0115-KDIT2.4011.254.2021.2.MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2021 r. (data wpływu 10 marca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 29 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 31 lipca 2018 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość. Wnioskodawca był w posiadaniu tej nieruchomości od dnia 17 maja 2017 r. Był to lokal mieszkalny, w którym zamieszkiwał. Sprzedał nieruchomość za cenę 188.000 zł, wcześniej kupioną 17 maja 2017 r., o wartości zakupu 138.977,85 zł. Następnie na koniec 2018 r. złożył PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39 i oświadczył, że uzyskane środki przeznaczy na własne cele mieszkaniowe. Uzyskany dochód to 49.022,15 zł. Kolejna transakcja, z dnia 4 września 2019 r., to kupno docelowego mieszkania o wartości 255.000 zł wraz z miejscem postojowym za kwotę 20.000 zł. Łączna wartość transakcji wyniosła 275.000 zł.

Na nieruchomości składającej się z działek …, … i … w obrębie ewidencyjnym …, na podstawie decyzji Starosty … z dnia …, zmienionej decyzją z dnia `(...)`, zatwierdzono projekt budowy i udzielono pozwolenia na budowę dwóch budynków usługowych (wynajem apartamentów) „A" i „B" z dwoma lokalami mieszkalnymi. Opisane budynki mają po 4 kondygnacje nadziemne plus tarasy i jedną kondygnację podziemną stanowiącą halę garażową. W budynkach tych znajduje się 47 samodzielnych lokali w tym 4 lokale mieszkalne. W budynku oznaczonym numerem …, przy ul. …, oznaczonym numerem budowlanym „B" znajdują się 24 samodzielne lokale w tym 2 lokale mieszkalne. W budynku tym znajduje się lokal … niemieszkalny – tak określony w akcie notarialnym z dnia …. – położony na 3 kondygnacji, drugim piętrze, wydzielony, który składa się z jednego pokoju (sypialnia), jednego pokoju z aneksem kuchennym, łazienki o łącznej powierzchni 35,73 m2 oraz balkonu o pow. 6,5 m2. Łączna powierzchnia lokalu wynosi 42,23 m2. W wyżej wymienionym i opisanym budynku nie ma lokali usługowych, jedynie mieszkania na wynajem i do stałego zamieszkania.

Zakupione mieszkanie jest lokalem mieszkalnym, jest to jedyne mieszkanie Wnioskodawcy, w którym jest zameldowany i zamieszkuje. Stanowi ono ośrodek życiowy Wnioskodawcy i jest jedynym lokalem jaki posiada. Budynek, w którym jest położone mieszkanie Wnioskodawcy jest budynkiem mieszkalnym, składającym się z czterech kondygnacji i garażu w podziemiu. Nie znajduje się w nim żaden lokal usługowy. Jest ogrodzony i posiada windę. Na terenie znajduje się plac zabaw, a na dachu jest taras widokowy dla mieszkań z ostatniej kondygnacji. Część mieszkań jest przeznaczona pod wynajem. Pozostałe mieszkania są zasiedlone i zamieszkałe na stałe z meldunkiem. Przyszłe zdarzenia nie zmienią charakteru tego budynku, ponieważ nie ma w nim lokali usługowych.

Zdaniem Wnioskodawcy mieszkanie jest jedynym ośrodkiem – centrum życiowym. Szczegółowy opis i stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie potwierdzają stan faktyczny i określają fakt, że jest to docelowe mieszkanie Wnioskodawcy, położone w budynku mieszkalnym i przeznaczone wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Dnia 4 września 2019 r. Wnioskodawca zameldował się na pobyt stały i zamieszkuje pod adresem nabytej nieruchomości.

Budynek jest położony w obrębie geodezyjnym … Gmina …. Działki oznaczone w ewidencji gruntów numerami …, …, … w obrębie … położone są na terenie oznaczonym w planie symbolem D5.UT, tj. przeznaczenie terenu podstawowe to: zabudowa dla usług turystycznych; uzupełniające to usługi, handel detaliczny, gastronomia i mieszkania.

Z aktu notarialnego wynika, że lokale usługowe to mieszkania przeznaczone na wynajem. Innych lokali użytkowych w tym budynku nie ma.

Przychód i poniesiony wydatek, zgodnie z przedłożonymi aktami notarialnymi, został przeznaczony w całości na docelowe mieszkanie, w którym jest centrum życiowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie posiada innego mieszkania ani żadnej innej nieruchomości. Jest to jedyny lokal mieszkalny Wnioskodawcy, w którym jest zameldowany i mieszka na stałe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do ulgi z podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości w kwocie 44.790 zł, który to dochód przeznaczył na zakup mieszkania docelowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do ulgi, bo środki przeznaczył na zakup docelowego mieszkania, w którym jest zameldowany i zamieszkuje. Mieszkanie to spełnia oczekiwania Wnioskodawcy jako jedyny ośrodek – centrum życiowe.

Zwolnienie obejmuje taką część dochodu, uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia został w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. W związku z tym Wnioskodawca zachował termin i cel wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 tej ustawy.

Fakt ten pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia, na podstawie wydatków szczegółowo określonych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie zastrzegł, że wydatki na własne cele mieszkaniowe podatnika ograniczać się muszą tylko do jednego celu wymienionego w art. 21 ust. 25 ustawy. Z istoty rozwiązania zawartego w zacytowanym art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podstawową okolicznością decydującą o możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych, począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wedle art. 30e ust. 1 cytowanej ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30e ust. 4 cytowanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W świetle art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast stosownie do art. 45 ust. 1 przywołanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Według zaś art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Z art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika, że przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie przedłużenia terminu na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego (Dz.U. z 2020 r. poz. 2368) przedłuża się do dnia 31 grudnia 2021 r. termin na wydatkowanie przez podatnika na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) (w brzmieniu z dnia 1 stycznia 2009 r., Dz. U. z 2008 r. poz. 1316).

Wobec powyższego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wraz z zapisem ww. rozporządzenia, wynika że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z tego przepisu jest wydatkowanie (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na „własne cele mieszkaniowe” podatnika, katalog których został określony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Na podstawie zaś art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 31 lipca 2018 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość. Wnioskodawca był w posiadaniu tej nieruchomości od dnia 17 maja 2017 r. Był to lokal mieszkalny, w którym zamieszkiwał. Sprzedał nieruchomość za cenę 188.000 zł, wcześniej kupioną 17 maja 2017 r., o wartości zakupu 138.977,85 zł. Następnie na koniec 2018 r. złożył PIT-39 i oświadczył, że uzyskane środki przeznaczy na własne cele mieszkaniowe. Uzyskany dochód to 49.022,15 zł. Kolejna transakcja, z dnia 4 września 2019 r., to kupno docelowego mieszkania o wartości 255.000 zł wraz z miejscem postojowym za kwotę 20.000 zł. Łączna wartość transakcji wyniosła 275.000 zł. Na nieruchomości składającej się z działek …, … i … w obrębie ewidencyjnym …, na podstawie decyzji Starosty … z dnia `(...)`., zmienionej decyzją z dnia …., zatwierdzono projekt budowy i udzielono pozwolenia na budowę dwóch budynków usługowych (wynajem apartamentów) „A" i „B" z dwoma lokalami mieszkalnymi. Opisane budynki mają po 4 kondygnacje nadziemne plus tarasy i jedną kondygnację podziemną stanowiącą halę garażową. W budynkach tych znajduje się 47 samodzielnych lokali w tym 4 lokale mieszkalne. W budynku oznaczonym numerem …, przy ul. …, oznaczonym numerem budowlanym „B" znajdują się 24 samodzielne lokale w tym 2 lokale mieszkalne. W budynku tym znajduje się lokal … niemieszkalny – tak określony w akcie notarialnym z dnia …. – położony na 3 kondygnacji, drugim piętrze, wydzielony, który składa się z jednego pokoju (sypialnia), jednego pokoju z aneksem kuchennym, łazienki o łącznej powierzchni 35,73 m2 oraz balkonu o pow. 6,5 m2. Łączna powierzchnia lokalu wynosi 42,23 m2. W wyżej wymienionym i opisanym budynku nie ma lokali usługowych, jedynie mieszkania na wynajem i do stałego zamieszkania. Zakupione mieszkanie jest lokalem mieszkalnym, jest to jedyne mieszkanie Wnioskodawcy, w którym jest zameldowany i zamieszkuje. Stanowi ono ośrodek życiowy Wnioskodawcy i jest jedynym lokalem jaki posiada. Budynek, w którym jest położone mieszkanie Wnioskodawcy jest budynkiem mieszkalnym, składającym się z czterech kondygnacji i garażu w podziemiu. Nie znajduje się w nim żaden lokal usługowy. Jest ogrodzony i posiada windę. Na terenie znajduje się plac zabaw, a na dachu jest taras widokowy dla mieszkań z ostatniej kondygnacji. Część mieszkań jest przeznaczona pod wynajem. Pozostałe mieszkania są zasiedlone i zamieszkałe na stałe z meldunkiem. Przyszłe zdarzenia nie zmienią charakteru tego budynku, ponieważ nie ma w nim lokali usługowych. Zdaniem Wnioskodawcy mieszkanie jest jedynym ośrodkiem – centrum życiowym. Szczegółowy opis i stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie potwierdzają stan faktyczny i określają fakt, że jest to docelowe mieszkanie Wnioskodawcy, położone w budynku mieszkalnym i przeznaczone wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy. Dnia 4 września 2019 r. Wnioskodawca zameldował się na pobyt stały i zamieszkuje pod adresem nabytej nieruchomości. Budynek jest położony w obrębie geodezyjnym … Gmina …. Działki oznaczone w ewidencji gruntów numerami …, …, … w obrębie … położone są na terenie oznaczonym w planie symbolem D5.UT, tj. przeznaczenie terenu podstawowe to: zabudowa dla usług turystycznych; uzupełniające to usługi, handel detaliczny, gastronomia i mieszkania. Z aktu notarialnego wynika, że lokale usługowe to mieszkania przeznaczone na wynajem. Innych lokali użytkowych w tym budynku nie ma. Przychód i poniesiony wydatek, zgodnie z przedłożonymi aktami notarialnymi, został przeznaczony w całości na docelowe mieszkanie, w którym jest centrum życiowe Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie posiada innego mieszkania ani żadnej innej nieruchomości. Jest to jedyny lokal mieszkalny Wnioskodawcy, w którym jest zameldowany i mieszka na stałe.

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. A zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki – wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego – należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zawarte w tym artykule wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości, ma bowiem charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Z zacytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 jest nabycie m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu oraz gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem, jednakże w niniejszej sprawie Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym podał, że nabył lokal wraz z miejscem postojowym, który zgodnie z treścią aktu notarialnego sprzedaży jest lokalem niemieszkalnym (lokal ten oraz miejsce postojowe położone są w budynku usługowym przeznaczonym na wynajem apartamentów).

Nie sposób więc zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy zaprezentowanym w niniejszej sprawie, że nabycie ww. lokalu niemieszkalnego można uznać za wydatek na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiane przez Wnioskodawcę okoliczności, że lokal ten może spełniać funkcję mieszkalną, a Wnioskodawca zameldował się na pobyt stały i zamieszkuje, jak również fakt, że w opisanym budynku nie ma lokali usługowych, jedynie mieszkania na wynajem i do stałego zamieszkania, pozostają bez związku z powyższym rozstrzygnięciem. Okoliczności te nie zmieniają bowiem faktu, że nabyty przez Wnioskodawcę w dniu 4 września 2019 r. lokal jest lokalem niemieszkalnym.

Tym samym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uregulowania prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przychody ze zbycia nieruchomości nie zostały wydatkowane na cel mieszkaniowy wskazany w ww. przepisie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.