0112-KDIL2-1.4011.168.2021.2.KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismami w dniu 9 lutego 2021 r. oraz 19 kwietnia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.168.2021.1.KB, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 12 kwietnia 2021 r., natomiast w dniu 19 kwietnia 2021 r., do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł związek małżeński z D. dnia (…) 2016 r. Małżonkowie posiadają wspólność majątkową od dnia zawarcia związku małżeńskiego.

Dnia (…) września 2016 r. aktem notarialnym D. darowała sobie samej i mężowi, do ich majątku wspólnego, prawo własności nieruchomości w P, dla której w Sądzie Rejonowym prowadzona jest księga wieczysta. W dniu (…) listopada 2016 r. Małżonkowie zaciągnęli wspólnie kredyt hipoteczny m.in. na rozbudowę i przebudowę ww. budynku mieszkalnego położonego w P w kwocie (…) zł. Następnie dnia (…) maja 2017 r. podpisali umowę kredytu mieszkaniowego na dokończenie rozbudowy i przebudowy ww. budynku mieszkalnego położonego w P, którego kwota całkowita była równa (…) zł.

Dnia (…) lipca 2018 r. aktem notarialnym Wnioskodawca dokonał sprzedaży na rzecz A. oraz J. lokalu mieszkalnego położonego w K, wraz ze związanym udziałem wynoszącym (…) części nieruchomości wspólnej stanowiącej prawo użytkowania wieczystego działki nr 8/2 z mapy (…), położonej w K, który został uprzednio nabyty przez Wnioskodawcę zgodnie z postanowieniem ugody zawartej przed Sądem Rejonowym dnia (…) marca 2016 r. w sprawie (…) w związku z podziałem majątku wspólnego M. oraz Wnioskodawcy (potwierdzenie nabycia - akt notarialny z dnia (…) kwietnia 2018 r., wydany przez notariusza.

Uzyskane z tego tytułu, najpierw prawo własności ww. nieruchomości (Wnioskodawca po zawarciu ugody był wyłącznym właścicielem tej nieruchomości), a następnie pieniądze z jej sprzedaży (w kwocie (…)zł) weszły zgodnie z treścią aktu notarialnego do majątku odrębnego Wnioskodawcy.

Ze względu na fakt, że sprzedaż mieszkania położonego w K została dokonana przed upływem pięciu lat od dnia uzyskania własności lokalu mieszkalnego, wystąpił obowiązek podatkowy - od kwoty równej (…) zł, stanowiącej równowartość kwoty przychodu ze sprzedaży.

Wnioskodawca przeznaczył od dnia (…) sierpnia 2018 r. uzyskane ze sprzedaży mieszkania pieniądze, na spłatę ww. kredytów hipotecznych [saldo po spłacie pierwszej raty: (…) zł (umowa nr (…)),(…)zł (umowa z dnia (…) maja 2017 r.)] zaciągniętych odpowiednio dnia (…) listopada 2016 r. (na spłatę kredytu mieszkaniowego oraz rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego) oraz dnia (…) maja 2017 r. (na dokończenie rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalnego) wspólnie z żoną.

Tym samym zostały one włączone do majątku wspólnego małżonków. Przeprowadzone w ten sposób rozszerzenie wspólności majątkowej nie zostało potwierdzone aktem notarialnym.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że lokal mieszkalny uzyskany w związku z podziałem majątku Pani M. i Wnioskodawcy nie został nabyty w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. M. na postawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia (…) maja 2011 r. oraz postanowienia Sądu z dnia (…) lutego 2012 r. wydanego w sprawie o zgodny dział spadku oraz zniesienie współwłasności nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny, który wszedł do jej majątku osobistego. M. stała się zatem w dniu (…) lutego 2012 r. jedyną właścicielką przedmiotowego lokalu.

W wyniku rozwiązania przez rozwód związku małżeńskiego M. oraz Wnioskodawcy oraz w związku z podziałem majątku wspólnego, w efekcie którego została zawarta ugoda przed Sądem Rejonowym dnia (…) marca 2016 r., M. zobowiązała się do przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy prawo własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego. W celu wykonania ww. ugody M. przeniosła w dniu (…) kwietnia 2018 r. na rzecz Wnioskodawcy prawo własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego, a Wnioskodawca wyraził na to zgodę i w tym dniu ww. lokal nabył do majątku osobistego.

W nieruchomości, w odniesieniu do której zostały zawarte umowy kredytowe, Wnioskodawca realizuje własne cele mieszkaniowe. Umowy kredytowe zostały zawarte w celu rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalnego położonego w P, w którym Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkuje i to tam koncentruje się jego centrum życiowe i osobiste. Pieniądze otrzymane z umów kredytowych zostały przeznaczone na przebudowę i rozbudowę ww. budynku mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przeznaczenie środków ze sprzedaży prawa własności lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawcę do jego majątku odrębnego w drodze postanowienia ugody związanej z podziałem majątku, na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów na rozbudowę i przebudowę wspólnego domu stanowiącego przedmiot współwłasności małżeńskiej, w którym Wnioskodawca zaspokaja swoje potrzeby mieszkaniowe, będzie podlegało zwolnieniu z obowiązku zapłaty podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego należącego do Jego majątku odrębnego może zostać pomniejszony o kwotę przeznaczoną na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych na rozbudowę i przebudowę wspólnego domu, a kwota dochodu uzyskanego w ten sposób będzie objęta zwolnieniem podatkowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.).

Stanowisko takie uzasadnione jest przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich wykładnią. Dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego objęty jest zwolnieniem, określonym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej w sprawie przedłużenia terminu na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpiło przedłużenie do 31 grudnia 2021 r. terminu na wydatkowanie na własne cele mieszkaniowe uzyskanego w 2018 r. przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Związku z powyższym do wydatków mieszkaniowych, w opinii Wnioskodawcy, zaliczyć można wydatki na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych na rozbudowę i przebudowę wspólnego domu, jeżeli pieniądze ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na spłatę kredytów w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod pojęciem własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Przez własne budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Biorąc pod uwagę powyższe Podatnik może skorzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji gdy:

1. wydatkuje przychód ze sprzedaży lokalu na cele mieszkaniowe skonkretyzowane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. dokona tej czynności w okresie dwóch lat od daty sprzedaży.

W związku z tym, o zastosowaniu ww. zwolnienia decyduje przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na cele w nim określone i w terminach w nim wskazanych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-39), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131 lub dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131. Dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - stosownie do art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Podkreślić należy, że wyżej opisane zwolnienie (nazywane również ulgą mieszkaniową) obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości zwolniony z podatku dochodowego. Należy wskazać, że okolicznością decydującą o możliwości zastosowania powyższego zwolnienia jest przede wszystkim przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na „własne cele mieszkaniowe” wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zatem możliwość zwolnienia jest ściśle związana z interpretacją terminu „własne cele mieszkaniowe”.

Należy wyjaśnić, że samo poniesienie przez Wnioskodawcę wydatku na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych nie będzie świadczyć jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. W orzecznictwie dość jednolicie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy jest ściśle związany z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych. Przy czym należy podkreślić, że chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku lub lokalu mieszkalnym i ten właśnie budynek lub lokal służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Ustawowy warunek do skorzystania z ulgi powinien być spełniony w chwili nabycia nieruchomości.

Natomiast WSA w Łodzi w wyroku z dnia 20 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 908/14, postawił tezę, że „już wówczas obiektywna potrzeba wykorzystania takiego lokalu powinna mieć miejsce” (na co wskazuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2017 r., nr 0111-KDIB2-2.4011.123.2017.3.BF).

W opinii Wnioskodawcy wszystkie powyższe tezy można odnieść do jego przypadku. Poniesione wydatki spełniają wymóg ustawowy własnego celu mieszkaniowego, ponieważ dom, który został przebudowany i rozbudowany za pieniądze uzyskane z udzielonych małżonkom kredytów hipotecznych, stanowi nieruchomość, w której Wnioskodawca wraz z żoną aktualnie zamieszkuje i to tam koncentruje się jego centrum życiowe.

Do wydatków mieszkaniowych, w opinii Wnioskodawcy, zaliczyć można wydatki na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych na rozbudowę i przebudowę wspólnego domu, jeżeli pieniądze ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na spłatę kredytów w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zdaniem Wnioskodawcy, cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na cele wskazane w ustawie, tj. wydatki poniesione na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych, jeżeli pieniądze ze sprzedaży nieruchomości zostaną przeznaczone na spłatę kredytów w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawcy zostały wydatkowane na dom należący do majątku wspólnego małżonków.

Dodatkowo w myśl art. 33 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.), do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, ale także przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy i ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Istnieje domniemanie przynależności do majątku dorobkowego przedmiotów majątkowych nabytych w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich, zaś przynależność określonych przedmiotów do majątku osobistego (dawniej odrębnego) obowiązany jest udowodnić zainteresowany tym małżonek.

Co do zasady, prawo własności nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej z reguły wchodzi do majątku wspólnego niezależnie od tego, czy zostało nabyte przez jedno z małżonków, czy przez oboje. Bez znaczenia jest przy tym, czy środki przeznaczone na nabycie własności pochodziły z majątku wspólnego, czy też z majątku osobistego (odrębnego).

Ponadto ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bez udziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (tak: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 21 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2342/15, a także WSA w Krakowie w wyroku z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 309/17, który stwierdził ponadto, że nie ma w prawie podatkowym przepisu, który zezwalałby organowi podatkowemu na dokonanie podziału przychodu ze sprzedaży majątku objętego wspólnością małżeńską przypadającego małżonkom w celu wymierzenia podatku jednemu z tych małżonków, jak również nie ma podstawy prawnej pozwalającej na wymierzenie podatku, przyjmując całą cenę sprzedaży nieruchomości jako przychód tego małżonka).

Zatem zgodnie z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wspólność majątkowa małżonków obejmuje również zaciągnięty przez nich kredyt hipoteczny. Ponadto wszystkie wydatki poniesione na cele mieszkaniowe związane z przebudową i rozbudową zamieszkałego przez małżonków domu powinny stanowić źródło ww. zwolnienia podatkowego, pomimo, że Wnioskodawca nie jest jedynym właścicielem nieruchomości.

W związku z powyższym należy uznać, że skoro będący przedmiotem sprzedaży lokal mieszkalny, stanowił majątek osobisty Wnioskodawcy, a uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód został, począwszy od daty sprzedaży nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie, w całości wydatkowany na własne cele mieszkaniowe jakim mogą być wydatki na spłatę zaciągniętych wcześniej wraz z żoną kredytów hipotecznych na rozbudowę i przebudowę wspólnego domu, to nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten w całości przeznaczony na ww. wydatki korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostaje spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na nabycie lokalu mieszkalnego, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki, które pochodziły ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawcy zostały wydatkowane na dom, który zalicza się w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego współmałżonki.

Biorąc pod uwagę powyższe, spłata wspólnego kredytu hipotecznego za środki uzyskane ze sprzedaży praw własności lokalu jednego z małżonków nie jest przeszkodą w uzyskaniu ww. zwolnienia podatkowego.

W myśl orzecznictwa zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie od podatku dochodowego przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej jest normą celu społecznego, która w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli.

Podstawową okolicznością stanowiącą o zastosowaniu zwolnienia jest wyłącznie przeznaczenie przychodów ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na cele określone w art. 21 ust. 25-29 ww. ustawy. (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1655/14).

Stanowisko Wnioskodawcy jest tożsame ze stanowiskiem wyrażonym w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnym stanie faktycznym między innymi:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 grudnia 2017 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.309.2017.1.MK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 września 2015 r., nr IBPB-2-2/4511-305/15/MZM,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 listopada 2014 r., nr IPTPB2/415-

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest ono źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył do majątku odrębnego lokal mieszkalny wraz ze związanym udziałem części nieruchomości wspólnej stanowiącej prawo użytkowania wieczystego działki w kwietniu 2018 r., które następnie sprzedał w lipcu 2018 r.

W związku z powyższym przedmiotowe zbycie nastąpiło przed upływem 5-letniego terminu o jakim mowa w ww. przepisie, w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wskazać również należy na Rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 23 grudnia 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 2368), w którym to na podstawie § 1 przedłuża się do dnia 31 grudnia 2021 r. termin na wydatkowanie przez podatnika na własne cele mieszkaniowe przychodu uzyskanego w 2018 r. z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W / P

gdzie:

• D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,
• W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z zacytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest wydatkowanie (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na „własne cele mieszkaniowe” podatnika, katalog których został określony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, które pozwalają na zwolnienie z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

1. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

– w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 omawianej ustawy podatkowej, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy w związku z przedmiotową sprzedażą, w przypadku przeznaczenia przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości wchodzącej do majątku odrębnego, na spłatę kredytów zaciągniętych, przed uzyskaniem przychodu, na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego należącego do wspólności majątkowej małżeńskiej, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak wynika z art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Mając na względzie powyższe przepisy zauważyć należy, że podstawową okolicznością decydującą o prawie do przedmiotowego zwolnienia jest cel zaciągnięcia kredytu, dlatego też z umowy kredytu bankowego powinno wynikać, że kredyt został udzielony na cel mieszkaniowy wymieniony w ustawie. Spłata kredytu stanowi bowiem etap realizacji tego celu. Ważne jest również, aby przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości podatnik przeznaczył na spłatę kredytu zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe w określonym przepisami terminie.

Należy również wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na ww. cel nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Kolejnym warunkiem zwolnienia podatkowego jest wydatkowanie przez podatnika przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika, np. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1 (art. 25 ust. 2 lit. a ww. ustawy) – co ma miejsce w analizowanej sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia dochodu, ze sprzedaży w 2018 r. nieruchomości nabytej w tym samym roku, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wydatkowaniem przychodu na spłatę kredytów zaciągniętych wspólnie z małżonką na rozbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego należącego do majątkowej wspólności małżeńskiej. Wydatek ten mieści się bowiem w ustawowym pojęciu własnych celów mieszkaniowych.

Zatem, wydatkowanie do 31 grudnia 2021 r. przychodów jakie Wnioskodawca uzyskał z odpłatnego zbycia w 2018 r. nieruchomości, na spłatę kredytów zaciągniętych wspólnie z żoną w 2017 r. uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego z ww. tytułu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zauważyć należy – co już wyżej wskazano – iż zwolnienie obejmie wyłącznie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego mieszkania, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe (spłatę kredytu na przebudowę i rozbudowę budynku mieszkalnego) w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.