0111-KDIB1-3.4011.72.2021.2.JKT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 30 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4011.72.2021.1.JKT wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło 30 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz przedsiębiorca prowadzącym jednoosobową działalność gospodarcza (pozarolnicza działalność gospodarcza). Podatek dochodowy rozliczany był w 2019 r. i w 2020 r. w formie podatku liniowego. Forma opodatkowania jest nadal aktualna. Całość działalności gospodarczej prowadzona jest na terenie Polski, gdzie świadczone są usługi opisane w niniejszym wniosku. Działalność gospodarcza prowadzona jest m.in. pod kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem (rozbudowa, tworzenie, dostarczanie oraz dokumentacja oprogramowania wykonanego na zlecenie określonego użytkownika, pisanie programów na zlecenie użytkownika). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z ogólnoświatową korporacją informatyczną umowę o współpracy, w której Wnioskodawca określany jest jako „Wykonawca”, natomiast spółka informatyczna określana jest jako „Zamawiający”. Umowa została zawarta w dniu 3 czerwca 2019 r. z jednym z oddziałów korporacji informatycznej, która prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca na podstawie i w związku z zawartą umową o współpracy tworzy m.in. oprogramowanie związane z zarządzaniem flotyllą statków transportowych. Jest to aplikacja służąca do operacji związanych z obsługą tego rodzaju statków. Prace związane z tworzeniem oprogramowania składają się z kilku elementów - analizy wymagań, opracowania rozwiązań programistycznego (tworzenie konkretnego oprogramowania) oraz implementacji i wdrożenia oprogramowania. W trakcie prac Wnioskodawca wytwarza nowe oprogramowanie (bądź jego fragmenty) służące m.in. do obsługi, planowania i korekty tras, ładunków i rozliczeń transportu morskiego przy użyciu statków przystosowanych do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów. Ponadto, oprogramowanie to pozwala na generowanie zamówień, listów przewozowych, zestawień i raportów niezbędnych do obsługi transportu wykonywanego tego rodzaju statkami. Wnioskodawca projektuje architekturę, dobiera technologię i rozwiązania dla całej aplikacji. Podatnik implementował elementy, mechanizmy, algorytmy i funkcjonalności w każdym z obszarów systemu. Efektem pracy twórczej Wnioskodawcy są również fragmenty (poszczególne elementy) oprogramowania, które następnie są łączone w gotowy produkt. Skończony, gotowy i kompletny program jest następnie sprzedawany klientowi końcowemu. Ponadto, w trakcie swojej pracy Wnioskodawca wykonuje prace związane z debugowaniem wytworzonego oprogramowania. Wnioskodawca wykorzystuje w swojej pracy następujące języki programowania oraz znacznikowe: C#, XAML, XML, JSON, JavaScript, T-SQL, HTML, CSS. W toku wykonywania zamówienia Wnioskodawca tworzy kod programu. Ustalenie ostatecznego kształtu programu poprzedzają rozmowy z klientem w celu poznania jego wymagań i oczekiwań. Wymagania stawiane przez klienta są analizowane z uwzględnieniem wiedzy, doświadczenia oraz wiadomości pochodzących ze źródeł opisanych poniżej (książki, publikacje itd.). Następnie po ustaleniu ostatecznego kształtu wymagań klienta następuje implementacja podczas, której Podatnik korzysta ze swojego doświadczenia i wiedzy. Wspomnieć należy, że implementacja danego wymagania w systemie to również proces bardzo osobisty i twórczy. Podatnik zazwyczaj generalnie zaprogramowuje to co wcześniej zaplanował. Natomiast występują przypadki kiedy podczas programowania pojawiają się nowe pomysły, które mogą istotnie zmienić kod. Świadczy to o tym, że cały proces programowania jest procesem twórczym i bardzo indywidualnym. Na tym polega tworzenie oprogramowania. Po stworzeniu programu kod źródłowy przekazywany jest na serwer zamawiającego, a dokładnie na repozytorium systemu kontroli wersji (version control system). Kod jest przekazywany nieregularnie podczas procesu implementacji, a po implementacji przesyłana jest jego ostateczna wersja. Podatnik sam decyduje, którą wersję kodu przekazać na serwer. Zasadniczo miejsce na serwerze czyli repozytorium kodu można przyrównać do tzw. dysku w chmurze Jak DropBox, Google Drive, OneDrive. Podatnik projektuje (tworzy) oprogramowanie od początku zawarcia umowy ze Spółką. Zatem cała praca ukierunkowana jest na stworzenie kompletnego programu. Na chwilę obecną trudno przewidzieć koniec pracy nad tym projektem. W związku z tym, że proces projektowania (wytwarzania) całego oprogramowania składającego się na efekt końcowy (aplikacja) rozłożony jest w czasie, prace projektowe mają charakter systematyczny. Ponadto, w trakcie prac projektowych zdarza się, że dochodzi do pracy na poprzednich doprogramowaniach (wówczas dochodzi do ich ulepszenia), jednak efektem takich prac jest odrębny program, do którego prawo autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych posiada Wnioskodawca. Wobec tego należy stwierdzić, że oprogramowanie będące efektem jego pracy nie istniało wcześniej i dopiero na skutek działalności Podatnika powstało. Praca wykonywana jest ciągle, regularnie i systematycznie na podstawie zawartej umowy o współpracy. Zatem prace te nie mają charakteru incydentalnego. W celu jak najlepszego wykonania usługi projektowej Wnioskodawca cały czas pozyskuje wiedzę i doszkala się w przedmiocie projektowania oprogramowania. W tym celu korzysta z literatury, poradników, wyspecjalizowanych forów, prasy, artykułów i publikacji (np. stackoverflow, stackexchange), które służą pomocą programistom. Ponadto korzysta ze specjalistycznych materiałów, które oferowane są wąskiemu gronu programistów uczestniczących w dedykowanych konferencjach. Wnioskodawca regularnie uczestniczy w tego rodzaju spotkaniach. Nieustanne pozyskiwanie nowej i aktualnej wiedzy z zakresu programowania jest niezbędne dla możliwości bycia konkurencyjnym na rynku usług programistycznych. Ta dziedzina gospodarki jest jedną z najszybciej rozwijających się. Jak wynika z umowy Wnioskodawca powinien wykonywać zadania według swojej najlepszej wiedzy i w najlepszym interesie zamawiającego. Jednocześnie zobowiązany jest wykonywać zlecone zadanie zgodnie ze wskazówkami zamawiającego, a jeżeli w danym projekcie uczestniczy kierownik projektu to również powinien wykonywać zadania zgodnie ze wskazówkami kierownika projektu. Jednak co istotne na podstawie zawartej umowy „decyzja co do sposobu świadczenia usług i sposobu wykonywania zadań podejmowana jest przez wykonawcę”. W związku z tym należy ocenić, że jest on niezależny i samodzielny, a ostateczny efekt zależy od niego. Musi jednak brać pod uwagę wskazówki zamawiającego. Jest to całkowicie normalne, że podmiot zlecający określone zadania ma pewne wymagania oraz wizje co do kształtu zamówionego programu, podobnie jak osoba kontrolująca wykonanie zadania.

W związku z tym, że ostateczny efekt zależy od Wnioskodawcy należy uznać, że jego praca z zakresu programowania ma charakter twórczy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest nowatorskie i unikatowe. Nie powstaje ono w drodze ulepszenia istniejącego na rynku programu. Zdarza się, że prace prowadzone są na poprzednich doprogramowaniach (wówczas dochodzi do ich ulepszenia), jednak efektem takich prac jest odrębny program. Oprogramowanie wytwarzane jest na podstawie wiedzy i umiejętności Wnioskodawcy, a nie na podstawie gotowych rozwiązań istniejących na rynku. Całość usług związanych z tworzeniem oprogramowania jest wykonywana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Program tworzony jest na rzecz indywidualnego zleceniodawcy finalnego i musi on zostać dostosowany do jego potrzeb. Wspomnieć należy, że oprogramowanie służące do zarządzania flotą statków transportowych typu „Ro-Ro” nie jest dobrze opracowane na rynku. Wobec tego Wnioskodawca cały proces twórczy musiał opierać tylko i wyłącznie na swojej wiedzy. Dopiero w trakcie pracy nad tym projektem Wnioskodawca budował swoją wiedzę domenową w przedmiocie działania tej specyficznej branży. Ponadto dopiero podczas projektowania dobierał odpowiednie wymagania, tak aby rozwiązania programistyczne były jak najbardziej dopasowane do specyfiki działania klienta. Świadczy to o tym, że wytwarzane oprogramowanie ma charakter unikatowy. Prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania są przenoszone na rzecz korporacji informatycznej, z którą Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy. Przenoszenie praw autorskich następuje regularnie w oparciu o zawartą umowę. Wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich zawarte jest w wynagrodzeniu za wykonane zamówienie. Wnioskodawca, zgodnie z zawartą umową, zlecone zadanie wykonuje co do zasady w swojej siedzibie, jednak umowa przewiduje również inne miejsca wykonywania prac programistycznych w tym siedzibę Zamawiającego. Zgodnie z oświadczeniem zawartym w umowie Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Co istotne, Wnioskodawca udziela gwarancji na okres 12 miesięcy. Gwarancja obejmuje odpowiedzialność za wady fizyczne wykonanego zadania oraz w szczególności za jego niezgodność z Zamówieniem i ustaleniami z Zamawiającym.

Przedmiotem umowy o współpracy są usługi z zakresu:

1. Wdrażania programów komputerowych „pod klucz”;
2. Usług konsultingowych dot. IT;
3. Przeprowadzania szkoleń;
4. Przeprowadzania demonstracji;
5. Wykonywania prac projektowych;
6. Przygotowania materiałów marketingowych;
7. Analiz rynku;
8. Doradztwa informatycznego;
9. Doradztwa projektowego.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem potencjalnej ulgi IP-BOX są dochody uzyskiwane z tytułu wykonywania prac projektowych, gdyż w ramach tych usług powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci programu komputerowego chronionego prawem autorskim. Ponadto Wnioskodawca zwraca uwagę, że ulgą IP-BOX objęte będą dochody uzyskiwane z działalności opisanej kodem PKD: 62.01.Z.

Mając na uwadze treść art. 30cb ust. 2 PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) Wnioskodawca prowadzi na bieżąco i od samego początku uzyskiwania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej stosowną ewidencję, tj. od dnia 03 czerwca 2019 r. Jest ona prowadzona z tego powodu, że zdaniem Wnioskodawcy jego działalność spełnia ustawowe przesłanki do skorzystania z ulgi IP BOX.

W dniu 1 lutego 2021 r. doszło do zawarcia aneksu do umowy podpisanej w dniu 3 czerwca 2019 r. pomiędzy Wnioskodawcą, a międzynarodową spółką informatyczną (Zamawiającym). Na mocy zawartego aneksu zmieniony został system zlecania zadań oraz rozliczania ich wykonania. Doprecyzowane zostało miejsce wykonywania zadań poprzez wskazanie, że prace wykonywane będą w siedzibie wykonawcy (czyli Wnioskodawcy) oraz w siedzibie Spółki, w zależności od potrzeb. Określono również, że prace wykonywane będą zgodnie z obowiązującymi w Spółce wytycznymi oraz ze wskazówkami zamawiającego lub przedstawiciela zamawiającego, albo kierownika projektu jeżeli uczestniczy w projekcie, w którym zadania organizuje kierownik projektu. Jednocześnie zaznaczono, że decyzja co do sposobu świadczenia usług i sposobu wykonywania zadań podejmowana jest przez Wnioskodawcę. Ponadto określono sposób przekazywania praw autorskich. Wedle zmienionego § 7 ust. 1 umowy Wnioskodawca (w umowie zwany „Wykonawcą”) składa oświadczenie, że przenosi autorskie prawa majątkowe do utworów, w tym programów komputerowych, które powstaną w ramach wykonywania projektów objętych umową. Z kolei, według ust. 2 tego paragrafu przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów jest bezwarunkowe i dokonywane jest w ramach wynagrodzenia przewidzianego w umowie. Umowa określiła również pola eksploatacji, na których zamawiający (spółka) będzie mógł korzystać z utworów po przeniesieniu praw autorskich przez Wnioskodawcę. Natomiast na podstawie zmienionego § 7 ust. 5 umowy, przeniesienie utworów na rzecz zamawiającego następuje poprzez wgranie kodu źródłowego lub Innych plików będących utworem (albo jego częścią), które powstały w ramach realizacji umowy, na repozytorium kodu albo poprzez przekazanie nośnika zawierającego te dane.

Analizując treść zmienionych zapisów umowy z dnia 3 czerwca 2019 r. należy stwierdzić, że zmiany te bądź potwierdzają stan rzeczywisty istniejący pomiędzy zamawiającym, a wykonawcą (Wnioskodawcą), bądź doprecyzowują pierwotne zapisy umowy. W wyniku realizacji umowy dochodzi do powstania utworów w rozumieniu prawa autorskiego. Przeniesienie praw autorskich następuje w ramach wynagrodzenia podstawowego (wynikającego z umowy). Zatem wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych utworów jest wliczone do wynagrodzenia za wykonane zlecenia.

Do złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nakłonił Wnioskodawcę Minister Finansów, który w pkt 75 „Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX”, zwrócił uwagę, że „podatnik chcący skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową powinien złożyć wniosek o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS)”.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 lipca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że

1. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością o charakterze twórczym obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy i wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. We wniosku o wydanie interpretacji wspomniano, że „Następnie po ustaleniu ostatecznego kształtu wymagań klienta następuje implementacja podczas, której Podatnik korzysta ze swojego doświadczenia i wiedzy. Wspomnieć należy, że implementacja danego wymagania w systemie to również proces bardzo osobisty i twórczy. Podatnik zazwyczaj generalnie zaprogramowuje to co wcześniej zaplanował. Natomiast występują przypadki kiedy podczas programowania pojawiają się nowe pomysły, które mogą istotnie zmienić kod. Świadczy to o tym, że cały proces programowania jest procesem twórczym i bardzo indywidualnym”. Ponadto we wniosku wskazano, że „Praca wykonywana jest ciągle, regularnie i systematycznie na podstawie zawartej umowy o współpracy. Zatem prace te nie mają charakteru incydentalnego. W celu jak najlepszego wykonania usługi projektowej Wnioskodawca cały czas pozyskuje wiedzę i doszkala się w przedmiocie projektowania oprogramowania. W tym celu korzysta z literatury, poradników, wyspecjalizowanych forów, prasy, artykułów i publikacji (np. stackoverflow, stackexchange), które służą pomocą programistom. Ponadto korzysta ze specjalistycznych materiałów, które oferowane są wąskiemu gronu programistów uczestniczących w dedykowanych konferencjach. Wnioskodawca regularnie uczestniczy w tego rodzaju spotkaniach. Nieustanne pozyskiwanie nowej i aktualnej wiedzy z zakresu programowania jest niezbędne dla możliwości bycia konkurencyjnym na rynku usług programistycznych”. We wniosku wspomniano również, że „W związku z tym, że ostateczny efekt zależy od Wnioskodawcy należy uznać, że jego praca z zakresu programowania ma charakter twórczy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest nowatorskie i unikatowe” oraz „Całość usług związanych z tworzeniem oprogramowania jest wykonywana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej”. We wniosku poinformowano również, że „Prace rozwojowe Podatnika mają charakter twórczy, gdyż tylko i wyłącznie od niego zależy ostateczny kształt wytworzonego programu komputerowego. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest nowatorskie i unikatowe". We wniosku wspomniano również, że „Prace nad utworem, w postaci programu komputerowego, mają charakter systematyczny, gdyż odbywają się w ramach prowadzonej codziennie działalności gospodarczej i wykonywania zamówienia zgodnie z zawartą umową o współpracy. Co więcej same prace nad poszczególnymi modułami kompletnego oprogramowania rozłożone są w czasie. Prace prowadzone są w sposób zorganizowany i metodyczny (zaplanowany i uporządkowany) w ramach działalności gospodarczej mojego Mocodawcy. Zatem prace te nie mają charakteru incydentalnego”.
2. Działalność Wnioskodawcy polegająca na pracach rozwojowych obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. We wniosku o wydanie interpretacji wspomniano, że „Natomiast pojęcie prac rozwojowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 40 PIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z tą definicją prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność badawczo rozwojowa prowadzona jest przez Wnioskodawcę od momentu zawarcia umowy ze Spółką. Prace rozwojowe Podatnika mają charakter twórczy, gdyż tylko i wyłącznie od niego zależy ostateczny kształt wytworzonego programu komputerowego”. Ponadto we wniosku wskazano, że „Całość usług związanych z tworzeniem oprogramowania jest wykonywana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej”. Wniosek o wydanie interpretacji zawierał informację, że „W celu jak najlepszego wykonania usługi projektowej Wnioskodawca cały czas pozyskuje wiedzę i doszkala się w przedmiocie projektowania oprogramowania. W tym celu korzysta z literatury, poradników, wyspecjalizowanych forów, prasy, artykułów i publikacji (np. stackoverflow, stackexchange), które służą pomocą programistom. Ponadto korzysta ze specjalistycznych materiałów, które oferowane są wąskiemu gronu programistów uczestniczących w dedykowanych konferencjach. Wnioskodawca regularnie uczestniczy w tego rodzaju spotkaniach”. We wniosku poinformowano również, że „Prace rozwojowe Podatnika mają charakter twórczy, gdyż tylko i wyłącznie od niego zależy ostateczny kształt wytworzonego programu komputerowego. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest nowatorskie i unikatowe”. We wniosku wspomniano również, że „Prace nad utworem, w postaci programu komputerowego, mają charakter systematyczny, gdyż odbywają się w ramach prowadzonej codziennie działalności gospodarczej i wykonywania zamówienia zgodnie z zawartą umową o współpracy. Co więcej same prace nad poszczególnymi modułami kompletnego oprogramowania rozłożone są w czasie. Prace prowadzone są w sposób zorganizowany i metodyczny (zaplanowany i uporządkowany) w ramach działalności gospodarczej mojego Mocodawcy. Zatem prace te nie mają charakteru incydentalnego”.
3. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę dla Zamawiającego wykonywane są w Polsce. We wniosku o wydanie interpretacji wskazano, że „Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą”. Ponadto wspomniano, że „Doprecyzowane zostało miejsce wykonywania zadań poprzez wskazanie, że prace wykonywane będą w siedzibie wykonawcy (czyli Wnioskodawcy) oraz w siedzibie Spółki, w zależności od potrzeb”.
4. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku stanowi autorskie prawo podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. We wniosku o wydanie interpretacji wskazano, że „efektem takich prac jest odrębny program, do którego prawo autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych posiada Wnioskodawca”. Wspomniano również, że „W wyniku realizacji umowy dochodzi do powstania utworów w rozumieniu prawa autorskiego”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może w zeznaniach rocznych za lata 2019 i 2020, jak również w latach kolejnych (przy założeniu braku zmiany stanu faktycznego i prawnego oraz z uwzględnieniem podpisanego w dniu 1 lutego 2021 r. aneksu do umowy) rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (skorzystać z ulgi IP BOX)?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on w zeznaniach rocznych za lata 2019 i 2020 jak również w latach kolejnych (przy założeniu braku zmiany stanu faktycznego i prawnego oraz z uwzględnieniem podpisanego w dniu 1 lutego 2021 r. aneksu do umowy) rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (skorzystać z ulgi IP-BOX). Wnioskodawca prowadzi od 1 czerwca 2019 r. jednoosobową działalność gospodarczą. Podatek dochodowy dotychczas rozliczał oraz nadal rozlicza w formie podatku liniowego. Przedmiot jego działalności gospodarczej został określony m.in. kodem PKD - 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem (rozbudowa, tworzenie, dostarczanie oraz dokumentacja oprogramowania wykonanego na zlecenie określonego użytkownika, pisanie programów na zlecenie użytkownika). W toku prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 3 czerwca 2019 r. zawarł z ogólnoświatową korporacją informatyczną (z polskim oddziałem prowadzącym działalność gospodarczą w formie polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) umowę o współpracy, w której Wnioskodawca określany jest jako „Wykonawca”, natomiast spółka informatyczna określana jest jako „Zamawiający”. Zgodnie z umową praca Wnioskodawcy polega na pisaniu m.in. oprogramowania służącego do obsługi, planowania i korekty tras, ładunków i rozliczeń transportu morskiego przy użyciu statków przystosowanych do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów. Ponadto oprogramowanie to pozwala na generowanie zamówień, listów przewozowych, zestawień i raportów niezbędnych do obsługi transportu wykonywanego tego rodzaju statkami. Wnioskodawca wytwarza nowe oprogramowania.

Podatnik w swojej pracy wykorzystuje następujące języki programowania oraz znacznikowe: C#, XAML, XML, JSON, JavaScript, T-SQL, HTML, CSS. Poszczególni programiści (autorzy), z którymi Wnioskodawca współpracuje przy tworzeniu całego programu (aplikacji) przygotowują określone elementy programu, jednak każdy z nich jest odrębny i stanowi osobny utwór, gdyż ma osobne funkcjonalności. W toku wykonywania zamówienia Wnioskodawca tworzy kod programu. Ustalenie ostatecznego kształtu programu poprzedzają rozmowy z klientem w celu poznania jego wymagań i oczekiwań. Wymagania stawiane przez klienta są analizowane z uwzględnieniem wiedzy, doświadczenia oraz wiadomości pochodzących ze źródeł opisanych powyżej (książki, publikacje itd.). Następnie po ustaleniu ostatecznego kształtu wymagań klienta następuje implementacja podczas, której Podatnik korzysta ze swojego doświadczenia i wiedzy. Wspomnieć należy, że implementacja danego wymagania w systemie to również proces bardzo osobisty i twórczy Podatnik zazwyczaj generalnie zaprogramowuje to co wcześniej zaplanował. Natomiast występują przypadki kiedy podczas programowania pojawiają się nowe pomysły, które mogą istotnie zmienić kod. Świadczy to o tym, że cały proces programowania jest procesem twórczym i bardzo indywidualnym. Po stworzeniu programu kod źródłowy przekazywany jest na serwer zamawiającego, a dokładnie na repozytorium systemu kontroli wersji (version control system). Kod jest przekazywany nieregularnie podczas procesu implementacji, a po implementacji przesyłana jest jego ostateczna wersja. Podatnik sam decydują, którą wersję kodu przekazać na serwer.

Powyższa umowa o współpracy przewiduje wykonywanie prac polegających na:

1. Wdrażaniu programów komputerowych „pod klucz”;
2. Usługach konsultingowych dot. IT;
3. Przeprowadzaniu szkoleń;
4. Przeprowadzaniu demonstracji;
5. Wykonywaniu prac projektowych;
6. Przygotowywaniu materiałów marketingowych;
7. Analizach rynku;
8. Doradztwie informatycznym;
9. Doradztwie projektowym.

Wnioskodawca wykonuje zleconą pracę w swojej siedzibie, choć umowa o współpracy przewiduje, że może ona być świadczona również w innych miejscach, w tym w siedzibie zamawiającego. Na podstawie umowy Podatnik ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności i udziela gwarancji na okres 12 miesięcy. W ramach gwarancji Podatnik ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne wykonanego zadania oraz w szczególności za jego niezgodność z zamówieniem i ustaleniami z Zamawiającym.

W związku z podleganiem przez Wnioskodawcę opodatkowaniu w ramach ulgi IP-BOX oraz prowadzeniem podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzi on odrębną ewidencję.

Wnioskodawca zaznacza, że przedmiotem potencjalnej ulgi IP-BOX są dochody uzyskiwane z tytułu wykonywania prac projektowych, gdyż w ramach tych usług powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci programu komputerowego chronionego prawem autorskim. Według Wnioskodawcy ulgą IP-BOX objęte będą dochody uzyskiwane z działalności opisanej kodem PKD: 62.01.Z

Po przeprowadzeniu analizy stanu prawnego i faktycznego Wnioskodawca jest zdania, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca może w zeznaniach rocznych za lata 2019 i 2020, jak również w latach kolejnych (przy założeniu braku zmiany stanu faktycznego i prawnego oraz z uwzględnieniem podpisanego w dniu 1 lutego 2021 r. aneksu do umowy) rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca uzasadnia swoje stanowisko spełnieniem wszystkich koniecznych przesłanek, wymaganych ustawą PIT, do skorzystania z ulgi IP-BOX.

Na podstawie art. 30ca ust. 1 PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 PIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Jak wynika z objaśnień podatkowych Ministra Finansów „podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania”. W niniejszej sprawie program komputerowy jest wytwarzany przez mojego Mocodawcę w ramach działalności twórczej i znajduje swoje odzwierciedlenie w postaci kodu źródłowego, który jest przekazywany, w wersji ostatecznej, odbiorcy. Oprogramowanie wytwarzane przez mojego Mocodawcę, jest programem komputerowym, gdyż jest to „zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu" (objaśnienia podatkowe Ministra Finansów). Ponadto jak wynika z objaśnień podatkowych Ministra Finansów „Końcowo warto zauważyć, że zgodnie z akapitem 34 Raportu BEPS Plan Działania nr 5, copyrighted software, czyli nie tylko „program komputerowy” sensu stricto (tj. kod źródło i kod wynikowy), ale szerzej „oprogramowanie chronione prawem autorskim”, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box”. Stanowisko to przytacza również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 7 kwietnia 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4011.8.2020.1.ŚS. Wspomnieć należy, że Podatnik wytwarza również fragmenty gotowych programów komputerowych. Na tym m.in. polega praca programistów, z których każdy tworzy pewien istotny element, który następnie jest łączony w gotowy do przekazania, ostatecznemu klientowi, produkt. Analizując ustaloną linię interpretacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej należy dojść do wniosku, że również fragmenty gotowego programu komputerowego objęte są ochroną prawno-autorską i tym samym dochód z przeniesienie praw autorskich do tych utworów może być objęty ulga IP BOX. Istotne jest, aby fragment programu komputerowego spełniał wymagania określone w art. 1 ust. 1 ustawy prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. elementy programu jako takiego, a więc instrukcje działania dla komputera lub ich zestawy. Należy podkreślić, że nawet najmniejsze fragmenty kodów źródłowych mogą po odpowiedniej konfiguracji spełniać określoną rolę i tym samym stać się samodzielnym programem komputerowym. Zatem bywa również tak, że czasem ciężko oddzielić gotowy program komputerowy od jego fragmentu, gdyż to zależy od sposobu konfiguracji w celu spełnienia określonej funkcji. Wspomnieć również należy, że właśnie etap wytwarzania poszczególnych elementów (fragmentów) ostatecznego kodu źródłowego nosi znamiona pracy twórczej. Na potwierdzenie powyższego często w interpretacjach indywidualnych przywoływany jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2010 r. (C-393/09). Ponadto należy wspomnieć, że zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór jest chroniony prawem autorskim od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Zatem również fragmenty utworów podlegają ochronie prawno-autorskiej, gdyż nawet utwory w postaci nieukończonej podlegają takiej ochronie. Jak potwierdzono w interpretacji nr 0113-KDIPT2-1.4011.876.2020.2.DJD Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Program komputerowy nie musi mieć postaci ukończonej by podlegał ochronie. Także fragmenty programu podlegają ochronie. Z kolei w interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.806.2020.2.TR stwierdzono, że niezależnie od tego czy wytwarzane jest Oprogramowanie czy jego części, w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje/będzie powstawać autorskie prawo do programu komputerowego stanowiące kwalifikowane prawo IP podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest bowiem również twórcą części oprogramowania podlegającego ochronie, a przepisem zapewniającym ochronę takiej części oprogramowania jest art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Również w interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.737.2020.3.JM potwierdzono, że podkreślić należy, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej. Zatem powyższy pogląd należy uznać za ustalony i nie stanowi on wątpliwości. Wreszcie należy podkreślić, że w art. 30ca ust. 2 PIT nie ma wymogu, aby program komputerowy rozumieć jedynie w formie ostatecznej (kompletnej), która ma zostać przekazana odbiorcy końcowemu. Wobec tego każdy fragment (część) programu komputerowego, który może zostać uznany za utwór chroniony prawem autorskim może być kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Nie można zapomnieć, że przyjęcie iż jedynie gotowy (ostateczny) program komputerowy mógłby kwalifikować się do ufgi IP-BOX byłby sprzeczny z celem przepisów wprowadzających ulgę. W takiej sytuacji z ulgi mogłyby korzystać jedynie duże podmioty gospodarcze, które sprzedają gotowy program ostatecznym klientom, a nie sami twórcy tych programów. Zatem premiowana byłaby nie praca twórcza, tylko właściwie praca techniczna i handlowa polegająca na sprzedaży ostatecznego produktu. Autorski kod źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę jest programem komputerowym. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83 ze zm.), w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Zatem już z samego tego przepisu wynika, że program komputerowy (kod źródłowy) jest przedmiotem ochrony prawa autorskiego. Co więcej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, programy komputerowe podlegają ochronie prawnoautorskiej. Program komputerowy wytwarzany jest przez Podatnika w drodze działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 PIT, która polegała na prowadzeniu prac rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 5a pkt 38 PIT działalność badawczo rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast pojęcie prac rozwojowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 40 PIT w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z tą definicją prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność badawczo rozwojowa prowadzona jest przez Wnioskodawcę od momentu zawarcia umowy ze Spółką.

Prace rozwojowe Podatnika mają charakter twórczy, gdyż tylko i wyłącznie od niego zależy ostateczny kształt wytworzonego programu komputerowego. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę jest nowatorskie I unikatowe. Zdarza się. że w trakcie prac projektowych dochodzi do pracy na poprzednich doprogramowaniach (wówczas dochodzi do Ich ulepszenia), jednak efektem takich prac jest odrębny program, do którego prawo autorskie podlegający ochronie prawnej zgodnie z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych posiada Wnioskodawca. Co więcej, poszczególne funkcjonalności wytwarzane są na bieżąco. Ponadto Wnioskodawca w swojej pracy jest samodzielny i niezależny. Przebieg jego pracy zależy tylko od niego, gdyż swojej pracy nie świadczy na podstawie umowy o pracę tylko na podstawie umowy o współpracę w związku z wykonywaniem jednoosobowej działalności gospodarczej. Samodzielność i ostateczna decyzyjność Podatnika znajduje potwierdzenie w treści umowy o współpracy. Wedle tej umowy „decyzja co do sposobu świadczenia usług i sposobu wykonywania zadań podejmowana jest przez wykonawcę”. Co prawda w umowie znajduje się zapis wedle, którego Podatnik zobowiązany jest wykonywać zlecone zadanie zgodnie ze wskazówkami zamawiającego, a jeżeli w danym projekcie uczestniczy kierownik projektu to również powinien wykonywać zadania zgodnie ze wskazówkami kierownika projektu. Jednak należy podkreślić, że są to jedynie wskazówki, a nie wiążące polecenia, jakie są wydawane w ramach podległości służbowej. Określenie wskazówek co do realizowanego zlecenia jest zwyczajną praktyką w przypadku zlecania wykonania określonego zadania. Wskazówki charakteryzują się dużym stopniem ogólności i nie przekładają się bezpośrednio na ostateczny i szczegółowy kształt wykonanego zadania. Wskazówki mają jedynie pokazać żądany kierunek prowadzonych prac oraz ogólny zarys wykonanego zadania i jego funkcjonalności. Program komputerowy tworzony jest na rzecz indywidualnego zleceniodawcy finalnego i musi zostać dostosowany do jego potrzeb. Świadczy to o tym, że wytwarzane oprogramowanie ma charakter unikatowy, a sama praca ma charakter twórczy. Wytworzony program komputerowy służący do obsługi, planowania i korekty tras, ładunków, rozliczeń transportu morskiego wykonywanego przy użyciu statków przystosowanych do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów, generowania zamówień, listów przewozowych, zestawień i raportów niezbędnych do obsługi transportu wykonywanego tego rodzaju statkami posiada cechę nowości, gdyż odróżnia się od Innych programów wytworzonych w tej materii i jest tworzony dla konkretnego (indywidualnego) klienta. Zatem to mój Mocodawca jest twórcą danego oprogramowania. W kontekście samodzielności Podatnika należy wspomnieć że udziela on gwarancji za wady fizyczne wykonanego zadania oraz w szczególności za jego niezgodność z Zamówieniem i ustaleniami z Zamawiającym. Ponadto ponosi on ryzyko gospodarcze swojej działalności.

Prace nad utworem, w postaci programu komputerowego, mają charakter systematyczny, gdyż odbywają się w ramach prowadzonej codziennie działalności gospodarczej i wykonywania zamówienia zgodnie z zawartą umową o współpracy. Co więcej same prace nad poszczególnymi modułami kompletnego oprogramowania rozłożone są w czasie. Prace prowadzone są w sposób zorganizowany i metodyczny (zaplanowany i uporządkowany) w ramach działalności gospodarczej mojego Mocodawcy. Zatem prace te nie mają charakteru incydentalnego. W przypadku pracy na wytworzonych przez siebie uprzednio doprogramowaniach, dochodzi do ich ulepszenia, czego efektem jest odrębny program, do którego prawo autorskie podlegające ochronie prawnej zgodnie z art. 74 o prawie autorskim i prawach pokrewnych posiada Wnioskodawca. Prawidłowość takiego działania została potwierdzona w Indywidualnej Interpretacji podatkowej z 27 stycznia 2021 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.870.2020.2.ID.

Wnioskodawca w ramach debugowania również podejmuje prace o charakterze twórczym. Proces debugowania składa się z kilku faz. O ile wykrycie błędów w programie nie jest działalnością twórczą, to już usunięcie defektu jest czynnością twórczą. Ponadto programista pracujący nad usunięciem błędu musi mleć na uwadze czy jego ingerencja w oprogramowanie nie wywoła niekorzystnych skutków dla innych elementów kompletnego programu komputerowego. Zatem programista musi niejednokrotnie wykazać się znacznie większą inwencją, niż przy tworzeniu programu od początku. Prace związane z debugowaniem mają charakter systematyczny, a sam programista musi korzystać z literatury i innych źródeł jak przy tworzeniu nowego oprogramowania. Efektem debugowania jest wytworzenie nowego fragmentu programu, który zastąpi fragmentu uszkodzony bądź wadliwy. Zatem również tego rodzaju fragment programu podlega ochronie prawno-autorskiej, a tym samym dochód z tytułu przeniesienie praw do niego również może kwalifikować się co objęcia ulgą IP-BOX.

Podkreślić należy, że aneks z dnia 1 lutego 2021 r. pozostaje bez wpływu na ocenę prawnopodatkową zdarzenia przyszłego (prawa do skorzystania z ulgi IP-BOX również w latach następnych). Jak zostało to podkreślone w pkt 61 niniejszego wniosku zmienione aneksem zapisy umowy z 3 czerwca 2019 r. mają dwojakie znaczenie - bądź doprecyzowują istniejące dotychczas przepisy, bądź potwierdzają stan rzeczywisty istniejący pomiędzy stronami umowy. Najistotniejsze znaczenie dla sprawy ma potwierdzenie faktu przeniesienia praw autorskich do wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów za wynagrodzeniem określonym w umowie. W toku wykonywania umowy powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej (utwór w postaci programu komputerowego lub jego fragmentu). Jest ono chronione na podstawie prawa autorskiego. Podatnik osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który jest uwzględniony w cenie sprzedaży usługi będącej przedmiotem umowy. Ponadto na podstawie umowy Wnioskodawca przenosi bezwarunkowo na kontrahenta majątkowe prawa autorskie do wytworzonego utworu w postaci programu komputerowego. Aneks do Umowy opisuje również techniczne aspektu przeniesienia utworu na rzecz zamawiającego. Podkreślić należy, że w stanie rzeczywistym Istniejącym przed podpisaniem aneksu sytuacja była tożsama, natomiast strony umowy postanowiły jedynie doprecyzować bądź unormować Istniejący stan. Zmienione zapisy umowy nie pozostawiają wątpliwości, że dochód osiągnięty z tytułu wykonywania opisanej umowy może zostać objęty ulgą IP-BOX, gdyż spełnione zostały wszystkie ustawowe wymogi. Wspomnieć również należy, że w bardzo zbliżonym stanie faktycznym została wydana indywidualna interpretacja podatkowa z 21 sierpnia 2020 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.487.2020.2.KR. Chociaż stanowisko wyrażone w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego ma skutek ochronny jedynie w sprawie konkretnego, indywidualnego podatnika to jednak zważając na treść powyższej interpretacji należy podkreślić, że została ona wydana w bardzo zbliżonym stanie faktycznym. Co więcej celem wydawania interpretacji podatkowych jest ujednolicenie stanowiska Krajowej Administracji Skarbowej wobec zawiłych przepisów prawa podatkowego. Wobec czego powoływanie się na Inne interpretacje prawa podatkowego jest uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 5a pkt 38 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo „systematycznie” odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(`(...)`) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji, podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca może w zeznaniach rocznych za lata 2019 i 2020, jak również w latach kolejnych (przy założeniu braku zmiany stanu faktycznego i prawnego oraz z uwzględnieniem podpisanego w dniu 1 lutego 2021 r. aneksu do umowy) rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.