0115-KDIT1.4011.168.2021.2.MST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lutego 2021 r., uzupełnionym 4 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową, który został uzupełniony 4 maja 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 1 maja 2015 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, polegającą na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania – przeważające PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) działalności to 62.01.Z (działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca do listopada 2019 roku współpracował z dwoma kontrahentami, a od grudnia 2019 roku co do zasady tylko z jednym na podstawie umów ramowych, na mocy których Wnioskodawcy powierzono do wykonania czynności takie jak: tworzenie, rozwój, wsparcie, ulepszenie i dostosowanie programów komputerowych. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność z tytułu szkody wyrządzonej w związku z prowadzoną przez niego działalnością i świadczonymi na rzecz kontrahentów usługami, jak również ponosi ryzyko gospodarcze.

W ramach wykonywania ww. czynności zdarza się, że Wnioskodawca jest członkiem zespołu programistów, ale też działa jako samodzielny i jedyny wykonawca. W przypadku, gdy Wnioskodawca pracuje nad projektem razem z zespołem programistów, każdy z nich odpowiada za własne zadania i wytwarza samodzielnie utwory. Programy komputerowe są zatem wynikiem indywidualnej i samodzielnej pracy Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest wyłącznym autorem i właścicielem wytworzonych przez niego utworów, do których autorskie prawa majątkowe przenosi następnie na swoich kontrahentów. Wytwarzane przez Wnioskodawcę programy komputerowe są innowacyjne i niedostępne dotychczas na rynku – zależne od zmieniających się potrzeb klienta. Zdaniem Wnioskodawcy, tworząc programy komputerowe dla kontrahentów wykonuje on prace rozwojowe. Realizacja zadań Wnioskodawcy związana jest z projektami prowadzonymi przez kontrahentów, w ramach których są wykonywane zlecone prace dotyczące projektowania, implementacji, ulepszania i modyfikacji oprogramowania. Wnioskodawca w ramach swoich zadań ustala szczegółowe potrzeby klienta, jak również projektuje, implementuje, testuje, utrzymuje, ulepsza oraz rozwija wytworzone systemy, aplikacje, moduły i funkcjonalności. Wszystkie projekty, w których bierze bądź będzie brał udział Wnioskodawca są realizowane w ramach umowy z innymi podmiotami.

Wnioskodawca ma jasno określone zadania i części projektowanych systemów i funkcjonalności. Części te Wnioskodawca realizuje samodzielnie zgodnie z ustalonymi wymaganiami, jak i interfejsami komunikacji pomiędzy różnymi modułami wytwarzanymi przez zespół pracujący na rzecz kontrahentów. Część z powstałych w ten sposób modułów dopiero później składają się na większą całość – aplikację lub system. W zależności od aplikacji i wymagań klienta, oprócz ww. czynności związanych z oprogramowaniem, Wnioskodawca tworzy również dokumentację elektroniczną – w formie tekstowej lub jako prezentację – zawierającą opisy zmian funkcjonalności - Release notes, opisy dostępnych metod – API lub opisy algorytmów. Do realizacji i implementacji wskazanych powyżej modułów i funkcjonalności Wnioskodawca wykorzystuje autorskie rozwiązania i algorytmy, jak i ogólnie znane oraz dostępne metody. Do tworzenia, ulepszania i rozwijania ww. oprogramowania Wnioskodawca używa darmowych programów, frameworków i bibliotek, a także oprogramowania i bibliotek objętych płatnymi komercyjnymi licencjami. Licencje na komercyjne używanie płatnych komponentów są nabywane przez Wnioskodawcę lub przez kontrahentów, z którymi Wnioskodawca współpracuje, w zależności od potrzeb i warunków zawartych w licencjach tych komponentów.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca podczas ustalania wymagań klientów spółek, jak również celem ustalenia interfejsów między modułami, uczestniczy w różnego rodzaju telekonferencjach/wideokonferencjach. Wnioskodawca na bieżąco rejestruje czas spędzony nad wytworzeniem, ulepszeniem, implementacją, czy też rozwojem oprogramowania. Dobór rozwiązań programistycznych w danym projekcie, w ramach którego są wykonywane prace programistyczne jest uzależniony od kompetencji i poziomu doświadczenia Wnioskodawcy. Wytworzone oprogramowanie w całości jest objęte prawami autorskimi Wnioskodawcy, co wynika wprost z umów o współpracy z kontrahentami. Wnioskodawca przekazuje na rzecz kontrahentów wszystkie majątkowe prawa autorskie do wytworzonego, ulepszanego i rozwijanego przez niego oprogramowania (jak również znaki towarowe, projekty i patenty, jeśli takie powstaną).

Usługi programowania świadczone są na rzecz kontrahentów przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i ciągły od ponad 5 lat i polegają na tworzeniu, rozwijaniu, implementacji, ulepszaniu oprogramowania będącego częścią systemów klientów kontrahentów, w tym na implementacji nowych funkcjonalności (tj. pisaniu kodu), utrzymywaniu i rozwijaniu aktualnie istniejących funkcjonalności, jak również na rozwijaniu architektury i planowaniu zmian na przyszłość w tychże systemach. Przedmiotowe oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny. Wnioskodawca w ramach swoich prac otrzymuje od klientów specyfikacje biznesowe bez opisu technicznego, na podstawie których w ramach świadczonych usług badawczo-rozwojowych tworzy i implementuje nowe, autorskie funkcjonalności systemów. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegają przede wszystkim na eksplorowaniu rozwiązań nietypowych i ściśle innowacyjnych, niewystępujących w dotychczasowej praktyce gospodarczej, tworzeniu nowych, bądź ulepszaniu istniejących produktów (w rozumieniu prac programistycznych) niewystępujących w dotychczasowej praktyce bądź znacznie różniących się od rozwiązań funkcjonujących. Wnioskodawca nie zajmuje się rozwiązywaniem problemów technicznych. Innymi słowy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru rutynowego.

Wnioskodawca przenosi na kontrahentów całość autorskich praw majątkowych do tworzonych, ulepszanych i rozwijanych programów komputerowych. Wszelkie roszczenia z tego tytułu, a więc roszczenia związane z wynagrodzeniem za przeniesienie autorskich praw majątkowych uregulowane są wynagrodzeniem za wykonanie umowy. Przeniesienie praw autorskich jest w pełni zrekompensowane poprzez wynagrodzenie uzgodnione z Wnioskodawcą w umowach indywidualnych z kontrahentami. Wnioskodawca zatem uzyskuje dochód z przenoszenia (sprzedaży) autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych, który to dochód pochodzi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny i ciągły, polegające na łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej wiedzy jak i zwiększania zasobów wiedzy w celu wykorzystywania jej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat oraz wykonywane czynności będące przedmiotem umowy ze Spółką wobec osób trzecich. Kontrahenci nie wyznaczają Wnioskodawcy szczegółowo czasu i sposobu wykonania czynności, nie sprawują kierownictwa w rozumieniu art. 22 Kodeksu pracy. Wnioskodawca jako wykonujący czynności ponosi pełne ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Oprogramowanie, o którym mowa powyżej, wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej i jako rezultat jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z umowami, Wnioskodawca przekazuje na rzecz kontrahentów majątkowe prawa autorskie do stworzonych, ulepszonych i rozwijanych utworów, w szczególności przenosząc na spółkę wyłączne prawo do wykorzystywania stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Autorskie oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone, ulepszone, rozwinięte w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oprogramowanie jest elementem znacznie szerszego procesu B+R prowadzonego w ramach projektu. Prace programistyczne wykonywane przez Wnioskodawcę mają na celu wyeliminowanie naukowej lub technicznej niepewności oraz znalezienie nowych rozwiązań dla zaadresowanych przez Spółkę problemów. Realizacja postępu dokonuje się poprzez:

1. tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki tworzone na bieżąco. Prace w realizowanych projektach związane są w dużej mierze z poprawą wydajności, do czego wykorzystywane są nowe algorytmy;
2. tworzenie nowej, dotychczas nieosiągalnej funkcjonalności;
3. implementacji nowych sposobów rozwiązania problemów projektowych.

W praktyce, dla realizacji powyższych zadań na co dzień Wnioskodawca zmuszony jest w drodze doświadczeń, testów oraz eksperymentów zdobywać, poszerzać i łączyć wiedzę z nauk podstawowych: matematyka, statystyka, jak i stosowanych: informatyka, algorytmika, a następnie wykorzystywać ją przy tworzeniu programów. Tym samym, prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę indywidualna działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, albowiem nieustanie, przy codziennym świadczeniu usług zdobywa nową wiedzę z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, pogłębia ją, a następnie wykorzystuje do wytwarzania programów komputerowych (kodów źródłowych, interfejsów). Powstałe programy komputerowe są efektem jego własnej, samodzielnej działalności twórczej, wynikiem zdobytej wcześniej i wykorzystanej wiedzy w tej dziedzinie. Dzięki powyższemu procesowi powstaje nowy produkt. Podstawą do stwierdzenia powyższego są faktycznie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, proces myślowy i efekt tego procesu. Samodzielnie, w oparciu o własną wiedzę i twórczość realizuje on powierzone mu zadania, tj. wytwarza programy komputerowe i odbywa się to niezależnie od podejmowanych działań przez pozostałych programistów. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i/lub ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian. W efekcie rozwijania i/lub ulepszania przez niego oprogramowania (części oprogramowania) powstaje odrębny od takiego oprogramowania program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę ww. działalnością na rzecz kontrahentów ponosił on, ponosi i będzie ponosił wydatki takie jak: związane z licencjami na oprogramowanie, wydatki na szkolenia (opłaty wpisowe) lub na zakup literatury fachowej, wydatki na zakup sprzętu komputerowego (w tym zakup laptopa), czy związane z użytkowaniem samochodu. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup sprzętu komputerowego i opłaty za licencje służą fizycznemu wytwarzaniu i testowaniu powstałych programów komputerowych. Wydatki na szkolenia czy zakup literatury branżowej są niezbędne do zdobywania i pogłębiania wiedzy celem wytwarzania nowych zastosowań. Powyższe wydatki są bezpośrednim kosztem koniecznym do fizycznego świadczenia usług dla kontrahentów – fizycznego wytwarzania na ich rzecz oprogramowania. Wszystkie wymienione powyżej koszty są kosztami uzyskania przychodu faktycznie poniesionymi, funkcjonalnie związanymi z przychodami osiąganymi z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które w sposób bezpośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy). W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2020 rok (składanym w roku 2021) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy z kontrahentami w 2020 roku z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę z kontrahentami również w latach następnych na tych samych zasadach, dlatego też zamierza w następnych latach ponownie rozliczyć się z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Nadto, z uwagi na współpracę w okresie wcześniejszym, Wnioskodawca rozważa możliwość złożenia korekty do rozliczenia za rok 2019. W celu uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jego intencją jest również uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania wynoszącej 5% za rok 2019.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że od stycznia 2019 roku prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną w ocenie Wnioskodawcy z wymogami art. 30cb ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Przedmiotowa ewidencja sporządzona jest techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione przez Wnioskodawcę wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

W piśmie uzupełniającym doprecyzowano, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Jednocześnie wyjaśniono, że informację, zgodnie z którą wszystkie projekty, w których Wnioskodawca bierze bądź będzie brał udział są realizowane w ramach umowy z innymi podmiotami należy rozumieć w ten sposób, że do listopada 2019 roku współpracował on na stałe z dwoma Kontrahentami, a od grudnia z jednym. Natomiast sformułowanie „co do zasady” oznacza, że od grudnia 2019 roku Wnioskodawca współpracuje tylko z jednym kontrahentem, niemniej jednak w przyszłości nie wyklucza rozpoczęcia współpracy z kolejnymi kontrahentami.

Jak zaznaczył Wnioskodawca wskazanie, zgodnie z którym oprogramowanie jest wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej i jako rezultat własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych należy odnieść do wytwarzanych/rozwijanych/ulepszanych przez Wnioskodawcę programów. Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i Interfejs. Wiele procedur i funkcjonalności wraz z interfejsami składają się na moduły.

W odpowiedzi natomiast na pytanie organu odnośnie tego, wydatki na zakup jakiego jeszcze sprzętu komputerowego Wnioskodawca ponosił/ponosi/będzie ponosił wobec wymienienia w opisie sprawy wydatków na zakup laptopa wskazał on, że koszty te mogą obejmować np. zakup dysków SSD, sprzęt peryferyjny, nośniki danych, słuchawki, mikrofon itp. Odpowiadając z kolei na zawartą w wezwaniu prośbę o określenie, jakie konkretnie koszty mieszczą się w pojęciu „kosztów związanych z użytkowaniem samochodu” oraz jakie przesłanki świadczą o bezpośrednim ich powiązaniu z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania Wnioskodawca wyjaśnił, że koszty te obejmują np. paliwo, ubezpieczenie, serwis. Koszt związany z użytkowaniem samochodu (np. paliwo, ubezpieczenie, serwis) umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do Klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania.

Wobec zawartego we wniosku oświadczenia, zgodnie z którym od stycznia 2019 roku Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zgodną w jego ocenie z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć – co potwierdzono – że ww. ewidencja jest przez Wnioskodawcę prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw. W związku natomiast ze wskazaniem, że Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę z kontrahentami również w latach następnych na tych samych zasadach, a jego zamiarem w następnych latach jest ponowne rozliczenie się z zastosowaniem 5% stawki opodatkowania, nie ulegnie zmianie prowadzona przez Wnioskodawcę działalność i niezmieniony zostanie opisany we wniosku stan faktyczny.

Jednocześnie wyjaśniono, że w związku z tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem opisanego oprogramowania Wnioskodawca osiągał/osiąga i będzie osiągać dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z powyższym wskazał on, iż sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej była, jest i będzie częścią zawartej pomiędzy kontrahentem a Wnioskodawcą umowy i nie jest wyszczególniony dochód z tytułu samego przekazania praw autorskich, przy czym faktura obejmuje również wynagrodzenie za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług programistycznych w ramach umowy łączącej Wnioskodawcę ze Spółką zawiera zarówno wynagrodzenie za świadczenie usług, jak i za przeniesienie majątkowych praw autorskich do tworzonego, rozwijanego i ulepszanego oprogramowania. Wnioskodawca zamierza opodatkować preferencyjną stawką dochód ze sprzedaży wskazanego powyżej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w zaistniałym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?
3. Czy wymienione bezpośrednio w opisanym we wniosku stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. związane z licencjami na oprogramowanie, szkoleniami, literaturą fachową, wydatki na zakup sprzętu komputerowego czy związane z użytkowaniem samochodu stanowią koszty o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
4. Czy sposób prowadzenia ewidencji oraz jej zawartość, opisane w niniejszym wniosku, spełniają wymagania określone w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca, doprecyzowując zakres żądania wynikający z pytania nr 4 wyjaśnił, że wątpliwości w zakresie spełnienia wymagań co do sposobu prowadzenia ewidencji oraz jej zawartości sprowadzają się wyłącznie do zasadności ujmowania w prowadzonej ewidencji jej elementów wymienionych we wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 4. W zakresie pytania nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace realizowane przez niego, zgodnie z przedstawionym opisem, stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy, tzn. działalności twórczej obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy należy wskazać, że działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zarówno pojęcie badań naukowych, jak i prac rozwojowych zostały natomiast zdefiniowane w kolejnych przepisach, tj. odpowiednio w art. 5a pkt 30 oraz pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez odesłanie do definicji zawartych w art. 4 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy mówić wówczas, gdy:

1. działalność obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe;
2. realizowane prace mają twórczy charakter;
3. prace w tym zakresie prowadzone są w systematyczny sposób;
4. wykonywane prace mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań.

Wszystkie wskazane powyżej przesłanki występują w przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę. W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że działalność Wnioskodawcy w zakresie prowadzonych projektów wyczerpuje pojęcia zarówno prac rozwojowych, jak i badań aplikacyjnych (badań naukowych) zawartych we wskazanych powyżej przepisach. Wnioskodawca prowadzi bowiem prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności i przedmiotowe prace nastawione są na opracowywanie nowych funkcjonalności i mechanizmów działania oprogramowania lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń, co wyczerpuje wskazaną powyżej definicję badań aplikacyjnych. Oprócz tego, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych właściwości oprogramowania. Tym samym, Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe zdefiniowane we wskazanych powyżej przepisach. W prowadzonych projektach Wnioskodawca prowadzi bowiem prace nastawione zarówno na zdobycie nowej wiedzy, jak i wykorzystanie dostępnej wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych do tworzenia autorskiego i innowacyjnego oprogramowania lub jego znaczącego ulepszenia. Tym samym, zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami, Wnioskodawca prowadzi zarówno prace rozwojowe, jak i badania aplikacyjne.

Kolejną przesłanką warunkującą uznanie działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową jest twórczy charakter tej działalności. W zakresie projektów prowadzonych przez Wnioskodawcę przesłanka ta jest również spełniona. Rozwiązania i końcowe produkty informatyczne nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. W wyniku prac programistycznych prowadzonych przez Wnioskodawcę jego kontrahent (kontrahenci) otrzymywali/otrzymują/będą otrzymywać nowoczesne i innowacyjne ulepszenia oraz rozwinięcia oprogramowania, których nie da się nabyć na otwartym rynku. W przypadku projektów realizowanych przez Wnioskodawcę nie występuje element typowej standaryzacji. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta (kontrahentów) wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym, tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę elementy oprogramowania mają zawsze charakter twórczy. Jednocześnie należy podkreślić, że oprogramowanie i jego funkcjonalności jako rezultat prac rozwojowych i badań aplikacyjnych prowadzonych przez Wnioskodawcę podlega ochronie prawnej wynikającej z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace mają nie tylko twórczy charakter, ale są również prowadzone w sposób systematyczny, co stanowi kolejną przesłankę wynikającą z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej. Prace realizowane są przez Wnioskodawcę według określonych harmonogramów. Przedmiotowe prace są zaplanowane przez Wnioskodawcę i prowadzone w sposób uporządkowany i regularny. Nie mają one charakteru incydentalnego. Zgodnie z definicją ustawową, działalność badawczo-rozwojowa musi także mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prac działania ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy i umiejętności, które będą wykorzystywane w obecnie prowadzonych lub kolejnych projektach. Tym samym, wiedza uzyskana podczas prowadzenia poszczególnych prac wykorzystywana jest następnie w innych pracach projektowych. Dodatkowo, Wnioskodawca realizując przedmiotowe prace uzyskuje nowe umiejętności z dziedziny technologii IT i ich zastosowania, które następnie mogą wykorzystywać do projektowania nowych produktów i usług oferowanych klientom (oprogramowanie, aplikacje). Prace programistyczne realizowane w ramach prac Wnioskodawcy mają charakter twórczy i ukierunkowane są na tworzenie nowych, innowacyjnych rozwiązań. Stworzenie kodu źródłowego wymaga połączenia wiedzy z zakresu informatyki, natomiast uprzednie opracowanie koncepcji tworzonego oprogramowania i jego części wymaga specjalistycznej wiedzy biznesowej. Jednocześnie, celem prac realizowanych w ramach projektów Wnioskodawcy nie jest wyłącznie wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do Oprogramowania. Projekty realizowane przez Wnioskodawcę zgodnie z przedstawionym opisem stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji każdorazowo wyodrębnia koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej związane z realizacją tejże działalności.

Ad 2 i 4.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotowe części programów komputerowych opisane we wniosku podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r., pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc również jego funkcje składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i Interfejs. Reasumując, tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe – kody źródłowe stanowią zatem program komputerowy, które znajduje się w katalogu kwalifikowanych praw autorskich IP. Zdaniem Wnioskodawcy, przenoszenie autorskich majątkowych praw do oprogramowania lub jego części w ramach współpracy z kontrahentami i uzyskiwanie przez niego dochodu z tego tytułu kwalifikuje go do skorzystania z ulgi IP Box.

Wnioskodawca w 2019 i 2020 roku przenosił, nadal przenosi i planuje przenosić na rzecz swoich kontrahentów całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywał i będzie otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy – osiągał, osiąga i będzie osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność badawczo-rozwojowa, o której mowa powyżej była prowadzona przez Wnioskodawcę w roku 2019, 2020 i Wnioskodawca zamierza ją kontynuować w latach następnych.

Wnioskodawca wskazuje, iż na potrzeby skorzystania z IP Box posiada prowadzoną od stycznia 2019 roku odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną – w ocenie Wnioskodawcy – z wymogami art. 30cb ustawy ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Celem opisanej powyżej odrębnej ewidencji podatkowej jest obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto, odrębna ewidencja daje możliwość obserwowania efektów prac badawczo-rozwojowych. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że szczegółowa ewidencja, o której mowa we wniosku jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zatem rozliczyć dochód uzyskany w roku 2019 z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Nadto, może on w zeznaniu rocznym za rok 2020 i lata następne rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzanego w ramach opisanej współpracy ze spółkami) uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Mając powyższe na uwadze – zdaniem Wnioskodawcy – dochód z autorskich praw do programów komputerowych, które stanowią utwory prawnie chronione i zostały wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowiły, stanowią i będą stanowić dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu odpłatnego przeniesienia praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego według stawki 5% w roku 2019, 2020 i w kolejnych latach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 powołanej ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 619 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku w ramach ulgi IP Box stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że opisane we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – jego działalność jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta praw autorskich do wytwarzanego i rozwijanego oprogramowania mieszczącego się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stanowiącego utwór prawnie chroniony wytworzony lub rozwinięty w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ww. ustawy. Wnioskodawca jest zatem uprawniony do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% w zeznaniu rocznym za rok 2019, 2020 i za lata następne. Wyeksponować w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy wynikających z pytania nr 4, tj. do zasadności ujmowania w prowadzonej ewidencji jej elementów wymienionych we wniosku należy wskazać, że – jak wynika z opisu sprawy – odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest przez Wnioskodawcę prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde ww. prawo.

W związku z powyższym, prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja, w sytuacji faktycznego wyodrębniania i wykazywania w niej elementów ustawowych, tj. każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) oraz kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo, spełnia wymogi określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie – co wymaga podkreślenia – oceniając stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie nie odniesiono się do sposobu, w jaki taka ewidencja jest prowadzona, bowiem organ interpretacyjny nie ma uprawnień do analizy i oceny „kwestii technicznych” związanych z ewidencjonowaniem zdarzeń na potrzeby skorzystania z preferencji IP Box.

Zastrzec przy tym należy, że ocenie organu nie podlegała kwestia kwalifikacji osiąganego przez Wnioskodawcę dochodu do odpowiedniego punktu z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do której to kwestii Wnioskodawca odniósł się we własnym stanowisku, bowiem nie była ona przedmiotem postawionych pytań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.