INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 23 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działalności nierejestrowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 24 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działalności nierejestrowej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca, wykonując zawód radcy prawnego, zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę, w której osiąga dochód przekraczający minimalną kwotę wynagrodzenia i w związku z tym dochodem odprowadzane są należne składki na ubezpieczenia społeczne.
Wnioskodawca postanowił rozpocząć dodatkową działalność, polegającą na świadczeniu usług i konsultacji prawnych na rzecz innej osoby prawnej. Działalność ta prowadzona jest na podstawie umowy zlecenia obejmującej gotowość do świadczenia pomocy prawnej w razie niezbędnej potrzeby z wynagrodzeniem w wysokości 500 zł netto miesięcznie, przy czym Wnioskodawca korzysta z własnego sprzętu, ponosi odpowiedzialność cywilną za jej wykonywanie i nie jest zobowiązany do jej świadczenia w określonych dniach i godzinach lub w miejscu wskazanym przez kontrahenta. Od tej kwoty nie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne z uwagi na to, że są one odprowadzane z innego tytułu (umowa o pracę), z wyjątkiem składki zdrowotnej, która przy działalności nierejestrowanej, jak wynika z interpretacji ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych), stanowi odrębny tytuł ubezpieczeń w przypadku zawarcia umowy o świadczenia usług bądź innej umowy, do której stosuje się przepisy o zleceniu.
Mając na uwadze, że przychód ten nie przekracza miesięcznie kwoty połowy minimalnego wynagrodzenia, Wnioskodawca wykonuje przedmiotową działalność w ramach działalności nierejestrowanej, o której mowa w art. 5b ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców.
Jednocześnie, uwzględniając okoliczność, że przedmiotowa usługa dotyczy świadczenia usług prawnych, dla których nie przysługuje zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT (podatek od towarów i usług), Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik VAT i wystawia na rzecz Zleceniodawcy miesięczne faktury VAT.
Całość działalności wykonywanej na rzecz wskazanej wyżej osoby prawnej wykonywana jest w ramach działalności nierejestrowanej, na podstawie zawartej z tym podmiotem umowy o świadczenie usług prawnych.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w okresie ostatnich 60 miesięcy przed rozpoczęciem działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców – nie wykonywał działalności gospodarczej. Wnioskodawca wyjaśnił, że wykonywana przez niego działalność, polegająca na świadczeniu pomocy prawnej, nie wiąże się z koniecznością uzyskania licencji, koncesji lub zezwolenia. Miesięczny przychód nie przekracza kwoty 50% minimalnego wynagrodzenia. Wnioskodawca z uwagi na świadczenie usług prawnych zobowiązany był do zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca co miesiąc składa deklarację miesięczną JPK jako czynny podatnik VAT, a przychody z nierejestrowanej działalności Wnioskodawca ewidencjonuje ręcznie, uwzględniając przychody i koszty prowadzonej działalności nierejestrowanej, które następnie zostaną wykazane w zeznaniu rocznym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) 36.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z działalności nierejestrowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, Wnioskodawca będący jednocześnie czynnym podatnikiem podatku VAT, na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl obowiązującego od dnia 30 kwietnia 2018 r. art. 20 ust. 1ba, słusznie kwalifikuje takie przychody do przychodów z innych źródeł, które ustawodawca ujął w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, bez względu od kogo je uzyskuje (osoby fizyczne prowadzące oraz nieprowadzące działalności gospodarczej oraz osoby prawne)?
- Czy Wnioskodawca w przypadku prawidłowego zakwalifikowania przychodów, o których mowa w pytaniu 1 jako przychodów z innych źródeł, nie ma obowiązku wpłaty miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, lecz składa zeznanie roczne po zakończeniu roku podatkowego, opłacając należny podatek według skali podatkowej od dochodu, stanowiącego przychody z tytułu prowadzonej działalności nierejestrowanej pomniejszone o koszty uzyskania przychodów?
Treść powyższych pytań wynika z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku.
Zdaniem Wnioskodawcy przychody uzyskiwane z tytułu usług wykonywanych w ramach działalności nierejestrowanej nie są przychodami uzyskiwanymi z tytułu usług wykonywanych osobiście, o których mowa w art. 13 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które opodatkowuje przedsiębiorca, na rzecz którego zostały wykonane.
W ocenie Wnioskodawcy, przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej, o której mowa w art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców, nie ma znaczenia na rzecz kogo usługi te są wykonywane (osoba fizyczna nieprowadząca działalności, prowadząca działalność, spółki cywilne, osoby prawne itp.).
W ocenie Wnioskodawcy, przy prowadzeniu działalności nierejestrowanej nie ma znaczenia na rzecz kogo te usługi są wykonywane i są opodatkowane na podstawie art. 20 ust. 1ba, w konsekwencji to Wnioskodawca oblicza i opłaca podatek dochodowy z tej działalności według skali podatkowej w zeznaniu rocznym.
Wnioskodawca ma prawo wystawiać faktury i rachunki wszystkim osobom i podmiotom gospodarczym, a dochody w nich ujęte opodatkowywać samodzielnie, na podstawie skali podatkowej, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, traktując je jako przychody z innych źródeł, które ustawodawca określił w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji dochód uzyskany z tego tytułu Wnioskodawca powinien wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36.
Treść powyższego stanowiska Wnioskodawcy wynika z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy – są „inne źródła”.
Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy podatkowej: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162): nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.
Stosowanie tego przepisu to prawo, a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy – osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej), wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2).
Działalność określona w art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców stanowi tzw. działalność nierejestrową.
Należy także zauważyć, że przepis art. 20 ust. 1ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła wprost do zapisu art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców. Z kolei, art. 5 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców wymienia warunki uznania działalności za działalność nierejestrową, nie wskazując innych ograniczeń, czy wyłączeń (również ze względu na rodzaj podmiotów, od których otrzymuje się przychody). Tak więc w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców działalność będzie uznana za działalność nierejestrową, jeśli będzie wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekroczy w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy osoba fizyczna wykonuje w ramach działalności nierejestrowej różne czynności, do ustalenia, czy przychód należny nie przekroczył w poszczególnych miesiącach 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, należy wziąć pod uwagę łączne przychody należne uzyskane z tej działalności w danym miesiącu.
Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca postanowił rozpocząć dodatkową działalność, polegającą na świadczeniu usług i konsultacji prawnych na rzecz osoby prawnej. Całość działalności wykonywanej na rzecz tej osoby prawnej wykonywana jest w ramach działalności nierejestrowanej, na podstawie zawartej z tym podmiotem umowy o świadczenie usług prawnych. W okresie ostatnich 60 miesięcy przed rozpoczęciem działalności nierejestrowej Wnioskodawca nie wykonywał działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że wykonywana przez niego działalność, polegająca na świadczeniu pomocy prawnej nie wiąże się z koniecznością uzyskania licencji, koncesji lub zezwolenia. Miesięczny przychód Wnioskodawcy z opisanej działalności nie przekracza kwoty 50% minimalnego wynagrodzenia.
Mając powyższe na względzie, osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody z czynności wykonywanych na zasadach tzw. „działalności nierejestrowej”, niezależnie od jakich podmiotów będą osiągane, Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie należy wskazać, że od dochodów osiągniętych z ww. tytułu Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek w trakcie roku podatkowego. Osiągnięte przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności nierejestrowanej Wnioskodawca powinien wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), w specjalnie przeznaczonym to tego celu wierszu: „Działalność nierejestrowana, określona w art. 20 ust. 1ba ustawy” oraz opodatkować je według skali podatkowej (17%, 32%).
Reasumując – osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody z czynności wykonywanych na zasadach tzw. „działalności nierejestrowej”, niezależnie od jakich podmiotów będą osiągane, Wnioskodawca może zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od dochodów osiągniętych z ww. tytułu Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek w trakcie roku podatkowego. Jednak osiągnięte przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu tej Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 oraz opodatkować je według skali podatkowej.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.