0115-KDIT1.4011.106.2021.2.JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2021 r., uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 18 kwietnia 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi, oznaczone symbolem 62.01.Z., jako firma wytwarzająca oprogramowanie komputerowe na zlecenie klientów, opracowując autorskie programy komputerowe, które stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z tego tytułu dochody od 19 lutego 2018 r. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.). Wnioskodawca rozlicza się na podstawie książki podatkowej. Wnioskodawca od początku lutego 2020 r. prowadzi ewidencję rachunkową z wyodrębnieniem każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.). Wnioskodawca bowiem prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40, a dokładniej - prace rozwojowe. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegają na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania. Mają one charakter twórczy, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności, stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy Wnioskodawcy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie zdobytej przez niego wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zamiennych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania aplikacji, przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z przyjęciem określonych do osiągnięcia celów, harmonogramów i zasobów. Prace Wnioskodawcy obejmują takie dziedziny jak: projektowanie i wdrażanie nowych wyszukiwarek opartych na oryginalnych technologiach, tworzenie nowych lub bardziej wydajnych algorytmów w oparciu o nowe techniki, działania zmierzające do rozwiązywania konfliktów w ramach sprzętu lub oprogramowania w oparciu o proces reorganizacji systemu lub sieci.

Oprogramowanie wytworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę:

1. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę z Kontrahentem - na rzecz firmy mającej siedzibę w Polsce świadczone są usługi programistyczne. Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu oprogramowania dla branży medycznej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie z wykorzystaniem darmowych, ogólnodostępnych bibliotek i frameworków (udostępnianych na podstawie nieodpłatnych licencji) oraz rozwija i ulepsza oprogramowanie będące własnością Spółki lub klientów Spółki, na podstawie udzielonej Mu w tym celu licencji. W ramach zawartej umowy Wnioskodawca przenosi na usługobiorcę całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy. Praca nad projektem jest na bieżąco planowana i organizowana. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi interfejs użytkownika zaawansowanych urządzeń medycznych. Oprogramowanie pozwala na zaawansowaną wymianę informacji pomiędzy aplikacjami a warstwą sprzętową. Projekt ten z uwagi na swoją innowacyjność jest unikalny w ujęciu globalnym i wszystkie zastosowane w nim rozwiązania mają charakter indywidualny. Wykorzystane technologie stanowią krańcowe osiągnięcia proponowane przez współczesne mobilne systemy operacyjne i koncentrują się na współbieżności aplikacji oraz wielozadaniowości. Opracowane przez Wnioskodawcę programy komputerowe zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych korzystają z ochrony prawnej. Stanowią one również przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Opracowane przez Wnioskodawcę programy komputerowe mają charakter innowacyjny i koncentrują się na najnowszych technologiach. Dzięki tym opracowaniom, ciągłym badaniom i rozwojowi kompetencji poszerza się oferta Wnioskodawcy, co skutkuje wytworzeniem, ulepszeniem oraz rozwijaniem programów komputerowych. W procesie tworzenia swojego oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze dostępne języki oprogramowania oraz narzędzia programistyczne, w celu opracowania autorskich algorytmów, struktur danych i rozwiązań UX. Tworzone są zaawansowane technologicznie komponenty oprogramowania. Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę zawiera w sobie indywidualnie stworzony kod źródłowy i jest kompilowalne do postaci wynikowej. Zawiera ono innowacyjne rozwiązania dla branży medycznej. Opracowane przez Wnioskodawcę indywidualne rozwiązania prowadzą do postępu technologicznego, ukierunkowanego na wypełnienie luk w wiedzy technicznej oraz stanowią podstawę badań nad stosowaniem przetwarzania informacji w nowych dziedzinach i w nowy sposób. Konkretyzacja zadań realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy ramowej następuje w sposób systematyczny, zgodnie z ustalonym harmonogramem. Następuje poprzez wyodrębnienie funkcjonalności, które mają znaleźć się w gotowym produkcie, możliwym do zintegrowania z systemem. Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług programistycznych ustalane jest na podstawie złożonych raportów oraz faktury przedstawionej przez Wnioskodawcę. Wynagrodzenie obejmuje wyłącznie przeniesienie praw autorskich na spółkę do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego (kodu, nowych algorytmów). Wynagrodzenie obejmuje jedynie przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych i nie zawiera w sobie innych składników. Wnioskodawca w ramach umowy (umowa ramowa) otrzymał udostępniony zestaw wymagań, a oprogramowanie tworzone było w oparciu o nowe techniki oraz interfejs udostępniany przez …. Dostarczany więc był osobny produkt, który był integrowany do produktu Kontrahenta, na podstawie udzielonej Wnioskodawcy nieodpłatnej licencji. W wyniku tworzenia/rozwinięcia oprogramowania, tworzone były nowe kody, algorytmy w językach programowania, w wyniku czego powstało nowe prawo własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca po przeniesieniu praw autorskich na Kontrahenta/Zleceniodawcę na podstawie zawartej umowy może dalej rozwijać lub/i ulepszać powstały już produkt. Rozwój/ulepszanie ww. produktu będzie odbywać się na podstawie dodatkowej umowy zawieranej ze Zleceniodawcą, a Wnioskodawcy każdorazowo będzie udzielana licencja na korzystanie z produktu celem jego ulepszenia/rozwinięcia.
2. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę z Kontrahentem - na rzecz firmy mającej siedzibę w Polsce świadczone są usługi programistyczne. Działalność Wnioskodawcy polega na tworzeniu oprogramowania dla branży serwisów technicznych. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie z wykorzystaniem darmowych, ogólnodostępnych bibliotek i frameworków (udostępnianych na podstawie nieodpłatnych licencji) oraz rozwija i ulepsza oprogramowanie będące własnością Spółki lub klientów Spółki, na podstawie udzielonej Mu w tym celu licencji. W ramach zawartej umowy Wnioskodawca przenosi na usługobiorcę całość autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, za co otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy. Praca nad projektem jest na bieżąco planowana i organizowana. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi końcówkę kliencką skierowaną do serwisantów dźwigów osobowych i towarowych (wind), a stanowi integralną część systemu organizacji i zarządzania czasem pracy ww. wymienionych techników. Oprogramowanie pozwala na zaawansowaną wymianę informacji pomiędzy aplikacjami mobilnymi wykorzystywanymi przez techników a systemem pracującym w chmurze. Projekt ten z uwagi na swoją innowacyjność jest unikalny w ujęciu globalnym i wszystkie zastosowane w nim rozwiązania mają charakter indywidualny. Wykorzystane technologie stanowią krańcowe osiągnięcia proponowane przez współczesne mobilne systemy operacyjne i koncentrują się na współbieżności wymiany danych pomiędzy aplikacjami a systemami rozproszonymi. Opracowane przez Wnioskodawcę programy komputerowe zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych korzystają z ochrony prawnej. Stanowią one również przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Opracowane przez Wnioskodawcę programy komputerowe mają charakter innowacyjny i koncentrują się na najnowszych technologiach. Dzięki tym opracowaniom, ciągłym badaniom i rozwojowi kompetencji poszerza się oferta Wnioskodawcy, co skutkuje wytworzeniem, ulepszeniem oraz rozwijaniem programów komputerowych. W procesie tworzenia swojego oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze dostępne języki oprogramowania oraz narzędzia programistyczne, w celu opracowania autorskich algorytmów, struktur danych i rozwiązań UX. Tworzone są zaawansowane technologicznie komponenty oprogramowania. Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawcę zawiera w sobie indywidualnie stworzony kod źródłowy i jest kompilowalne do postaci wynikowej. Zawiera ono innowacyjne rozwiązania dla branży serwisowania technicznego urządzeń mechanicznych. Opracowane przez Wnioskodawcę indywidualne rozwiązania prowadzą do postępu technologicznego, ukierunkowanego na wypełnienie luk w wiedzy technicznej oraz stanowią podstawę badań nad stosowaniem przetwarzania informacji w nowych dziedzinach i w nowy sposób. Konkretyzacja zadań realizowanych przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy ramowej następuje w sposób systematyczny, zgodnie z ustalonym harmonogramem. Następuje poprzez wyodrębnienie funkcjonalności, które mają znaleźć się w gotowym produkcie, możliwym do zintegrowania z systemem. Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług programistycznych ustalane jest na podstawie złożonych raportów oraz faktury przedstawionej przez Wnioskodawcę. Wynagrodzenie obejmuje wyłącznie przeniesienie praw autorskich na spółkę do wytworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego (kodu, nowych algorytmów). Wynagrodzenie obejmuje jedynie przeniesienie na Kontrahenta autorskich praw majątkowych i nie zawiera w sobie innych składników. Wnioskodawca w ramach umowy (umowa ramowa) otrzymał udostępniony zestaw wymagań, a oprogramowanie tworzone było w oparciu o nowe techniki oraz interfejs udostępniany przez Android SDK. Dostarczany więc był osobny produkt, który był integrowany do produktu Kontrahenta, na podstawie udzielonej Wnioskodawcy nieodpłatnej licencji. W wyniku tworzenia/rozwinięcia oprogramowania tworzone były nowe kody, algorytmy w językach programowania, w wyniku czego powstało nowe prawo własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca po przeniesieniu praw autorskich na Kontrahenta/Zleceniodawcę na podstawie zawartej umowy może dalej rozwijać lub/i ulepszać powstały już produkt. Rozwój/ulepszanie ww. produktu będzie odbywać się na podstawie dodatkowej umowy zawieranej ze Zleceniodawcą, a Wnioskodawcy każdorazowo będzie udzielana licencja na korzystanie z produktu celem jego ulepszenia/rozwinięcia.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za rok 2020:

1. miesiące luty-kwiecień, listopad-grudzień: Kontrahent 1,
2. miesiące luty oraz sierpień-grudzień: Kontrahent 2.

Wytwarzane, rozwijane i ulepszane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprogramowanie stanowi odrębne programy komputerowe podlegające ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego i ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowego ani nie należą do zmian okresowych. Wnioskodawca zamierza objąć preferencyjną stawką podatkową dochody osiągnięte z tytułu określonego w art. 30ca ust. 7 pkt 2, czyli ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności ponosi Zleceniodawca. Wnioskodawca na podstawie umów o współpracy z Kontrahentami wykonuje zlecone prace samodzielnie oraz w wybranym przez siebie miejscu i czasie. Raportowanie wykonanych czynności odbywa się w sposób systematyczny. Wnioskodawca jako wykonujący te czynności ponosi ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dochód Wnioskodawcy nie jest stały, tylko uzależniony od ilości rzeczywistego świadczenia usług przez Wnioskodawcę, a wynagrodzenie nie przysługiwałoby Wnioskodawcy w przypadku braku nowych zleceń. Wnioskodawca od początku roku 2020 prowadzi odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów), w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja jest prowadzona na bieżąco od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) podatek od osiągniętego przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi On działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 3 pkt 8 ustawy o PIT, a dokładniej - prace rozwojowe. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegają na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programowania. Mają one charakter twórczy, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej działalności, stanowi oryginalny wytwór twórczej pracy Wnioskodawcy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie zdobytej przez niego wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zamiennych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania aplikacji, przy wykorzystaniu wiedzy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace Wnioskodawcy nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny, ponieważ nie maja charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości oraz nad dostosowaniem do ciągle zmieniającej się technologii. W 2020 r. przeniesione były na usługobiorców całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, za co Wnioskodawca otrzymał stosowne wynagrodzenie. Zatem w ocenie Wnioskodawcy osiągnął on dochody z tytuły sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a więc dochody o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, iż spełnia wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 2 i ust. 7 ustawy o PIT, a tym samym w rozliczeniu rocznym za rok 2020 będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego – autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może w 2020 r. skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Autorskie prawo do programu komputerowego jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy. W podsumowaniu własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał na art. 30ca ust. 2 pkt 2 ustawy, nie wpływa to jednak na prawidłowość poglądu w kwestii objętej zapytaniem Wnioskodawcy.]

Końcowo należy wskazać, że samodzielne prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej nie było przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem okoliczność ta stanowiła element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.