0113-KDIPT2-1.4011.470.2021.3.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 5 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 24 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

W dniu 24 sierpnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Zainteresowany) jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (posiada polską rezydencję podatkową).

Razem z dwoma innymi byłymi wspólnikami Spółki cywilnej Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym (po 1/3 udziału) nieruchomości znajdującej się na obszarze miasta X.

Nieruchomość została zakupiona w 2005 r. przez wszystkich trzech wspólników Spółki cywilnej w czasie funkcjonowania Spółki w związku z jej działalnością w ramach licytacji komorniczej w postępowaniu upadłościowym. Podstawowym dowodem nabycia nieruchomości nie była faktura VAT (podatek od towarów i usług), a postanowienie Sądu Rejonowego w X o przysądzeniu własności z dnia 22 czerwca 2005 r. Nieruchomość została nabyta w drodze przetargu, którego przedmiotem było prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budowli (budynków) znajdujących się na gruncie, tj. pawilonu o powierzchni zabudowy 128 m2 oraz pawilonu o powierzchni 45 m2. Zgodnie z protokołem opisu i oszacowania sporządzonym na zlecenie komornika prowadzącego postępowanie licytacyjne prawo użytkowania wieczystego wycenione zostało na kwotę czterokrotnie przewyższającą wartość wskazanych wyżej naniesień znajdujących się na nieruchomości. Jak wynika z postanowienia Sądu Rejonowego w X z dnia 26 września 2005 r. w okresie po przybiciu a przed przysądzeniem własności ww. nieruchomości w czerwcu 2005 r. wszelkie naniesienia znajdujące się na terenie nieruchomości zostały usunięte z nieruchomości (według oświadczenia Syndyka „zostały tylko fundamenty”). Przejście prawa użytkowania wieczystego na Wnioskodawcę nastąpiło w dacie uprawomocnienia się postanowienia w sprawie przysądzenia własności. W tej dacie nieruchomość nie była już zatem zabudowana. Jednocześnie powołanym wyżej postanowieniem z dnia 26 września 2005 r. Sąd Rejonowy w X zezwolił Syndykowi na zawarcie ugody ze wspólnikami Spółki cywilnej, mocą której Syndyk zapłacił Spółce kwotę odpowiadającą wartości naniesień tytułem odszkodowania „za zdewastowane i skradzione elementy naniesień na nieruchomości”. Ugoda została zrealizowana.

Jak wynika zatem z powyższego, faktycznym przedmiotem nabycia przez wspólników Spółki cywilnej było prawo użytkowania wieczystego gruntu, bowiem pozostałe znajdujące się na nieruchomości w momencie przysądzenia zanikowe obiekty nie przedstawiały faktycznie jakiejkolwiek wartości oraz w konsekwencji, z uwagi na swą szczątkowość nie wypełniały (oraz nie wypełniają do dnia dzisiejszego) w oczywisty sposób definicji budynków, czy też budowli (pomimo zapisów w księdze wieczystej nieruchomości mówiącej o istnieniu budynku).

Warto również podkreślić, że ani istniejąca Spółka cywilna, ani też Wnioskodawca,czy też którykolwiek z pozostałych byłych wspólników Spółki, nigdy nie czynił jakichkolwiek nakładów/inwestycji dotyczących przedmiotowej nieruchomości.

Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w działalności gospodarczej samej Spółki cywilnej, jak i któregokolwiek ze wspólników. Przedmiotowa nieruchomość nie była zakupiona w 2005 r. z jakąś szczególną motywacją w zakresie celu jej wykorzystania przez Spółkę. Pojawił się pomysł wykorzystania nieruchomości do budowy siedziby kancelarii Wnioskodawcy i innych wspólników Spółki. W związku z tym, wyłącznym działaniem związanym z nieruchomością było uzyskanie w 2010 r. decyzji administracyjnej Prezydenta Miasta X o warunkach zabudowy dla inwestycji „polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalno-handlowo-usługowych wraz z urządzeniami budowlanymi, wewnętrznym układem komunikacyjnym i zjazdami”. Decyzja ta nigdy nie została wykorzystana przez wspólników do jakiejkolwiek działalności inwestycyjnej.

Ze Spółki cywilnej, której wspólnicy byli współużytkownikami wieczystymi nieruchomości, w 2013 r. odszedł jeden wspólnik, a w ramach spłaty przeniesiony został na niego udział w wysokości 1/3 w tej nieruchomości. Sama Spółka cywilna została rozwiązana w dniu 5 czerwca 2013 r. i od tego czasu nieruchomość należy do majątku prywatnego trzech osób fizycznych, z których każdy posiada udział wynoszący 1/3.

Należy również zaznaczyć, że przedmiotowa nieruchomość objęta jest obecnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym dopuszczona jest możliwość lokowania w ramach nieruchomości budynków o funkcji mieszkaniowej lub usługowej, albo handlowej, z ograniczeniem powierzchni handlu. Nieruchomość nie była ujmowana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przedmiotowa nieruchomość nie była objęta remanentem likwidacyjnym.

W chwili obecnej wszyscy byli wspólnicy Spółki cywilnej, do których obecnie należy nieruchomość, rozważają zbycie swoich udziałów dotyczących nieruchomości z majątku prywatnego w drodze sprzedaży ich podmiotowi trzeciemu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza Spółką Y, w ramach której wykonuje zawód adwokata. Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, której przedmiotem jest obrót nieruchomościami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, w ramach rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych zastosowanie ma stawka liniowa.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, stanowi jedną działkę o numerze ewidencyjnym 1. Przedmiot działalności gospodarczej Spółki cywilnej - 74.11.Z Działalność prawnicza - (kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 2004), 69.10.Z Działalność prawnicza - (kod PKD 2007). Postanowienie o przysądzeniu własności uprawomocniło się w dniu 19 lipca 2005 r. i wystawione było na rzecz wspólników Spółki cywilnej, w tym na Wnioskodawcę na prawach współwłasności łącznej, uwzględniając to, że nabywcy kupili nieruchomość, jako wspólnicy Spółki cywilnej, na podstawie art. 998 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Na dzień uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na działce nie znajdowały się obiekty budowlane (budynki/budowle/urządzenia budowlane). Decyzja ustalająca warunki zabudowy wydana została na Spółkę cywilną.

Wskazana nieruchomość nie miała faktycznie żadnego zastosowania w Spółce i nie była wykorzystywana w żadnej mierze od momentu jej nabycia do momentu planowanej sprzedaży. Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w działalności gospodarczej samej Spółki cywilnej, jak i któregokolwiek ze wspólników. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. Na dzień sprzedaży nieruchomość będzie niezabudowana. Wnioskodawca nie zawarł i w chwili obecnej nie planuje zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży udziału prawa użytkowania wieczystego działki z przyszłym nabywcą. Nie dokonywał On kiedykolwiek sprzedaży działek. Wnioskodawca nie posiada innych działek, które w przyszłości zamierza sprzedać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie Nr 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w związku z ewentualną sprzedażą udziału w opisywanej nieruchomości przez Wnioskodawcę powstanie po Jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w związku z ewentualną sprzedażą udziału w opisywanej nieruchomości przez Wnioskodawcę, będzie On działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (VAT), o którym stanowi art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
3. Jeśli zostałoby uznane, że Wnioskodawca w związku ze zbyciem udziałów w opisanej nieruchomości działa w charakterze podatnika VAT (odpowiedź na pytanie Nr 2 uznająca stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe), to czy czynność taka będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest pytanie Nr 1, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania Nr 2 i Nr 3, dotyczących podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ewentualną sprzedażą Jego udziału w nieruchomości opisanej w opisie zdarzenia przyszłego, nie powstanie u Niego, jako byłego wspólnika Spółki cywilnej, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając powyższe przede wszystkim należy zaznaczyć, że co do zasady, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”), przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

W konsekwencji, pomimo formalnej zmiany statusu nieruchomości, która przechodzi z majątku przedsiębiorstwa do majątku prywatnego przedsiębiorcy, jej odpłatne zbycie przez byłego wspólnika nadal jest co do zasady kwalifikowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tym niemniej jednak, w okolicznościach zaistniałych w przypadku Wnioskodawcy, podlegający opodatkowaniu przychód ze sprzedaży nieruchomości po likwidacji działalności (prowadzonej w formie Spółki) nie powstanie.

W oparciu o przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o PIT, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się bowiem przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższa norma wskazuje, że jeżeli dochodzi do wstrzymania się ze sprzedażą nieruchomości będącej uprzednio składnikiem majątkowym związanym ze spółką (która następnie zostaje zlikwidowana) i odczeka się do czasu upływu sześcioletniego okresu ustawowego, to dokonane odpłatne zbycie nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, ani również z żadnego innego źródła. W rezultacie odpłatne zbycie nieruchomości dokonane po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce rozwiązanie spółki, nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Odnosząc powyższe uwarunkowania do sytuacji zaistniałej w przypadku Wnioskodawcy, należy zauważyć, że 6 - letni okres „karencji” liczony od miesiąca następującego po miesiącu w którym doszło do likwidacji Spółki cywilnej i przekazania udziałów w nieruchomości do majątków indywidualnych byłych wspólników (miało to miejsce w dniu 5 czerwca 2013 r.) upłynął z dniem 30 czerwca 2019 r. Sprzedaż dokonana po tym dniu przez byłego wspólnika Spółki cywilnej nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stąd związku z ewentualną sprzedażą udziału w opisywanej nieruchomości przez Wnioskodawcę, która może nastąpić w przyszłości, nie powstanie po Jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Spółka cywilna jest umową, stosunkiem zobowiązaniowym zawartym pomiędzy co najmniej dwoma osobami, uregulowanym przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 860 § 1 ww. ustawy, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna nie jest zatem odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej. Wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki. Z uwagi na to, że spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych, zdolność sądowa, ani procesowa.

Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162 ), przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej. Zakup przez wspólników spółki cywilnej nieruchomości do tej spółki skutkuje, tym że wspólnikom tej spółki przysługują równe prawa do tej nieruchomości, czyli współwłasność ta ma charakter bezudziałowy. W spółce cywilnej właścicielami zakupionej nieruchomości są wspólnicy w ramach współwłasności łącznej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W związku z powyższym przychody i koszty związane z działalnością spółki niebędącej osobą prawną wspólnicy będący osobami fizycznymi powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku tej spółki.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i pkt 8 tego przepisu:

· pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

· odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8):

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Natomiast, jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie.

W myśl natomiast art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ww. ustawy, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności,jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które pozostały po likwidacji spółki niebędącej osobą prawną. Jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki niebędącej osobą prawną, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wykazuje szereg związków systemowych z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217). Jednym z powiązań tego rodzaju jest problematyka składników majątkowych, która w systemie prawa podatkowego została wyraźnie odniesiona do prawa bilansowego. Zgodnie z art. 5a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie mowa jest składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach - rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji środków trwałych, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.

Definicja pojęcia środki trwałe wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a) tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Grunt jest zdatny do użytku z chwilą nabycia. Na jego wartość początkową wpływa wyłącznie cena należna sprzedającemu oraz koszty związane z zakupem (koszty aktu notarialnego, itp.).

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z likwidacją Spółki cywilnej otrzymał 1/3 udziału w nieruchomości, którą wspólnicy Spółki cywilnej zakupili na prawach współwłasności łącznej na podstawie art. 998 § 1 Kodeksu cywilnego (w dniu 19 lipca 2005 r.). Nieruchomość ta nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomimo że na dzień jej nabycia miała służyć celom związanym z prowadzoną działalnością, tj. do planowanej budowy siedziby kancelarii wspólników Spółki.

W niniejszej sprawie zatem w momencie zakupu nieruchomości, grunty powinny zostać ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ spełniały definicję środka trwałego - były bowiem kompletne i zdatne do użytku. Wobec powyższego zakupiona nieruchomość stanowiła majątek Spółki cywilnej, a tym samym należało ją traktować jako składnik majątku. Nieruchomość ta została zakupiona na prawach współwłasności łącznej, tj. nabywcy kupili ją, jako wspólnicy Spółki cywilnej z zamiarem prowadzenia inwestycji.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, Organ zauważa, że planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż należy rozpatrywać w kontekście przychodu z działalności gospodarczej. Tym samym, ze względu na upływ sześciu lat, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu potencjalnej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez jednego ze wspólników Spółki cywilnej, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki cywilnej.

Należy zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.