0115-KDIT2.4011.98.2021.2.KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.), uzupełnionym w dniu 5 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 maja 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Wnioskodawczyni przeszła przeszczep wątroby z powodu autoimmunologicznego zapalenia wątroby. Na skutek przyjmowania leków immunosupresyjnych w 2010 r. doszło do uszkodzenia słuchu (polekowe uszkodzenie słuchu).

Od 2008 r. Wnioskodawczyni ma przyznawane orzeczenie o niepełnosprawności. W 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, na stałe, o symbolu 08-T. W punkcie 5 tego orzeczenia jest zapis „Konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, uławiające funkcjonowanie danej osoby – wymaga, według wskazań lekarzy specjalistów”. Od 2013 r. Wnioskodawczyni ma również przyznaną rentę socjalną i w 2020 r. otrzymywała to świadczenie. W latach 2010-2019 nastąpiło znaczne pogorszenie słuchu. W 2020 r. Wnioskodawczyni zakupiła aparaty słuchowe, wkładki douszne oraz baterie do aparatów.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku, o którym mowa we wniosku. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności …. Zakupione przedmioty przez Wnioskodawczynię są niezbędne w rehabilitacji i ułatwiają jej wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Aparaty zostały dofinansowane przez NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia) w łącznej kwocie 4 000 zł (2 x 2 000 zł), oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w … w kwocie 1 560 zł. Wkładki do uszu zostały dofinasowane przez NFZ na łączną kwotę 120 zł (2 x 60 zł). Dopłata własna wyniosła 4 340 zł do aparatów słuchowych oraz 80 zł do wkładek dousznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu podatkowym za 2020 r. Wnioskodawczyni może odliczyć wydatki poniesione na zakup aparatów słuchowych, wkładek dousznych oraz baterii do aparatów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może ona odliczyć wydatek na zakup aparatów słuchowych ponieważ ma przyznaną rentę socjalną, a w myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 1a pkt 3, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Uszkodzenie słuchu i konieczność zakupu aparatów ma ścisły związek z chorobą podstawową. Punkt 5 orzeczenia wskazuje na konieczność użytkowania środków i przedmiotów ortopedycznych. Ponadto, w 2020 r. Wnioskodawczyni pobierała rentę socjalną, która również uprawnia ją do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy - na mocy art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie te enumeratywnie w nim wymienione.

Podkreślenia wymaga, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że w 2008 r. Wnioskodawczyni przeszła przeszczep wątroby z powodu autoimmunologicznego zapalenia wątroby. Na skutek przyjmowania leków immunosupresyjnych w 2010 r. doszło do uszkodzenia słuchu (polekowe uszkodzenie słuchu). Od 2008 r. Wnioskodawczyni ma przyznawane orzeczenie o niepełnosprawności. W 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, na stałe, o symbolu 08-T. W punkcie 5 tego orzeczenia jest zapis „Konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, uławiające funkcjonowanie danej osoby – wymaga, według wskazań lekarzy specjalistów”. Od 2013 r. Wnioskodawczyni ma również przyznaną rentę socjalną i w 2020 r. otrzymywała to świadczenie. W latach 2010-2019 nastąpiło znaczne pogorszenie słuchu. W 2020 r. Wnioskodawczyni zakupiła aparaty słuchowe, wkładki douszne oraz baterie do aparatów. W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku, o którym mowa we wniosku. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (…). Zakupione przedmioty przez Wnioskodawczynię są niezbędne w rehabilitacji i ułatwiają jej wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Aparaty zostały dofinansowane przez NFZ w łącznej kwocie 4 000 zł (2 x 2 000 zł), oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w … w kwocie 1 560 zł. Wkładki do uszu zostały dofinasowane przez NFZ na łączną kwotę 120 zł (2 x 60 zł). Dopłata własna wyniosła 4 340 zł do aparatów słuchowych oraz 80 zł do wkładek dousznych.

Możliwość odliczenia przez Wnioskodawczynię w ramach ulgi rehabilitacyjnej zakupu aparatów słuchowych, wkładek dousznych oraz baterii do aparatów należy w przedstawionym stanie faktycznym odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że odliczeniu mogą podlegać wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie urządzenia, narzędzia techniczne i sprzęt o indywidualnym charakterze, niezbędne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności.

W świetle powyżej wskazanych stwierdzeń należy uznać, że aparat słuchowy jest urządzeniem, którego typ, rodzaj oraz budowa opiera się na indywidualnym doborze uwzględniającym w szczególności stopień ubytku słuchu. Osobom niepełnosprawnym – niedosłyszącym ułatwia, stosownie do potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności, wykonywanie czynności życiowych przez zapewnienie prowadzenia aktywnego i produktywnego życia. Tym samym spełnia kryterium urządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy.

Przy czym należy wskazać, że częścią składową tego urządzenia jest system zasilania w postaci baterii. Ich brak powoduje, że aparat słuchowy jest niekompletny, a co za tym idzie nie spełnia swojej funkcji. Z tych względów należy przyjąć, że wydatek poniesiony na zakup baterii do aparatu słuchowego – stanowiących integralną część tego urządzenia – jest wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, koszt zakupu wkładek dousznych, z których korzystanie jest niezbędne przy używaniu przez Wnioskodawczynię aparatu słuchowego, również kwalifikuje się do wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisany we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki na zakup aparatów słuchowych, wkładek dousznych oraz baterii do aparatów, które ułatwiają Wnioskodawczyni wykonywanie czynności życiowych, mieszczą się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni może je odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej w wysokości faktycznie przez Nią poniesionej tj. w tej części, która nie została pokryta z otrzymanego dofinansowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.