0112-KDIL2-1.4011.245.2021.1.KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.), uzupełnionym w dniach 23 kwietnia i 21 maja 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodów składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodów składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 20 maja 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.245.2021.1.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 20 maja 2021 r., skutecznie doręczono 21 maja 2021 r., natomiast 26 maja 2021 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 28 grudnia 2016 r. Wnioskodawca przebywa na wcześniejszej emeryturze górniczej, jednocześnie pracując na pełnym etacie.

W związku z przychodem osiągniętym z pracy w roku 2019, w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 listopada 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał rozliczenia emerytury.

W ww. okresie przychód Wnioskodawcy wyniósł 82.073,34 zł i przekroczył o 13.013,84 zł wyższą kwotą graniczną, tj. kwotę 69.059,50 zł ustaloną dla wyżej wymienionego okresu.

W maju 2020 r. Wnioskodawca wykonał na FUS dobrowolną wpłatę kwoty przekroczenia pomniejszoną o kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne, tj. 10.694,84 zł.

Organ rentowy ustalił drogą decyzji, że świadczenie było wypłacone w prawidłowej wysokości.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania organu.

Co rozumie Pan pod stwierdzeniem „(`(...)`) Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał rozliczenia emerytury.”? Czy ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) zawiadomił Pana o przekroczeniu kwoty granicznej wskazując, że ma Pan możliwość dokonania dobrowolnej wpłaty na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych we wskazanej przez Pana wysokości ?

Po analizie moich przychodów uzyskanych w 2019 roku, ZUS pisemnie poinformował mnie o przekroczeniu granicznej kwoty dochodu i o możliwości dokonania dobrowolnej wpłaty na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych. Dokonanie wpłaty skutkowało wydaniem decyzji o pobieraniu przeze mnie emerytury w prawidłowej wysokości. W razie nie dokonania wpłaty w ustalonym terminie zakład Ubezpieczeń Społecznych wydałby decyzję o konieczności zwrotu wszystkich pobranych w 2019 roku emerytur.

W związku z przychodem osiągniętym z pracy w roku 2019 w okresie od 1.01.2019r. do 30.11.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w maju 2020 dokonał rozliczenia emerytury. W wyżej wymienionym okresie mój przychód wyniósł 82073,34 zł i przekroczył o 13013,84 zł wyższą kwotą graniczną, tj. kwotę 69059,50 zł ustaloną dla wyżej wymienionego okresu.

Osiągnięty przychód uzasadniał zawieszenie emerytury. Łączna kwota na jaką powinna być zmniejszona emerytura wyniosła 85777,29 zł. W wyżej wymienionym okresie emerytura zmniejszona była na łączną kwotę 6556,12 zł tj. o kwotę maksymalnego zmniejszenia świadczenia. Z powyższego wynikało, że pobrałem nienależne świadczenie w wysokości 79221,17 zł.

Czy dokonana wpłata stanowiła dobrowolną wpłatę, której Pan osobiście dokonał, czy też kwota ta została za Pana zgodą potrącona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z kwoty rozliczenia świadczenia?

Tak, wpłata była dobrowolna. Kwotę tą przelałem na wskazane przez ZUS konto.

ZUS przesłał mi informację, że w przypadku dokonania dobrowolnej wpłaty na FUS przekroczenia w kwocie 13013,84 zł, pomniejszonego o kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotną tj. kwoty 10694,84 zł przychód osiągnięty nie będzie przekraczał wyższej kwoty granicznej przychodu, natomiast będzie przekraczał niższą kwotę graniczną przychodu.

Co rozumie Pan pod stwierdzeniem „Organ rentowy ustalił drogą decyzji, że świadczenie było wypłacone w prawidłowej wysokości”? Czy oznacza to, że po dokonaniu wpłaty na FUS Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dokonywał wyrównania ani też nie był Pan zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń?

W maju 2020r. wykonałem osobiście na FUS dobrowolną wpłatę kwoty przekroczenia pomniejszonej o kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne, tj. 10694,84 zł . Organ rentowy ustalił drogą decyzji, że świadczenie było wypłacone w prawidłowej wysokości nie dokonał wyrównania ani ja nie byłem zobowiązany do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty dobrowolnej wpłaty na FUS w wysokości 10.694,84 zł od sumy przychodów osiągniętych w 2020 r. w zeznaniu podatkowym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 za rok 2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, analogicznie do dostępnych interpretacji w szczególności:

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.53.2019.1.GG,
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 marca 2018 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.88.2018.1.TR,
• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2017 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.28.2017.2.TR,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2015 r., nr ILPB2/4511-1-323/15-4/TR,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 grudnia 2016 r., nr 2461- IBPB-2-2.4511.896.2016.1.KRB,

− Wnioskodawca ma prawo do odliczenia dobrowolnej kwoty na FUS w wysokości 10.694,84 zł od sumy przychodów osiągniętych w 2020 r. w zeznaniu podatkowym PIT-37 za rok 2020.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

− odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.), prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6.

Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3 (art. 104 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

Powyżej wskazane przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS wraz z przepisami wykonawczymi, jak w szczególności przepisy rozporządzenia z dnia 22 lipca 1992 r. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury lub renty (Dz. U. z 1992 r. poz. 290 ze zm.), regulują szczegółowo kwestie zasad zmniejszania świadczenia emerytalnego oraz obowiązki informacyjne świadczeniobiorcy (oświadczenie), pracodawcy oraz urzędu skarbowego w zakresie zawiadamiania o podjęciu lub zaprzestaniu działalności, z której uzyskiwany przychód podlega ubezpieczeniu społecznemu. Po otrzymaniu oświadczenia organ rentowy wydaje stosowną decyzję realizując zmniejszone świadczenie lub je całkowicie zawiesza. Następnie w rozliczeniu rocznym, jak i miesięcznym dokonuje ustalenia, czy przychody świadczeniobiorcy uzasadniały zmniejszoną wypłatę lub jej zawieszenie. Jednocześnie, organ rentowy po ustaleniu, że łączna kwota dochodu emeryta lub rencisty przewyższyła w danym roku kalendarzowym kwotę graniczną dochodu o kwotę niższą niż kwota nienależnie pobranych świadczeń, informuje emeryta (rencistę) o możliwości uniknięcia zwrotu kwoty nienależnie pobranych świadczeń w razie przekazania na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego kwoty równej kwocie tego przekroczenia, pomniejszonej o kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy, i wyznacza termin jej zwrotu.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powyższe przepisy, należy stwierdzić, że przedmiotowa kwota przekazana przez Wnioskodawcę dobrowolnie na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych stanowi w istocie kwotę składki określonej w ww. ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli składki, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując na gruncie opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia od dochodów przedmiotowej kwoty wpłaconej na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, w zeznaniu podatkowym za rok, w którym Wnioskodawca dokonał dobrowolnej wpłaty – tj. za rok 2020.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. W polskim systemie prawa podatkowego obowiązuje zasada samoobliczenia podatku. Wydanie interpretacji indywidualnej nie zwalnia podatnika z obowiązku obliczenia podstawy opodatkowania oraz zobowiązania podatkowego. Stąd też organ interpretacyjny nie analizował przedstawionych przez Wnioskodawcę kwot.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.