Wnioskodawczyni, jako zarządca sukcesyjny przedsiębiorstwa zmarłego męża, kontynuowała umowę leasingu operacyjnego na samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej. Po wykupie pojazdu od firmy leasingowej, zdecydowała się na jego używanie wyłącznie do celów prywatnych, rezygnując z wykorzystywania go w działalności. Organ podatkowy uznał, że w przypadku sprzedaży tego samochodu po upływie sześciu miesięcy od jego nabycia, przychód ze sprzedaży nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie to przychód ze zbycia rzeczy, a nie z działalności gospodarczej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu poleasingowego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Mąż Wnioskodawczyni wykonywał działalność gospodarczą pod nazwą: (…), NIP: (…), regon: (…). W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej podpisał umowę leasingu operacyjnego niekonsumenckiego na samochód (…). Umowa została zawarta w dniu 24.01.2019 r. do użytkowania przez okres 24 miesięcy. Samochód ten był wykorzystywany w działalności gospodarczej.
W dniu (…).2020 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni (…). Dnia (…).2020 r. notarialnie Wnioskodawczyni została powołana na zarządcę sukcesyjnego przedsiębiorstwa męża i do dnia dzisiejszego wykonuje działalność gospodarczą, będąc zarządcą sukcesyjnym. Jako zarządca sukcesyjny Wnioskodawczyni podjęła decyzję:
Przed wykupieniem samochodu Wnioskodawczyni zwracała się do firmy leasingowej o umożliwienie jej wykupu samochodu jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Firma leasingowa odmówiła Wnioskodawczyni w taki sposób wykupu auta.
W dniu 15.01.2021 r. Wnioskodawczyni wykupiła samochód i od tego momentu nie był on wykorzystywany w firmie, Wnioskodawczyni nie ujmowała żadnych wydatków eksploatacyjnych samochodu w PKPiR oraz w ewidencji VAT (podatek od towarów i usług), w tym również faktury związanej z wykupem. Nie został również wprowadzony do majątku firmy. Samochód służy jedynie celom prywatnym.
Wnioskodawczyni nadmienia, iż faktury leasingowe, jak i ostania faktura wykupu były wystawiane na nieżyjącego męża – po śmierci męża z adnotacją „w spadku”, jak i na Wnioskodawczynię jako nabywcę – zarządcę sukcesyjnego od momentu powołania Wnioskodawczyni notarialnie na zarządcę sukcesyjnego. Ponadto samochód ten będzie należał do masy spadkowej.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Jeżeli po wykupie samochodu od firmy leasingowej Wnioskodawczyni nie wykorzystywała samochodu w działalności gospodarczej, a jedynie prywatnie, to czy w razie ewentualnej sprzedaży po upływie pół roku użytkowania samochodu w celach prywatnych będzie on podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego?
Zdaniem Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mąż zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód. W okresie trwania leasingu samochód ten wykorzystywany był przez męża, a później Wnioskodawczynię jako zarządcę sukcesyjnego w prowadzonej działalności gospodarczej. Stosownie do postanowień umowy leasingu, w związku z upływem okresu, na jaki była zawarta oraz uregulowaniem wszystkich rat leasingowych, Wnioskodawczyni miała prawo nabycia własności leasingowanego samochodu za uzgodnioną w umowie opłatą. Z powyższego prawa Wnioskodawczyni skorzystała, dokonując wykupu przedmiotu leasingu w dniu 15 stycznia 202 r. Zgodnie z postanowieniami umowy na fakturze wykupu, wystawionej przez firmę leasingową, widniały dane jako nabywcy zmarłego męża Wnioskodawczyni oraz Wnioskodawczyni jako zarządcy sukcesyjnego. Po wykupieniu samochodu Wnioskodawczyni podjęła decyzję, że auto nie będzie dłużej wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie do celów prywatnych, dlatego Wnioskodawczyni nie ujęła faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych ani w ewidencji środków trwałych, nie odliczając podatku VAT z powyżej faktury wykupowej. Wnioskodawczyni nie ujmowała również innych wydatków eksploatacyjnych samochodu w PKPiR oraz w ewidencji VAT. W przyszłości prawdopodobne jest zbycie samochodu, jednak nie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie auta.
W związku z powyższym Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że skoro samochód przez nią nabyty po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego został przeznaczony wyłącznie na cele prywatne i nie został oraz nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – pomimo wcześniejszego wykorzystywania go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (do czasu zakończenia umowy leasingu) – to jego ewentualne odpłatne zbycie w przyszłości nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ponadto Wnioskodawczyni uważa, iż przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi źródło przychodów ze zbycia rzeczy – art. 10 ust. 1 pkt 7 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko i wyłącznie gdy do sprzedaży dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawczyni wykupiła samochód od leasingodawcy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).
Przepis art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym ze źródeł przychodów jest – wymieniona w punkcie 3 tego przepisu – pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 przywołanej wyżej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Odrębnym od pozarolniczej działalności gospodarczej źródłem przychodu jest wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a˗c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazanej wyżej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Wyłączenie zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje w szczególności te składniki majątku, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej lub zostały z niej wycofane, a przy tym spełniają warunki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, a więc podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że mąż Wnioskodawczyni wykonywał działalność gospodarczą, w trakcie której podpisał umowę leasingu operacyjnego na samochód. Samochód ten był wykorzystywany w działalności gospodarczej. W 2020 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, a ona została powołana na zarządcę sukcesyjnego przedsiębiorstwa męża i do dziś wykonuje działalność gospodarczą, będąc zarządcą sukcesyjnym. Jako zarządca sukcesyjny Wnioskodawczyni podjęła decyzję o kontynuowaniu umowy leasingu operacyjnego samochodu i wykorzystywaniu go w działalności gospodarczej aż do momentu jego wykupu od firmy leasingowej. W styczniu 2021 r. Wnioskodawczyni wykupiła samochód i od tego momentu nie był on wykorzystywany w firmie, nie został wprowadzony do majątku firmy. Samochód służy jedynie celom prywatnym.
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest, czy jeżeli po wykupie samochodu od firmy leasingowej Wnioskodawczyni nie wykorzystywała samochodu w działalności gospodarczej, a jedynie prywatnie, to czy w razie ewentualnej sprzedaży będzie on podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego.
Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej i nie zostanie zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.
Stąd skutki podatkowe sprzedaży takiego samochodu należy rozpoznać pod kątem powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli odpłatnego zbycia rzeczy.
W konsekwencji, planowana sprzedaż samochodu będzie skutkować powstaniem przychodu z tego źródła, jeżeli nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie. Natomiast obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie samochodu będzie miało miejsce po upływie tego okresu, tj. po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu.
Reasumując - jeżeli po wykupie samochodu od firmy leasingowej Wnioskodawczyni nie wykorzystywała samochodu w działalności gospodarczej, a jedynie prywatnie, to sprzedaż samochodu przez Wnioskodawczynię po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym został wykupiony od leasingodawcy, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto należy wskazać, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili