0111-KDIB1-2.4011.12.2021.2.BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.) uzupełnionym 20 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej IP Box (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie ustalenia preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej IP Box.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 29 kwietnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4011.12.2021.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 20 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Od dnia 5 stycznia 2021 r. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług związanych z tworzeniem oprogramowania.

Wnioskodawca na podstawie zawartej w dniu 5 stycznia 2021 r. umowy o świadczenie usług ze Spółką S. Sp. z o.o. Sp. K świadczy usługi związane z tworzeniem oprogramowania.

Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Wnioskodawca jako przedsiębiorca, ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie czynności w ramach tej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze swojej działalności, ponieważ w razie niepowodzenia projektu, straci klienta - Spółka zaprzestanie z nim współpracy. Czynności zlecone Wnioskodawcy w ramach świadczenia usług na rzecz Spółki nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest on związany sztywnymi godzinami pracy. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 Pr. Aut., do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umową o świadczenie usług programistycznych, przenosi na Klientów, za co otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych comiesięcznych faktur.

Głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż usług na rzecz Klienta - Spółki w oparciu o umowę o świadczenie usług programistycznych, obejmujących projektowanie, tworzenie oraz testowanie oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonego projektu, za co otrzymuje wynagrodzenie, obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta - Spółki. Wnioskodawca testuje stworzone oprogramowanie komputerowe poprzez walidacje i weryfikacje gotowych funkcjonalności pod kątem wymagań.

Wnioskodawca tworzy program komputerowy będący kompleksowym rozwiązaniem, który polega na realizacji wymagań Spółki - Klienta:

• przygotowanie oprogramowania umożliwiającego przetwarzanie bardzo dużych zbiorów danych – (…) w bardzo krótkim czasie, gdzie jako krótki czas rozumie się uzyskiwanie wskazanych i konkretnych wyników ze zbiorów danych w czasie do ok. 120 sekund,
• oprogramowanie, może wykorzystywać mechanizmy (silniki) bazodanowe, z zastrzeżeniem, że silnik bazy danych będzie skalowalny i przystosowany do wymagań Spółki - Klienta nastawionej na bardzo duży przyrost danych na poziomie 100% rok do roku,
• wytworzenie na niskim poziomie procedur wyliczających wyniki z danych zgromadzonych przez Spółkę Klienta,
• przeprowadzenie badań związanych z symulacją przyrostu danych zgodnych z założeniem na okres 5 lat, wybór systemu bazodanowego potrafiącego sprostać wymaganiom, określenie specyfikacji środowiska sprzętowego do działania oprogramowania bazodanowego oraz oprogramowania tworzonego. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy przy zastosowaniu skryptowego języka programowania opartego na silnikach bazodanowych MS SQL oraz PostgreSQL.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę możemy podzielić na poszczególne etapy:

1. Zebranie specyfikacji wymagań od Klienta – Spółki:

   1. określenie trzech grup wymagań (programowa, sprzętowa, eksploatacyjna),
   2. określenie haromonogramu względem:
   • wyszukiwania silników baz danych,
   • badanie wydajności i skalowalności,
   • testowanie na danych klienta,
   • prezentacja wyników,
   • wybór rozwiązania docelowego;

2. Projektowanie systemu przez Wnioskodawcę - etapy:

   1. określenie głównych celów systemy na bazie wszystkich wymagań Klienta,
   2. sporządzenie listy silników baz danych zdolnych do przetwarzania BigData,
   3. weryfikacja wymagań sprzętowych koniecznych do projektu,
   4. teoretyczne określenie specyfikacji systemu (sprzętowej oraz programowi);

3. Wykonanie systemu przez Wnioskodawcę - etapy:

   1. sporządzenie specyfikacji sprzętu serwerowego zdolnego do przetwarzania danych,
   2. wyszukiwanie dostawcy sprzętu oraz jego zakup,
   3. badania wydajnościowe określonych silników baz danych,
   4. wytworzenie kodu języka programowania obsługującego silnik bazy danych,
   5. testowanie wydajności całego rozwiązania,
   6. prezentacja rozwiązania dla Klienta;

4. Wdrożenie:

   1. przygotowanie dla Klienta harmonogramu wdrożenia,
   2. wdrożenie oprogramowania u Klienta,
   3. nadzór nad użytkowaniem oprogramowania oraz migracją danych u Klienta,
   4. wykonanie niezbędnych poprawek w oprogramowaniu;

5. Zakończenie prac.

Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz Klienta - Spółki usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 Pr. aut. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod programów komputerowych wymyślony przez niego od podstaw oraz bazujący na jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje w porozumieniu ze Spółką wszelkie zmiany. Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego przez siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz klienta. Wszelkie późniejsze ulepszenia i modyfikacje klient zleca poprzez złożenie zamówienia bezpośrednio do Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie wyrażone w art. 74 Pr. Aut. Wnioskodawca przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Większość przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzy oprogramowanie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy w zakresie technologii informatycznych i doświadczenia w zakresie przygotowywania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem programów komputerowych realizuje usługi na rzecz Klienta. Na mocy umowy usługowej ze Spółką – Klientem, Wnioskodawca wykonuje usługi w postaci prowadzenia konsultingu informatycznego, wykonuje analizy przedwdrożeniowe, tworzy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności poprzez zarówno opracowywanie koncepcyjne usług i produktów informatycznych, dokumentacji wytwarzanej w trakcie realizacji projektów na rzecz Kontrahenta, instrukcji, koncepcji, jak i bezpośrednie tworzenie kodu źródłowego programu komputerowego.

Ponadto, Wnioskodawca testuje stworzone oprogramowanie komputerowe poprzez walidacje i weryfikacje gotowych funkcjonalności pod kątem wymagań.

W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej projektów, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku.

Ponadto, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje celem wykorzystania w stworzeniu nowych programów komputerowych. Wszelkie działania opisywane we wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej.

W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzanie oprogramowania następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności, w wyniku której otrzymuje dochody od 5 stycznia 2021 r. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca podejmuje działania w ramach prac rozwojowych, które to zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie opisanego w stanie faktycznym szczegółowo dzieła, którego Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanie faktycznego wniosku.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych programów komputerowych. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania od podstaw lub modyfikuje bazowy kod źródłowy oprogramowania, którego jest właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu zarówno kodu źródłowego oprogramowania, jak i dokumentacji i projektów, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez Niego w ramach opisanej działalności oprogramowanie komputerowe spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z czym uzyskiwane przez niego przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się jako taki przedmiot praw autorskich, w którym należy określić kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy Pr. Aut.

Ponadto, zważając na szerokie definiowanie programu komputerowego można stwierdzić, że Wnioskodawca w ramach powyższych prac wytwarza oprogramowanie również poprzez opracowanie dokumentacji, rozwiązań biznesowych i programistycznych. W wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Pr. Aut. i stanowią jedną z form wyrażenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według art. 30ca ust 2 pkt 8 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Wytwarzane oprogramowania lub ich części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmują m.in. tworzenie oprogramowania od podstaw, w tym zaprojektowanie go, oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie.

W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonych utworów w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie tworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęte są jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego.

Wykonywane prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy i są nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie nowego oprogramowania lub rozwinięcie oprogramowania według przedstawionego zapotrzebowania. Oprogramowanie to powstaje jednocześnie w ramach prowadzonej działalności. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca, w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, a której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 5 stycznia 2021 roku.

Wnioskodawca prowadzi wyżej wymienioną ewidencję na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności opisanej we wniosku. Dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Wnioskodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

Wnioskodawca nie wyodrębnia w ramach prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenia przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej we wniosku. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu. Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Klienta z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów, składającej się na wartość faktur przedstawianych comiesięcznie Klientowi.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z 5 % preferencyjnej stawki opodatkowania od dnia 5 stycznia 2021 r.

W piśmie z 12 maja 2021 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego wskazując również, że:

• Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej opracowuje ulepszone oprogramowanie niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest również na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących;
• podejmowana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych programów komputerowych. Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania od podstaw lub modyfikuje bazowy kod źródłowy oprogramowania, którego jest właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu zarówno kodu źródłowego oprogramowania, jak i dokumentacji i projektów, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa;
• Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje w porozumieniu ze Spółką wszelkie zmiany. Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego przez siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz klienta. Wszelkie późniejsze ulepszenia i modyfikacje klient zleca poprzez złożenie zamówienia bezpośrednio do Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie wyrażone w art. 74 Pr. Aut. Wnioskodawca przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta;
• Wnioskodawca ulepszając, modyfikując czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca tworzy samodzielnie nowe moduły, które jednocześnie stanowią nowe programy komputerowe;
• Wnioskodawca nie wyodrębnia w ramach prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenia przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej we wniosku. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu. Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Klienta z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów, składającej się na wartość faktur przedstawianych comiesięcznie Klientowi.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?
2. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP BOX, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1

Wnioskodawca podejmuje działania w ramach prac rozwojowych, które to zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez Niego usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie opisanego w stanie faktycznym szczegółowo dzieła, którego Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanu faktycznego wniosku.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na Kontrahenta spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oprogramowanie tworzone w ramach tej działalności stanowi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które w momencie stworzenia należą do Wnioskodawcy. Następnie w sposób odpłatny zbywa On kwalifikowane prawa autorskie na rzecz swojego Klienta.

Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu oraz stanowisku Wnioskodawcy przedstawionych w odniesieniu m.in. do pkt 1, oraz faktem pochodzenia dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r.– Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r., poz. 478 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

• badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
• prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, a od 5 stycznia 2021 r. działalność badawczo-rozwojową w zakresie usług związanych z tworzeniem oprogramowania. Wnioskodawca świadczy usługi związane z tworzeniem oprogramowania na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej ze Spółką.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz Klienta - Spółki usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 ustawy o prawach aktorskich. Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod programów komputerowych od podstaw bazując na swojej wiedzy i doświadczeniu.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Większość przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży usług, w ramach których tworzy oprogramowanie.

Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania w ramach prac rozwojowych, które to zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ramach zawartej umowy z Kontrahentem Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem projektowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R od innych podmiotów, ani praw autorskich innych podmiotów. Wytwarzane przez Niego programy są innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż obejmują prace rozwojowe i są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez Niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji, a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) * 1,3/a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady Nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy, ulepsza i modyfikuje programy komputerowe lub ich części w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca tworzy, ulepsza i modyfikuje programy komputerowe lub ich części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstaje autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
4. w wyniku modyfikacji/ulepszenia oprogramowania, tworzone są segmenty kodu źródłowego, nowe moduły i powstaje nowe prawo własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
5. w związku z tworzeniem, ulepszeniem modyfikacją ww. oprogramowania Wnioskodawca dokonuje odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego programu komputerowego na rzecz Kontrahenta;
6. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od 5 stycznia 2021 r., odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów ze sprzedaży kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując powyższe, oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy usługowej zawartej z Klientem, której przedmiotem jest tworzenie kodu źródłowego do oprogramowania komputerowego, wykonywane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP Box, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, ze w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.