu wspólnikowi Spółki udziałów (po 50%) w nieruchomościach opisanych we wniosku (Budynek 1, Budynek 2, garaż, grunt na którym posadowione są budynki), w wyniku ich wycofania z majątku Spółki do majątku prywatnego wspólników, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Wnioskodawcy będącym wspólnikiem Spółki udziału 50% w nieruchomościach opisanych we wniosku (Budynek 1, Budynek 2, garaż, grunt na którym posadowione są budynki) przy jednoczesnym przekazaniu udziału 50% w nieruchomościach drugiemu wspólnikowi Spółki, w wyniku wycofania nieruchomości z majątku Spółki do majątku prywatnego wspólników nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna. W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Stosownie do art. 8 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy). Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 ustawy - Kodeks spółek handlowych). Stosownie natomiast do art. 51 ustawy - Kodeks spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.
Ze względu na to, że spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.
Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.
W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:
-
spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1. z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
-
spółkę kapitałową w organizacji,
-
spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
-
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej, a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi.
Ustawa ta zawiera natomiast przepis ogólny, tj. art. 14 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
-
środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
-
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
-
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
-
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W przepisie tym mowa jest o przychodzie z „odpłatnego zbycia” składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.
W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez spółkę jawną do majątku jej wspólnika, niewątpliwie dochodzi do zbycia nieruchomości przez spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej wspólnika.
Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu nieruchomości ze spółki odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że spółka nie uzyska od wspólnika żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku spółki na jej wspólnika, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.
W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonym wyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki jawnej są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątku wspólnika, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u wspólnika przychodu z tytułu odpłatnego zbycia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”. Odpłatny zaś to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów, bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.
Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.
Z powyższego wynika zatem, że w przypadku, gdy wspólnik otrzyma nieruchomość wycofaną z majątku spółki do majątku prywatnego o wyższej wartości, niż jego udział w spółce (a zatem nieekwiwalentnie), wówczas powstanie dla niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wspólnika, który otrzyma nieruchomości o wyższej wartości powstanie przychód odpowiadający wartości nadwyżki ponad jego udział w spółce. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11: „Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego”. W rezultacie nastąpi świadczenie z majątku spółki jawnej do majątku wspólnika. Natomiast przychód dla wspólnika nie powstanie, jeżeli wartość nieruchomości otrzymanej przez niego będzie miała wartość odpowiadającą (nieprzekraczającą) jego udziałowi w spółce.
Biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeśli planowana czynność wycofania wskazanej we wniosku nieruchomości z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wartość ww. nieruchomości nie przekroczy wartości odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w Spółce, to czynność ta będzie neutralna dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej Spółki.
Z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani z żadnego innego przepisu ustawy nie wynika obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w opisanej powyżej sytuacji. Wobec powyższego, nieodpłatne przekazanie ww. nieruchomości z majątku Spółki jawnej na rzecz Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanych przez Niego udziałów w zyskach tej Spółki, nie spowoduje powstania przychodu, a tym samym, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z dnia 16 listopada 2020 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.591.2020.1.LS,
- z dnia 19 listopada 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.770.2020.1.ISL.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.
W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.
Stosownie do art. 8 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.
Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 ustawy Kodeks spółek handlowych).
Stosownie natomiast do art. 51 ustawy Kodeks spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.
W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.
Ze względu na to, że spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.
Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.
W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:
- spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
- spółkę kapitałową w organizacji,
- spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
- spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej, a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi.
Ustawa ta zawiera natomiast przepis ogólny, tj. art. 14 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W przepisie tym mowa jest o przychodzie z „odpłatnego zbycia” składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.
W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez spółkę jawną do majątku jej wspólnika, niewątpliwie dochodzi do zbycia nieruchomości przez spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej wspólnika.
Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu nieruchomości ze spółki odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że spółka nie uzyska od wspólnika żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku spółki na jej wspólnika, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.
W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonym wyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki jawnej są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątku wspólnika, jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u wspólnika przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.
W niniejszej sprawie wskazać również należy na art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.
Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
-
jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
-
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
-
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
-
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”. Odpłatny zaś to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów, bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.
Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić, ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.
Z powyższego wynika zatem, że w przypadku, gdy wspólnik otrzyma nieruchomość wycofaną z majątku spółki do majątku prywatnego o wyższej wartości, niż jego udział w spółce (a zatem nieekwiwalentnie), wówczas powstanie dla niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wspólnika, który otrzyma nieruchomości o wyższej wartości powstanie przychód odpowiadający wartości nadwyżki ponad jego udział w spółce. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11, „Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego”. W rezultacie nastąpi świadczenie z majątku spółki jawnej do majątku wspólnika. Natomiast przychód dla wspólnika nie powstanie, jeżeli wartość nieruchomości otrzymanej przez niego będzie miała wartość odpowiadającą (nieprzekraczającą) jego udziałowi w spółce.
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej, która powstała w wyniku przekształcenia Spółki cywilnej. Spółka jawna jest spółką dwuosobową i w czasie jej trwania nie było innych wspólników. Każdy ze wspólników jest uprawniony z osobna do reprezentowania i składania oświadczeń woli w imieniu Spółki. Wspólnicy uczestniczą w zyskach i stratach Spółki w proporcjach: po 50% każdy. Do majątku Spółki należy zabudowana nieruchomość. W momencie jej nabycia, nieruchomość zabudowana była dwupiętrowym Budynkiem 1 oraz budynkami gospodarczymi. Bezpośrednio po nabyciu poszczególnych części nieruchomości, Spółka wprowadziła je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczęła ich wykorzystywanie w celach prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży części i akcesoriów samochodowych oraz konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych. W trakcie prowadzenia działalności w tej nieruchomości, Spółka poczyniła szereg wydatków na ulepszenie nieruchomości oraz przeprowadziła szereg prac modernizacyjnych.
W latach 2000-2002 Spółka wybudowała na opisywanej nieruchomości dodatkowy budynek usługowo-magazynowy (Budynek 2).
Wspólnicy Spółki zamierzają na mocy uchwały wspólników powyższą nieruchomość w całości wycofać ze Spółki, przenosząc w formie aktu notarialnego jej własność na cele osobiste wspólników. Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki jawnej do majątku osobistego wspólników. Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w Spółce. Wspólnicy na chwilę obecną nie planują likwidacji Spółki, ani nie zamierzają wystąpić ze Spółki po nieodpłatnym wycofaniu nieruchomości, o których mowa we wniosku. Po otrzymaniu udziałów w nieruchomościach Wnioskodawca rozważa wynajęcie nieruchomości, poza działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę jawną. Nie będzie On jednak profesjonalnie zarządzać nieruchomościami. Wykreślenie przedmiotowych nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nastąpi po przekazaniu udziałów w nieruchomości, w dniu podpisania aktu notarialnego dokumentującego przeniesienie nieruchomości z majątku Spółki do majątku osobistego wspólników. W wyniku wycofania ww. nieruchomości wkład Wnioskodawcy w Spółce nie ulegnie obniżeniu. Przeniesienie własności nieruchomości do majątku Wnioskodawcy będzie w wysokości 50%, czyli takiej samej jak Jego 50% udział w zyskach i stratach Spółki. Przeniesienie własności nieruchomości pozostanie jednocześnie bez wpływu na udział Wnioskodawcy w zyskach i stratach Spółki. Przedmiotowe nieruchomości po wycofaniu z majątku Spółki jawnej nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki i nie będą jej wynajmowane.
Biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeśli planowana czynność wycofania wskazanych we wniosku nieruchomości (tj. Budynek 1, Budynek 2, garaż, grunt na którym posadowione są budynki), z majątku Spółki jawnej do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jeżeli wartość ww. nieruchomości nie przekroczy wartości odpowiadającej Jego udziałowi w Spółce, to czynność ta będzie neutralna podatkowo dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej Spółki.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, tj. drugiego wspólnika Spółki jawnej.
Ponadto, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.
Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.) , przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili