0115-KDIT3.4011.782.2020.2.AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 29 grudnia 2020 r.) – uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2021 r. (data wpływu) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 1, 2, 3 i 7.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 stycznia 2021 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Informacje ogólne o Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod nazwą S W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności gospodarczej przeważająca działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy polega na 62.01.Z-Działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez niego forma opodatkowania to podatek liniowy 19%. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

Na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca oświadcza, że sprawa, którą opisuje, nie jest w trakcie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej.

Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Na podstawie umowy zawartej we wrześniu 2020, od listopada 2020 Wnioskodawca świadczy usługi dla spółki C (dalej: Spółka). W ramach umowy, której kopia stanowi załącznik 1 do niniejszego wniosku, Wnioskodawca zobowiązał się do wykonywania prac związanych wyłącznie z tworzeniem programów komputerowych. Prace te polegają na tworzeniu oprogramowania, tj. na tworzeniu kodów źródłowych programów komputerowych, które poprawiają funkcjonalność programów lub zapewniają poprawne funkcjonowanie programów lub modernizują programy komputerowe. Z uwagi na to, że zawarta umowa stanowi zobowiązanie o charakterze ciągłym i reguluje kwestie stałej współpracy stron, Wnioskodawca w jej ramach pracuje nad różnymi programami komputerowymi (zarówno aplikacjami webowymi, mobilnymi czy aplikacjami stacjonarnymi) – nie jest to umowa o wykonanie jednego programu komputerowego, ale umowa, w ramach której Wnioskodawca tworzy nowe programy komputerowe bądź rozwija już istniejące, dodając nowe funkcjonalności bądź ulepszając ich działanie. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza omawiane oprogramowanie w sposób systematyczny. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca może współpracować z zespołami danego Kontrahenta, wówczas ma on z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Prace mogą być wykonywane przez Wnioskodawcę w dowolnym dla niego miejscu. Co do zasady powinien wykonywać zleconą pracę sam, jednak może posłużyć się osobami trzecimi przy wykonywaniu prac, jeżeli osoby te mają nie mniejsze zdolności, kwalifikacje zawodowe i doświadczenie od Wnioskodawcy, co jest gwarancją jakości wykonywanych usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca realizuje zlecenia programistyczne na rzecz swoich kontrahentów na podstawie swojej wiedzy w zakresie technologii informatycznych. W szczególności korzysta z takich narzędzi i technologii. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowania lub ich części są oparte na jego autorskich, indywidualnych pomysłach. Na ich podstawie Wnioskodawca projektuje algorytm, tworzy kod źródłowy, a następnie go weryfikuje i w razie potrzeby modyfikuje. Autorskiego i indywidualnego podejścia wymaga także modyfikacja oraz ulepszanie istniejących już kodów źródłowych, co służy poprawieniu funkcjonalności programów komputerowych, dodaniu nowych funkcjonalności lub zlikwidowanie istniejących problemów, dzięki czemu programy komputerowe działają w sposób bardziej sprawny. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego programu komputerowego, jednak w razie wystąpienia błędów lub usterek w powstałym na podstawie umowy z danym Kontrahentem oprogramowaniu lub jego części Wnioskodawca odpowiedzialny jest za naprawienie tych błędów i zdanie produktów odpowiadających pierwotnym wymaganiom określonego klienta. W celu zapewnienia najwyższej jakości swoich usług, Wnioskodawca poznaje nowe technologie, dzięki którym projektowane przez niego rozwiązania mogą być coraz lepsze. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru powtarzalnego, każdy realizowany projekt wymaga indywidualnego podejścia. W ramach zawartej umowy, Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko ekonomiczne prowadzonej działalności gospodarczej. Ponosi on zupełną i wyłączną odpowiedzialność wobec Spółki oraz osób trzecich za swoje zaniechania oraz za zaniechania osób trzecich, którymi może się posłużyć przy świadczeniu usług na rzecz Spółki. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca tworzy różne oprogramowania oraz kody źródłowe. Czas poświęcony na wykonanie danego projektu może być różny. Jeśli projekt jest pracochłonny, może wystąpić sytuacja, gdy do jednego projektu przypisane będzie kilka faktur przychodowych. Wnioskodawca nie wyklucza także możliwości tworzenia kilku programów źródłowych jednocześnie, w związku z czym jedna faktura będzie obejmowała kilka realizowanych projektów. Wszystkie prace realizowane w ramach tworzenia programów komputerowych, w szczególności czas ich trwania, są rejestrowane w stosownych systemach do zarządzania zadaniami, dzięki czemu Wnioskodawca ma informacje, jak czasochłonne były poszczególne projekty. Wnioskodawca chciałby w przyszłości nawiązać współpracę z innymi podmiotami, dla których będzie wykonywał analogiczne prace, polegające na tworzeniu oprogramowań oraz ich części. Wykonywane prace dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony. Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, że ulepszanie (rozwijanie) oraz modyfikowanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca może powiedzieć, że w ramach działalności gospodarczej prowadzi prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza, m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności, tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nic ma znaczenia (Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX).

Przychody ze zbycia oprogramowania.

Z chwilą przekazania Spółce stworzonego kodu źródłowego, Wnioskodawca przenosi wszelkie majątkowe prawa autorskie na Spółkę. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do stworzonych przez siebie programów komputerowych na Spółkę. Wynagrodzenie jest ustalane indywidualnie, w zależności od specyfikacji programu tworzonego przez Wnioskodawcę. Jeśli jednak nie nastąpi indywidualna wycena, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie określone w stawce za przepracowany dzień. Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego jest wypłacane na podstawie faktury wystawianej przez Wnioskodawcę. Nie jest powiększane o koszty związane z tworzeniem programów komputerowych, chyba że koszty byłyby związane z wyjazdem do klienta Spółki – w takim przypadku kosztu zakwaterowania i podróży są refakturowane na Spółkę.

Koszty uzyskania przychodu ze zbycia praw do kodów źródłowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi koszty związane z realizowanymi przez siebie projektami w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty są związane w szczególności z:

1. zakupem komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka oraz aplikacje niezbędne do pracy – podstawowym narzędziem pracy Wnioskodawcy jest komputer, którego parametry pozwalają na tworzenie zamawianych przez Kontrahentów oprogramowani oraz kodów źródłowych;
2. zakupem słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących – podczas realizacji zadań, Wnioskodawca zdalnie łączy się z Klientami, aby m. in. omówić specyfikę danego programu komputerowego, omówić błędy, które trzeba naprawić w danym oprogramowaniu oraz aby kontaktować się z osobami, z którym współpracuje w ramach projektu;
3. zakupem drukarki i skanera;
4. dostępem do Internetu;
5. usługami księgowymi oraz doradczymi związanymi z prowadzeniem ewidencji koniecznej do skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania dochodu w wysokości 5% (IP Box);
6. polisą ubezpieczeniową wykupioną w celu zabezpieczenia się przed konsekwencjami błędnego wykonania zlecenia na rzecz Spółki;
7. użytkowaniem samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności – w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania; podkreślić należy, że użytkowanie samochodu jest wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania lub jego części;
8. wydatkami na telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami.

Powyższe koszty są ponoszone głównie w celu uzyskania przez Wnioskodawcę przychodów ze zbycia praw do tworzonych przez niego kodów źródłowych programów komputerowych. Wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej wykorzystywane są do obliczenia wskaźnika Nexus. Należy zaznaczyć, że jeżeli Wnioskodawca ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód związany jest ze zbyciem praw do programów komputerowych, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, wówczas zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów, czyli stosuje wzór: 1) przychody ze zbycia praw do kodów programów komputerowych / suma przychodów 2) następnie tak wyliczony wskaźnik mnoży przez sumę poniesionych kosztów, co do których nie jest możliwe przypisanie do konkretnego źródła przychodów – otrzymany wynik zalicza do kosztów w ramach ulgi IP Box. Do obliczania dochodu rozliczanego w ramach ulgi IP Box, Wnioskodawca zalicza przychody uzyskane ze sprzedaży praw do kodów źródłowych programów komputerowych, związane z tym koszty oraz koszty, co do których nie jest możliwe przypisanie do konkretnego źródła przychodów w proporcji opisanej powyżej. Po obliczeniu dochodu, Wnioskodawca wymnaża go przez wskaźnik Nexus, opisany w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że mnożnik Nexus oblicza oddzielnie dla dochodów z poszczególnych programów komputerowych, w związku z czym ustala on odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność opisywaną we wniosku związaną z danym prawem przy zastosowaniu powyżej przedstawionego mechanizmu.

Prowadzenie ewidencji rachunkowej na potrzeby rozliczania ulgi IP Box.

Od początku swojej działalności, tj. od października 2020, Wnioskodawca prowadzi na bieżąco, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ewidencja zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów. Ewidencja potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc). Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji projektu, w ramach którego wytwarzane jest oprogramowanie bądź części oprogramowania do końca danego miesiąca kalendarzowego. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje jaką część przychodu z danej faktury, stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak dane kontrahenta, nr dokumentu, data sprzedaży, data faktury, kwota z faktury). W przypadku gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca osiąga przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie jest możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej opisanej we wcześniejszej części wniosku. Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca ustala dochód z każdego programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego w prowadzonej Ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uwzględnia je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika Nexus, a następnie oblicza podstawę opodatkowania preferencyjną stawką. Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę pozwala ponadto na monitorowanie i śledzenie efektów prac realizowanych w ramach tworzenia Oprogramowania bądź części Oprogramowania poprzez comiesięczne wskazanie informacji na temat wykonanych zadań w danym miesiącu. Każdy projekt wyodrębniony w Ewidencji został opisany, w szczególności poprzez wskazanie uzgodnionych z Kontrahentem oczekiwanych efektów prac programistycznych.

Skorzystanie z Ulgi IP BOX – zastosowanie 5% stawki podatku dochodowego.

Art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Wnioskodawca ma zamiar zastosować 5% opodatkowanie dochodu z działalności związanej z tworzeniem oprogramowani komputerowych oraz ich części, która została opisana powyżej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter twórczy. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu Oprogramowań lub ich części. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca nabywa nową wiedzę (poprzez zapoznawanie się z literaturą fachową oraz odbywanie szkoleń), następnie łączy zdobytą wiedzę oraz wykorzystuje ją do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych programów komputerowych, dzięki czemu spełniona zostaje definicja prac rozwojowych z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter systematyczny i są nastawione na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Działalność ta jest prowadzona bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Sam od początku do końca tworzy kody źródłowe do zleconych zadań. Efektem pracy Wnioskodawcy jest wytworzenie nowych, ulepszonych produktów. Współpraca z zespołami danego Kontrahenta ma na celu ustalenie wymagań klienta wobec projektowanego i tworzonego przez Wnioskodawcę kodu źródłowego. Po zakończeniu pracy przez Wnioskodawcę i przekazaniu praw autorskich do Kontrahenta, Kontrahent nie dokonuje dalszych zmian w kodzie źródłowym, a jedynie korzysta z rozwiązania zaprojektowanego przez Wnioskodawcę.

Każde tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowanie lub jego część stanowi program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tworzone przez Wnioskodawcę części Oprogramowania (kody źródłowe) stanowią program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wszystkie wymienione we wniosku efekty realizowanych przez Wnioskodawcę zleceń programistycznych stanowią programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca może współpracować z zespołami danego Kontrahenta, wówczas ma on z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Prace mogą być wykonywane przez Wnioskodawcę w dowolnym dla niego miejscu. W zespole Kontrahenta prace mogą wykonywać także inni programiści. Wówczas każdy z programistów tworzy własny kod źródłowy, tworząc inne funkcjonalności. Każdemu z programistów przysługują autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez nich kodów źródłowych. Żaden z programistów nie uczestniczy w projektowaniu lub tworzeniu zleceń innych programistów. Wnioskodawca samodzielnie projektuje, a następnie samodzielnie wykonuje zlecone programy komputerowe lub ich części. Podsumowując, jeżeli program komputerowy powstaje w zespole programistów, prawa autorskie do kodu źródłowego tworzonego przez Wnioskodawcę programu komputerowego lub jego części przysługują wyłącznie jemu, do momentu odpłatnego przeniesienia praw autorskich na Kontrahenta.

Autorskie prawa majątkowe do tworzonego/współtworzonego oprogramowania są przenoszone na Kontrahenta po stworzeniu tworzonego oprogramowania lub jego części z chwilą przekazania Kontrahentowi stworzonego programu komputerowego. Przekazanie oprogramowania lub jego części odbywa się drogą elektroniczną, poprzez przesłanie kodu źródłowego stworzonego oprogramowania do repozytorium kodu. Za przeniesienie praw autorskich na Kontrahenta, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, udokumentowane wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą sprzedaży.

W odniesieniu do kosztów opisanych w punkcie 4:

1. zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych – Wnioskodawca nie ma możliwości stworzenia jakiegokolwiek Oprogramowania, bez zakupu tychże rzeczy. Każde sprzedane przez Wnioskodawcę Oprogramowanie jest stworzone na komputerze wraz z niezbędnymi akcesoriami.
2. zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących – Wnioskodawca korzysta ze słuchawek wraz z mikrofonem oraz z zestawu głośnomówiącego podczas rozmów z Kontrahentem. Bez kontaktu z Kontrahentem Wnioskodawca nie znałby wymagań Kontrahenta co do projektowanych przez siebie Oprogramowań lub ich części, efektem czego niemożliwe stałoby się prawidłowe wykonanie pracy przez Wnioskodawcę.
3. zakup drukarki i skanera – drukarka i skaner są potrzebne Wnioskodawcy m.in. do drukowania, skanowania umów z Kontrahentami na stworzenie Oprogramowania, a następnie wysyłki tychże umów drogą elektroniczną (skanem).
4. dostęp do Internetu – wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowania są tworzone, a następnie przesyłane do Kontrahenta drogą elektroniczną, za pośrednictwem platform internetowych. Tworzenie Oprogramowań bez dostępu do internetu byłoby niemożliwe.
5. usługi księgowe oraz doradcze – usługi księgowe oraz doradcze są niezbędne Wnioskodawcy, aby mógł prawidłowo ustalić przychody ze sprzedaży Oprogramowań, a następnie mógł rozliczyć ulgę IP BOX. Osiągnięcie przychodów rozliczanych w ramach ulgi IP BOX bez prawidłowo prowadzonej ewidencji jest niemożliwe.
6. polisę ubezpieczeniową – polisa ubezpieczeniowa zabezpiecza Wnioskodawcę przed ryzykiem, podejmowanym przy tworzeniu Oprogramowań i sprzedawaniu do nich praw autorskich. Ma na celu zabezpieczenie przychodów osiąganych ze sprzedaży Oprogramowań lub ich części w razie wystąpienia ewentualnych błędów podczas tworzenia kodu źródłowego.
7. użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy lub użytkowanie samochodu osobowego w ramach leasingu operacyjnego – samochód jest używany przez Wnioskodawcę w celu spotkania z Kontrahentami, którzy nabywają od Wnioskodawcy prawa autorskie do Oprogramowań lub ich części, co ma bezpośredni związek z przychodami osiąganymi ze sprzedaży oprogramowań. Obecnie główny klient Wnioskodawcy ma swoją siedzibę blisko 270 km od siedziby firmy Wnioskodawcy, w związku z czym dojazdy samochodem są czasami konieczne. Spotkania z klientami mają na celu zdobywanie nowych zleceń na tworzenie Oprogramowań/części oprogramowań lub są konieczne w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę w danym czasie prac nad zleconych wcześniej prac z zakresu tworzenia Oprogramowań lub ich części.
8. telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami – zamiennie do telekonferencji internetowych, Wnioskodawca kontaktuje się ze swoimi Kontrahentami, którzy zlecają mu zadania programistyczne z zakresu tworzenia Oprogramowań/ich części. Kontakt telefoniczny ma na celu przedstawienie przez klienta jego oczekiwań względem projektowanych przez Wnioskodawcę kodów źródłowych.

Środki trwałe w działalności Wnioskodawcy obecnie stanowi wyłącznie komputer wraz z akcesoriami. Ponieważ jego wartość początkowa nie przekroczyła 10 000 zł, wartość środka trwałego została zaliczona w koszty w momencie poniesienia wydatku. Sprzęt został zakupiony do prac nad wieloma Oprogramowaniami lub częściami Oprogramowań. Wnioskodawca nie widzi sensu zakupu nowego sprzętu do każdego tworzonego przez siebie Oprogramowania, skoro raz zakupiony sprzęt pozwala na realizację wielu zadań.

Wnioskodawca rozlicza zakupiony przez siebie sprzęt zgodnie z:

• art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku zakupu środka trwałego poniżej 10 000 zł (u Wnioskodawcy w ten sposób został rozliczony komputer wraz z akcesoriami);
• art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku wydatków na sprzęt niestanowiący środka trwałego;
• art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku wydatków na środki trwałe powyżej 10 000 zł – obecnie Wnioskodawca nie posiada środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 10 000 zł, ale nie wyklucza zakupu takiego sprzętu w przyszłości.

Wnioskodawca rozważa dwie możliwości:

1. wprowadzenie samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych i odnoszenie jego wartości w koszty co miesiąc, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, liniowo, przy zastosowaniu stawki amortyzacji 40% w przypadku używanych samochodów osobowych albo 20% w przypadku pozostałych samochodów osobowych;
2. podpisanie umowy leasingu, w ramach której samochód osobowy będzie własnością leasingodawcy i będzie przez niego amortyzowany, a będzie użytkowany przez Wnioskodawcę – wówczas w koszty odnoszone będą raty leasingowe.

Zaznaczyć przy tym należy, że obecnie Wnioskodawca nie zamierza korzystać z samochodu, którego wartość przekraczałaby kwotę 225 000 zł w przypadku samochodów osobowych będących pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086) albo kwoty 150 000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych. Jeżeli jednak w przyszłości Wnioskodawca użytkowałby samochód osobowy przekraczający ww. wartości, to będzie odnosił w koszty wartość samochodu poprzez amortyzację lub raty leasingowe do limitów określonych w art. 23 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca korzysta z samochodu w celu spotkań z Kontrahentami, którzy zlecają mu zadania programistyczne. Wydatki na samochód służą więc osiągnięciu przychodów ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych.

Wnioskodawca rozważa możliwość użytkowania samochodu osobowego na podstawy umowy leasingu operacyjnego. Wówczas w koszty odnosić będzie raty leasingowe za korzystanie z samochodu osobowego, do limitów określonych w art. 23 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki eksploatacyjne do użytkowanego samochodu osobowego będą ponoszone przez Wnioskodawcę, poza umową leasingu (w ratach leasingowych nie zostaną uwzględnione koszty eksploatacji samochodu osobowego). Wydatki eksploatacyjne do użytkowanego samochodu osobowego będą odnoszone w koszty w ramach limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i obejmować będą: wydatki na paliwo, wydatki na naprawę samochodu i tym podobne.

Telefon komórkowy będzie środkiem trwałym, jeżeli przewidywany okres jego użytkowania będzie dłuższy niż rok. Obecnie Wnioskodawca zakłada, że jeżeli zakupi telefon komórkowy, to będzie on środkiem trwałym, jednak nie wyklucza możliwości zakupu w przyszłości telefonu komórkowego, którego okres użytkowania będzie krótszy niż rok, a wówczas nie będzie spełniał definicji środka trwałego i zostanie potraktowany jako wyposażenie.

Wnioskodawca chciałby uwzględnić we wskaźniku nexus wszystkie wymienione we wniosku koszty, w związku z ich związkiem z przychodami osiąganymi ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych (związek ten został opisany we wcześniejszej części wniosku), tj. wydatki na:

1. zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych,

2. zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących,

3. zakup drukarki i skanera,

4. dostęp do Internetu,

5. usługi księgowe oraz doradcze,

6. polisę ubezpieczeniową,

7. użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy,

8. telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami.

9. zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych – Wnioskodawca nie ma możliwości stworzenia jakiegokolwiek Oprogramowania, bez zakupu tychże rzeczy. Każde sprzedane przez Wnioskodawcę Oprogramowanie jest stworzone na komputerze wraz z niezbędnymi akcesoriami.

10. zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących – Wnioskodawca korzysta ze słuchawek wraz z mikrofonem oraz z zestawu głośnomówiącego podczas rozmów z Kontrahentem. Bez kontaktu z Kontrahentem Wnioskodawca nie znałby wymagań Kontrahenta co do projektowanych przez siebie Oprogramowań lub ich części, efektem czego niemożliwe stałoby się prawidłowe wykonanie pracy przez Wnioskodawcę.

11. zakup drukarki i skanera – drukarka i skaner są potrzebne Wnioskodawcy m.in. do drukowania umów z Kontrahentami na stworzenie Oprogramowania, a następnie wysyłki tychże umów drogą elektroniczną.

12. dostęp do Internetu – wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowania są tworzone, a następnie przesyłane do Kontrahenta drogą elektroniczną, za pośrednictwem platform internetowych. Tworzenie Oprogramowań bez dostępu do internetu byłoby niemożliwe.

13. usługi księgowe oraz doradcze – usługi księgowe oraz doradcze są niezbędne Wnioskodawcy, aby mógł prawidłowo ustalić przychody ze sprzedaży Oprogramowań, a następnie mógł rozliczyć ulgę IP BOX. Osiągnięcie przychodów rozliczanych w ramach ulgi IP BOX bez prawidłowo prowadzonej ewidencji jest niemożliwe.

14. polisę ubezpieczeniową – polisa ubezpieczeniowa zabezpiecza Wnioskodawcę przed ryzykiem, podejmowanym przy tworzeniu Oprogramowań i sprzedawaniu do nich praw autorskich. Ma na celu zabezpieczenie przychodów osiąganych ze sprzedaży Oprogramowań lub ich części w razie wystąpienia ewentualnych błędów podczas tworzenia kodu źródłowego.

15. użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy lub użytkowanie samochodu osobowego w ramach leasingu operacyjnego – samochód jest używany przez Wnioskodawcę w celu spotkania z Kontrahentami, którzy nabywają od Wnioskodawcy prawa autorskie do Oprogramowań lub ich części, co ma bezpośredni związek z przychodami osiąganymi ze sprzedaży oprogramowań. Obecnie główny klient Wnioskodawcy ma swoją siedzibę blisko 270 km od siedziby firmy Wnioskodawcy, w związku z czym dojazdy samochodem są czasami konieczne. Spotkania z klientami mają na celu zdobywanie nowych zleceń na tworzenie Oprogramowań/części oprogramowań lub są konieczne w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę w danym czasie prac nad zleconych wcześniej prac z zakresu tworzenia Oprogramowań lub ich części.

16. telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami – zamiennie do telekonferencji internetowych, Wnioskodawca kontaktuje się ze swoimi Kontrahentami, którzy zlecają mu zadania programistyczne z zakresu tworzenia Oprogramowań/ich części. Kontakt telefoniczny ma na celu przedstawienie przez klienta jego oczekiwań względem projektowanych przez Wnioskodawcę kodów źródłowych.

Faktury przychodowe opisane we wniosku, które Wnioskodawca chce rozliczać w ramach ulgi IP BOX, obejmują wyłącznie wynagrodzenie za przeniesienie prawa autorskich do określonych Oprogramowań albo określonych części Oprogramowań.

W ramach obecnie realizowanych umów, za okresy rozliczeniowe przyjmowane są okresy miesięczne. Po zakończeniu miesiąca Wnioskodawca wystawia fakturę za przeniesienie praw autorskich na Kontrahenta.

Na zlecony przez Kontrahenta Wnioskodawcy projekt może składać się stworzenie kilku Oprogramowań/części Oprogramowań. Jeśli na jeden projekt składa się stworzenie kilku Oprogramowań, wówczas faktury wystawione przez Wnioskodawcę będą dokumentowały przeniesienie praw autorskich do poszczególnych Oprogramowań/części Oprogramowań. Pod pojęciem „projekt” Wnioskodawca rozumie jedno zlecenie, na które składa się wykonanie kilku Oprogramowań/części Oprogramowań.

Może także zdarzyć się sytuacja, że w ciągu jednego miesiąca Wnioskodawca stworzy kilka Oprogramowań/części Oprogramowań. W związku z tym, że rozlicza się ze swoimi klientami w trybie miesięcznym, w takiej sytuacji wystawi jedną fakturę za przeniesienie praw autorskich do kilku Oprogramowań/części Oprogramowań.

Po zakończonej pracy, Wnioskodawca rozlicza się ze swoim Kontrahentem, wystawiając fakturę na umówioną kwotę za zleconą pracę. Projekty mogą być wyceniane na początku zlecenia w całości lub w oparciu o czas potrzebny na ich realizację. W przypadku wyceny zlecenia na podstawie czasu potrzebnego na jego wykonanie, Wnioskodawca ustala z Kontrahentem stawkę dzienną.

Pod pojęciem „projekt” Wnioskodawca rozumie jedno zlecenie, na które składa się wykonanie kilku Oprogramowań/części Oprogramowań.

W ramach współpracy z Kontrahentem, Wnioskodawca może realizować zlecenia programistyczne, które wymagają dużo czasu, być może nawet kilka miesięcy. Wówczas każda z faktur przychodowych dokumentuje przeniesienie praw autorskich do stworzonych części Oprogramowań. Kilka faktur przychodowych odnosi się do całego realizowanego przez Wnioskodawcę projektu, na który może składać się wiele kodów źródłowych, do których prawa autorskie zostaną przeniesione na Kontrahenta, czego udokumentowanie stanowić będzie wystawiona faktura sprzedaży.

Może pojawić się sytuacja, że na jeden projekt składa się stworzenie kilku Oprogramowań. Wówczas faktury wystawione przez Wnioskodawcę będą dokumentowały przeniesienie praw autorskich do poszczególnych Oprogramowań.

Opisane faktury przychodowe obejmują obecnie wyłącznie wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do określonych Oprogramowani lub części Oprogramowań. Wnioskodawca nie wyklucza jednak możliwości, że wystawiane przez niego faktury będą obejmowały także przychody z innych tytułów, np. usług szkoleniowych – jednak wówczas przychody z innych tytułów będą wyodrębnione na fakturze oraz nie będą objęte ulgą IP BOX, zostaną opodatkowane według podatku liniowego albo według skali podatkowej. Wnioskodawca nie zamierza stosować ulgi IP BOX do przychodów z innych źródeł.

**

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

**

*** Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych (Oprogramowanie, części Oprogramowania) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

• Czy prawa autorskie do programów komputerowych (Oprogramowanie, części Oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
• Czy odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie, części Oprogramowania) przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
• Czy wydatki na: a) zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych, b) zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących, c) zakup drukarki i skanera, d) dostęp do Internetu, e) usługi księgowe oraz doradcze, f) polisę ubezpieczeniową, g) użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy lub użytkowanie samochodu osobowego w ramach leasingu operacyjnego, h) telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami, które Wnioskodawca ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji opisanej we wniosku, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
• Które z wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:
  1. zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych,
  2. zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących,
  3. zakup drukarki i skanera,
  4. dostęp do internetu,
  5. usługi księgowe oraz doradcze,
  6. polisę ubezpieczeniową,
  7. użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy,
  8. telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami, w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?
• Czy zgodnie z art. 30cb ust. 1 w zw. z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisana we wniosku Ewidencja, która prowadzona jest na bieżąco przez Wnioskodawcę, spełnia wymagania dla skorzystania z preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
• Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do zadanych pytań możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% do osiągniętego kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, wyliczonego zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? **

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał – odniesieniu do pytania Nr 6 – ponadto, że chciałby wiedzieć, czy prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymagania określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc). Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji projektu, w ramach którego wytwarzane jest oprogramowanie bądź części oprogramowania do końca danego miesiąca kalendarzowego. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje jaka część przychodu z danej faktury, stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego, wytworzonego przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak dane kontrahenta, nr dokumentu, data sprzedaży, data faktury, kwota z faktury).

Wnioskodawca wnosi, aby wydana interpretacja dotyczyła zgodności opisanej przez niego formy prowadzenia ewidencji z wymaganiami określonymi w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1, 2, 3 i 7. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerem 4, 5 i 6 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 –

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za działalność badawczo-rozwojową uważa się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badania naukowe oraz prace rozwojowe zdefiniowano w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Badania naukowe są działalnością obejmującą: 1) badania podstawowe – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2) badania aplikacyjne – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowań i mają charakter twórczy. Dzięki zaprojektowanym przez niego rozwiązaniom, powstają nowe lub znacznie ulepszone programy komputerowe. Wnioskodawca każdorazowo samodzielnie projektuje nowe rozwiązania, nadając im indywidualny charakter. Jego prace mają także charakter rozwojowy - w ramach działalności Wnioskodawcy, odbywa on szkolenia z nowych technologii informatycznych, wykorzystuje nowe rozwiązania, a także rozwija oprogramowania na podstawie nabytej wiedzy i umiejętności. Prace podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter systematyczny i są nastawione na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 –

Art. 30ca ust. 2 stanowi katalog zamknięty kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W punkcie 8 wymieniono autorskie prawo do programu komputerowego. Program komputerowy jest wytwarzany przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie od momentu ich wytworzenia. Nie wskazano przy tym żadnych innych wymagań, które programy musiałyby spełniać, aby podlegać ochronie. Zdaniem Wnioskodawcy można stwierdzić, że tworzone przez niego oprogramowania są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3 –

W ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności, na podstawie wystawionej faktury otrzymuje on wynagrodzenie wyłącznie za przeniesienie praw do stworzonego przez niego oprogramowania. Na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w momencie wytworzenia programu komputerowego podlega on ochronie. Twórca programu komputerowego posiada więc autorskie prawa majątkowe do stworzonego przez siebie programu komputerowego. Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawca każdorazowo przenosi na swojego kontrahenta autorskie prawa do stworzonych przez siebie programów komputerowych, natomiast autorskie prawo do programu komputerowego jest zawarte w katalogu zamkniętym kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zawartych w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie, części Oprogramowania) przez niego w ramach wykonywanych zleceń programistycznych stanowi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 4 –

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę w przeważającej części polega na tworzeniu kodów źródłowych do programów komputerowych. Aby jego praca była możliwa, konieczny jest zakup sprzętu komputerowego wraz z akcesoriami oraz aplikacjami, dzięki którym może on tworzyć programy komputerowe. Niezbędny jest także dostęp do internetu oraz telefonu, za pośrednictwem którego Wnioskodawca łączy się z platformami, na których pracuje, a także kontaktuje się ze swoimi klientami i przekazuje im przygotowane przez siebie programy komputerowe. Programy te są tworzone głównie na serwerach, do których dostęp jest możliwy wyłącznie za pośrednictwem Internetu. Usługi księgowe i doradcze, z których korzysta Wnioskodawca, służą uzyskaniu Wnioskodawcy odpowiednio prowadzonej i przygotowanej ewidencji księgowej, a także pozaksięgowej, która umożliwia wyliczanie wskaźnika Nexus. Zawarta w ramach działalności gospodarczej polisa od odpowiedzialności cywilnoprawnej ma za zadaniem zabezpieczenie Wnioskodawcy przed negatywnymi skutkami popełnionych przez Wnioskodawcę błędów w tworzeniu programów komputerowych. Samochód osobowy, będący środkiem trwałym Wnioskodawcy lub użytkowany w ramach umowy leasingu operacyjnego, służy Wnioskodawcy m. in. w celu dojazdu do klienta, dojazdu na spotkania z zespołem, z którym Wnioskodawca współpracuje, na szkolenia z dziedziny tworzenia programów komputerowych czy po sprzęt niezbędny do pracy. Jeżeli wymienionych kosztów nie można wprost przypisać do odpowiadającego im źródła przychodów, Wnioskodawca każdorazowo ustala proporcję na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów, czyli stosuje wzór: przychody ze zbycia praw do kodów programów komputerowych/suma przychodów; następnie tak wyliczony wskaźnik mnoży przez sumę poniesionych kosztów co do których nie jest możliwe przypisanie do konkretnego źródła przychodów – otrzymany wynik zalicza do kosztów w ramach ulgi IP Box.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty alokowane w sposób opisany powyżej, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 5 –

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskaźnik Nexus ustala się w oparciu o wzór: ((a+b)x1,3)/(a+b+ c+d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1. Powyższe wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Przeważającym przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest tworzenie programów komputerowych. Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wymienione powyżej ponoszone przez niego koszty, powinny zostać wykorzystane przy obliczaniu wskaźnika Nexus, z zachowaniem odpowiedniej metodologii alokacji kosztów, opisanej we wcześniejszej części wniosku. Należy więc uznać wymienione koszty za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Doprecyzowując własne stanowisko w tym zakresie Wnioskodawca wskazał, że chciałby uwzględnić we wskaźniku Nexus wszystkie wymienione we wniosku koszty, w związku z ich związkiem z przychodami osiąganymi ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych (związek ten został opisany we wcześniejszej części wniosku), tj wydatki na:

1. zakup komputera wraz z niezbędnymi akcesoriami, takimi jak monitor, myszka, klawiatura, ładowarka, a także zakup niezbędnych programów komputerowych lub antywirusowych – Wnioskodawca nie ma możliwości stworzenia jakiegokolwiek Oprogramowania, bez zakupu tychże rzeczy. Każde sprzedane przez Wnioskodawcę Oprogramowanie jest stworzone na komputerze wraz z niezbędnymi akcesoriami.
2. zakup słuchawek wraz z mikrofonem oraz zestawów głośnomówiących – Wnioskodawca korzysta ze słuchawek wraz z mikrofonem oraz z zestawu głośnomówiącego podczas rozmów z Kontrahentem. Bez kontaktu z Kontrahentem Wnioskodawca nie znałby wymagań Kontrahenta co do projektowanych przez siebie Oprogramowań lub ich części, efektem czego niemożliwe stałoby się prawidłowe wykonanie pracy przez Wnioskodawcę.
3. zakup drukarki i skanera – drukarka i skaner są potrzebne Wnioskodawcy m.in. do drukowania umów z Kontrahentami na stworzenie Oprogramowania, a następnie wysyłki tychże umów drogą elektroniczną.
4. dostęp do internetu – wszystkie tworzone przez Wnioskodawcę Oprogramowania są tworzone, a następnie przesyłane do Kontrahenta drogą elektroniczną, za pośrednictwem platform internetowych. Tworzenie Oprogramowań bez dostępu do internetu byłoby niemożliwe.
5. usługi księgowe oraz doradcze – usługi księgowe oraz doradcze są niezbędne Wnioskodawcy, aby mógł prawidłowo ustalić przychody ze sprzedaży Oprogramowań, a następnie mógł rozliczyć ulgę IP BOX. Osiągnięcie przychodów rozliczanych w ramach ulgi IP BOX bez prawidłowo prowadzonej ewidencji jest niemożliwe.
6. polisę ubezpieczeniową – polisa ubezpieczeniowa zabezpiecza Wnioskodawcę przed ryzykiem, podejmowanym przy tworzeniu Oprogramowań i sprzedawaniu do nich praw autorskich. Ma na celu zabezpieczenie przychodów osiąganych ze sprzedaży Oprogramowań lub ich części w razie wystąpienia ewentualnych błędów podczas tworzenia kodu źródłowego.
7. użytkowanie samochodu osobowego stanowiącego środek trwały Wnioskodawcy lub użytkowanie samochodu osobowego w ramach leasingu operacyjnego – samochód jest używany przez Wnioskodawcę w celu spotkania z Kontrahentami, którzy nabywają od Wnioskodawcy prawa autorskie do Oprogramowań lub ich części, co ma bezpośredni związek z przychodami osiąganymi ze sprzedaży oprogramowań. Obecnie główny klient Wnioskodawcy ma swoją siedzibę blisko 270 km od siedziby firmy Wnioskodawcy, w związku z czym dojazdy samochodem są czasami konieczne. Spotkania z klientami mają na celu zdobywanie nowych zleceń na tworzenie Oprogramowań/części oprogramowań lub są konieczne w ramach prowadzonych przez Wnioskodawce w danym czasie prac nad zleconych wcześniej prac z zakresu tworzenia Oprogramowań lub ich części.
8. telefon służbowy, niezbędny do kontaktu z klientami – zamiennie do telekonferencji internetowych, Wnioskodawca kontaktuje się ze swoimi Kontrahentami, którzy zlecają mu zadania programistyczne z zakresu tworzenia Oprogramowań/ich części. Kontakt telefoniczny ma na celu przedstawienie przez klienta jego oczekiwań względem projektowanych przez Wnioskodawcę kodów źródłowych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 6 –

Ewidencja prowadzona przez Wnioskodawcę potwierdza uzyskane przychody oraz poniesione wydatki dotyczące poszczególnych programów komputerowych na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąc). Zestawienie to obejmuje przychody i wydatki od początku realizacji projektu, w ramach którego wytwarzane jest oprogramowanie bądź części oprogramowania do końca danego miesiąca kalendarzowego. W prowadzonej Ewidencji zostaje wskazany dla każdej faktury przychodowej współczynnik IP BOX. Współczynnik ten informuje jaka część przychodu z danej faktury, stanowiło wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw do określonego programu komputerowego, wytworzonego przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca wyodrębnił poszczególne programy komputerowe w prowadzonej Ewidencji. W odniesieniu do każdego z nich Wnioskodawca ewidencjonuje potwierdzone fakturami/rachunkami przychody oraz odpowiadające im koszty z PKPiR (ze wskazaniem takich informacji jak dane kontrahenta, nr dokumentu, data sprzedaży, data faktury, kwota z faktury).

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego ewidencja spełnia wymagania przedstawione w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 7 –

Na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Aby zastosowanie 5% stawki opodatkowania było możliwe, należy spełnić łącznie poniższe warunki:

• podatnik musi tworzyć kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
• tworzone przez podatnika prawo musi podlegać ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
• prowadzona przez podatnika działalność musi mieć charakter działalności badawczo-rozwojowej,
• podatnik musi ustalać dochód podlegający opodatkowaniu 5% stawką podatku dochodowego zgodnie z ustalonym wskaźnikiem Nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie oraz uwzględniać w opodatkowanym 5% podatkiem dochodzie wyłącznie przychody i koszty kwalifikowane,
• podatnik musi prowadzić odpowiednią ewidencję, opisaną w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• uzyskiwane przez podatnika dochody muszą powstawać w związku z tworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca:

• w ramach prowadzonej działalności wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej, tj. Oprogramowanie bądź części Oprogramowania;
• tworzone przez podatnika prawa podlegają ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów;
• prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych;
• co miesiąc ustala przychody i koszty kwalifikowane oraz wskaźnik Nexus;
• prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu 5% stawką podatku;
• uzyskuje przychody ze sprzedaży na rzecz swoich kontrahentów autorskich praw do programów komputerowych.

W z związku z powyższym, Wnioskodawca wszystkie przesłanki do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań 1, 2, 3 i 7 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 tej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy).

W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów uwzględnionych w celu określenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy wskazać, że muszą to być koszty funkcjonalnie związane z przychodami osiąganymi z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy należy również mieć na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3 a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego – są podejmowane w sposób systematyczny, mają twórczy charakter, podejmowane są w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i obejmują prace rozwojowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Wnioskodawcę ani też całość prowadzonej przez niego działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że tworzone w ramach działalności Wnioskodawcy oprogramowania i części oprogramowania będące programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskane przez Wnioskodawcę dochody ze zbycia oprogramowania, które mieści się w pojęciu kwalifikowanego IP z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, tj. dochody z tytułu odpłatnego przeniesienia na Zleceniodawcę autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania, kwalifikują się do kategorii dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ww. ustawy.

Przy czym, dochód z kwalifikowanego IP określa się przy uwzględnieniu funkcjonalnie związanych z przychodami osiąganymi z danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej kosztów uzyskania przychodów, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu

Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do ww. dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%. Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Podsumowując, w opisanych okolicznościach faktycznych Wnioskodawca – co do zasady – może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci oprogramowania stanowiących programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych za rok 2020. Wymaga to jednak wyliczenia podstawy opodatkowania preferencyjną stawką 5% z uwzględnieniem zasad określonych w omówionych przepisach. Konieczne jest również, aby Wnioskodawca – jako podatnik, który chce skorzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania IP BOX – dopełnił obowiązków ewidencyjnych, o których mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie z uwagi na treść pytań, które wyznaczają zakres żądania, niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy możliwości:

• uznania podejmowanej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na tworzeniu programów komputerowych (Oprogramowanie, części Oprogramowania) za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 1);
• zakwalifikowania praw autorskich do programów komputerowych (Oprogramowanie, części Oprogramowania) tworzonych samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej do kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 2);
• uznania odpłatnego przeniesienia prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie, części Oprogramowania) podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wytworzonego samodzielnie przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 3);
• objęcia przez Wnioskodawcę preferencyjną stawką podatkową dochodów z przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach jego działalności badawczo-rozwojowej kwalifikowanych praw własności intelektualnej (pytanie nr 7).

Nie oceniono w niej natomiast stanowiska wykraczającego poza zakres postawionych pytań.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenia przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo nadmienić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.