0113-KDIPT3.4011.230.2017.10.SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18 (data wpływu orzeczenia 8 kwietnia 2021 r.), oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 czerwca 2021 r.), stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 20 października 2017 r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu 20 października 2017 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr 0113-KDIPT3.4011.230.2017.2.SK, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, w której uznał stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię za nieprawidłowe.

Organ podatkowy w powyższej interpretacji indywidualnej stwierdził, że do kosztów odpłatnego zbycia oraz do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia w dniu 14 września 2016 r. lokalu mieszkalnego, nabytego w drodze spadku, w dacie śmierci spadkodawcy, tj. w dniu 12 lutego 2015 r., Wnioskodawczyni nie może zaliczyć kwot zapisów na rzecz wskazanych w testamencie zapisobiorców, ponieważ wydatki te nie mieszczą się w kategorii kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz kosztów uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wydatki te nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu dochodu z ww. odpłatnego zbycia.

W związku z powyższym, podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowi kwota uzyskana ze sprzedaży pomniejszona o kwotę zapłaconego przez Wnioskodawczynię podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni, reprezentowana przez Pełnomocnika, złożyła na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 20 października 2017 r., Nr 0113-KDIPT3.4011.230.2017.2.SK (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 27 października 2017 r.), skargę z dnia 25 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r., data nadania 27 listopada 2017 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy po otrzymaniu w dniu 15 maja 2018 r. nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17, złożył skargę kasacyjną z dnia 4 czerwca 2018 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18, oddalił skargą kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17.

W dniu 15 czerwca 2021 r. do Organu podatkowego wpłynął prawomocny od dnia 5 lutego 2021 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, zamieszkałą na terytorium Polski. Nabyła Ona w drodze dziedziczenia na podstawie testamentu notarialnego lokal mieszkalny. Przedmiotowy lokal mieszkalny był jedynym składnikiem masy spadkowej. Treść testamentu zawierała zapis testamentowy polecający Wnioskodawczyni zapłatę po 30 000 zł na rzecz dwóch wskazanych osób fizycznych. Razem wartość zapisów wynosiła 60 000 zł. Postanowienie o nabyciu spadku zostało wydane w dniu 13 lipca 2016 r.

W dniu 22 sierpnia 2016 r. adwokat jednej z osób uprawnionych do zapisu skierował do Wnioskodawczyni wezwanie do wykonania zapisu. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wykonała zapis poprzez zapłatę 30 000 zł.

W dniu 14 września 2016 r. Wnioskodawczyni zbyła nabyte testamentem mieszkanie. Następnie, wykonała Ona zapis wobec drugiej osoby poprzez zapłatę 30 000 zł.

W zeznaniu podatkowym za rok 2016, Wnioskodawczyni wykazała jako podstawę opodatkowania całą uzyskaną ze sprzedaży kwotę, jednakże Jej zdaniem kwota ta powinna być pomniejszona o wartość wykonanych zapisów testamentowych, tj. o kwotę 60 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 19 września 2017 r., Wnioskodawczyni dodała, że spadkodawca zmarł w dniu 12 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni była jedynym spadkobiercą odziedziczonego lokalu mieszkalnego. Ponadto wskazała, że nie był przeprowadzany dział spadku. W momencie sprzedaży była Ona jedynym właścicielem lokalu. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty zapisu na rzecz pierwszego z zapisobiorców w dwóch ratach: 15 000 zł w dniu 29 sierpnia 2016 r. oraz 15 000 zł w dniu 1 września 2016 r. Natomiast drugi z zapisobiorców otrzymał zapis w kwocie 30 000 zł w dniu 14 września 2016 r. Zapisobiorcy to dla Wnioskodawczyni syn oraz siostrzeniec (syn siostry). Wnioskodawczyni przysługiwał lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość. Dodatkowo Wnioskodawczyni dodała, że poniosła wydatek związany ze sprzedażą nieruchomości w postaci podatku od spadków i darowizn. Na dzień zbycia wartość nieruchomości wynosiła 95 000 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy złotych). Dokonane przez Nią odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu stanowi kwota uzyskana ze sprzedaży pomniejszona o kwotę wykonanych zapisów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu stanowi kwota uzyskana ze sprzedaży pomniejszona o kwotę wykonanych zapisów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powyższego, przychód stanowią pozostawione do dyspozycji podatnika pieniądze, a zatem środki, które faktycznie zwiększyły jego majątek.

Wnioskodawczyni wskazała, że takie stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 1999 r., sygn. akt SA/Bk 605/98 orzekając, że „(…) przychodami są między innymi - otrzymane przez podatnika pieniądze pod warunkiem jednak, że przyrost majątkowy ma charakter definitywny.”

Oznacza to, że jedynie pieniądze, które faktycznie weszły do majątku podatnika stanowią jego przychód.

Ponadto, Wnioskodawczyni dodała, że powyższe stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził w wyroku z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 715/15 orzekając: „Skoro ze stanu faktycznego (…) wynika, że Skarżący z przypadającej na niego części sumy, uzyskanej ze sprzedaży nieruchomość, wypłacił kwoty stanowiące zapisy testamentowe, definitywnie nabył tylko tę część wymienionej sumy, która pozostała po wykonaniu zapisów (`(...)`). Prowadzi to do wniosku, że wykonanie zapisu testamentowego pomniejszyło przychód Skarżącego uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku, a odmienne stanowisko organu interpretacyjnego prowadzi do naruszenia art. 9 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.o.f.”

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że podstawę opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu stanowi kwota uzyskana ze sprzedaży pomniejszona o kwotę wykonanych zapisów oraz o koszty sporządzonego aktu notarialnego i zapłaconych podatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjny z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, jak i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia na podstawie testamentu notarialnego lokal mieszkalny. Lokal ten był jedynym składnikiem masy spadkowej. Spadkodawca zmarł w dniu 12 lutego 2015 r. Wnioskodawczyni była jedynym spadkobiercą odziedziczonego lokalu mieszkalnego, nie był przeprowadzany dział spadku. W dniu 14 września 2016 r. Wnioskodawczyni zbyła nabyte testamentem mieszkanie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego –powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny –Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania. Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego –spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis). W myśl art. 982 Kodeksu cywilnego –spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Odnosząc wyżej powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 14 września2016r. nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego, nabytego w drodze spadku, w dacie śmierci spadkodawcy, tj. w dniu 12 lutego 2015r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów tej ustawy, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Niezależnie od powyższej regulacji wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo -skutkowy.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny odpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art.22 ust. 6e cyt. ustawy).

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni w dniu 14 września 2016 r. sprzedała nabyty w drodze spadku lokal mieszkalny. Nabyty przez Nią spadek obciążony był zapisem. Wnioskodawczyni, jako jedyny spadkobierca odziedziczonego lokalu mieszkalnego, została zobowiązana do wykonania ciążącego na Niej zapisu testamentowego poprzez zapłatę po 30 000 zł na rzecz dwóch wskazanych osób fizycznych. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty zapisu na rzecz pierwszego z zapisobiorców w dwóch ratach: 15 000 zł w dniu 29 sierpnia 2016 r. oraz 15 000 zł w dniu 1 września 2016 r. Natomiast drugi z zapisobiorców otrzymał zapis w kwocie 30 000 zł w dniu 14 września 2016 r. Zapisobiercy to dla Wnioskodawczyni syn oraz siostrzeniec (syn siostry).Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że poniosła wydatek związany ze sprzedażą nieruchomości w postaci podatku od spadków i darowizn. Na dzień zbycia wartość nieruchomości wynosiła 95 000 zł. Dokonane przez Nią odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego będzie wartość tego lokalu mieszkalnego wyrażona w cenie określonej w umowie jego sprzedaży, przy czym cena sprzedaży lokalu winna odpowiadać jego wartości rynkowej. Cenę sprzedaży mieszkania można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w art. 22 ust. 6d powołanej ustawy.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził, że „(…) wykonanie zapisu testamentowego ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, nabytej w drodze spadku, pomniejsza przychód z odpłatnego zbycia tej nieruchomości o kwotę wykonanego zapisu (art. 11 ust. 1 z zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Skoro ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji wynika, że Skarżąca z sumy 95 000 zł uzyskanej ze sprzedaży w 2016 r. odziedziczonego w 2015 r. w spadku lokalu mieszkalnego wypłaciła w sumie kwotę 60 000 zł z tytułu zapisów testamentowych, to w ocenie Sądu, definitywnie wykonanie zapisu testamentowego pomniejszyło przychód Strony, uzyskany z tytułu odziedziczonego lokalu do kwoty 35 000 zł. (…)”

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18, wskazał, że „(…) Skoro ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji wynika, że Skarżąca z sumy 95 000 zł uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, wypłaciła w sumie kwotę 60 000 zł stanowiącą zapisy testamentowe, definitywnie nabyła tylko tę część wymienionej sumy, która pozostała po wykonaniu zapisów. Wykonanie zapisu testamentowego pomniejszyło przychód Skarżącej, uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku. (…)”

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, obowiązujące uregulowania prawne oraz wskazania zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 1159/17, a także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjny z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2542/18, stwierdzić należy, że ustalając dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) podlegający opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, który stanowi różnicę pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kosztami uzyskania przychodu określonymi w oparciu o art. 22 ust. 6d, za przychód uzyskany z tej transakcji Wnioskodawczyni powinna przyjąć kwotę uzyskaną ze sprzedaży pomniejszoną o wykonane zapisy testamentowe. Ponadto, do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku Wnioskodawczyni może zaliczyć kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.