0112-KDIL2-1.4011.380.2021.4.DJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości (tj. działek nr: A i B) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości (tj. działek nr: A i B).

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz 14f § 1-2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 25 maja 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.380.2021.3.DJ, 0112-KDIL1-2.4012.151.2021.2.AW, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane w dniu 25 maja 2021 r., zostało skutecznie doręczone w dniu 28 maja 2021 r., natomiast w dniu 8 czerwca 2021 r. (data nadania 2 czerwca 2021 r.) do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono – w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych – następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość, na którą składają się wyłącznie działki gruntu nr A i B w obrębie gminy (`(...)`). Nieruchomość jest niezabudowana i objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako w części tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, w części tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami, w części drogi i ulice lokalne, w części drogi i ulice dojazdowe.

Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę i obsiewa ją co roku. Wnioskodawca nabył ją w drodze darowizny od rodziców w 2005 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) na zasadach ogólnych. Ma zamiar sprzedać nieruchomość na rzecz podmiotu, który jest podatnikiem VAT i który planuje po zakupie na ww. działce rozbudowę swojego zakładu. Wnioskodawca nie podejmował żadnych profesjonalnych, zorganizowanych i ciągłych działań zmierzających do sprzedaży tej nieruchomości.

W przeszłości Wnioskodawca dokonywał sprzedaży nieruchomości w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Od 2008 r. do 2015 r. sprzedał 15 nieruchomości. Podzielone były z 1 hektara, działki o wielkości 0,063 ha. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczone były pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działki te były przeznaczone jedynie na poszerzenie posesji kupujących.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, że przedmiotowe działki A i B zostały nabyte w drodze darowizny od rodziców. W chwili przyjmowania darowizny w 2005 r. Wnioskodawca nie miał żadnych sprecyzowanych planów co do tej darowizny, poza tym nie było też żadnego warunku w umowie darowizny. Zostały włączone do gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w 2005 r.

Wnioskodawca dostał bezpośrednio ofertę zakupu tej nieruchomości od podmiotu, który jest zainteresowany zakupem tej nieruchomości. Zamierza je sprzedać w ciągu najbliższych pięciu lat, ale ma nadzieję, że uda się szybciej. Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą z tytułu której jest czynnym podatnikiem VAT (w rozumieniu ustawy VAT działalność rolnicza jest działalnością gospodarczą). Obie nieruchomości były i są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży i nie zamierza ich ponosić. Przedmiotowe nieruchomości były i są przez cały okres ich posiadania wykorzystywane do prowadzenia gospodarstwa rolnego w skład, którego wchodzą. Nie były wykorzystywane w celach osobistych, bo Wnioskodawca nie miał takiej potrzeby. Ww. działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości przedmiotowych nieruchomości, a także nie zawarł umowy dzierżawy z przyszłym nabywcą, nie podjął żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. nieruchomości. Nabywca, będących przedmiotem planowanych sprzedaży działek sam się do Wnioskodawcy zgłosił z propozycją zakupu. Zapewne dowiedział się od sąsiadów „pocztą pantoflową" że Zainteresowany byłby skłonny sprzedać nieruchomości.

Zainteresowany zawarł z przyszłym nabywcą działek umowę przedwstępną sprzedaży działek. W odpowiedzi na pytanie organu, czy po zawarciu umowy przedwstępnej strona kupująca na działkach będących przedmiotem sprzedaży dokonywała/będzie dokonywała inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększyły/zwiększą ich atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, a jeżeli tak, to należy wskazać jakich, Wnioskodawca wskazał, że: Pan W zapewnił mnie, że nie będzie takich rzeczy robił. Nie otrzymał ode mnie takiego upoważnienia ani pełnomocnictwa. Strona kupująca nie poniosła, ani nie ma zamiaru ponosić jakichkolwiek nakładów finansowych do czasu zawarcia umowy finalnej.

Ponadto na wątpliwość organu, czy udzielił/udzieli Pan przed sprzedażą przyszłemu nabywcy pełnomocnictwa do występowania w sprawach dotyczących działek, Wnioskodawca wyjaśnił, że została podjęta decyzja, że Pan W nie podejmie żadnych takich czynności, nie otrzymał żadnego pełnomocnictwa ani upoważnienia w tym zakresie.

Dodatkowo, w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości w przeszłości Wnioskodawca poinformował, że dokonywał sprzedaży nieruchomości na rzecz właścicieli nieruchomości sąsiednich. Dotyczy to nieruchomości niezabudowanych położonych na działkach o nr (…),(…),(…),(…),(…), (…),(…),(…),(…). Wszystkie te nieruchomości nabył w drodze umowy darowizny od rodziców 15 kwietnia 2005 r. i były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w gospodarstwie rolnym. W chwili nabywania tych nieruchomości nie miał skonkretyzowanego celu ich wykorzystania. Środki ze sprzedaży tych nieruchomości zostały przeznaczone na budowę siedliska Wnioskodawcy. Organ podatkowy kontrolował już tą sprawę i nie wykazał nieprawidłowości. Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych nieruchomości, ale też wcale tego nie wyklucza. Sprzedaż nieruchomości nie jest działalnością ciągłą i zorganizowaną Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano – w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych – następujące pytanie.

Czy jako właściciel nieruchomości Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z taką transakcją?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych), w przedstawionym stanie faktycznym, nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za jednorazową sprzedaż nieruchomości, na którą składają się działki gruntu nr A i B w obrębie gminy (`(...)`), ponieważ jest to zwykła forma zarządzania majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie w podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r. sygn. I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Zainteresowanego do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości (działek gruntu), o których mowa we wniosku.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Jednocześnie, o kwalifikacji uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) nie mogą w sposób zasadniczy i wyłączny decydować takie okoliczności jak: ilość działek mających być przedmiotem sprzedaży, kupno nieruchomości jako lokaty kapitału, czy też udzielenie nabywcy pełnomocnictwa, bowiem o właściwej klasyfikacji przychodu zadecydować musi całokształt okoliczności faktycznych, w tym dotyczących zjawisk poprzedzających i towarzyszących sprzedaży nieruchomości.

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przedstawiona we wniosku i jego uzupełnieniu aktywność Wnioskodawcy oraz zaprezentowany ciąg zdarzeń, czynności nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanych nieruchomości.

W analizowanej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość, na którą składają się działki gruntu nr A i B. Nieruchomość jest niezabudowana i objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako w części tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, w części tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami, w części drogi i ulice lokalne, w części drogi i ulice dojazdowe. Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę i obsiewa ją co roku. Wnioskodawca nabył ją w drodze darowizny od rodziców w 2005 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT na zasadach ogólnych. Ma zamiar sprzedać nieruchomość na rzecz podmiotu, który jest podatnikiem VAT i który planuje po zakupie na ww. nieruchomości rozbudowę swojego zakładu. Wnioskodawca nie podejmował żadnych profesjonalnych, zorganizowanych i ciągłych działań zmierzających do sprzedaży tej nieruchomości. W chwili przyjmowania darowizny w 2005 r. Wnioskodawca nie miał żadnych sprecyzowanych planów co do tej darowizny. Działki gruntu zostały włączone do gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w 2005 r. Wnioskodawca dostał bezpośrednio ofertę zakupu tej nieruchomości od podmiotu, który jest zainteresowany zakupem tej nieruchomości. Zamierza dokonać sprzedaży w ciągu najbliższych pięciu lat, ale ma nadzieję, że uda się szybciej. Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą z tytułu której jest czynnym podatnikiem VAT. Obie nieruchomości były i są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży i nie zamierza ich ponosić. Przedmiotowe nieruchomości były i są przez cały okres ich posiadania wykorzystywane do prowadzenia gospodarstwa rolnego w skład, którego wchodzą. Ww. działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości przedmiotowych nieruchomości, a także nie zawarł umowy dzierżawy z przyszłym nabywcą, nie podjął żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. nieruchomości. Nabywca, sam się do Wnioskodawcy zgłosił z propozycją zakupu. Zainteresowany zawarł z przyszłym nabywcą działek umowę przedwstępną sprzedaży działek. Jednakże, w odpowiedzi na pytanie organu, czy po zawarciu umowy przedwstępnej strona kupująca na działkach będących przedmiotem sprzedaży dokonywała/będzie dokonywała inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększyły/zwiększą ich atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, a jeżeli tak, to należy wskazać jakich, Wnioskodawca wskazał, że: Pan W zapewnił mnie, że nie będzie takich rzeczy robił. Nie otrzymał ode mnie takiego upoważnienia ani pełnomocnictwa. Strona kupująca nie poniosła, ani nie ma zamiaru ponosić jakichkolwiek nakładów finansowych do czasu zawarcia umowy finalnej. Wnioskodawca nie udzielił i nie udzieli przed sprzedażą przyszłemu nabywcy pełnomocnictwa do występowania w sprawach dotyczących działek.

Co prawda, w przeszłości Wnioskodawca dokonywał sprzedaży nieruchomości w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Od 2008 r. do 2015 r. sprzedał 15 nieruchomości. Podzielone były z 1 hektara, działki o wielkości 0,063 ha. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczone były pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działki te były jednakże przeznaczone jedynie na poszerzenie posesji kupujących. Dodatkowo, w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości w przeszłości Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku poinformował, że dokonywał sprzedaży nieruchomości na rzecz właścicieli nieruchomości sąsiednich. Dotyczy to nieruchomości niezabudowanych położonych na działkach o nr (…),(…),(…),(…),(…), (…),(…),(…),(…). Wszystkie te nieruchomości nabył w drodze umowy darowizny od rodziców 15 kwietnia 2005 r. i były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w gospodarstwie rolnym. W chwili nabywania tych nieruchomości nie miał skonkretyzowanego celu ich wykorzystania. Środki ze sprzedaży tych nieruchomości zostały przeznaczone na budowę siedliska Wnioskodawcy. Organ podatkowy kontrolował już tą sprawę i nie wykazał nieprawidłowości. Zainteresowany nie planuje w przyszłości sprzedaży kolejnych nieruchomości, ale też wcale tego nie wyklucza. Jednakże, w tym miejscu wskazać należy, że sprzedaż, nawet wielokrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich sprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, całokształt okoliczności, a w szczególności fakt, że nieruchomości zostaną zbyte po długim okresie czasu od ich nabycia, sposób nabycia przedmiotowych działek (w drodze darowizny) oraz zakres, stopień zaangażowania i cel działania Wnioskodawcy wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przedstawiona we wniosku i jego uzupełnieniach aktywność Wnioskodawcy oraz zaprezentowany ciąg zdarzeń, czynności nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do posiadanych nieruchomości. W opinii organu, z opisanych okoliczności sprawy wynika, że brak jest podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż nieruchomości (działek gruntu nr A i B) nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości (działek gruntu nr A i B, o których mowa we wniosku) należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Należy podkreślić, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazuje liczyć bieg określonego w nim pięcioletniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie własności nieruchomości.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca nabył w 2005 roku w drodze darowizny od rodziców przedmiotowe działki, będące przedmiotem planowanej sprzedaży.

Wobec powyższego, planowane zbycie działek gruntu (oznaczonych w opisie sprawy jako nr A i B), nie będzie stanowić przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Tym samym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu, gdyż w wyniku sprzedaży tych działek, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie w ogóle przychód, o którym mowa w tym przepisie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, należy podkreślić, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie - wobec powyższego, dołączony do uzupełnienia wniosku przez Wnioskodawcę załącznik nie mógł i nie podlegał analizie w toku niniejszego postępowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.