Wnioskodawca posiada 100% udziałów w nieruchomości lokalowej mieszkalnej, z czego 50% udziałów (udziały A) nabył w 2011 roku, a pozostałe 50% udziałów (udziały B) otrzymał w 2018 roku w drodze darowizny od małżonki. Wnioskodawca planuje sprzedaż tej nieruchomości w 2021 roku. Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości kwotę spłaconego kredytu hipotecznego, który obciążał tę nieruchomość. Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny mogą być jedynie udokumentowane nakłady na nieruchomość, które zwiększają jej wartość, oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Spłata kredytu hipotecznego nie jest uznawana za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu tej ustawy. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 21 kwietnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.85.2021.1.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.
Z uwagi na braki formalne, pismem z 21 kwietnia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.85.2020.1.MJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.
Pismem z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.
We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca posiada 100% udziałów w nieruchomości lokalowej mieszkalnej położonej w W. (…), którą Wnioskodawca nabył w sposób następujący:
50% udziałów („udziały A”) nabył aktem notarialnym ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży z 8 kwietnia 2011 roku zawartej przed (…) notariuszem w W. za Rep A nr (…), w cenie 745 000 złotych za 100% udziałów;
drugie 50% udziałów w przedmiotowej nieruchomości („udziały B”) nabyła A. N., z którą Wnioskodawca zawarł związek małżeński 30 czerwca 2012 roku.
Powyższy zakup obie strony sfinansowały zaciągając kredyt hipoteczny umową nr 1(…) z 11 stycznia 2011 roku z Bankiem (…), zawartej w walucie EUR („kredyt A”), w ramach której Wnioskodawca odpowiadał solidarnie wspólnie z Panią A. N. za wynikające z niej zadłużenie.
Wnioskodawca i A. N., małżonkowie D. dnia 7 czerwca 2018 roku wyłączyli obowiązującą ich wspólność ustawową i wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej aktem nr Rep (…) zawartym przed notariuszem (…) w W.
Następnie Aktem zniesienia współwłasności i darowizny nr (…) zawartym przed notariuszem (…) w W. dnia 7 czerwca 2018 roku Wnioskodawca otrzymał powyższe drugie 50% udziałów (udziały B) od A. N.-D. drogą darowizny. Strony w akcie ustaliły wartość nieruchomości w momencie darowizny w wysokości 950 000 złotych.
W maju 2019 roku Wnioskodawca dokonał spłaty ww. kredytu hipotecznego denominowanego w EUR zaciągając nowy kredyt denominowany w PLN, zawierając umowę nr(…) z (…) („kredyt B”). Stroną umowy kredytowej jest Wnioskodawca oraz osoba trzecia.
Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość w ramach zarządu majątkiem prywatnym w roku 2021, przy czym w ramach umowy sprzedaży zamierza zastrzec, że część ceny sprzedaży stanowić będzie spłatę na konto zaciągniętego kredytu hipotecznego B, który na nieruchomości ciąży, w kwocie odpowiadającej pozostałemu do spłaty kapitału („kwota kapitału kredytu B”).
Ponadto, w uzupełnienie Wnioskodawca wskazał, że odpowiadał solidarnie wspólnie z Panią A. N. za zadłużenie wynikające z umowy kredytowej.
Pozostałe 50% udziałów Wnioskodawca otrzymał drogą darowizny, która została mu dana Aktem nr Rep (…) zawartym przed notariuszem dnia 7 czerwca 2018 roku.
Wnioskodawca chce zaliczyć spłatę kredytu do kosztów uzyskania przychodów.
Wnioskodawca nabył nieruchomość w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych (zamieszkiwał w niej od 2011 roku do grudnia 2017 roku, wraz z A. N.). Nieruchomość jest przedmiotem najmu od października 2018 roku Wnioskodawca zleci przygotowanie sesji fotograficznej nieruchomości oraz opublikuje ogłoszenia z ofertą sprzedaży nieruchomości na portalach nieruchomościowych (np. (…)) oraz skorzysta z pomocy profesjonalnych pośredników w obrocie nieruchomościami.
Poza nieruchomością wymienioną we wniosku Wnioskodawca posiada trzy lokale mieszkalne przeznaczone na wynajem długoterminowy. Ich przeznaczeniem nie jest sprzedaż.: - K., 35 m2, rok nabycia 2016 – S., 18 m2, rok nabycia 2016 – C., 18 m2, rok nabycia 2017. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał sprzedaży nieruchomości.
Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że od momentu nabycia udziałów B w przedmiotowej nieruchomości przez A. N., tj. od 8 kwietnia 2011 roku do momentu ich darowania Wnioskodawcy 7 czerwca 2018 roku, udziały te należały przez cały okres czasu do jej majątku prywatnego, tj. nie stanowiły majątku wspólnego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy rozpoznanie kwoty kapitału kredytu B spłacanej z ceny sprzedaży nieruchomości mieszkalnej na spłatę kredytu hipotecznego ciążącego na tej nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów i stanowi możliwość obniżenia podstawy opodatkowania?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., dalej ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)): Źródłami przychodów są odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Rozpoznanie części kwoty z ceny sprzedaży nieruchomości mieszkalnej na spłatę kredytu hipotecznego ciążącego na tej nieruchomości, nawet nie służącej zbywcy a osobie trzeciej, stanowi koszt zbycia nieruchomości (uzyskania przychodów) i stanowi możliwość obniżenia podstawy opodatkowania.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota kapitału kredytu B, spłacana z ceny sprzedaży nieruchomości mieszkalnej będącej przedmiotem niniejszego wniosku, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów z takiej sprzedaży i stanowi możliwość obniżenia podstawy opodatkowania.
Wnioskodawca wskazał na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2020 r. nr III SA/Wa 948/20 w sprawie zwolnienia z PIT wydatków na cele mieszkaniowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Wobec tego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.
W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że pod pojęciem nabycia należy rozumieć wszelkie prawem przewidziane formy przeniesienia tytułu własności z jednego podmiotu na drugi. W szczególności będą to czynności cywilnoprawne: odpłatne np. umowa sprzedaży czy umowa zamiany, a także nieodpłatne, np. umowa darowizny czy dziedziczenie.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada 50% udziałów („udziały A”) w nieruchomości lokalowej mieszkalnej, które nabył aktem notarialnym ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży z 8 kwietnia 2011 roku natomiast drugie 50% udziałów w przedmiotowej nieruchomości („udziały B”) nabyła A. N., z którą Wnioskodawca zawarł związek małżeński 30 czerwca 2012 roku.
Wnioskodawca i A. N., małżonkowie D. dnia 7 czerwca 2018 roku wyłączyli obowiązującą ich wspólność ustawową i wprowadzili ustrój rozdzielności majątkowej.
Następnie aktem zniesienia współwłasności i darowizny zawartym dnia 7 czerwca 2018 roku Wnioskodawca otrzymał powyższe drugie 50% udziałów (udziały B) od A. N.-D. drogą darowizny. Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość w ramach zarządu majątkiem prywatnym w roku 2021.
W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Jak wynika z art. 33 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:
Należy podkreślić, że przedmioty, o których mowa w art. 33 Kodeksu, tj. należące do majątku osobistego danego małżonka, pomimo istnienia wspólnoty majątkowej między małżonkami nie stanowią ich majątku wspólnego. Przedmioty takie stanowią majątek odrębny danego małżonka. Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.
Natomiast umowa darowizny uregulowana w art. 888 – 902 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) jest umową jednostronnie zobowiązującą, konsensualną, nieodpłatną i kauzalną (tzn. jest podstawą przysporzenia, która jest konieczna do przejścia własności rzeczy – causa donandi). Jak wynika z art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku, zatem jeśli świadczenie będzie polegać na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości) dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Jej istota polega więc na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej strony umowy (obdarowanego), kosztem swego majątku w wyniku czego zwiększają się jej aktywa lub zmniejszają się jej pasywa. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.
A zatem dokonanie darowizny z majątku odrębnego jednego z małżonków do majątku odrębnego drugiego małżonka stanowi dla drugiego małżonka nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwiększa się bowiem stan posiadania obdarowanego małżonka o przedmiot darowizny. Umowa darowizny bezwzględnie stanowi jedną z form nabycia, gdyż dopiero z chwilą jej dojścia do skutku obdarowany małżonek nabywa prawo własności do przedmiotu darowizny. Zatem w rozpatrywanej sprawie, darowizna do majątku odrębnego pozostałych 50% udziałów w nieruchomości (udziały B), stanowiących dotychczas majątek odrębny jednego małżonka (żony Wnioskodawcy), jest nabyciem nieruchomości przez drugiego małżonka (Wnioskodawcę) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że za datę nabycia przez obdarowanego małżonka (w rozpatrywanym przypadku przez Wnioskodawcę) pozostałych 50% udziałów w nieruchomości (udziały B) należy przyjąć dzień, dokonania darowizny (czyli w analizowanej sprawie dzień 7 czerwca 2018 r.).
W konsekwencji, nabycie przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło odpowiednio w części – w dacie jej zakupu – tj. w 2011 r. oraz w części – w 2018 r. w dacie darowizny. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.
Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że planowana sprzedaż nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dniu 8 kwietnia 2011 r. nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
Natomiast przychód, jaki Wnioskodawca uzyska w 2021 r. ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w wyniku darowizny w 2018 r., będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 30e ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Z kolei podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć:
koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
koszty i opłaty sądowe.
Od powyższych kosztów odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 22 ust. 6d ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).
Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości, nabytej w drodze darowizny mogą być wyłącznie:
udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,
kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że przychód, który Wnioskodawca uzyska z odpłatnego zbycia, zgodnie z dyspozycją zacytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ustawy, może zostać pomniejszony wyłącznie o udokumentowane nakłady na zbywane nieruchomości i prawa zwiększające ich wartość oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanych nieruchomości i praw przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
Zatem, brak jest podstaw prawnych, aby kwotę spłaconego kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę na spłatę kredytu hipotecznego ciążącego na sprzedawanej nieruchomości, który został zaciągnięty prze Wnioskodawcę oraz darującą – żonę Wnioskodawcy, a spłacony przez obdarowanego, można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości. Wynika z tego, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę w postaci spłaty ciążącego na sprzedawanej nieruchomości kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez Wnioskodawcę nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu. Długi obciążające nieruchomość nie stanowią żadnej z kategorii wskazanych w art. 22 ust. 6d, a więc nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży nieruchomości, nabytej w drodze darowizny. Ustawodawca zaliczył bowiem do nich - co jednoznacznie wynika z treści powołanego wyżej przepisu - jedynie udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość oraz kwotę zapłaconego podatku do spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na otrzymaną nieruchomość. Przepis art. 22 ust. 6d ustawy jest regulacją szczególną i powinien być wykładany ściśle, z uwzględnieniem jego celu oraz związku z innymi uregulowaniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, wydatki na spłatę ww. kredytu nie mogą być przyjęte jako koszty obniżające podstawę obliczenia podatku ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Kwota kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę, obciążająca otrzymany w części w formie darowizny lokal mieszkalny, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego jego zbycia, gdyż nie jest nakładem zwiększającym wartość nieruchomości, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów, m.in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, który w wyroku z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 718/15 stwierdził, że: (`(...)`) Przepis art. 22 ust. 6d w sposób jednoznaczny wskazuje, co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości (udziału) nabytej w drodze darowizny. Kosztami uzyskania przychodu są tylko udokumentowane nakłady oraz kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Za nakłady poniesione na nieruchomość rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania. Nakładem zwiększającym wartość rzeczy i praw majątkowych nie jest natomiast spłata kredytu pobranego przez darczyńcę po zbyciu udziału w nieruchomości. Sąd w niniejszym składzie podziela pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wyrażony w wyroku z 19 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 343/11, w którym Sąd ten stwierdził, że spłata zobowiązania zaciągniętego przez osobę trzecią, które to zobowiązanie obciążało rzeczowo (hipoteka) nieruchomość w chwili jej nabycia w drodze darowizny, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, o jakim mowa w art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f. (`(...)`). Podobne stanowisko zaprezentowane zostało także w innych w wyrokach, np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 października 2013 r., sygn. akt I SA/Op 583/13, czy też Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1055/11.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który Organ przeanalizował, wskazać należy, że wyrok ten dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Ponadto, wyrok ten został wydany w oparciu o inny stan faktyczny i dotyczył możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili