Wnioskodawczyni, emerytka mieszkająca w Polsce, od 2017 roku otrzymuje świadczenie małżeńskie z USA, które jest świadczeniem rodzinnym opodatkowanym zgodnie z amerykańskimi przepisami. Zadała pytanie, czy ma obowiązek wykazywać to świadczenie w rocznym zeznaniu podatkowym w Polsce oraz czy powinna skorygować zeznania za lata 2017-2019. Organ podatkowy uznał, że świadczenie małżeńskie z USA podlega opodatkowaniu w Polsce, jednak z uwagi na to, że jest to świadczenie rodzinne opodatkowane w USA, zastosowanie ma zwolnienie z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. W związku z tym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku płacenia podatku ani składania zeznań podatkowych od tego świadczenia. Dodatkowo, Wnioskodawczyni ma prawo do skorygowania wcześniej złożonych zeznań podatkowych oraz ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie telefoniczne o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:
UZASADNIENIE
W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku opodatkowania świadczenia pieniężnego uzyskiwanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych.
Pismem z 9 czerwca 2021 r. (data wpływu 15 czerwca 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni jest emerytką od roku 2011, mieszkającą w Polsce. Ponadto, od roku 2017 Wnioskodawczyni pobiera świadczenie małżeńskiej z USA, związane ze świadczeniem emerytalnym, pobieranym przez męża (…) ze Stanów Zjednoczonych.
Świadczenie, które Wnioskodawczyni otrzymuje jest świadczeniem rodzinnym opodatkowanym wg przepisów obowiązujących w tym zakresie w USA.
Za każdy rok obrachunkowy Wnioskodawczyni otrzymuje z USA rozliczenie określające przychód roczny, podatek pobrany w USA oraz kwotę netto, przekazaną na indywidualne dolarowe konto bankowe Wnioskodawczyni.
Bank nie potrąca Wnioskodawczyni składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne od rent i emerytur. W związku z tym Wnioskodawczyni nie otrzymuje formularza PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11.
Jednocześnie, Wnioskodawczyni nadmienia, że nie posiada żadnych nieruchomości i dóbr materialnych za granicą, jak również nie otrzymuje innych dochodów z zagranicy.
Ponadto, Wnioskodawczyni informuje, że w latach 2017-2019 dochody ze świadczenia małżeńskiego otrzymanego z USA wykazywała w PIT-36 oraz załączniku PIT/ZG.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy, Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem USA o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń małżeńskich, wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych. W świetle tych przepisów jeżeli świadczenie otrzymywane przez osobę mieszkającą w Polsce jest świadczeniem rodzinnym na podstawie świadczeń rodzinnych obowiązujących w USA, to w Polsce jest ono zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Świadczenia tego nie trzeba także wykazywać w rocznym zeznaniu podatkowym PIT.
Wnioskodawczyni uważa także, że w przypadku pozytywnej interpretacji przedstawionego stanu faktycznego, Urząd Skarbowy winien dokonać na Jej rzecz, zwrotu zapłaconego podatku, w związku z wykazywaniem przez Wnioskodawczynię dochodu ze świadczenia małżeńskiego, w rocznych zeznaniach podatkowych PIT-36 i załączniku PIT/ZG. Ustalenie kwoty należnej wynikać będzie z korekty zeznań podatkowych za lata 2017-2020.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytką mieszkającą w Polsce. Od 2017 roku Wnioskodawczyni pobiera świadczenie małżeńskie z USA.
Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajduje umowa z 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).
Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń rodzinnych – wypłacanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).
Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. umowy, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.
W myśl art. 5 ust. 2 tejże umowy, postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:
Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artkułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.
Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia rodzinnego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów, w tym m.in. świadczenia rodzinnego, osobie mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca. art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu świadczenie małżeńskie otrzymywane przez Wnioskodawczynię z USA podlega opodatkowaniu w Polsce.
Jednakże, w przedmiotowej sprawie wobec wskazania Wnioskodawczyni, że otrzymywane świadczenie małżeńskie jest świadczeniem rodzinnym opodatkowanym wg przepisów obowiązujących w tym zakresie w USA można uznać, że znajduje zastosowanie zwolnienie z opodatkowania określone w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku i składania zeznań podatkowych od ww. świadczenia.
Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Skorygowanie deklaracji – stosownie do art. 81 § 2 tej ustawy – następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Z treści art. 81 wynika zatem, że korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.
Korektę deklaracji składa się wówczas, gdy następują – w wyniku jakichkolwiek zdarzeń gospodarczych – zmiany w zakresie danych wykazanych w tych deklaracjach (np. po stronie przychodów, kosztów ich uzyskania, zwolnień, odliczeń, wysokości podatku należnego).
Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa). Korekta zeznania rocznego może być więc dokonana do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ww. ustawy, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.
W myśl art. 73 § 2 tej ustawy dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.
Stosownie do art. 75 § 4 Ordynacji podatkowej jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.
W konsekwencji, Zainteresowanej przysługuje prawo do skorygowania zeznań podatkowych – jeżeli wykazała w nich przychody podlegające zwolnieniu od podatku – i ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku, którego kwota będzie wynikać z korekty przedmiotowych zeznań podatkowych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili