0115-KDIT3.4011.147.2021.2.AWO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2021 r. (data wpływu 4 lutego 2021 r.), uzupełnionym w dniu 6 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 maja 2021 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku.

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od dnia 2 października 2020 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą `(...)` . Wnioskodawca obecnie świadczy usługi programistyczne oznaczone kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z oraz 62.02.Z, tj. rozbudowę, tworzenie, dostarczanie oraz dokumentację oprogramowania i jego części wykonanego na zlecenie określonego użytkownika, pisanie programów na zlecenie użytkownika, planowanie i projektowanie systemów komputerowych, które łączą sprzęt komputerowy, oprogramowanie i technologie komunikacyjne. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nosi cechy działalności wykonywanej w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonego celu do osiągnięcia. Owa systematyczność w świadczeniu usług polega na tym, że w ramach każdego projektu jaki Wnioskodawca realizuje w ramach umowy, ustala ze zleceniodawcą cel, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku pracy twórczej Wnioskodawcy, następnie Wnioskodawca przyjmuje harmonogram czynności zmierzających do osiągnięcia tego celu, aby korzystając ze swojej wiedzy, umiejętności i doświadczenia zawodowego, sięgając po dostępne aktualnie zasoby, doprowadzić do uzyskania założonego celu.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca odprowadza według stawki 19% (podatek liniowy). Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”). Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo˗rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej.

Obecnie na podstawie kontraktu zawartego na czas nieokreślony, od dnia 2 października 2020 r. Wnioskodawcę świadczy w ramach działalności gospodarczej usługi programistyczne na rzecz `(...)` Jest to przedsiębiorstwo stawiające na wysoką innowacyjność, oferujące swoim klientom ˗ podmiotom gospodarczym ˗ `(...)` . Służą one do identyfikowania i wieloaspektowej oceny wartości biznesowej projektów, a także pomagają wybrać najbardziej efektywne inicjatywy biznesowe. W zakresie umownych obowiązków Wnioskodawcy znajdują się: 1. tworzenie innowacyjnych kodów źródłowych aplikacji i produktów informatycznych `(...)`., 2. tworzenie innowacyjnych kodów źródłowych narzędzi wspomagających wytwarzanie `(...)`, 3. rozbudowa i optymalizacja kodów źródłowych istniejącego oprogramowania, 4. projektowanie i tworzenie architektury programów informatycznych.

Podsumowując, oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę w ramach umowy z `(...)`. każdorazowo ulepszy/ulepszyło i rozwinie/rozwinęło działanie istniejących programów, czy rozwiązań informatycznych lub też spowoduje/powodowało stworzenie zupełnie nowych programów, czy funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podmiotu, który jest odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Działalność Wnioskodawcy na rzecz `(...)`. polega na tworzeniu nowych rozwiązań informatycznych, które wcześniej w ramach działalności ww. podmiotu nie występowały, albo znacznie odbiegających od używanych wcześniej przez zleceniodawcę. W ramach swojej działalności Wnioskodawca nie dokonuję rutynowych, ani okresowych zmian, czy korekt oprogramowania. Jako przedsiębiorca świadczący usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultaty oraz sposób realizacji umowy oraz ryzyko gospodarcze swojej działalności. Realizowane przez Wnioskodawcę czynności, związane z wykonywaniem umowy, nie podlegają kierownictwu ze strony `(...)`., chociaż umowa zawiera zapisy o minimalnych ramach czasowych jej wykonywania. W ramach realizacji umowy zawartej z `(...)`. ogół autorskich praw majątkowych jest przez Wnioskodawcę każdorazowo przenoszony na zleceniodawcę na warunkach określonych w umowie. Zgodnie z zapisami umownymi Wnioskodawca przenosi na zleceniodawcę autorskie prawa majątkowe do wszelkich utworów (lub ich części) w rozumieniu prawa autorskiego, powstałych w wykonaniu obowiązków zakreślonych umową, we wszelkich postaciach i na wszelkich polach eksploatacji, zarówno na terytorium Polski, jak i zagranicą bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych lub terytorialnych, z chwilą przekazania utworu na serwer zleceniodawcy lub w chwili przekazania zleceniodawcy zawierającego utwór nośnika danych. Przeniesienie praw autorskich obejmuje w szczególności autorskie prawa majątkowe do kodów źródłowych oprogramowania. Jako zleceniobiorca Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazania zleceniodawcy kodów źródłowych niezwłocznie po ich stworzeniu. Ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, czasami tego które Wnioskodawca sam stworzył, powoduje powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem. Pracując nad nowym kodem źródłowym w takiej sytuacji Wnioskodawca nie jest właścicielem oprogramowania ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (nowych części) oprogramowania, które powodują finalnie ulepszenie owego oprogramowania albo poprzez poprawę jego działania albo poprzez dodanie nowej funkcjonalności. Każdorazowo, stworzony nowy kod źródłowy jest nowym utworem. W ramach umowy Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od podstaw, jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie, w zależności od potrzeb odbiorcy swoich usług. Wnioskodawca przenosi również na zleceniodawcę prawa autorskie do ulepszeń i modyfikacji programu komputerowego jako osobnych programów (kodów źródłowych), które również podlegają ochronie prawa autorskiego i stanowią osobne utwory. Wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich na wszystkich polach eksploatacji objętych umową oraz uzyskania praw własności przemysłowej (w szczególności prawa do wynalazku) lub korzystania z tych praw objęte jest wynagrodzeniem opisanym w § `(...)` ust. `(...)` umowy, które stanowi również zapłatę za usługi programistyczne świadczone przeze mnie w ramach umowy. Wynagrodzenie za usługi wykonane przez Wnioskodawcę płatne jest w ciągu umówionej liczby dni, od dnia doręczenia zleceniodawcy faktury przez Wnioskodawcę. Od dnia 2 października 2020 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, tj. prowadzi odrębną ewidencję, w której uwzględnia informacje o:

• zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu (dokładny opis stworzonego oprogramowania);
• przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj.: wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania; kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania;
• dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica pomiędzy przychodami i kosztami.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Podstawą stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę z Kontrahentem jest umowa o świadczenie usług, o której mowa w art. 750 Kodeksu cywilnego, do której to umowy stosuje się przepisy o umowie zlecenia. Umowa zawarta została między przedsiębiorcami.
2. W okresie, którego dotyczy wniosek:
   1. działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy;
   2. działalność jest/była prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przyjętego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia; Użyty we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej zwrot „nosi cechy” został użyty jako synonim zwrotów „charakteryzuje”, czy „jest”. Wnioskodawca potwierdza to w części wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, w której wskazuje swoją ocenę prawną w zakresie pytania numer 2 ˗ wylicza tam cechy prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wskazując, że jego działalność jest nowatorska i twórcza, nieprzewidywalna (w świetle istniejących rozwiązań), metodyczna, dająca możliwość przeniesienia lub odtworzenia jej efektów oraz że jest ona prowadzona w sposób systematyczny.
   3. działalność Wnioskodawcy obejmuje i będzie obejmować prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z późn. zm.),
3. Wnioskodawca przy wykonywaniu prac wchodzących w skład opisanej we wniosku działalności nie współpracuje z zespołem Kontrahenta, ani nie pracuje w ramach zespołu Kontrahenta. Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zaś prawo autorskie do tych programów przysługuje Wnioskodawcy jako ich twórcy.
4. efekty prac badawczo˗rozwojowych, o których mowa w pytaniu, prowadzonych bezpośrednio przez: - Wnioskodawcę dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy
   1. przyniosły już, przynoszą obecnie lub będą przynosić w przyszłości efekty w postaci zaprojektowania i stworzenia przez Wnioskodawcę produktów, procesów i usług które oferuje Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej i które ˗ w stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy ˗ mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów i usług nie jest i nie będzie wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług. tak, wszystkie efekty powyższych prac Wnioskodawcy, w związku z którymi uzyskał on, uzyskuje obecnie lub będzie uzyskiwał przychody, których dotyczy wniosek, zostały/zostaną przez Wnioskodawcę wytworzone w bezpośrednim związku z działalnością obejmującą ww. działania
5. Wnioskodawca nie współpracował z zespołem Kontrahenta ani nie pracował w ramach zespołu Kontrahenta. Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zaś prawo autorskie to tych programów przysługuje Wnioskodawcy jako ich twórcy.
6. W wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac twórczych powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP, tj. w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac twórczych powstają u Wnioskodawcy autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Efekt prac twórczych prowadzonych przez Wnioskodawcę powstaje w wyniku:
   1. prac polegających na wytwarzaniu unikalnego (o indywidualnym charakterze) oprogramowania ˗ tj. programu komputerowego, który można zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, który zawiera wiele kodów źródłowych i podlega on ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP, jako odrębny program komputerowy lub
   2. prac polegających na wytwarzaniu unikalnego (o indywidualnym charakterze) oprogramowania jako części programu komputerowego, czyli kodów źródłowych i podlega on ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy.
7. wszystkie wymienione we wniosku efekty realizowanych przez Wnioskodawcę usług programistycznych stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
8. wszystkie efekty realizowanych przez Wnioskodawcę usług programistycznych ˗ w okresie którego dotyczy wniosek ˗ stanowią autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo ˗rozwojowej.
9. Pod pojęciem rozwijania programów komputerowych należy rozumieć systematyczną, twórczą pracę programisty poprzez zastosowanie innowacyjnych rozwiązań programistycznych w celu udoskonalenia programu lub jego funkcjonalności, jak również w celu rozbudowy programu lub jego funkcjonalności.
10. Pod pojęciem ulepszania programów komputerowych należy rozumieć systematyczną, twórczą pracę programisty poprzez zastosowanie innowacyjnych rozwiązań programistycznych w celu uzyskania jego wersji zmienionej tak, żeby program był bardziej użyteczny, bardziej funkcjonalny dla jego użytkowników.
11. Pod pojęciem modyfikacji programów komputerowych należy rozumieć systematyczną, twórczą pracę programisty poprzez zastosowanie innowacyjnych rozwiązań programistycznych w celu dokonania w programie zmian, przekształcenia go nie naruszając jego istoty, ale dostosowując go do zmieniającego się zapotrzebowania jego użytkowników.
12. Pojęcia czynności ulepszania i modyfikacji mieszczą się w zakresie pojęcia rozwijania programów komputerowych (oprogramowania lub części oprogramowania).
13. Każdy kod źródłowy jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługuje autorskie prawo do tego programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
14. Każda funkcjonalność jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługuje autorskie prawo do tego programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo˗rozwojowej.
15. Składowe (nowe części oprogramowania), o których mowa we wniosku, które powodują finalnie ulepszenie oprogramowania albo poprzez poprawę jego działania albo poprzez dodanie nowej funkcjonalności to kody źródłowe. Każda składowa (nowa część) w postaci kodu źródłowego oprogramowania jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługuje autorskie prawo do tego programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo˗ rozwojowej.
16. Czynności w zakresie modyfikowania/rozwijania/ulepszania utworów stanowiących programy komputerowe lub jego części nie są przez Wnioskodawcę prowadzone na podstawie licencji wyłącznej udzielonej przez Kontrahenta Wnioskodawcy, jako twórcy oprogramowania, do którego uprzednio jego prawa autorskie przeniósł Wnioskodawca na Kontrahenta. Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów z takiego tytułu.
17. W okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawca uzyskiwał przychody z kwalifikowanych IP, tj. praw autorskich do programów komputerowych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej związanej z wytwarzaniem oprogramowania.
18. Wnioskodawca wytwarza, rozwija, ulepsza lub modyfikuje wyłącznie kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego. Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania wyłącznie w zakresie rozliczenia podatku dochodowego z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci praw autorskich do programu komputerowego.
19. `(...)` zawiera umowy o świadczenie usług z różnymi podmiotami gospodarczymi, świadczącymi na jej rzecz usługi twórcze w różnorodnym zakresie. W związku z powyższym, w umowach o świadczenie usług stosuje uogólnione regulacje w niektórych paragrafach. W taki właśnie uogólniony sposób został sporządzony paragraf umowy zawierający obowiązki stron w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych. Zapisy tego paragrafu nie podlegały negocjacjom. W związku z faktem, że programy komputerowe podlegają ochronie wynikającej z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a nie ustawie prawo własności przemysłowej, zapisy dotyczące regulacji w zakresie prawa własności przemysłowej są w zakresie prac, które Wnioskodawca świadczy na rzecz Kontrahenta zapisami martwymi. Faktycznie zatem, prawa i obowiązki prawne Wnioskodawcy, jako twórcy programów komputerowych i osoby uprawnionej z tytułu autorskich praw majątkowych, opisują wyłącznie regulacje odwołujące się do zapisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawo własności przemysłowej jest regulacją, która nie dotyczy praw do programów komputerowych, nie jest możliwe uzyskanie dla programu komputerowego patentu, ani dodatkowego prawa ochronnego dla wynalazku.
20. Jak wskazano powyżej, prawa własności przemysłowej lub prawo korzystania z tych praw nie mają żadnego wpływu na powstanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
21. Prawa własności przemysłowej, ani korzystanie z tych praw nic stanowią elementu/części, ani innego rodzaju nierozerwalnej składowej programu komputerowego, ani żadnej jego części, w zakresie w jakim wytwarza to oprogramowanie Wnioskodawca.
22. Faktura, o której mowa we wniosku, którą wystawia Wnioskodawca obejmuje wyłącznic wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
23. Na fakturze nie są wyodrębniane wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do poszczególnych utworów/kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Strony umowy postanowiły umówić się na wynagrodzenie ryczałtowe. Wynika to z faktu, że przebieg prac nad poszczególnymi projektami zleconymi Wnioskodawcy przez Kontrahenta w ramach łączącej ich umowy jest bardzo nieregularny i zależy od stopnia złożoności konkretnych projektów programistycznych. W związku z powyższym, gdyby strony umowy umówiły się na przenoszenie praw autorskich po zakończeniu każdego projektu Wnioskodawca. mógłby przez kilka miesięcy nie otrzymywać żadnego wynagrodzenia, a usługi świadczy obecnie jedynie na rzecz `(...)`. Gdyby natomiast przyjąć jako jednostkę rozliczeniową przeniesienie majątkowych praw autorskich do poszczególnych kodów źródłowych, w niektórych miesiącach wystawianie faktury sprzedaży zajęłoby nieracjonalnie dużo czasu. Stąd przyjęte zostało rozwiązanie pośrednie, w postaci przeniesienia w każdym miesiącu współpracy autorskich praw majątkowych do programów komputerowych za wynagrodzeniem zryczałtowanym.
24. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nakazuje przy przenoszeniu majątkowych praw autorskich wskazać wszystkie pola eksploatacji, czyli określić konkretne sposoby korzystania z nabywanych praw majątkowych. Tak, zapis ten oznacza, że w umowie wyliczono pola eksploatacji praw autorskich nabytych przez `(...)`., a wykreowanych przez Wnioskodawcę w procesach tworzenia, rozwoju, ulepszenia i modyfikacji utworów stanowiących programy komputerowe lub ich części. We wniosku mowa jest wyłącznie o autorskich prawach majątkowych do programów komputerowych rozumianych jako całość (które można zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, który zawiera wiele kodów źródłowych i podlega on ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy), jak i jako część programu komputerowego, czyli kod źródłowy, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy.
25. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych rozumianych jako całość, które można zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, który zawiera wicie kodów źródłowych i podlegają one ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy), jak i tych rozumianych jako część programu komputerowego, czyli kod źródłowy i podlega on ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy.
26. Każda część oprogramowania w postaci kodu źródłowego jest odrębnym programem komputerowym, który podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
27. Autorskie prawa majątkowe przysługują zarówno co do programów komputerowych rozumianych jako całość, które można zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, które zawierają wiele kodów źródłowych i podlegają one ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy, jak i tych rozumianych jako część programu komputerowego, czyli kod źródłowy i podlegają one ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy. Prawa autorskie przysługują twórcy w zależności od konkretnych okoliczności. Mogą przysługiwać twórcy każdego kodu źródłowego indywidualnie i w przypadku ich połączenia zajdzie konieczność uregulowania praw majątkowych do wspólnie wytworzonego programu. Jednakże Wnioskodawca nie pracuje w ramach realizowanych projektów z innymi programistami. Majątkowe prawa autorskie do wytworzonych przez niego programów komputerowych przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.
28. Wnioskodawca w okresie, którego dotyczy wniosek uzyskiwał/uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
29. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo˗rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
30. Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych nie są wykonywane pod kierownictwem, ani w miejscu i czasie wyznaczonym przez Kontrahenta zlecającego te czynności. Kontrahent życzył sobie jednak zawarcia w umowie zapisu, że Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne na jego rzecz przez minimum 8 godzin dziennie w dni robocze. Konieczność zawarcia w umowie zapisu o tej treści Kontrahent motywował faktem, że `(...)` . Aby zatem móc planować strategię działalności swojego przedsiębiorstwa, `(...)`. posłużył się taką klauzulą generalną w zawieranych przez siebie umowach o świadczenie usług na czas nieokreślony. Nie byłoby racjonalnym rozwiązaniem zawieranie nowej umowy o świadczenie usług na potrzeby realizacji każdego zleconego Wnioskodawcy projektu programistycznego, a tylko w takiej sytuacji można byłoby zakreślić w umowie końcową datę realizacji każdego pojedynczego projektu.
31. Opisane i wyeksponowane we wniosku oraz jego uzupełnieniu na skutek wezwania informacje/dane/warunki miały miejsce w całym okresie, którego dotyczy wniosek (rok 2020 i lata następne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części, wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?
2. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo˗rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 w związku z art. 5a pkt 38˗40 ustawy o PIT?
3. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 1 w związku z art. 30ca ust. 2 pkt 8 i w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT?
4. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz przy stanowiskach wnioskodawcy wyrażonych do pytań 1˗3, możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania w wysokości 5% od kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT za rok 2020 oraz w latach kolejnych?

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania numer 1 ˗ Wnioskodawca podkreślił, że artykuł 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawa do programu komputerowego wymieniono w punkcie 8 wyżej wskazanego katalogu. Przy czym, aby można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2, przepis ten wymaga również, by spełnione zostały dwa kryteria:

˗ przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej oraz ˗ prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

W polskim systemie prawnym w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych obejmuje się ochroną prawną jaka obejmuje utwory literackie również programy komputerowe (z zastrzeżeniem regulacji kolejnych ustępów art. 74 PAIPP). Dla objęcia ochroną prawną programów komputerowych jako utworów nie wymaga się spełnienia jakichkolwiek wymogów formalnych. Ochrona prawna utworu służy twórcy już z momentem ich wytworzenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone powyżej regulacje prawne Wnioskodawca wskazał, że można stwierdzić bez wątpienia, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach umowy pomiędzy nim a `(...)`. Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania wytwarzanego przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zalicza się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu kwalifikowanych praw własności intelektualnych (w punkcie 8), jednocześnie podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego przedmiot został wytworzony przez wnioskodawcę w ramach działalności ocenianej przez Niego jako badawczo˗rozwojowa, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania numer 2 ˗ Wnioskodawca podał, że artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT, normuje działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, pojęcie prace rozwojowe ˗ oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W interpretacji indywidualnej 0114˗KDIP3˗1.4011.318.2019.3.MG Wnioskodawca przedstawił stanowisko, zaaprobowane przez organ podatkowy, w którym stwierdził On, że działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Oprócz powyższego, w wydanych na podstawie art. 14a § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej ˗ IP Box, w definiowaniu działalności badawczo˗rozwojowej następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018). Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing, Paris/GUS (Główny Urząd Statystyczny), Warsaw, https://doi.org/10.1787/9788388718977˗pl).

Według podręcznika, działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oprogramowania komputerowego realizującego zapotrzebowanie informatyczne bezpośredniego odbiorcy usług Wnioskodawcy. Działania Wnioskodawcy stanowią prace rozwojowe w rozumieniu powyższych regulacji oraz objaśnień. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań informatycznych. Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX: wystarczające jest działanie na skalę przedsiębiorstwa (`(...)`) nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot (`(...)`) Zatem twórczość działalności badawczo˗rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na rzecz Zleceniodawcy opracowuje nowe i ulepsza istniejące już funkcjonalności i czyni to z wykorzystaniem aktualnie posiadanej wiedzy i umiejętności, ale nie tworzy innowacyjnych rozwiązań w skali światowej. Działalność Wnioskodawcy, przejawiająca się w tworzeniu oprogramowania w przytoczonych powyżej warunkach, spełnia wszystkie kryteria definiujące działalność badawczo˗rozwojową zawarte w ww. źródłach.

Działalność Wnioskodawcy jest:

˗ nowatorska i twórcza ˗ Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb kontrahentów swojego Zleceniodawcy, w celu wytworzenia programistycznych rozwiązań podnoszących walory użytkowe wykorzystywanych przez nich programów i rozwiązań informatycznych w zależności od ich potrzeb biznesowych oraz rozwoju technologii informatycznych i potrzeb rynkowych, ˗ nieprzewidywalność ˗ Wnioskodawca, w celu osiągnięcia efektu zleconego przez odbiorcę jego usług, posługuje się dostępną wiedzą, ale przy wykorzystaniu swojej indywidualnej inwencji i umiejętności wytwarza całkowicie nowe rozwiązania lub znacznie modyfikuje istniejące dotąd rozwiązanie, nadając mu nową albo istotnie szerszą funkcjonalność, ˗ metodyczność ˗ Wnioskodawca realizuje prace programistyczne zgodnie z harmonogramem, w sposób umożliwiający najpełniejsze osiągnięcie celu świadczeniobiorcy, zgodnie z aktualną wiedzą z dziedziny informatyki, zaś efekty swojej pracy zobowiązany jest udokumentować, ˗ możliwość przeniesienia lub odtworzenia ˗ celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej przez niego działalności na rzecz `(...)`. jest przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczących oprogramowania, nierozerwalnie wiąże się to z koniecznością jego odtwarzalności.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie tworzenia oprogramowania również w sposób systematyczny, jako że stanowi to istotny czynnik w procesie tworzenia nowego oprogramowania bądź udoskonalania istniejącego oprogramowania, w szczególności rozwijania go w celu umożliwienia nowych sposobów jego wykorzystania.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, tworzone przez Niego oprogramowanie spełnia kryteria działalności badawczo ˗ rozwojowej zawarte w art. 5a pkt 38˗40 ustawy o PIT oraz w Podręczniku Frascati 2015.

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania numer 3 ˗ Wnioskodawca podał, że w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: 1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, 2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, 3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, 4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika określonego w tym przepisie.

Wskaźnik obliczany jest według wzoru: (a+b) x 1,3 / (a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo˗rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego, c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego, d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z postanowieniami umowy, z chwilą ustalenia ww. utworów przenoszone są na Zleceniodawcę wszelkie majątkowe prawa autorskie do powyższych, zaś jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Wynagrodzenie to obejmuje w szczególności wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Wnioskodawca nie ponosi innych kosztów wymienionych w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, niż koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo˗ rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczony jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania w ramach świadczenia usług, na podstawie przywołanej powyżej umowy, stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 i w zw. z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Przedstawiając własne stanowisko ˗ w zakresie pytania numer 4 ˗ Wnioskodawca podał, że zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych regulacji prawnych, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w myśl art. 30ca ust. 1 w roku 2020 i latach następnych.

Podstawę opodatkowania stanowi dla Wnioskodawcy suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i wskaźnika obliczonego według wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, zaś kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 jest dla niego autorskie prawo do programu komputerowego (podlegające ochronie prawnej), o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8, dlatego w rocznych rozliczeniach podatkowych za rok 2020 i w latach następnych Wnioskodawca ma prawo skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo˗rozwojowej ˗ oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do treści art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych ˗ oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. ˗ Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo˗rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo˗rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38˗40 cytowanej ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo˗rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo˗rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo˗rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo˗rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo˗rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo˗rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zatem ˗ zawarte w definicji działalności badawczo˗rozwojowej ˗ rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić jednak uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 wskazanej wyżej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo˗rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca obecnie świadczy usługi programistyczne, tj. rozbudowę, tworzenie, dostarczanie oraz dokumentację oprogramowania i jego części wykonanego na zlecenie określonego użytkownika, pisanie programów na zlecenie użytkownika, planowanie i projektowanie systemów komputerowych, które łączą sprzęt komputerowy, oprogramowanie i technologie komunikacyjne (PKD 62.01.Z i 62.02.Z.). Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest nowatorska i twórcza, nieprzewidywalna (w świetle istniejących rozwiązań), metodyczna, dająca możliwość przeniesienia lub odtworzenia jej efektów oraz jest ona prowadzona w sposób systematyczny. Działalność Wnioskodawcy obejmuje i będzie obejmować prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 z późn. zm.).Wnioskodawca przy wykonywaniu prac wchodzących w skład opisanej we wniosku działalności nie współpracuje z zespołem Kontrahenta, ani nie pracuje w ramach zespołu Kontrahenta. Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zaś prawo autorskie do tych programów przysługuje Wnioskodawcy, jako ich twórcy. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawcę w ramach umowy z `(...)`. każdorazowo ulepszy/ulepszyło i rozwinie/rozwinęło działanie istniejących programów, czy rozwiązań informatycznych lub też spowoduje/powodowało stworzenie zupełnie nowych programów, czy funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podmiotu, który jest odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionych okoliczności wynika więc, że podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność w zakresie tworzenia nowych rozwiązań informatycznych, podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, ma charakter twórczy. Stosownie do wskazanie Wnioskodawcy działalność ta obejmuje i będzie obejmować prace rozwojowe.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały – co do zasady – spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej działalności we wskazanym we wniosku zakresie za prace badawczo˗rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować w tym miejscu również należy, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

----------------

a + b + c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a ˗ prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b ˗ nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c ˗ nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d ˗ nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyżej wskazany wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo˗rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo˗rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 przywołanej wyżej ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 30ca ust. 7 omawianej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić na bieżąco szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo˗rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zatem, w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca omawianej ustawy, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt sporządzenia (przedstawienia czy posiadania) odrębnej ewidencji dopiero na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box, tj. np. po zakończeniu roku podatkowego nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy. Rzetelne dokumentowanie wszystkich operacji finansowych dotyczących IP Box nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2˗4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 wskazanej ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Podkreślić także należy, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest natomiast ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo˗rozwojowych.

We wniosku wskazano, że w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac twórczych powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP, tj. w wyniku prowadzonych przez Wnioskodawcę prac twórczych powstają u Wnioskodawcy autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. W ramach realizacji umowy zawartej z `(...)`. ogół autorskich praw majątkowych jest przez Wnioskodawcę każdorazowo przenoszony na Zleceniodawcę na warunkach określonych w umowie. Autorskie prawa majątkowe przysługują zarówno do programów komputerowych rozumianych jako całość, które można zdefiniować jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, które zawierają wiele kodów źródłowych i podlegają one ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy, jak i tych rozumianych jako część programu komputerowego, czyli kod źródłowy i podlegają one ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP jako odrębny program komputerowy. Prawa autorskie przysługują twórcy w zależności od konkretnych okoliczności. Mogą przysługiwać twórcy każdego kodu źródłowego indywidualnie i w przypadku ich połączenia zajdzie konieczność uregulowania praw majątkowych do wspólnie wytworzonego programu. Jednakże Wnioskodawca nie pracuje w ramach realizowanych projektów z innymi programistami. Majątkowe prawa autorskie do wytworzonych przez Niego programów komputerowych przysługują wyłącznie Wnioskodawcy.

Z treści wniosku wynika zatem, że w przedstawionych okolicznościach kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w stosunku do którego Wnioskodawca zamierza zastosować omawianą preferencję podatkową, jest prawo autorskie do programu komputerowego (oprogramowania), podlegające stosownej ochronie prawnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazano również, że Wnioskodawca w okresie, którego dotyczy wniosek uzyskiwał/uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. A zatem, uzyskane przez Wnioskodawcę dochody ze zbycia oprogramowania (części oprogramowania) które mieści się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, tj. dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania (części oprogramowania), kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 wyżej wskazanej ustawy. Dochód ze zbycia prawa autorskiego do programu komputerowego może zatem zostać uznany za kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszej sprawie, istotne jest również to, że Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która ˗ stosownie do zawartego we wniosku wskazania ˗ zapewnia m.in. wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wskazana ewidencja prowadzona jest na bieżąco od dnia 1 stycznia 2020 r. (obejmuje okres od początku działalności badawczo˗rozwojowej, która zmierzała do wytworzenia kwalifikowanego IP).

Wnioskodawca podkreślił również, że opisane i wyeksponowane we wniosku oraz jego uzupełnieniu na skutek wezwania informacje/dane/warunki miały miejsce w całym okresie, którego dotyczy wniosek (rok 2020 i lata następne).

Przenosząc zatem powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo–rozwojową (prace rozwojowe) i w ramach tej działalności uzyskuje przychody z tytułu sprzedaży autorskich praw do wytworzonych programów komputerowych, to uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje w tym zakresie prawo do preferencyjnego opodatkowania 5% stawką kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnych, na zasadach wskazanych w powołanych wyżej przepisach w całym okresie, którego dotyczy wniosek, tj. w odniesieniu do roku 2020 i lat następnych ˗ o ile stan prawny nie ulegnie zmianie.

Wobec powyższego, przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko należało więc w całości uznać prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 ˗ 300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.